Share

Chapter 5

Author: MsAgaserJ
last update Last Updated: 2025-06-11 21:40:10

Keizer POV

It’s been a week since she left me, but I’m still waiting for her. I’m slowly recovering, but I’m not fully there yet.

I get nightmares sometimes, waking up from bad dreams. Oftentimes I wake up because I hear something. I hear Sarie’s voice blaming me for our child’s death. I can’t blame her, though, because I know deep down that I was the reason our child died.

I snapped back to reality when Manang spoke.

“Excuse me, sir. Someone is looking for Ma'am Sarie,” Manang said, causing my eyebrows to furrow.

‘Who could it be? I don’t see any of her friends’.

I immediately went outside and to the gate. I saw a man, and my brow furrowed even more. When the guard opened the gate, I saw that the man was with a woman. They looked so sweet together, and it annoyed me to see them.

“What do you need? ” I asked. They stopped laughing.

“Is Sarie here? ” The man asked, smiling. My eyebrow shot up.

“Why?”

“We’re friends with her. We’d like to talk to her,” the woman answered.

“Who are you? ” I asked calmly.

“Well, I’m Eren,” the man replied.

‘Eren? ‘That name sounds familiar.’ My fist clenched when I remembered.

“I’m Kisha. Eren’s fiancé. We just wanted to give her our wedding invitation, and we also wanted to talk to her.” I calmed myself down when I heard the woman speak.

“She’s not here,” I replied bluntly.

“Huh? ” Eren asked.

“She left. I’ll give her the invitation.” She looked hesitant as she handed me their invitation. I turned away from them and went straight to my room. I sat on the edge of the bed, and the tears flowed freely.

‘Damn it! ’

Sarie POV

"Ma'am Sarie, ito na po ang pinapabili mo," katok ni Manang Sol mula sa labas ng kwarto ko. Kinakabahan man ako, agad akong tumayo sa pagkaka-upo sa kama at binuksan ang pinto.

"Ito na hija... sigurado ka ba dito?"

"Opo, eh, Gusto ko ring malaman."

"O sige, hihintayin na lang kita dito," saad niya. Tumango naman ako at pumasok sa CR.

Hawak ko ang iba't ibang klase ng pregnancy test. Gusto kong malaman kung iisa lang ang ilalabas nitong resulta. Para bang may parte sa akin na natatakot sa sagot, pero ang mas malaking parte ay nagnanais malaman ang katotohanan. Gusto ko na ring malaman kung ano ang nangyari sa akin noon.

Nang matapos ay agad akong lumabas at naabutan ko si Manang Sol na naghihintay. Agad kong nilapag ang limang pregnancy test sa bedside table at umupo sa kama dahil kinakabahan talaga ako.

"H-hija," si Manang Sol at tumingin sa akin.

"B-bakit po?" Kinakabahang tanong ko. Kakaiba kasi ang tingin sa akin, e.

Nang hindi siya nagsalita, napilitan akong tumayo at lumapit sa kanya. Tinignan ko ang resulta na hawak niya.

Iisa lang ang mga resulta nito, at kung hindi ako nagkakamali...

Positive!

Kinuha ko ang dalawang pregnancy test na nakalapag at tinignan rin kung ano ang nakalagay. Positive rin. Iisa lang ang ibinigay nitong resulta sa akin. Pakiramdam ko ay lumulutang ako sa sobrang tuwa at takot.

"Diyos ko. Napaka-gandang biyaya nito hija," tuwang-tuwang sabi ni Manang. Napayakap na lang ako sa kanya at sunud-sunod na tumulo ang mga luha ko. Ang kaba at takot na nararamdaman ko kanina ay nawala ng parang bula. Pakiramdam ko ako na ang pinakaswerteng babae sa mundo upang bigyan ng ganitong ligaya.

Hindi ko ito inaakala. Akala ko yung nangyari sa amin ay wala lang. Hindi ko akalain na may mabubuo. Ang pakiramdam ko ay halo-halo: tuwa, takot, at pananabik.

"Mas maganda siguro kung sasabihin mo na iyan sa iyong asawa. Panigurado akong matutuwa iyon," suwesyon sa akin ni Manang. Kaya naman natigilan ako.

Sasabihin ko ba sa kanya? Paano kung hindi siya matuwa? Paano kung hindi niya tanggapin ang bata?

"Hello, Ma," sagot ko sa kabilang linya.

"Anak, handa ka na ba? Susunduin ka na namin ngayon. Iyan na ang flight mo pabalik ng Manila," saad nito sa kabilang linya.

"Ma? Pwede bang wag muna akong tumuloy?" May pag-aalinlangang saad ko rito, hindi ko pa kasi alam kung handa na bako.

"Ha? Bakit? May problema ba anak?" Nagaalalang tanong nito sa akin.

"Ma? Gusto ko pong mapag-isa. Medyo hindi pa po kasi ako okay... Ayos lang ba Ma?"

"Hmm, sure, sweetie."

"Pwede rin ba Ma, pag hinanap ako ni Keizer, wag niyo nang sabihin kung nasaan ako?" Saad ko, ngunit natahimik agad ang kabilang linya.

"Ha anak, bakit naman?" Takang tanong ng aking ina, alam kong maraming katanungan ang bumabagabag sa kanya, pero hindi pako handang sagutin kung ano man ang mga iyon.

"I have my reason, Ma." Pagdadahilan ko sa kanya.

"Okay. Mag-iingat ka diyan. Call me kung may problema." Kahit may pagaalinlangan ay agad rin naman siyang pumayag sa kagustuhan ko.

"Okay po Ma, maraming salamat po. Bye Bye." Saad ko at binaba ang tawag.

Ilang araw kong pinag-iisipan kung ipapaalam ko talaga kay Keezer. Pero mas pinili ko na lang na wag sabihin sa kanya. Bawal judgemental a! Natatakot lang talaga ako. Alam kong medyo nagbago na siya, pero still, natatakot parin ako. Ayoko nang maulit 'yon. Ayoko nang mawalan ng anak. Mahirap. Sobrang hirap.

Keizer POV

"Hey, dude, cut it out," Luige tried to stop me, but I ignored him and finished the bottle I was holding.

"She said she'd only be gone for a few weeks! But damn it, it's been almost a year since she left," I said, annoyed.

"Even her parents won't tell me where she is. She's probably forgotten what day it is! Damn it!"

"Maybe something happened to your wife?" Kim asked. "Dude! You should have looked for her immediately. What if she finds another guy? Oh man, you're on your own!"

"You know how many times I've looked for her, right?"

"If you loved her, you'd find her right away!" Luige interjected. My eyebrows immediately furrowed.

"You idiot! I don't love her," I yelled at him. They burst into laughter.

"Then why are you drinking like this? You're showing how much you're affected by your wife's disappearance!" Kim laughed.

"And you're drinking almost every day. You're still like this even if you don't love her?!" Luige laughed again, banging his fist on the table.

I ignored them. I don't know why I'm letting her affect me so much. I don't know why I want to cry because I haven't seen her in so long. I'm also mad at myself because I don't understand why I feel this way.

I woke up with a start, a strange sense of urgency gripping me. It was as if something was telling me to go somewhere, to do something. I felt restless, like I was waiting for something important.

I looked at the empty bottle beside me and sighed. Another night of drinking, another night of missing her. I had tried to forget, to convince myself I didn't care, but it was no use.

I was tired of the emptiness, of the constant ache in my chest. I was tired of wondering what she was doing, where she was, how she was.

"Manang, tawagan mo nga si tita. Tanungin mo kung nasaan si Sarie," I said to the maid, my voice gruff from sleep.

"Sige, sir."

I waited impatiently, pacing the living room, as Manang Nil made the call. I needed to see her, to talk to her, to understand.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Hiding My Sons From My Heartless Husband    SIDE 3 Chapter 133- JUST TALK

    JUST TALK Sunod-sunod ang nagawa kong paglunok ng patuloy pa rin sa pagkatok ng pinto si Navia. "Aga? Are you there?" muling tanong niya. Agad ko namang itinulak palayo si Kuya Keiler. "Ahm yah, patapos na ako," kinakabahang sagot ko dito. "Do you need help? I can help you naman." "A-Ah no, okay na ako―patapos na rin. Hintayin mo na lang ako sa labas," pagdadahilan ko sa kanya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko pagnakita niya kaming dalawa ni Kuya Keiler dito sa loob ng cubicle. "Okay. Just call me if you need any help," aniya. "Sige. Salamat," sagot ko rito. Nakahinga lang ako ng maluwag nang marinig ko ang paghakbang niya palayo sa pinto. Muli namang napunta ang tingin ko kay kuya Keiler. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo? Nahihibang ka na ba? Pano na lang kung nakita niya tayo kanina?" inis na tanong ko sa kanya. "But she didn't," kalma niyang sagot. "Kahit na! Ano na lang ang gagawin natin pag nakita niya tayo ng ganun ha? At syaka bakit mo ginawa iyon? Hi

  • Hiding My Sons From My Heartless Husband    SIDE 3 Chapter 132- SHARED KISS

    SHARED KISS "Oh? You're all here na pala," biglang agaw ni Ate Hiraya sa atensyon namin. "You all go na, okay? Hihintayin ko pa ang kuya Khairro niyo. Siya na lang ang maghahatid sakin," saad niya. "Saan po ba tayo pupunta?" takang tanong ko. Wala kasi akong maalala na may sinabi siya na aalis kami ngayon. "Haven't I told you? We're going to pick your new second dress," aniya. "Po? Pero ate, bumili na po tayo ng dress. Bakit kaylangan pa po natin bumili pa ng bago?" "Aga, that four-dress we brought last time is a ball gown, okay? This one is different," pagdadahilan niya pa. "Sige na at gumayak na kayo, baka mahuli pa tayo," saad niya bago kami talikuran. "Oh my gosh! I'm so excited to see you in the dress!" biglang tili ni Navia. "Hay nako! Tara na nga," sagot ko na lang at naunang pumasok sa loob ng sasakyan. Habang si Navia naman ay pumunta sa passenger seat katabi si Kuya Keiler, at si Keefer naman ay umupo sa tabi ko. Nagulat na lang ako nang bigla niyang hawakan ang kama

  • Hiding My Sons From My Heartless Husband    SIDE 3 Chapter 131- THE GIRLFRIENDS

    THE GIRLFRIENDS Kinabukasan ay tamad akong bumangon sa kama dahil wala akong maayos na tulog. Matapos kasi ang usapan namin ni Kuya Keiler ay walang sabing lumabas siya ng kwarto ko dahil may tumawag sa kanya. Wari ko ay galing kay Navia ang tawag. Speaking of Navia. Hindi ko na alam kung natuloy ba ang nagawa niyang pag-amin kay Kuya Keiler dahil hindi naman siya nagpadalang message sa akin. Siguro ay iyon ang dahilan kung bakit ako napuyat—ang kakahintay sa mensahe ni Navia kung nakaamin ba siya. Muli kong binagsak ang katawan sa kama. Tuwing na iniisip ko ang ginawang pag-amin ni Kuya Keiler ay nakakaram ako ng pagsisisi dahil tinaboy ko siya palayo sa akin. Pano na lang kaya kung sinabi ko sa kanya ang tunay na nararamdaman ko? Magiging masaya kaya siya? Hindi! Hindi niya pwedeng malaman, masasaktan lang si Navia, at ayokong mangyari iyon. Panigurado naman ako na mawawala rin tong nararamdaman ko para sa kanya.'Mawawala rin ang mararamdaman ko para sa kanya...' Yan ang buong

  • Hiding My Sons From My Heartless Husband    SIDE 3 Chapter 130- HIS CONFESSION

    HIS CONFESSION "Gusto ni Navia si Kuya Keiler..." Buong akala ko noon ay nagbibiro lang siya patungkol sa gusto niya si Kuya Keiler...hindi ko alam na totoo pala lahat ng iyon. At hindi ko inaakala na ganoon kalalim ang nararamdaman niya matapos sabihin sa akin ang lahat. And tonight she's planning to confess to him. Hindi ko alam pero matapos kong marinig lahat ng sinabi niya ay parang gusto kong kontrahin ang gagawin niyang pag-amin. Pero ayoko namang mag-isip siya ng kung anong bagay lalo na't alam ko sa sarili ko na hindi ko alam kung ano ba talaga ang tunay na nararamdaman ko para kay Kuya Keiler. Dahan dahan kong sinuklayan ang sariling buhok habang tahimik na nakatingin sa salamin. Ilang oras na lang mula ngayon ay aamin na si Navia kay kuya Keiler pero isang bagay lang ang bumabagabag sa puso ko―kung ano ang magiging reaksyon niya sa pagamin ni Navia. 'Will he like her back? Will they end up being together? ' pero bakit ang sakit naman isipin kunh iyan nga mismo ang m

  • Hiding My Sons From My Heartless Husband    SIDE 3 Chapter 129-CONFESSION 2

    CONFESSION 2"Ah, kuya, may pinaguusapan lang po kami," paliwanag ko rito. "Talking? Then why do I smell alcohol with you two? Are you both drinking?" kunot noong tanong niya sakin at bumaba ang tingin sa naka-bendang kamay ko. "What the hell happened to your hand?!" Gulat niyang natong. Agad ko namang tinago ang kamay ko sa likod. “A-Ah wala po ito, nasugat lang po ako kanina kaya po ginamot ni Keefer.” Halata sa mukha niya na hindi siya kumbinsado sa sinabi ko kaya naman napunta ang tingin niya kay Keefer. “You better stop messing things up,” seryosong saad niya sa binata at muling napunta ang tingin sa akin. “Go back to your room,” ma-otaridad niyang utos sakin. Wala naman akong nagawa kung hindi sundin siya, pero bago pa ako tuluyang umalis ay tinapunan ko muna ng tingin si Keefer at saka tumakbo papasok ng kwarto....KINAUMAGAHAN ay nakatanggap ako ng mensahe kay Navia na baka Kinabukasan o sa susunod na araw ay makakauwi na sila. Hindi ko naman mapigilang mapangiti ng makit

  • Hiding My Sons From My Heartless Husband    SIDE 3 Chapter 128- WARNING

    WARNING Alas quatro na ng madaling araw at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makatulog. Matapos ko kasing marinig ang usapan nila Kuya Keiler at Ellie ay dito agad ako dumeretso sa kwarto, pero simula nang makarating ako dito ay hindi pa rin ako nakakatulog.Napagdesisyonan ko na lang na lumabas ng kwarto para pumunta sa kusina―kanina pa kasi nanunuyo ang lalamunan ko pero hindi ko magawang lumabas kanina dahil sa dami ng iniisip ko.Pagbaba ko ay sarado pa lahat ng ilaw. Kaya naman kinapa ko na lang ang pader para hanapin ang switch ng ilaw. At halos mapatalon ako ng makita ang itim na anino hindi kalayuan sa kinatatayuan ko."K-Keefer?" tawag ko dito―nang lingonin niya ako ay laking gulat ko ng makitang may hawak siyang isang boteng alak. Agad akong lumapit sa kanya at hinawak ang bote mula sa kamay niya. "Loko kang bata! Bakit ka nag-iinom? Yari ka kay kuya at ate kapag nahuli ka nila!" mahinang saway ko sa kanya. Seryoso niya naman akong tinignan."I told you to stop calling me

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status