Palinga- linga siya sa kanyang paligid. Walang tao kahit isa. Maging ang mga katulong ay wala. Napangiti siya habang naglalakad.
Mabuti na lamang pala at napaniwala niya ang mga katulong. Pinag- day off niya lahat ang mga katulong upang maisagawa niya ang kanyang pinaplano.Dala niya ang isang maliit na bag kung saan naroon ang ilang mahahalagang gamit niya ay bumaba siya mula sa pangalawang palapag ng bahay.Kahit nasisiguro niyang wala na roon ang mga katulong ay nagdahan-dahan pa rin siya sa kanyang paglalakad.Nang makarating siya sa sala ng bahay ay muli niyang iniikot ang kanyang paningin sa kanyang paligid. Ito na ang magiging huli niyang araw na tumapak sa bahay na ito dahil kailangan na niyang umalis.Hindi dahil sa gusto niya ngunit dahil kailangan na.Napahawak siya sa kanyang tiyan na medyo nahahalata na ang umbok at napapikit ng mariin."I'm sorry baby, I need to do this." Bulong niya na tila maririnig naman ng batang nasa sinapupunan niya.She was pregnant with the billionaire's child. Akala niya ay ganun lamang kadali ang lahat ngunit hindi pala.Kailangan na niyang umalis bago pa malaman nito na aalis siya.Agad siyang napadilat at pagkatapos ay nag- umpisa ng muling maglakad.She need to do this. Hindi niya gugustuhing malayo ang batang nasa sinapupunan niya kapag nakapanganak na siya dahil anak niya pa rin ito.Pagbukas niya ng pinto ay agad din siyang napatigil. Ang galit na mukha nito ang sumalubong sa kanya.Gulat na gulat siya pagkakita niya rito dahil hindi niya inaasahan na uuwi ito sa mga oras na iyon. Bakas na bakas sa mukha nito ang matinding galit kaya hindi niya napigilan ang mapaatras.She's dead."Where do you think you're going?" He asked on a dangerous tone.Hindi siya nakapagsalita bagkus ay napaatras na lamang siya ng napaatras habang ito naman ay hakbang ng hakbang palapit sa kanya hanggang sa wala na siyang maatrasan.Napalunok siya habang nakatingin dito. Nagngangalit ang panga nito at nakakuyom ang mga kamay habang nakatingin sa kanya."Don't try me Amber." He said on a greeted teeth.Pagkatapos ay hinawakan siya nito sa leeg at biglang nanlaki ang kanyang mga mata ng hilahin siya nito palapit sa kanya at bulungan siya sa kanyang tenga."I paid you. So you're mine and mine only." He said before he crushed his lips into his.Hindi na nga nag- aksaya pa ng oras si Kath dahil pagkatapos na pagkatapos niyang kainin ang cake na ibinigay sa kaniya n Silvia ay kaagad siyang umalis mula doon upang puntahan ang lugar kung saan niya kailangang kuhaning ang iniwan sa kaniya ng kaniyang Lolo.Bago nga siya umalis ay pinigilan pa siya ni Silvia at ng kaniyang ina dahil halos kararating niya lang daw at bakit daw pupuntahan na niya ito kaagad. Pwede naman daw niyang ipagpabukas iyon tutal ay hindi naman daw siya nagmamadali pero hindi niya pinakinggan ang mga iyn.Kung sila hindi nagmamadali siya ay nagmamadali dahil iniisip niya ang kaligtasan ng mga anka niya. Baka kapag mas matagal sila doon ay mas malaki ang tiyansa na magkrus ang landas nila ni Noah, okay lang sana kung sila lang e paano kung makita nito ang mga anak niya?Hindi pa naman niya maitatangging anak nito ang mga iyon dahil kamukhang- kamukha nito ang tatlo at halos wala man lang nakuha sa kaniya.Isa pa ay iniisip niya din ang kaligtasan ng mga anak n
“Welcome back hija!” masayang salubong ni Viviane sa kaniya at pagkatapos ay kaagad na niyakap siya at bineso- beso.Ang tatlo naman na makukulit niyang anak ay nasa likod niya at nang matapos siyang yakapin ng kaniyang ina ay ang mga anak naman niya ang pinag- diskitahan nito.Niyakap at pinupog niya ng halik ang mga ito isa- isa na halos magmakaawa na nga sa kaniya na kuhanin na niya ang mga ito mula sa kanilang lola. Hinayaan na lamang naman niya ang mga ito at pagkatapos ay dumiretso na sa loob ng bahay na iyon upang hanapin ang driver ng kaniyang ina.Sa loob ng bahay ay kaagad niyang nakita si Silvia kung saan ay nang makita siya nito ay abot- tenga rin ang ngiti. Biglaan ang kaniyang uwi ng Pilipinas at hindi niya alma kung alam ba nito na darating siya, pero sa reaksiyon naman nito na hindi nagulat ay nasisisguro na niya na alam nito na uuwi siya.Ang ina pa naman niya ay walang preno ang bibig. Nasisiguro niya na ikwinento nito rito ang pagdating niya. Pero ganun pa man ay wa
Napalunok siya nang pumasok sa isip niya iyon. Hindi niya ugaling magpantasya ng mga lalaki pero bakit ang lalaking ito ay ganun na lamang ang naging epekto nito sa kaniya. Hindi siya makapag- isip ng maayos.Hanggang sa muli na naman dumako ang kaniyang tingin sa mga mata nito at sa puntong iyon ay may emosyong kung ano na ang makikita doon ngunit hindi niya iyon mabigyan ng pangalan. Hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin niya magawang mag- iwas ng tingin rito. Tila hinihigop pa rin siya ng mga mata nito.Hanggang sa nakita niyang unti- unti na itong humakbang palapit sa kaniya na ikinakapit niya ng mahigpit sa damit niya. Tila nag- slow motion ang lahat sa kaniya ng makalapit ito sa kaniya.Halos ilang pulgada na lamang ang layo nila sa isat- isa at ramdam na ramdam na niya ang paghinga nito sa mukha niya. Hindi niya alam pero nanatili pa rin siya sa kaniyang ayos at hinayaan lamang ito sa ginagawa nito.Nakita niya ang paglunok nito bago nito unti- unting ibinaba ang mukha.
Nakakain pa rin naman siya kahit papano kahit nawala na ang gutom niya pagkatapos niyang makaharap ang lalaking iyon, ngunit nasisiguro niya na kung nanatili lamang ito doon ay malamang sa malamang na hindi talaga siya makakakain.Sa totoo nga lang ay pinilit lamang niya ang kaniyang sariling kumain upang kahit papano naman ay malagyan ng pagkain ang kaniyang tiyan. Hindi naman maganda na matulog siyang kumakalam ang kaniyang sikmura.Nanatili muna siya sa kaniyang kinauupuan at tinititigan ang mga pagkaing nasa lamesa. Kanina lamang ay takam na takam siya sa mga ito na halos tumulo pa ang kaniyang laway ngunit naglaho ang lahat ng iyon nang makatitigan niya ang malalamig na mata ng lalaking iyon.Nahila siya mula sa kaniyang pag- iisip nang makarinig siya ng isang tikhim. Bigla siyang napaayos ng kaniyang upo at pagkatapos ay napa- angat siya ng kaniyang ulo. Akala niya ay ang lalaking iyon na naman ang makikita niya ngunit ang isang kasambahay ang nakita niyang nakatayo malapit sa k
6: 30 na nang gabi ngunit nasa loob pa rin siya ng kaniyang silid. Hindi pa siya lumalabas simula ng magising siya kanina. Wala naman kase siyang alam na mapuntahan isa pa ay hindi pa niya alam ang pasikot- sikot sa bahay na iyon.Naka- sandal siya sa kama at pinipindot ang remote ng tv ng mga oras na iyon. Dahil nga boring na boring siya ay manunuod na lamang siya ng pelikula kesa sa mamatay siya sa pagkabagot doon.Ilang sandali pa ay nakapili na rin siya sa wakas ng papanuurin niya. Paano ba naman kanina pa siya namimili ng papanuurin niya sana kaso napipilian siya dahil magaganda ang mga mapapanuod.Ilang sandali pa ay nag- umpisa na ang pelikula ngunit napahimas siya sa kaniyang ng bigla niyang naramdamam ang pagkulo nito. Nagugutom na siya. Hindi niya alam kung ano ang magiging reaksyon ng mga kasambahay kapag bumaba siya at sinabi niyang nagugutom na siya. Baka isipin ng mga ito ay nagiging bossy siya, e hindi naman siya ang boss doon.Napa- buntung hininga na lamang siya. Sa
Naramdaman niya ang pagtulo ng laway niya kaya dali- dali niya itong hinigop pabalik sa loob ng bibig niya at iyon ang naging dahilan ng pagkagising niya.Naalimpungatan siya dahil rito kaya pabalikwas siyang bumangon mula sa kama at kinusot- kusot ang kaniyang mata. Ilang sandali pa ay napahikab siya dahil parang hindi pa rin sapat ang tulog niya.Anong oras na ba? Tanong niya sa kaniyang sarili at pagkatapos ay napakamot sa kaniyang ulo. Unti- unti niyang iminulat ang kaniyang mga mata upang tingnan kung anong oras na. Tiningala niya ang orasang nakasabit sa dingding.5:30 na ng hapon. Hapon na pala, nasabi niya sa kaniyang isip. Ilang oras din pala siyang natulog ngunit tila ba hindi pa rin sapat ang tagal ng pagkakatulog niya dahil pakiramdam niya ay kulang na kulang pa din iyon.Ilang sandali pa ay muli siyang nahiga sa kama at pagkatapos ay muli na namang humikab. Hindi na siya matutulog pa dahil hapon na. Baka sumakit lang ang ulo niya. Nanatili lamang siyang nakahiga at pilit