The Hired Mother

Palinga- linga siya sa kanyang paligid. Walang tao kahit isa. Maging ang mga katulong ay wala. Napangiti siya habang naglalakad. Mabuti na lamang pala at napaniwala niya ang mga katulong. Pinag- day off niya lahat ang mga katulong upang maisagawa niya ang kanyang pinaplano.Dala niya ang isang maliit na bag kung saan naroon ang ilang mahahalagang gamit niya ay bumaba siya mula sa pangalawang palapag ng bahay.Kahit nasisiguro niyang wala na roon ang mga katulong ay nagdahan-dahan pa rin siya sa kanyang paglalakad.Nang makarating siya sa sala ng bahay ay muli niyang iniikot ang kanyang paningin sa kanyang paligid. Ito na ang magiging huli niyang araw na tumapak sa bahay na ito dahil kailangan na niyang umalis.Hindi dahil sa gusto niya ngunit dahil kailangan na.Napahawak siya sa kanyang tiyan na medyo nahahalata na ang umbok at napapikit ng mariin."I'm sorry baby, I need to do this." Bulong niya na tila maririnig naman ng batang nasa sinapupunan niya.She was pregnant with the bill

TwoHINDI niya alam kung paano siya nakarating ng ospital. Halos wala siya sa sarili habang naglalakad palapit sa ICU ng ospital. Nakita niya sa labas ng pinto ang kanyang kapatid na katabi ang kanyang nanay habang hawak- hawak ang kamay nito.Halos ayaw humakbang ng kanyang mga paa palapit sa mga ito, nawalan na ang mga paa niya ng lakas at ang kanyang mga tuhod ay tila nauupos ng kandila.Mabibigat ang kanyang mga hakbang palapit sa mga ito. Habang nakatingin siya sa mga ito habang naglalakad ay naninikip ang kanyang dibdib dahil sa sobrang sakit. Sakit na makita ang mga itong nag- aalala para sa kanilang tatay na hanggang sa mga oras na iyon ay hindi niya alam kung nasa mabuti na bang kalagayan.Walang imik ang mga ito at nakikita niya na nagpupunas ng luha ang kanyang kapatid. Habang ang kanyang nanay naman ay tahimik lamang na nakayuko sa tabi nito.Halos ayaw niyang lumapit sa mga ito. Parang gusto na lamang niyang bumagsak sa kinatatayuan niya ng mga oras na iyon dahil habang p

FourBASA ng ulan at nanginginig pa ang kanyang mga laman nang makauwi siya sa kanyang tinutuluyan. Sa layo ng nilakad niya ay halos wala ng lakas ang kanyang mga paa. Mabuti na lamang at nagawa niya pa rin ang nakauwi kahit na sobrang nanghihina na siya. Gusto na niyang mag pass out dahil sa pagod na nararamdaman niya at tila gusto na lamang niyang sumuko sa lahat ng hirap na pinagdadaanan niya ng mga oras na iyon, ngunit biglang pumasok sa isip niya ang mga kapatid niya. Paano ang mga ito kapag sumuko siya?Ano na lamang ang magiging buhay ng mga ito kapag siya na ang nagkasakit? Sino na lamang ang aasahan niyang maghahanap buhay para may pantustos sa pag- aaral ang kapatid niya at para na rin may makain sila sa araw- araw. Hindi niya alam kung paano siya nakauwi, ang tanging nasa utak na lamang niya ng mga oras na iyon ay kung saan siya kukuha ng malaking halaga para madugtungan pa ang buhay ng kanyang ama.Nasa punto na naman siya ng buhay niya na hindi alam kung saan siya kukuha

Pagdating na pagdating nga niya sa ospital ay dumiretso siya kaagad sa ICU kung nasaan ang kaniyang ama. Bitbit niya ang mga pagkajng iti nake out niya sa restaurant kung saan sila nag- meet ng kliyente niya.Dumaan muna siya sa kaniyang apartment bago siya tuluyang dumiretso sa ospital. Ayaw niya namang makita ng kaniyang ina at ng kaniyang kapatid ang kaniyang ayos dahil baka magtaka ang mga ito.Ilang sandali pa ay palapit na siya ng palapit sa kwarto ng kaniyang ama ng may ilang mga nurse ang nagmamadaling nilampasan siya. Nasagi pa nga ng mga ito ang kaniyang dala."Sorry." Maikling hingi ng paumanhin ng isa at nagtutuloy- tuloy na sa mabilis na paglalakad. Tinanguan na lamang niya ang mga ito dahil naiintindihan naman niyang nag- aapura nga ang mga ito. Siguro ay may pasyenteng nag- aagaw buhay na kailangan ng agarang tulong kaya nagmamadali ang mga ito.Ilang sandali pa ay nasa hagdan na siya at paakyat na.Medyo nangangalay na rin ang kaniyang mga kamay dahil sa bigat ng kan

Habang nag- eempake siya ng kaniyang mga damit ay panay pa rin ang pagtulo ng kaniyang mga luha. Hindi niya man lang nakita ang kaniyang ama o ni nasulyapan man lang bago siya makaalis sa ospital.Napakagat siya ng kaniyang labi kasabay ng pagkawala ng isang hikbi sa kaniyang bibig. Nahihirapan siya ngunit kailangang niyang gawin ang bagay na iyon para sa kaniyang pamilya.Kung ito ang magiging paraan para maging maalwan ang kanilang pamumuhay ay handa siyang gawin iyon kahit pa isakripisiyo niya ang sarili niya. Isa pa ay alam niya namang hindi naman magtatagal ang pagkawala niya dahil nasisiguro niya na pagkatapos niyang mabigyan ito ng anak ay palalayasin na siya nito.Sumisinghot- singhot siya habang naglalagay ng damit sa kaniyang bag. Wala pa siyang kaide- ideya kung saan nga ba siya dadalhin ng lalaking iyon dahil hindi naman sila nakapag- usap ng maayos dahil nagmamadali itong umalis kanina.Napatingala siya upang pigilin ang mga luha niyang wala pa ring lumbay sa pagtulo ngun