Kabanata 2

Nagmamadali ako na pumasok ng opisina. Sampung minuto na lang ay male-late na ako, buti na lang at sakto ang bukas ng elevator. Tinanghali ako ng gising at wala sana akong balak pumasok ngayon pero naisip ko na sinabi ko na sa sarili ko na kakalimutan ko ang mga nangyari sa nakaraan at kasama ro’n ang mga katangahan ko sa nakalipas na araw.

Nagkulong ako sa bahay noon weekend at walang sinagot na tawag o text man lang nina Samantha at Icel. Pilit ko na tinatanggal sa isip ko ang lalaki na ’yon.

Kinakabahan ako na hindi ko malaman. Parang may hindi maganda na mangyayari ngayon kung kaya’t bumibilis ang tibok ng puso ko. Kalma, Atasha, kalma lang, puyat lang ‘yan.

Pagkahinto ng elevator sa tenth floor ay nagmamadali ako na lumabas at dumiretso sa puwesto ko. Nagkakagulo ang mga katrabaho ko at lahat sila ay hindi mapakali.

Nakita ko si Vincent na papalapit sa akin nang nakangiti. “Goodmorning, Atasha,” bati niya sa akin.

“Good morning, Vincent. Anong mayro'n? Bakit nagkakagulo ang lahat?”

Ngumiti muna siya sa akin bago sumagot, “Si Mr. CEO, bababa raw dito mamaya.”

“Si Mr. Colton Mijares? Bakit daw?” balik-tanong ko sa kan'ya.

Nagulat ako na pupunta ang CEO rito sa floor namin. Simula nang magtrabaho ako rito ay hindi ko pa nakita ang CEO. Kilala ko lamang siya sa pangalan pero wala siyang mga litrato man lang sa buong opisina. Tahimik na tao lamang daw kasi siya at kaisa-isa na anak ng milyonaryo na si Mr. Celsius Mijares.

“Ang sabi ni Sir Miguel ay department check lang daw at wala naman daw dapat na ikabahala. Gusto lang din daw na makilala ang mga taga-rito sa departamento natin. Nagulat nga rin ako dahil bihira naman na mag-ikot ang CEO rito.” Tuloy-tuloy na kuwento pa niya sa akin.

“Baka ngayon lang siya nagkaro’n ng libreng oras kaya ginusto na mag-ikot?” Pagkibit-balikat ko naman.

“Ihanda mo rin, Tasha, ang mga hawak mo na proyekto at baka raw bigla na magtanong.” Tumango naman ako sa sinabi niya sa akin.

“Ikaw lang ang relaks ah. Ang mga kasamahan natin dito na mga babae ay panay paglalagay ng kolerete sa mukha nila.” Napapailing pa niya na kuwento.

“Malay mo naman kasi na tsismis lang ang bali-balita na guwapo ang CEO. Malay mo matanda na pala at hindi ang mga sinasabi nila na guwapo at bata pa. Kaya nga siguro ayaw niya na magpalitrato dahil baka matanda na at pangit pa.” Pagbibiro ko pa kay Vincent na nagpatawa sa kan'ya ng malakas dahilan upang pagtinginan kami ng iba namin na kasamahan.

Nasa gano’n kami na pagkukulitan ni Vincent nang tumunog ang elevator. Lahat ng kasamahan namin ay nagsitinginan sa parating. Lahat ay excited at aligaga sa balita na pagbisita ng CEO.

Sino nga ba ang hindi magkakainteres na makita ang CEO? Marami ang nagsasabi na ubod ng guwapo ang nag-iisang anak ng mga Mijares.

Lumabas sa elevator si Mr. Miguel Daza, ang department head namin, nakangiti siya sa amin lahat. Maya-maya ay kasunod niya ang isang lalaki na may dalang notebook. Mas maliit siya kay Sir Miguel at mukhang istrikto dahil hindi man lamang siya ngumingiti.

Sinasabi ko na nga ba na hindi naman siya guwapo. Wala naman kaabang-abang sa itsura niya pero mukha na masungit talaga siya.

“Good morning, everyone!” bati ni Sir Miguel sa amin.

Lahat naman kami ay bumati sa kan’ya pabalik. “As you have heard the CEO will be gracing us with his presence today. Just a simple department check and nothing to be worried about."

Sumulyap siya sa amin ni Vincent at muli na nagsalita, "Vincent and Atasha please proceed to the conference room.”

Nagulat ako na pinapapunta kami sa conference room. Hindi pa nga kami naipapakilala sa CEO ay pinauuna na kami ni Sir Miguel. Tumango kami ni Vincent at magalang na nagpaalam sa kanilang dalawa at tsaka kami naglakad patungo sa conference room.

Bigla ako na kinabahan, bakit kami pinapunta rito ni Vincent? “Vin, bakit kaya tayo pinapunta rito?”

“Don’t worry, Tash, ipapakilala lang tayo ni Sir Miguel bilang tayo ang mga may hawak ng malalaking proyekto ng kumpanya.” Agad siya na naupo nang makapasok kami sa silid kung kaya’t mabilis ako na tumabi sa kan'ya.

“Iyon na ba ang CEO, ang kasama ni Sir Miguel? Mukhang masungit at hindi man lamang ngumingiti. Pero hindi naman guwapo, sabi sa’yo eh, tsismis lang ang lahat.” Pagbibiro ko pa sa kan'ya upang mabawasan ang kaba na nararamdaman ko.

“Ano, Atasha, mas guwapo pa ako? Buti ‘di ka na nakipagsabayan sa kanila na magpaganda.” Ganti na biro naman niya kaya nagkatawanan kami ng malakas.

Bigla na bumukas ang pinto at pumasok ang lalaki na masungit kanina na kasama ni Sir Miguel. Bigla rin kami na napatigil sa pagtawa ni Vincent at napatayo.

“The two of you seems to be very amused with each other. It’s nice to know na masasaya ang mga empleyado ko.”

Nagulat kami sa bigla na nagsalita sa may pintuan kung kaya’t parehas kami na napalingon ni Vincent sa kasunod na pumasok ng lalaki na hindi marunong ngumiti.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang bagong dating. Ang lalaki na kasama ko no’n isang gabi ay nasa aking harapan. Hindi ako nakagalaw at parang naestatwa lang ako. Muli siya na sumulyap sa akin sabay ngumiti ng pagkatamis-tamis.

Tama nga ako! Napakaguwapo ng lalaking ito, lalo na at kapag naka pormal na bihis. Depinang-depina ang maganda na pangangatawan niya sa suot na long sleeves at ang ganda ng mga mata at ngiti niya. Medyo may katangkaran rin siya na parang si Vincent.

Naputol ang pagtitig ko sa kan’ya nang maramdaman ko ang pagsiko sa akin ni Vincent. Napatingin ako at kumunot ang noo ko. Hindi ko maintindihan ang nais niya na iparating kung kaya’t nagkatitigan kami. Naputol lamang ‘yon nang pumasok si Sir Miguel sa silid.

“Mr. Mijares, these are the two top design engineers in my department. Both of them are handling our big projects.” Naupo si Sir Miguel sa tabi ng guwapo na lalaki.

Teka, Mr. Mijares? Siya si Mr. Mijares? Ang lalaki na nakasama ko no’n isang gabi ay si Colton Mijares, ang CEO ng Designers Unlimited?! Muli na nanlaki ang mga mata ko sa bagong kaalaman na ito. Fuck, Atasha! You just slept with the CEO?!

Pero kung siya ang CEO, sino ang lalaki na masungit na hindi nangiti? Gulong-gulo na ako kaya’t ang puso ko ay lalo na naghuhurumentado sa kaba.

Ngumiti naman siya ulit tsaka humarap kay Sir Miguel. “That’s good, Miguel. I’ll go over their files later.”

Bigla siya na bumaling sa lalaki na hindi marunong na ngumiti, “Lawrence, get their 201 files from the HR department.” Tumango naman ang inutusan at magalang na umalis.

Shit! Siya nga ang CEO! Ang CEO ang naka one-night stand ko!

“It’s nice to meet the both of you.” Panimula niya na salita na nakangiti pa sa amin.

Nakatingin siya sa akin kung kaya’t lalo ako na hindi mapakali. Kabadong-kabado ako na parang gusto ko na lamang na himatayin. Sana bumukas ang lupa at kuhanin na lamang ako. Bakit sa dinami-rami ng lalaki, bakit si Colton Mijares pa?

“Are you okay, Atasha?” Muli ako na napabalik sa reyalidad nang magsalita si Sir Miguel.

Pilit ako na ngumiti sa kan'ya at marahan na tumango. “Mr. Mijares, let me formally introduce them to you. This is Vincent Lizardo and Atasha Andres.”

Nakangiti pa rin ang CEO habang diretso pa rin na nakatingin sa amin, “Vin and Atasha, this is Mr. Colton Mijares, CEO of Designers Unlimited.”

Tumayo si Vin at nag-abot ng kamay sa CEO, para ako na naestatwa at hindi ko magawa na kumilos sa kinauupuan ko. Ano ba ang kamalasan ko?

Marahan ako na binangga ni Vincent at isinenyas sa akin si Mr. Mijares. Kabado man ay pilit ko na pinatatag ang itsura ko bago marahan na tumayo at inabot ang kamay ko sa kan’ya.

“Goo-good morning, Mr. Mijares.” Para ako na nakuryente nang abutin niya ang kamay na inilahad ko upang makipagkamay rin.

Agad ko sana ito na babawiin ngunit hinigpitan niya ang pagkakahawak sa akin, kaya’t sa nanlalaking mga mata ay napatitig ako sa kan’ya, “Nice meeting you, Ms. Atasha Andres. Have we met somewhere? You seem very familiar.” Tanong pa niya sa akin habang hindi binibitiwan ang mga kamay ko.

Lalo naman ako na naging aligaga sa tanong na ’yon. Napansin ko rin ang pagtingin sa amin nina Sir Miguel at Vincent.

Umiling naman ako bilang pagsagot, “You must be mistaken, sir.”

Binawi ko ang kamay ko at yumuko upang hindi kami magkatitigan. Hindi ko kinakaya ang mga tingin na ibinibigay niya sa akin.

“You really seem very familiar to me.” Ngumiti siya at ibinaling muli ang atensyon kay Sir Miguel.

Bumalik naman ako sa pagkakaupo at napaharap sa mga nagtatanong na mata ni Vincent. Nagkibit-balikat na lamang ako at sinubukan na ‘wag magpaapekto sa presensya ng lalaking ito.

Dahil nag-uusap pa sina Sir Miguel at Sir Colton ng tungkol sa ilang proyekto ay pinauna na nila kami na lumabas. Pagkalabas na pagkalabas namin ng conference room ay nagsalita si Vincent, “Kilala mo si Colton Mijares?” tanong agad niya sa akin.

“Hi-hindi ah.” mariin na pagtanggi ko.

“Sigurado ka?”

“Oo nga, bakit ba ang dami mong tanong? Tsismoso ka rin pala.” Natatawa na biro ko sa kan'ya tsaka mabilis na naglakad papunta sa puwesto ko.

Atasha, you’re doomed! Paano mo ngayon makakalimutan ang lalaki na ‘yon? Bakit ba talaga panay kamalasan ang nangyayari sa’yo, Atasha?

Isang pagkakataon ka lang sinuwerte dahil siya ang nakasama mo ng gabi na naging tanga ka. Atleast may pakonsuwelo na lamang na guwapo ang nakauna sa’yo, pero sa kamalas-malasan mo naman ay CEO mo pa talaga!

Maghapon ako na hindi mapakali dahil sa kaalaman na si Colton Mijares ang naka-sex ko ng gabi na ‘yon. Pero kahit ano pa ang gawin ko ay nangyari na ang nagyari at wala na akong iba pa na magagawa.

Tumunog ang telepono ko kaya’t sinagot ko ito.

“Ms. Atasha Andres, this is Lawrence, CEO’s executive assistant. You are being requested by the CEO in his office now.”

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko pagkarinig nang sinabi ng tao sa kabilang linya. Bakit niya ako pinapatawag? Nagsisikip ang dibdib ko sa alalahanin na kailangan ko siya na pakiharapan.

“Ms. Andres, are you still there?”

“Yes, papunta na ako.” May pag-aalinlangan na sagot ko bago ibaba ang telepono.

Gaga ka talaga, Atasha! Sana man lang ay kinilala mo kung kanino ka nakipag-sex, ngayon mas lalo mo na ginawa na komplikado ang buhay mo.

Agad ako na kumilos para umakyat sa executive floor. Ito ang unang beses ko rito sa palapag na ito. Wala sa amin ang nakakapunta rito maliban kay Sir Miguel. May sarili rin na executive elevator ang CEO kung kaya’t nakabukod talaga siya sa mga empleyado.

Pagbukas ng elevator ay dumiretso ako sa lamesa ng executive assistant, “Good afternoon, Mr. Lawrence, you called for me?”

Tumango siya at pumindot sa intercom sa lamesa para sabihin kay Colton ang pagdating ko. Tapos ay iginiya niya ako sa may pinto ng opisina ni Colton tsaka siya kumatok. Nang marinig ang pagsagot ng kan'yang amo na maaari na kami na pumasok ay sinenyasan na niya ako.

Pagkapasok ko sa malaking opisina ni Colton ay namangha agad ako. Ang laki ng kuwarto pero mag-isa lang siya rito. Hindi ko namalayan na hindi na pala ako kumilos pagkapasok at wala na rin si Lawrence sa loob ng opisina.

“Hi, Atasha, you may sit down.” Itinuro niya sa akin ang upuan sa may harap ng lamesa niya. Tumango naman ako at umupo.

“It’s fancy seeing you here, Atasha.” Nakangiti pa rin siya sa akin.

Kalma, Atasha, kalma. Susme ngiti pa lang ay nakakatunaw na, paano pa ako kakalma?

“I’m sorry that I cannot easily forget that night. Forgive me if I can’t get you out of my mind. You have caught my attention, lalo na nang iwan mo ako pagkatapos ng nangyari sa atin. But don’t worry, I'm not taking it against you. Kung ano man ang sinabi mo ng umaga na ‘yon, I’ll take it as you’re just too overwhelmed by what happened. So, why don’t we start again, Atasha. I want to get to know you because I intend to see you more and make you mine.”