4 - Ang Paalala Sa Prinsipe

Kumunot ang noo nito. "Teka, sino ka? Anong ginagawa mo rito sa palasyo. Isa kang espiya! Heneral hulihin mo ang babae na 'to, ngayon din!" Ngunit si Heneral Agustin ay nakatayo lang sa likod ng prinsipe at hindi kumikilos.

Nagtaka ang prinsipe dahil hindi pa rin gumagalaw si Heneral Agustin. "Heneral bakit hindi ka pa kumilos at hulihin siya?"

Nag-alinlangan naman itong ngumiti sa prinsipe. "Pasensya na kamahalan hindi ko maaaring gawin ang pinag-uutos mo."

"Bakit?" Sabay tingin kay Adira na nakangisi na ngayon, kaya naman lubos siyang naguluhan sa nangyayari.

"Kailangan na nating pumunta muli sa opisina ng iyong ama Prince Dylan."

"Bakit anong kailangan nating gawin ulit doon?"

"Sumama ka na lang sa akin, ikaw rin binibini."

Hindi makapaniwala na tumingin si Prince Dylan kay Adira. "Bakit kasama pa siya?"

Hindi siya sinagot ng heneral at nag-umpisa ng lumakad.

"Lumakad ka na sayang ang oras ko at nagmamadali ako."

"Sino ka ba at anong ginagawa mo dito?"

Tiningnan niya ito ng seryoso. "Sumunod ka na sa heneral para malaman mo kung sino ako. Ang dami mo pang sinasabi. Hindi porke't prinsipe ka ay hindi ka na susunod sa sinabi ng heneral lalo pa't ang dami mong tanong."

"Sino ka para sabihin ang mga salita na 'yan?!"

Napangisi siya. "Malalaman mo nga pag pumunta ka ng opisina ng ama mo, pero mukhang may desisyon na ako at tiyak kong hindi mo magugustuhan 'yon." Lumakad na siya at iniwan itong nagtataka, pero ilang saglit pa ay sumunod na ito at sabay rin silang umupo sa mga upuan sa tabi ng lamesa.

Hindi pa man lubos na nakaka-upo si Prince Dylan ay nagtatanong na kaagad ito. "Ama, sino ba siya hindi ko gusto ang ugali niyang pinakita sa akin kanina. May atraso pa siya sa akin, sinira niya ang halaman ko!"

Napataas naman ang kilay niya. "Hindi ko sinasadya, kung makapagsalita ka ay parang sinadya kong matabig ang paso at malaglag sa ibaba."

Isang galit na itsura ang pinakita nito sa kanya. "Kung wala ka doon sana buhay pa ang halaman ko!"

"Magtanim ka ulit, problema ba 'yon."

Natigilan lang ang dalawa ng may kalakasan na hinampas ng hari ang lamesa. "Tama na 'yan!"

"Pero ama—"

"Sasabihin ko kung bakit siya narito kaya makinig ka Dylan, kailangan niyo ring magkasundo na dalawa." Tumingin ito sa kanya. "Mayroon ka na bang desisyon?"

Tumango siya. "Tinatanggap ko."

Napangiti ang hari na pinagtaka ni Prince Dylan. "Para saan 'yon ama?"

"Siya nga pala ang magtuturo sayo sa pagsasanay na humawak ng espada at iba pa, para ilabas na din ang mga katangian ng isang prinsipe na kayang humarap kahit ikaw na lang ang kalaban nilang lahat."

Kumunot ang noo nito at parang hinuhusgahan siya. "Hindi ko maintindihan. Anong magagawa niya sa pagtuturo sa akin? Babae siya at mukhang hindi rin alam kung paano lumaban." Pagmamalaki pa nito.

Napangiti siya ng lihim, pero ang kanyang ama ang tumawa ng malakas dahil sa sinabi ng prinsipe tungkol sa kanya.

"Masyado pang maaga para sabihin 'yan anak, hindi mo alam kung sino siya, kaya huwag mo munang husgahan ang nakilala mo pa lang ngayon dahil baka magsisi ka kung bakit siya ang napili kong turuan ka."

Tumingin ang prinsipe sa kanya, kaya tinaasan niya ito ng isang kilay. "Bakit ba parang nagmamadali kayong matuto akong lumaban? Tahimik naman ang paligid at wala naman tayong kaaway."

Napatingin naman ang hari kay Heneral Agustin. "Hindi mo hawak ang panahon anak, mas mabuting matuto ka na ngayon pa lang para hindi ikaw ang umuwing talunan sa oras na may biglaan na giyera o kaaway ka man na makasalubong."

May inilabas na dokumento ang hari at ibinigay sa Adira. "Pirmahan mo ang dokumento para sa iyong passport magpapagawa ako ng valid para hindi ka mahirapan na umuwi at bumalik dito. Bukas, bago ka umalis ay na sa kamay mo na ang passport."

Sa isip niya, "Iba talaga ang nagagawa pag may kapangyarihan." Napailing na lang siya at pinirmahan na ang dokumento.

Habang si Prince Dylan ay nakamasid lang at naguguluhan sa nangyayari. "Ibig sabihin galing pa siya ng ibang bansa?" biglang tanong nito.

Napahinto ang lahat. "Oo."

"Gaano ba kalakas at kahusay ang babaeng narito sa aming harapan. Bakit ganon na lang ang bilib ng aking ama sa kanya?" saad sa isipan ni Prince Dylan.

Pagkatapos pirmahan ni Adira ang dokumento ay nagsalita muli si King Stephen.

"Maaari bang magpakilala kayo sa isa't-isa?"

Napatingin siya sa prinsipe na mukhang ayaw ang ideya ng ama nito, kaya hindi rin siya nagsalita. "Dylan, magpakilala ka sa kanya ng matapos na tayo."

Nakita niyang pilit pinipigilan ng prinsipe na hindi makagawa ng eksena dahil mukhang buong pagkatao niya ang ayaw nito. "Ako nga pala si Prince Dylan, nag-iisang anak ni King Stephen, ang hari ng Stalwart Castle."

Siya naman ay umayos at nagbigay na rin ng galang para magpakilala. "Adira, galing ng ibang bansa — at ako ang kinatatakutan sa mundo ng mga gangster."

Tiningnan siya nito ng halos magdikit na ang mga kilay. "Gangster,ano 'yon?"

"Mga taong nakikipag patayan sa sino man na bumangga sa kanila. May ilan na walang puso na pumapatay na parang hindi tao ang kinukuhanan nila ng buhay."

Bigla itong tumingin sa kanyang ama. "Ama anong klaseng tao ang kinuha mo, bakit isang gangster pa?" Makikita sa mata ng prinsipe ang pagkabahala.

Samantalangsi Adira ay tumatawa na ng malakas sa kanyang isipan. "Hindi lang pala lampa ang anak mo King Stephen, duwag rin pala siya. " Isang galit na mata ang nakasalubong ng mata niya. "Huwag kang mag-alala mahal na prinsipe. Iingatan kita at hindi ka magkakaroon ng kahit ano pang galos kahit pa may ugali akong pag hindi sumusunod sa gusto ko ay—" Huminto siya sa pagsasalita at tinitigan ang prinsipe na hinihintay ang kasunod niyang sasabihin. "Isang hindi mo makakalimutan na parusa ang makukuha mo mula sa akin. Wala ka na rin magagawa dahil tinanggap ko na ang misyon. Lumuhod ka man sa iyong ama, hindi ko na babawiin ang desisyon ko."

Nakipagmatigasan ito ng tingin, pero umiwas na rin siya. "Kaya sa oras ng pagsasanay ay kailangan ay maging alerto ka dahil magagamit mo 'yon sa pakikipaglaban. Hindi puwedeng na sa likod mo na ang kalaban ay nakatayo ka pa rin at hinihintay na mamatay na lang sa gitna ng labanan." Tumingin muli siya sa prinsipe at ngumiti ng maliit.

Pero ang epekto ng maliit na ngiti na 'yon sa prinsipe ay masyadong malakas na pinagtaka nito dahil sa pagbilis ng tibok ng puso niya.