บทที่3 เริ่มแผนการ

บทที่3

เริ่มแผนการ

ประเทศฮ่องกง

“ไงวะ มาถิ่นกูทั้งทีไม่คิดจะบอกก่อนเลยหรือไง” เบรย์ทักทายเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนานหลายเดือนด้วยความคิดถึง เขากับเคนเซรู้จักกันตอนที่เขาไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาซึ่งเคนเซก็ไปเรียนโทที่นั่นเหมือนกัน

ซึ่งมันเป็นลูกเสี้ยวที่พูดได้หลายภาษา ไม่ว่าจะเป็นภาษาญี่ปุ่น ภาษาจีน ภาษาอังกฤษหรือแม้แต่ภาษาไทยก็พูดได้เช่นกัน อย่างตอนนี้เขากับมันก็พูดภาษาไทยกันเพราะตัวเขาเป็นลูกครึ่งไทย-ฮ่องกง ทำให้เลือกใช้ภาษาบ้านเกิดของมารดาพูดคุยกับเพื่อนเพราะรู้สึกชินปากมากกว่า

ส่วนเคนเซนั้นแม้ไม่ได้เจอกันนานแต่มันยังคงเป็นที่สนใจของผู้คนเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนที่เรียนอยู่อเมริกา โดยเฉพาะสาวๆ ที่แอบมองกันไม่หยุด คงเพราะมันดูโดดเด่นมากกว่าใคร ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าคมคายสะดุดตา ดวงตาเรียวยาวคมกริบที่ถึงแม้จะดูไม่เป็นมิตรและดูเคร่งขรึมตลอดเวลาแต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาของมันลดลงแต่กลับดูกร้าวใจและมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าเดิมอีก

มันไม่ได้เป็นหนุ่มตี๋แบบชาวญี่ปุ่นแต่กลับได้ส่วนผสมจากความเป็นลูกเสี้ยวมาอย่างลงตัว ทำให้มันหล่อเหลา โดดเด่นและดูอันตรายไปพร้อมๆ กัน แต่ทว่าสาวๆ ในผับของเขากลับไม่นึกหวั่นยังคงสะกิดกันเพื่อหันมามองมันเป็นตาเดียวเหมือนเดิม

“กูมาที่นี่อาทิตย์หนึ่งละ แต่เห็นว่ามึงไม่ได้เข้าผับเลยไม่ได้โทรหา คิดว่าเดี๋ยวมึงก็เจอกูเองแหละ เพราะกูจะมาที่นี่ทุกวันจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย” เคนเซไม่ได้ใส่ใจเพื่อนมากนักเพราะที่เขามาฮ่องกงก็เพื่อทำภารกิจตัวเองให้สำเร็จ ซึ่งเขาอยู่ฮ่องกงมาเจ็ดวันแล้วแต่ทว่าแผนการแรกของเขายังคงไม่คืบหน้าเท่าไร

เพราะเธอคนนั้นดูระวังตัวมากกว่าที่เขาคิด แม้เธอจะมานั่งดื่มที่นี่เกือบทุกวันแต่ทว่าก็มีลูกน้องคอยตามประกบอยู่ไม่ห่างและที่เขารู้ว่าเธอชอบมานั่งดื่มที่นี่ก็เพราะเขาให้จิโร่หาข้อมูลของเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จะได้เป็นประโยชน์สำหรับการวางแผนต่อไป ซึ่งโชคดีมากที่เธอเลือกมานั่งดื่มประจำที่ผับแห่งนี้เพราะที่นี่คือผับของเพื่อนเขาเอง ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้เจอเธอง่ายๆ ขนาดนี้หรอก

“เป้าหมายอะไรของมึง?” เบรย์มองตามสายตาของเพื่อนรักเมื่อเห็นว่าเคนเซนั่งมองโซนวีไอพีอีกฝั่งนานแล้ว ซึ่งมันทำให้เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมามองเพื่อนอย่างไม่เชื่อสายตาเพราะไม่คิดว่ามันจะเป็นฝ่ายส่งสายตาให้กับผู้หญิงก่อน ปกติมันเคยสนใจใครเป็นพิเศษที่ไหนล่ะ ในหัวมีแต่เรื่องงานเท่านั้น

แถมผู้หญิงที่มันให้ความสนใจยังไม่ธรรมดาอีกด้วยเพราะเธอเป็นทายาทตระกูลมาเฟียที่มีอิทธิพลมากๆ ของฮ่องกง ที่เขารู้เพราะไม่มีใครที่ฮ่องกงไม่รู้จักตระกูลนี้ อีกอย่างเธอก็เป็นลูกค้าวีไอพีของทางผับเขาด้วย

“คนนั้นกินไม่ได้เพื่อน ถึงมึงจะเป็นนายน้อยตระกูลยากูซ่า แต่เธอคนนั้นก็เป็นถึงลูกสาวมาเฟียตระกูลใหญ่เหมือนกัน และที่นี่ฮ่องกงครับ อย่าแม้แต่จะคิดทำอะไรเสี่ยงๆ ตายห่าที่นี่ขึ้นมาลำบากกูต้องส่งศพกลับญี่ปุ่นอีก” เบรย์เตือนไปอย่างนั้นเองเพราะเขารู้ว่าเคนเซไม่ใช่คนที่ใครจะฆ่าได้ง่ายๆ และมันไม่เคยกลัวใคร ถึงที่นี่จะไม่ใช่ถิ่นของมันแต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีคนรู้จักที่นี่ มีคนให้ความเคารพและพร้อมให้การสนับสนุนมันเยอะแยะ

อย่างเช่นนักธุรกิจเก่งๆ และมีอิทธิพลหลายคนของที่นี่ต่างก็เคยทำธุรกิจด้วยกัน เป็นทั้งลูกค้าและหุ้นส่วนซึ่งคนที่ร่วมลงทุนต่างก็เป็นมาเฟียเหมือนมันนั่นแหละ ก็คงมีแต่เขาที่เกิดในตระกูลนักธุรกิจธรรมดาทั่วไปมีแค่เงินกับความสามารถในการบริหารเท่านั้น

แต่ทว่าเคนเซกลับสนิทใจกับเขามากที่สุดคงเพราะเขาไม่มีพิษมีภัยกับมันละมั้ง ซึ่งเขาไม่แปลกใจเพราะเคนเซค่อนข้างระมัดระวังตัวอยู่เสมอ เกิดมาในตระกูลยากูซ่าก็แบบนี้แหละ จะมาใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาปกติได้ยังไง ขนาดมันไปเรียนต่อที่อเมริกายังมีลูกน้องตามไปด้วยเลย

“หึ! คิดว่าคนอย่างกูกลัวตายเหรอ อีกอย่างกูไม่เคยกลัวใคร มึงน่าจะรู้ดีเพราะงั้นอะไรที่กูอยากได้กูต้องได้” แววตาคมกริบลุ่มลึกลงพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างไม่นึกกลัวกับคำขู่ของเพื่อน ลูกสาวมาเฟียแล้วยังไง เขาต้องกลัวเธองั้นเหรอ มีโอกาสจะกำราบให้อยู่หมัดเลยคอยดู!

“เออ กูรู้ครับว่ามึงไม่กลัว สรุปคือที่มาฮ่องกงเนี่ยเพราะมีเรื่องใช่มั้ย ให้กูเดาคงเกี่ยวกับการคัดเลือกผู้นำตระกูลคนใหม่และมันก็น่าจะเกี่ยวโยงกับคนที่มึงกำลังมองอยู่ตอนนี้ด้วย กูพูดถูกมั้ย?”

“อืม ตาแก่หัวโบราณพวกนั้นมันคิดจะเขี่ยกูให้พ้นจากตระกูลและจะเอาไอ้ริวโตะขึ้นรับตำแหน่งแทน” เคนเซบอกเพื่อนไปตามความจริง เพราะเบรย์คือเพื่อนอีกคนที่เขาไว้ใจและมันไม่เคยคิดที่จะหักหลังเขา ส่วนเพื่อนสนิทอีกคนก็คงรู้แล้วว่าเขาเดินทางมาที่นี่และคงรอให้เขาเสนอหน้าไปหาอยู่ แต่ทว่าเขายังไม่ว่างไปเจอมัน

“กูไม่ค่อยเข้าใจระบบบ้งๆ ของตระกูลมึงหรอกนะ แต่กูอยู่ข้างมึง มีอะไรให้ช่วยก็บอก ถึงจะช่วยไม่ได้มากแต่อย่างน้อยกูก็เลี้ยงเหล้ามึงได้ทุกวันนะ”

เบรย์ยกแก้วเหล้าตัวเองไปชนกับเพื่อนและยกยิ้มบางๆ เขากับเคนเซเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว และมันก็เคยช่วยเหลือเขามาหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือแม้แต่เรื่องการเริ่มทำธุรกิจของตัวเอง

ในวันที่ครอบครัวเขาไม่เห็นด้วยกับการทำผับและไม่ให้เงินสนับสนุน แต่ทว่าเคนเซกลับดันหลังเขาอย่างเต็มที่และยังช่วยออกเงินทุนให้ก่อนจนผับแห่งนี้เป็นรูปเป็นร่างและเติบโตมาได้จนถึงตอนนี้ ซึ่งไม่กี่ปีเขาก็สามารถคืนเงินที่มันให้มาลงทุนครบจนหมดเพราะงั้นมันอยากแดกเหล้าเท่าไรก็แดกไปเถอะ

“หึ ระบบบ้งๆ งั้นเหรอ พูดถูกใจกูฉิบหาย” เคนเซยกแก้วไปชนกับเพื่อนพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ ส่วนสายตาคมยังคงมองไปที่เป้าหมายเป็นระยะๆ เขามานั่งมองเธอแบบนี้ได้เกือบอาทิตย์แล้วเพราะเธอไม่ได้มาทุกวัน ซึ่งวันนี้เขาคิดว่าโชคเข้าข้างเขาแล้วล่ะเพราะเธอมากับลูกน้องแค่คนเดียว การเข้าหาเธอก็จะง่ายขึ้นกว่าทุกวันที่ผ่านมา

“เดี๋ยวกูมา ไปสูบบุหรี่แป๊บ” เคนเซวางแก้วเหล้าลงและหยิบบุหรี่ติดมือขึ้นมาแทน คนเยอะก็ชักอึดอัดแม้ว่าตอนนี้จะนั่งอยู่โซนวีไอพีก็ตาม เห็นทีคราวหน้าคงต้องเปิดห้องรับรองแทนแล้วล่ะ เพราะเขาไม่ชอบคนแอบมองเป็นที่สุด มันน่ารำคาญ!

“อืม งั้นกูไปตรวจความเรียบร้อยก่อน เดี๋ยวแวะมาดื่มด้วยอีกที” เมื่อลูกค้าเยอะก็ต้องเดินสำรวจความเรียบร้อยสักหน่อยเพราะผับของเขาโดดเด่นเรื่องการให้บริการและมีเครื่องดื่มหลากหลายให้ลูกค้าได้เลือก คนถึงได้แน่นผับทุกวันแบบนี้

“ไม่เป็นไร มึงไปทำงานเถอะ กูว่ากูคงไม่กลับมานั่งตรงนี้แล้วล่ะ” เขาเห็นว่าจิโร่ส่งสัญญาณบอกว่าตอนนี้ทางสะดวกที่จะเข้าหาเป้าหมายแล้วเพราะเหมือนว่าเธอจะไล่ลูกน้องกลับไปก่อน วันนี้หน้าตาเธอดูเครียดกว่าทุกวันและเหมือนจะดื่มเยอะมากด้วย แถมยังดูไม่ค่อยระวังตัวอีกต่างหาก

กล้าไล่ลูกน้องกลับไปก่อนขนาดนี้ไม่คิดว่าตัวเองประมาทเกินไปหน่อยเหรอ หรือเธอมั่นใจในฝีมือตัวเองว่าสามารถดูแลตัวเองได้ แต่ก็ดีเพราะมันทำให้ดูสนุกขึ้นและไม่น่าเบื่อดี

“มึงเอาจริงเหรอ?” เบรย์ถามอีกครั้งด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของเพื่อนรักดูจริงจังกว่าที่เขาคิด

“เอาจริง เดี๋ยวแยกกันตรงนี้เลยแล้วกัน ไว้ค่อยนัดเจอกันอีกที”

“เออๆ ระวังตัวด้วยแล้วกัน อย่ามาตายห่าที่นี่นะมึง” ถึงมันจะเก่งแต่เขาก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี

“แหกตาดูด้วยว่าลูกน้องกูเยอะกว่าการ์ดที่ผับมึงอีก” เคนเซยกยิ้มกวนๆ เพราะเขาไม่ได้เดินทางมาที่นี่คนเดียวนะ ยังมีลูกน้องอีกหลายคนเพราะถึงเขาจะไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่นแต่ก็ต้องระวังตัวเหมือนกัน ซึ่งเบรย์ได้แต่กลอกตาใส่อย่างนึกรำคาญก่อนจะเดินแยกออกไปดูแลความเรียบร้อยของผับต่อ

ด้านเคนเซเขาเดินไปเข้าห้องน้ำและสูบบุหรี่อย่างใจเย็น ก่อนจะแสยะยิ้มเมื่อนึกถึงแผนการของตัวเอง เขาเฝ้ามองเป้าหมายด้วยความใจเย็นไม่ใช่ว่ากลัวลูกน้องเธอ แต่ทว่าเขายังไม่อยากจู่โจมเธอเร็วเกินไปเพราะเขามองออกว่าเธอก็สนใจเขาอยู่เหมือนกัน

ไม่งั้นเธอคงไม่หันมองเขาบ่อยๆ หรอกและที่เธอไล่ลูกน้องกลับก่อนอาจเป็นเพราะอยากเปิดโอกาสให้เขาเข้าไปทักทายเธอก่อนก็เป็นได้ซึ่งเขาก็ต้องเล่นตัวหน่อยสิ เพราะอะไรที่มันดูง่ายเกินไป มันจะมีความน่าสนใจได้ยังไง ลูกสาวมาเฟียแบบเธอคงชินกับการชี้นิ้วออกคำสั่งและอยากได้อะไรก็ต้องได้มากกว่า เพราะงั้นเขาจะทำให้เธออยากได้เขาขึ้นมาบ้าง

ส่วนเรื่องการเดินทางมาฮ่องกงในครั้งนี้ เขาได้บอกปู่ไปแล้วว่ามีงานด่วนต้องมาจัดการ ซึ่งทุกคนไม่ได้สงสัยอะไรเพราะเขามักจะเดินทางมาคุยธุรกิจที่นี่อยู่บ่อยครั้งและเขาก็มีหุ้นส่วนอยู่ที่ฮ่องกงหลายคนจริงๆ

เพราะงั้นการที่เขาจะเดินทางมาคุยงานที่นี่จึงไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร แต่เพื่อความแนบเนียนก่อนแผนการจะสำเร็จ เขาคงต้องไปๆ มาๆ ระหว่างฮ่องกงกับญี่ปุ่นสักระยะ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่แผนการเขาสำเร็จเร็วกว่าที่คิดก็ไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังอะไรเพราะถึงตอนนั้นต่อให้ตาแก่พวกนั้นขุดซากบรรพบุรุษของตัวเองขึ้นมาโหวตให้กับหลานชายสุดที่รักก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกแล้ว…