Chapter 131

Umuusok pa ang paligid nang masilip ni Gray ang liwanag mula sa bitak ng kisame— isang malutong na sinag na tumatama sa mukha niya habang pilit niyang inaangat ang sementong nakadagan sa kanya. Bawat pagbuga niya ng hangin ay may halong dugo at alikabok. Ramdam niya ang pulso sa sentido.

Ang mga daliri niyang nanginginig, unti-unting dumulas sa gilid ng bato. Pinilit niyang huminga nang malalim, kahit hapdi ang humahagod sa tadyang niya. Minsan pa siyang humugot ng lakas—hindi dahil kaya niya, kundi dahil kailangan.

At sa isang mariing pag-angat, gumalaw ang slab.

Nag-crack ang gilid.

Huminga si Gray—isang mahaba at napakalalim na paghinga.

At itinaas niya ang semento hanggang sa tuluyang gumulong iyon sa tabi, nagbagsakan ang mga piraso ng alikabok mula sa impact.

Tumayo siya, mabagal, paika-ika, parang sinulid na napipigtas ang bawat hibla. Nanginginig ang tuhod niya. Pero nakatayo siya.

At sa distansya—nakatayo si Zayed. Parang estatwa sa gitna ng wasak na corridor, nakasulyap lama