Kabanata 3

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya sa malamig na boses na siyang nagpabigla sa'kin.

Yumuko ako saka sinara ang pinto. "Ano k-kasi, may sasabihin sana ako sayo." Nanginginig ang boses na turan ko.

"Make it fast, I'm busy can't you see," mas malamig pa sa yelo ang boses niya, kunot ang kanyang noo at halatang naiinis sa presensya ko.

Anong nangyari sa kanya?

"A-ano k-kasi, buntis ako."

"Edi, goods—I can get my share after you give birth. Now please leave, I'm busy," aniya sa malamig na boses.

Ang sakit, bakit ganoon, ang sakit sa pakiramdam, parang dinudurog ang puso ko sa sobrang sakit.

Wala akong nagawa kundi ang yumuko at umalis sa silid ni Sir. Pagkarating ko sa kwarto ko ay umiyak ako sa ilalim ng aking kumot. Hindi ko naman mahal si Sir pero ngayon lang ata ako na mulat sa realidad na ginamit lang talaga ako ni Sir upang makuha ang mana niya.

"Pack your things, utos ni boss," sabi ng secretary ni Sir. Kinabukasan ay bigla na lang siyang pumasok sa kwarto.

Hindi na ako nagtanong kung bakit, tamad ko lang sinunod ang utos niya. Wala sila Aling Nika dahil nagmalengke, mukhang tiniming talaga na wala sila rito bago ako utusan.

Nang matapos ay kinuha ng secretary ni Sir ang bagahe ko at pinasunod niya ako sa kanya. Walang imik at blangko ang expression kong sinundan siya. Namamaga pa ang mata ko sa buong magdamag na pag-iyak ko.

Pinapasok niya ako sa kotse at umandar ito. Huminto naman ito sa isang penthouse.

"For now, dito ka titira, may kasama ka diyang nurse, twice a week uuwi si Sir para dalawin ka, and make sure that's the baby is fine, lahat ng 'yan ang bilin ni Sir Rexier," huli niyang sabi bago umalis at iniwan ako sa sala ng penthouse.

Napabuntong-hininga na lamang ako saka tamad na umupo sa sofa.

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako sa sobrang pagod ko sa beyahe at sa dami ng iniisip ko. Nagising na lamang ako ng may humahalik na sa'king leeg.

"S-sir," turan ko kay Sir Rexier na busy sa paghahalik saking leeg.

He hummed. "Hmmm? You smell so good." Husky ang pagkabigkas niya rito. "Call me, Rexier. I don't like you calling me, Sir."

Tumango ako. Umalis siya sa leeg ko saka tumungo sa tyan ko.

Kumunot naman ang noo ko, naguguluhan sa inaakto niya. Bakit ganito siya ngayon? Kagabi lang ay halos ipagtabuyan na niya ako.

Akmang ibubuka ko ang bibig ko ng biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa bulsa ko saka sinagot ang tawag. Si nanay.

"Nay kumusta ka na po ba? Umaayos na po ba ang kalagayan mo? Baka hindi ako makabisita diyan ng ilang araw, sobrang busy ko kasi ngayon, kumusta na po ang pinadala kong pera sa inyo?"

Ang pera na iyon ay galing kay Rexier. Ang naging kasunduan namin. Kasal kami sa papel, ayun lang naman ay pakay namin sa isa't isa. Siya ay upang makuha ang mana, ako naman upang guminhawa ang buhay namin.

"Ok lang naman ako, anak. Medyo guminhawa na ang pakiramdam ko," umupo si mama. "Matanong ko lang, saan mo nakuha ang ganon kalaking pera, anak? 200k talaga? Huwag mong sabihin pumapasok ka sa illegal na gawain, hindi kita pinalaking ganoon!" May banta sa boses ni mama.

"Ma, humingi po ako ng bunos kay, Sir. Saka nangutang muna ako sa mga kasamahan ko rito sa mansyon para naman may pang gamot kayo, mahigit isang buwan ka na diyan sa hospital ih, malaki-laki na ang bayarin," pagsisinungalin ko kay mama.

Ayaw kong sabihin sa kanya na dahil sa kasunduan namin ng boss ko kaya ako nagkapera. Kabilin-bilinan niya pa naman na dapat ay mahal ko ang taong papakasalan ko. Pero wala akong choice ih, kahit hindi ko mahal si Sir Rexier, pinakasalan ko pa rin siya, alang-alang sa mabuting pamumuhay namin.

Binalinga ko si Sir na nakasandal sa sofa habang pikit ang mata.

Magagawa ko naman siya sigurong mahalin. Mabait naman si Sir, mabait kung minsa, minsan naman ay tinotopak ng kamalditohan.

Nag-usap pa kami ni mama sandali tungkol sa pag-aaral ng mga kapatid ko, ang naiwang pera ay pinatayo nila ng sari-sari store para naman may pagkikitaan sila kahit kaunti lang.

Hindi ko maiwasang mapangiti habang iniisip na, tama ang naging desisyon ko. Unti-unti ng umaayos ang buhay namin.

Hinawakan ko ang tiyan ko, mahal ko ang batang nasa sinapupunan ko. Kahit na may kasunduan kami na si Rexier ang kukuha sa bata pagkatapos naming mag-divorce ay hindi ako papayag, may plano na ako.

Ayaw kong mawalay sa anak ko, gagawin ko ang lahat para lang makasama ko siya habang buhay.

Binaba ko na ang tawag saka muling bumaling kay Rexier na ngayon ay nakamulat na ang mga mata at malamin na nakatitig sa'king mukha.

"Pag-usapan na 'tin ng maayos ang magiging buhay ko habang nagdadalang tao," wika ko sa kanya.

Hindi puwedeng malaman ng iba na buntis ako at siya ang ama, ayan ang kasunduan namin, na kasama sa kasunduang walang nakakaalam na kami ay mag-asawa.

"You’ll be staying here while you’re pregnant. I’ll visit you two or three times a week—I assume my secretary already mentioned that," he said in a bored tone.

Tumango ako. "And furthermore. Ako na bahalang rumason sa mga kasambahay kung bakit wala ka. Also to your mom. Bukas ay may nurse na dadating dito to check on you 24/7 dalawa sila, and also may isang kasambahay din so you won't waste your time cleaning at baka mapano pa ang anak ko, and lastly twice a week ay may groceries na dadating dito."

Tango nang tango lang ako, mariing nakikinig sa kanya.

Tumayo siya saka inayos ang kanyang suot na black suit. Tumingala ako upang makita ang gwapo niyang mukha.

"Puwede ba akong magtanong sayo ng personal na topic, Rexier?" Tanong ko sa kanya.

"Spill," he coldy said.

"Bakit ako ang napili mo? Hindi ba't may ex ka? Siya na lang sana ang pinili mo, mahal mo naman siya dati, kaya mo naman siyang mahalin siguro ulit, hindi sa nagrereklamo ako-"

Rexier cut me off.

"Nagrereklamo ka na nga ih," bored niyang sabi saka sinuklay ang buhok niya gamit ang kanyang mahahabang daliri.

Matalim ko siyang tinignan dahil sa inis, wala akong pake kung boss ko man siya, ako naman ang nagdadalang tao sa kanyang anak.

"No, hindi ganoon! Sinasabi ko lang, bakit ako? Naguguluhan ako, bakit ako pa? Isang hamak na maid lang ang napili mong pakasalan," wika ko sa naguhuluhang boses.

Nasa mga mata na rin kasi ng mommy ni Rexier na ayaw niya sa'kin, bakit ako pa ang napili ni Sir?

Hindi ba dapat nagpapasalamat ako, dahil sa kanya naging maginhawa na ang buhay ng pamilya ko pero hindi pa rin kasi manilaw sa'kin kung bakit ako.

Kaya niya naman sigurong kumuha ng babae na mas maganda at mayaman din tulad niya o 'di kaya'y mahal siya.

"Mahirap siyang i-explain kaya manahimik ka na lang." Aniya saka inirapan ako.

"I-explain mo kahit mahirap! Kaya ko naman ata 'yang intindihin!" Singhal ko sa kanya, hindi ko na napigilang mapakuyom ng kamao dahil sa inis.

Simple lang naman ang sagot ko tapos hindi niya pa masagot ng maayos.

"You wanna know why?" His bored look turn into flame, ang malamig niyang mga mata at awra ay naging apoy.

Pinasok niya ang dalawa niyang palad sa kanyang bulsa saka matalim na tinignan ako sa mga mata.

"Your an easy target, madaling mauto at mahirap kaya madali lang saakin ang kunin ang loob ko, nakikita ko rin sayo na madali kang mabilog sa pera na siyang napatunayan ko naman na tama pala."

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, mahihiya pa ako sa sarili ko dahil tama naman ang sinabi niya, na...na bibilog ako ng pera. Pero kailangan ko kasi iyon, hindi naman ako kagaya niya na mayaman at walang problema patungkol sa pera.

"Now if you’ll excuse me, don’t assume I chose you because I like you. I could never have feelings for someone who’s just a mere maid. Yes, I may be nice to you sometimes—but that’s only to mess with your head. Don’t ever think I could like you, because that will never happen. I might act nice, but that doesn’t mean I care about you—not even a little."

"Hindi ko naman yan iniisip!" Singhal ko, mahigpit na ang pagkakuyom ko sa kamao ko.

Nagsisimula na ring mangilid ang luha sa mga mata ko.

He 'tsk' and rolled his eyes. "Don't be dramatic, hindi ako nadadala sa paiyak mo."

Pagkatapos niya yung sabihin ay tumalikod na siya at pumasok sa isang pinto na mukhang silid niya ata.

Pagkaalis niya ay doon na bumuhos ang luha ko.

Ito na ba ang tunay na kulay ni Sir Rexier? Ganito ba talaga siya? Hindi naman ganoon ang kanyang ugali noong una ko siyang nakilala, nagagawa ko pa nga siyang biruin minsan. Talaga bang ganito ang tunay na ugali ni Rexier.

Pinunasan ko ang luha ko saka nahiga sa sofa, minuto lang ay binalot na ako ng antok at nakatulog doon.

Nagising ako ng makaramdam ng gutom at lamig. Tinignan ko ang paligid, madilim ang paligid. Mukhang madaling araw na.

Umalis ako sa sofa saka pumaroon sa kusina para maghalungkat ng makakain, kumakalam na ang sikmura ko, dahil na rin siguro sa may bata akong dinadala kaya double ang gutom na nararamdaman ko.

Nakakita ako ng saging sa ref saka peanut butter.

Abot ngiti naman ang mukha ko nang makita ito, dali-dali ko itong kinuha saka nilapag sa mesa, kumuha ako ng plato saka naglagay doon ng peanut butter.

Akmang kakagat na ako ng saging ng biglang may boritong boses ang nagpatigil sa'kin.

"What’s that? Is that because of your hormones or something? Weird. I bet it tastes gross—like, yuck."

Natigilan ang kamay ko sa ere na may hawak na saging nang makita sa harapan ko ang hubad barong si Rexier, bigla na lang ata nawala ang galit ko sa kanya dahil sa kanyang pandesal at pumuputok na muscles sa braso na nakabungad sa'king harapan.

Hindi ko alam kung side effects ba 'to ng pagbubuntis ko pero natatakam talaga ako habang nakatingin sa katawan niya.

"Naglalaway ka," bored niyang wika saka nilagpasan ako.

Nanlaki ang mga mata ko saka hinawakan ang bibig ko, kumunot ang noo ko sa inis lasi hindi naman ako naglaway, sinungaling!

Kinain ko ang saging na may peanut butter habang nakatitig sa likuran ni Rexier, nasa may ref siya at mukhang may hinahanap doon.

'Bat ganoon? Ang sarap-sarap tignan ng likod niya. Hindi maalis ang tingin ko sa kanyang likod, at noong humarap naman siya ay sa abs niya naman tumuon ang mga mata ko.

"Manyak," wika ni Rexier na siyang nagpagising sa kahibangan ko.

Dali-dali kong inalis ang tingin ko sa tiyan niya saka binalik ito sa kinakain ko. Kung nakikita ko lang sarili ko, siguro ay pulang-pula na ang buong mukha ko, hangang leeg.

Mahiya ka naman Pytricia! Akala ko ba galit ka sa kanya at naiinis ka? Tanong ng utak ko.

Umiling-iling ako. Oo nga galit ako sa kanya pero masama ba ang humanga sa mala adonis niyang katawan na pasado na sa kilven klyne na model? Pero mas bagay ata kay Rexier ang maging matcho dancer.

"Hindi a-ako manyak, tinitignan ko lang kung ano ang laman ng ref," dahilan ko at nanginginig pa dahil sa kaba.

"Yeah, right. Laman ng ref, sige paniwalaan na 'tin yan," sarkastiko niyang sabi.

Isang iglap lang ay nasa likuran ko na siya, hindi ko man lang naramdaman ang presensya niya na nakalapit na pala ang katawan niya sa likuran ko.

Para naman akong istatwa na hindi makagalaw.

"You want my pandesal right? Pili ka, iyang kinakain mo o ang pandesal ko?" Bulong niya sa tenga ko na siyang bahagyang nagpatalon sa'kin.

Ang bilis ng tibok na puso ko, para itong nakikipag karera sa sobrang bilis. Kabang-kaba ako sa mga kinikilos niya, kahit sa pagbulong niya ay para na akong nangingisay sa kaba.

"Choose," malamig niyang bulong sa tenga ko.

Nanindig ang mga balahibo ko sa kanyang ginawa.

Napalabi ako saka napaisip, 'di ba't galit ako sa kanya? Galit ako sa lalaking 'to pero bakit ganoon? Gusto kong piliin ang pandesal nito.