Chapter Three

HINDI mapigilang mapangiti ni Jacob habang inaalala ang nangyari kanina sa kanyang opisina nang interview-hin niya ang dalaga. Pangalan lang talaga nito ang gusto niyang malaman, at higit sa lahat, kung may kasintahan na ba ito.

Kaya nang makuha niya ang sagot na gusto niya ay agad niyang tinapos ang interview at agad din itong pinalabas kahit na hindi pa niya nasasabi rito kung ano ang magiging posisyon nito sa trabaho. Alam niyang nagtataka ang babae kung bakit ganoon ang naging takbo ng interview.

Para siyang may sayad sa utak na nakangiti habang nagsa-shower. Hanggang sa pagtulog, ay ang tagpong iyon pa rin ang nasa kanyang isipan.

Kinabukasan ay maganda ang naging gising ni Jacob na ipinagtaka naman ng mga kasambahay sa mansyon. Pasipol-sipol pa siya habang naghahanda papuntang opisina at nakangiti ring umalis.

Pagdating niya sa restaurant ay agad niyang namataan ang babaeng laman ng kanyang isipan. Naka suot ito ng white polo shirt na naka tacked-in sa pang ibaba nitong black pants. Nakaupo ito ng tuwid sa isa sa mga upuang para sa bisita. Napakasimple ngunit napakaganda.

“Good morning, Sir,” bati nito sa kanya nang mapatapat siya rito.

“Good morning,” ganting bati niya rito. “Sumunod ka sa ‘kin sa opisina.”

Agad naman itong tumayo at walang imik na sumunod sa kanya.

“You may sit down. Mayroon lang akong iba pang mga bagay na idi-discuss sa ‘yo na hindi ko nasabi kahapon,” sambit niya sa dalaga pagkapasok nila sa opisina.

Umupo naman ito at tila naghihintay lang nang sasabihin niya.

“Actually, mayroon akong pinapagawang private resorts na may kasamang fine dining restaurants. At hindi magtatagal ay matatapos na rin ang mga ‘yon. Pero naisip ko, mas magandang dito ka na lang muna mag-umpisa para pag inilipat na kita roon ay may karanasan ka na. So, papayag ka ba sa ganoong set-up?”

Sandaling kumunot ang noo nito bago sinagot ang tanong niya.

“Sir, ikaw po ang dapat na masusunod kung anong set-up ang gusto ninyo. Kasi kayo ‘yong may-ari at nagpapasahod. Ni hindi niyo pa nga po sa ‘kin nasasabi kung ano ang magiging trabaho ko.”

Siya naman ang napakunot noo. Kahapon niya pa napapansin, ang hilig nitong mangbara.

“Ah, tungkol diyan, marami kaming available na positions. Dishwasher, waitress, utility at cashier. Alin ba ang mga gusto mo diyan? Since ‘yan lang ang posisyong pwede sa natapos mo.”

Mas lalong dumoble ang kunot sa noo nito na ipinagtaka niya.

“Alam ko naman po Sir na highschool lang ang natapos ko, hindi niyo naman po kailangang ipagdiinan dahil alam ko naman ‘yon. At diyan sa tanong mo, natural ikaw pa rin po ang masusunod. Bakit ako ang tinatanong niyo, eh, kayo ang may kakayahang magdesisyon kung saang posisyon ako nababagay. At saka, kahit saan niyo naman po ako ilagay, eh, lahat ko naman kayang gawin ‘yan kaya huwag kang mag-alala, hindi masasayang ang ipapasahod ninyo sa ‘kin.”

Napabuntung-hininga siya at lihim na napatiim bagang. Kababaeng tao, ang angas magsalita. Hindi naman niya minamaliit ang natapos nito. Nagpapaalala lang naman siya. Ito pa naman ang dahilan kung bakit maganda ang tulog niya kagabi at paggising niya kanina. Ngunit tila ito rin ang magiging dahilan ng pagka-badtrip niya ngayong araw.

“Ms. Gomez, kaya nga ikaw ‘yong tinatanong ko kasi binibigyan kita ng kalayaang mamili. Hindi ko ito ginagawa sa ibang empleyado ko rito kaya maswerte ka dahil ginagawa ko sa ‘yo.”

Tumaas ang kaliwang kilay nito sa sinabi niya.

“Sir Jacob, hindi ko naman po hinihiling sa inyo na gawin ‘yan. Hindi ko rin po alam kung ano ang ibig sabihin ninyo na maswerte ako dahil lang sa ako ang gusto niyong magdesisyon na pumili ng magiging trabaho ko. Ang sa ‘kin lang naman, kung saan niyo gusto, eh di, doon ako. Hindi naman po ako ang boss dito, kundi ikaw. At ayoko rin po sa gusto ninyong mangyari, mas gusto ko pa rin ang tamang proseso ng pag-hired ng isang empleyado sa tamang paraan. Nahihirapan ka po bang maintindihan ang ipinupunto ko?”

Tuluyan na ngang uminit ang ulo niya sa babaeng kaharap. Aba ‘t parang siya pa ang hindi makaintindi ngayon? Eh, ito nga ang hindi makaintindi na pinapaboran niya ito dahil interesado siya rito. Akmang magsasalita na siya para sagutin ang dalaga nang may kumatok mula sa labas.

“Come in! It’s open!” pasigaw niyang tugon dala na rin ng init ng ulo.

Pumasok naman ang manager ng restaurant nang nakayuko. Takot ang mga ito kapag ganoon na ang tono nang pananalita niya.

“Good morning po, Sir Jacob. Na-received ko po ang tawag ninyo kahapon mula sa supervisor na may bago tayong hired na empleyado. Kaya po ako nandito para ipaalam sa inyo na io-orient ko na siya ngayong araw at ililibot sa buong restaurant,” magalang na sambit ng manager niya sa kanya.

“Ikaw na ang bahala kay Ms. Gomez, Glydel. Kung saan mas nangangailangan ng tao ngayon ay doon mo siya ilagay,” maikling tugon niya rito.

Bumaling ang manager niya sa babaeng kaharap.

“Ready ka na ba, Ms. Gomez?”

“Yes, Ma’am.”

“So, let’s go? Ililibot muna kita sa iba’t ibang parte ng restaurant para ma-familiarize mo ang lugar at ipakikilala muna kita sa lahat ng empleyado rito bago ko sa ‘yo i-discuss ang tungkol sa history ng restaurant. At ang pang huli, tuturuan na kita kung anuman ang posisyong available at nararapat para sa ‘yo. Okay ba?”

“Yes, Ma’am. Thank you.”

Pagkalabas ng mga ito ay isang mahabang buntung-hininga ang pinakawalan niya. Mukhang araw-araw siyang magsusungit at madali rin siyang tatanda dahil sa babaeng kinaiinteresan. At mukhang ma cha-challenge rin siya rito dahil sa kakaibang ugali nito. Hindi siya papayag na maulit muli ang ganoong tagpo. Tuturuan niya ito ng leksyon kung kinakailangan.

Wala pang babaeng naglakas loob na sumagot sa kanya ng ganoon kundi ito lamang. At ang kinaiinisan niya sa lahat, mukhang hindi dito tumatalab ang karisma niya. Mukhang hindi nito napapansin ang kagwapuhan niyang taglay.

Ito lang ang namumukod tanging babaeng hindi interesado sa kanya magmula nang una silang magkita. Gagawa siya ng paraan para mapansin nito, at hindi siya titigil hangga ‘t hindi niya nakukuha ang atensyon nito.