The Night I Regret, Until I Didn't

Ang tunog ng tubig na lumalagaslas mula sa banyo ang gumising kay Cara, mula sa mala paraisong panaginip.

"Ang ingay, ano ba! Natutulog pa ako!" reklamo niya.

Napapikit-pikit pa siya habang pilit binubuksan ang kanyang mga mata. Pero agad siyang napabalikwas nang makita ang paligid niya—deluxe hotel room, gulo-gulong kumot, at kumalat na mga damit sa sahig ng carpet. Umaga na, pero halata pa rin ang amoy ng nangyari kagabi.

"Shit. Talaga bang nakipag-one night stand ako?" wal sa wisyo niyang tanong.

Pagtingin niya sa sarili, wala siyang saplot. May kirot pa siya na ramdam sa pagitan ng mga hita. Napakapit siya sa buhok niya. Dahan-dahang bumalik sa kanya ang mga alaala ng gabi.

Her boyfriend, who had been in love with her for three years, had told her she was not gentle, considerate, and lacked charm. Nakipaghiwalay ito sa kanya sa mismong third anniversary nilang dalawa. He then went abroad to study for a doctorate with a girl from a wealthy family.

Cara, who appeared tough on the outside but was vulnerable on the inside. Sa totoo’y madali siyang masaktan, pero hindi niya lamaang iyon pinapakita. Pero hindi niya kinaya ang sakit ng pakikipaghiwalay sa kanya nobyo, kaya naglasing siya nang todo kagabi. At sa sobrang sama ng loob, basta na lang siya humila ng lalaking hindi niya kilala mula sa bar—dinala niya sa hotel at walang pakundangan na nakipagtalik.

Ngayon, nanginginig ang mga tuhod niya habang nakaupo sa kama. Hindi niya maatim na ginawa niya ito. Alam niya sa sarili niyang hindi siya ganitong klaseng babae. Pero oo nga pala... totoo palang sinasabi ng iba na lakas-loob ang hatid ng alak.

"Kailangan ko na umalis dito," bulong at naiinis niyang wika.

Dali-dali siyang nagbihis, kinuha ang bag, at naglakad paatras papuntang pinto. Balak niya sanang tumakas nang hindi napapansin. Pero biglang bumukas ang pinto ng banyo.

Napalingon siya. At dun niya nakita ang lalaking kasama niya kagabi. Basang buhok, malalim ang mata, matikas ang porma. Nakabukas ang bathrobe at tanaw ang makisig at batak na dibdib.

Nag-init ang pisngi ni Cara. Mas gwapo pa ang lalaking ito kaysa sa ex niyang duwag at gago na iniwan siya. She instantly felt a sense of satisfaction. She would rather give her virginity to this stranger than to that unfaithful man.

Nakaramdam siya nang hiya ng tinitigan siya ng lalaki mula ulo hanggang paa, tapos ngumisi nang may halong pangmamaliit.

"Aalis ka na lang nang hindi magpapaalam?" tinaasan siya nito ng kilay. "Hinila mo ako kagabi at dinala rito habang nasa gitna ako ng trabaho. That's so rude."

Naglakad ito papunta sa kama at dinampot ang wallet. Nakita ni Cara ang makapal na perang laman noon.

Dahan-dahang umawang ang bibig niya nang may mapagtanto. Hindi kaya callboy itong lalaking naka one-night stand niya? At kung aalis nga naman siya ng hindi pa nagbabayad ay unfair ito sa lalaki dahil wala itong pera na makukuha.

Mabilis siyang dumukot sa bag. Hinugot ang natitirang 2,000 pesos at ibinato iyon sa kama.

"Maganda ang katawan mo, pero hindi ako satisfy sa performance mo kagabi," taas noong niyang sabi. Pero parang kamatis na sa pula ang mukha niya sa kahihiyan. "Nakulangan ako kaya yan lang ang ibabayad ko sayo."

Nanlaki ang mata ng lalaki, nagpalipat-lipat ang tingin sa pera na nasa kama at sa kanya na nakatayo sa tapat nito.

“Anong... sabi mo?” tanong ng lalaki, halatang nainis.

Hindi siya nito pwede singilin ng malaking halaga dahil wala na siyang pera. Last money na niya iyon dahil bukas pa ang sahod nila. Kailangan niya panindigan na hindi niya nagustuhan ang ginawa nila kagabi, kahit pa sobrang satisfied siya roon. Halos marinig na nga ng kabilang kwarto ang malalakas niyang ungol sa sobrang sarap.

Lakas loob na naglakad si Cara palapit sa lalaki, kunwaring composed at tinapik ang balikat nito.

“Mag-practice ka muna. Hindi lahat ng babae madadaan sa abs at sa gwapo mo. Pag gumaling-galing ka, baka puwede ka na maningil nang mahal. Pero sa ngayon… discount ka muna. 2,000 pesos lang ang worth ng performance mo sa akin kagabi."

"Miss, do you know who I am?" ani ng lalaki, halatang pinipigil ang galit. "Are you looking for a trouble?"

"Wala akong pakialam kung ikaw ang pinaka highest paid na callboy sa kahit saang bar," inismiran niya ito. "Hindi ko nagustuhan ang performance mo kagabi, at opinion ko yun. Anong magagawa mo? Hindi ba sinabi sayo ng boss mo na, Customer is always right?"

Nakita ni Cara na nagkakakuyom ang kamao niya. Ayaw niyang magpa-practice sa suntukan kaya tumakbo siya, diretsong palabas.

Paglabas niya ng Solaire Hotel, hingal na hingal siya. Napahawak siya sa dibdib niya sa sobrang kaba. Pero ang iniisip pa rin niya... yung mukha ng lalaking naiwan niya sa loob. Pamilyar ito sa kanya, pakiramdam niya ay nakita niya ito noon pa. Hindi lang siya sigurado kung saan.

Tumunog ang cellphone ni Cara mula sa bag niya at mabilis niyang sinagot nang makita niyang katrabaho niya iyon.

Nakaleave siya ng isang linggo at balak lang niyang magmukmok at umiiyak sa bahay nila para sariwain ang alaala ng boyfriend niya.

"Cara, nasaan ka? Pumasok ka ngayon. Hindi raw pwede mag-leave ngayon!" sabi ng katrabaho, naririnig ang pagka-frustrate sa boses nito.

"Ano? Bakit daw? Approved na naman ng HR ang leave ko, diba?" tanong niya.

"Hindi ko alam kung bakit. Pero may importanteng announcement daw mamaya, kaya mahalaga na narito ang lahat," sagot ng katrabaho, na parang walang magawa kundi ipasa ang utos.

"Sige, papasok ako. Uuwi lang ako sa bahay at magbibihis," bulalas niya, at marahang ini-off ang cellphone bago ibinalik ito sa bag.

"Hey! You!"

Nanlaki ang mga mata ni Cara nang agad siyang tinignan at nakita niyang naglalakad ang lalaking callboy papalapit sa kanya. Matalim ang mga titig nito, para bang kakainin siya ng buhay.

Napalunok siya at biglang nataranta. "Hindi niya ako pwede maabutan," bulong niya sa sarili bago pa makalapit ang lalaki, tumalikod na siya at muling tumakbo palayo. "Wala akong ibabayad sa kanya!"

Magkano ba kasi ang isang gabi ng lalaking iyon? Mukhang mahal nga dahil ayaw siya tigilan ng lalaki at talagang sumunod pa sa kanya para singilin siya.

Hinding-hindi na siya babalik sa bar na iyon, isip-isip niya habang tumatakbo.