Chapter 3

**Vaughn**

“This is your table, sir,” saad ng usherette sa akin nang makarating ako sa designated table kung saan nakaupo ang kapatid ko.

“Hi,” ani Dana, sabay beso sa akin. Pagkatapos ay umikot ako at naupo sa kabilang upuan.

Napili ko ang puwestong ito upang mabilis kong masundan ang bawat kilos ni Mira.

“Pretty face, pathetic brain,” bulong ko sa sarili, isang masakit na komento para kay Mira dahil sa katangahan niya.

Bumalik siya sa pagse-serve ng alak sa mga bisita matapos ang eksenang ginawa niya kanina.

Hindi sana siya magkakandakuba sa pagtatrabaho kung tumuloy lamang siya sa kasal namin. Reyna sana siya sa poder ko, pero mas pinili niyang maging basura.

Hindi ko maiwasang palihim na ibaling ang tingin ko kay Vogue. Nahuli ko siyang nakatutok din ang mga mata kay Mira.

Humigpit ang pagkakakuyom ng kamao ko. I can’t believe it. Mira chose a loser instead of a billionaire like me. That Macabre boy is a coward—a poor playboy. Well… I heard they broke up last month after more than a year of romance. Like I said before, I always have the last laugh.

Besides, wala naman akong pakialam kung naghiwalay sila o hindi. They’re nothing. They're unimportant people in my life. Hindi ko minahal si Mira. Nagawa ko lang siyang yayain magpakasal noon dahil natutuwa ako sa kanya. She has this positive vibe and weird personality that makes me comfortable with her.

I don’t like entertaining women; I hate talking to them, especially if it’s not part of my mafia mission, but she broke that barrier easily when we met in a bar more than two years ago.

She wasn’t difficult to please like the other girls I met. Isang linggo ko lang siyang niligawan at agad niya akong sinagot. At dahil madali lang siyang makuha, in-expect ko na ring madali siyang maaagaw sa akin ng iba... at nangyari nga. Hindi siya sumipot sa kasal namin dahil mas pinili niya si Vogue at nakipagtanan rito.

How sad that Vogue eventually got tired of her, kaya sila naghiwalay. Kung sino man ang unang pumalakpak nang mag-break sila, ako iyon.

Hindi ko na rin siya hinabol. Sino ba siya sa akala niya? Wala siyang pinagkaiba sa mga bayarang babae sa labas. Isa siyang mantsa o dumi na madaling tanggalin, isang babaeng marumi, easy to get, at madaling paikutin.

“Wine, sir,” ani ng waiter na pumunit sa malalim kong pag-iisip. Akmang sasalinan na sana niya ang baso ko, pero nagsalita ako.

“I want that cheap woman who bumped into me to be the one pouring wine into my glass,” utos ko. Agad namang napatitig sa akin si Dana, ang kapatid kong mas bata sa akin ng limang taon.

“Sige po, sir. Sasabihin ko po sa kanya,” tugon ng waiter bago tinungo si Mira.

Napalingon si Dana, sandaling itinutok ang mga mata sa kinaroroonan ng dalaga.

“Still can’t move on, huh?” may ngiting saad niya, pagkabalik ng tingin sa akin.

“I don’t need to move on, Dana. I’ve never loved her,” sagot ko, sa isang walang buhay na tinig. Napairap siya bago sumimsim ng alak.

“In denial ka pa, Kuya Vaughn. Bakit ’di mo na lang aminin na minsan mo rin siyang minahal?” tukso niya, at bahagya akong natawa.

Minahal? Nakakatawa. Hindi ko nga alam kung paano magmahal.

Maya-maya, papalapit na samin si Mira kaya umayos ako ng upo. Muling nagtagpo ang mga mata namin nang lumapit siya sa upuan ko. Seryoso ang mukha niyang sinalinan ng mamahaling red wine ang baso ko.

“Love is just an illusion, Dana,” sabi ko, sinadya kong lakasan ang boses bago muling titigan ang maamong mukha ni Mira.

“I’ve never fallen in love, kasi hindi ako naniniwala sa pag-ibig,” dagdag ko pa.

“Walang babaeng mapapaluhod sa ’kin kahit kailan. Never akong iiyak dahil lang sa isang babae, never akong magmamakaawa para sa pag-ibig. I wasn’t born to cry, to beg, or to yearn for a woman. Kahit iwanan pa ako ng lahat ng babaeng niyaya kong pakasalan… hinding-hindi ko sila hahabulin. Dahil hindi naman ako marunong magmahal,” tuloy ko habang nakatitig pa rin sa kanya.

Tahimik na umatras si Mira matapos punuan ang baso ko, bahagyang yumukod bilang paggalang, saka umalis. Sinundan ko siya ng tingin. Sa gilid ng mata ko, nakita kong bahagyang napailing si Dana bago muling ituon ang paningin sa entablado; inanunsiyo na kasi ng emcee na paakyatin ang ikakasal.

Nakangiti kaming tumitig ni Dana sa kapatid naming ikakasal. Grace and Saint have been together for ten years, at sa wakas ikakasal na sila next year.

Hindi ko maiwasang magtanong: hindi ba sila nagkasawaan pagkatapos ng sampung taon? Ako nga, hirap na hirap tumagal sa mukha ng isang tao kapag araw-araw ko na itong nakikita. Kaya nga bihira akong makipag-date noon kay Mira. Umabot ng isang taon ang relasyon namin, madalas pa kaming on-and-off ang komunikasyon.

I’m so busy. I am the busiest grandson of Don Macontish Crossban. Hindi lang ako doktor; I’m also a Mafia Boss in the Northern Territory. Isang dedikadong boss na kayang mag-ibang-anyo, mapa-babae man o lalaki. They call me the Mafia Prince of Disguise, at hindi pa ako pumapalya sa mga misyon ko.

But anyway, back to my sister and her fiancé. Grace and Saint were classmates, magkaklase mula kolehiyo hanggang grumadweyt. Pareho silang nag-medicine, at sa iisang ospital din sila nagtatrabaho. Kaya nagtatanong ako… habang nasa stage silang dalawa, kitang-kita ko pa rin ang pananabik sa kanilang mga mata.

Is that the power of love?

Kung iyon nga, hindi ko lubos maintindihan, siguro dahil hindi ko kailanman inisip na magmahal.

Muli kong inililibot ang mga mata ko sa paligid. Maraming babaeng hindi maalis ang tingin sa ’kin. I know what they want, some crave the illusion of love, others just want me to fúck them for a night. But I’m not the kind of warrior who lets filthy hands defile my blade.

I attract dangerous beauty—women who’d sell their souls just to taste power. Yet I won’t fúck merely to feed a demonic hunger. Lust is a weapon, and I choose to master it, not be consumed by it.

Yes, I pleasure myself when necessary. I’m no saint. Some nights I wrestle the monster inside me to keep it caged. I’d rather fight my demons alone in the dark than waste myself on someone who will never deserve me.

My body count is zero, yet it doesn’t mean I’m gay. Ayaw ko lang magpatalo sa libido ko, baka iyon pa maging dahilan para masayang ang dedikasyon ko bilang susunod na Mafia King.

And if my restraint makes me colder, darker... then so be it.

I’ll always choose the throne over a heartbeat. Power over passion. Destiny over distraction.