KABANATA 4

Dalawang taong gulang na si Nathan nang makapagtapos ako ng kolehiyo. Marunong na siyang maglakad nang mag-isa, at laging kumakapit sa kanyang lola na siya ring unang salitang kanyang nasabi. Napakagwapong bata si Nathan; may tuwid at maitim na buhok, maputing balat, medyo matangos na ilong, at ang malalaking matang kulay hazel na palaging nagpapaiyak sa akin sa tuwing naiisip ko kung kanino niya ito nakuha. Ang anak ko ang nagsisilbing liwanag ng buhay ko. At ngayon, magkakaroon na ako ng mas maraming oras para sa kanya.

Pagkatapos ng graduation, tinawagan ako ng boss ko para makipag-usap. Aniya’y masaya siya sa aking trabaho, pero alam niyang deserve ko na umasenso pa dahilan kaya iminumungkahi niyang humanap ako ng trabaho na nakalinya sa natapos kong kurso, at maiintindihan niya raw kung aalis ako. Aniya’y mananatili ang aking posisyon sa construction company hangga't gusto ko, at kung sakaling hindi mag-work out ang lilipatan ko, may babalikan pa ako. Pero payo niya, humanap ako ng trabaho sa aking field of study para sa mas magandang kinabukasan ni Nathan. Na-touch ako sa kaniyang kabaitan at tinanggap ang kanyang payo.

Sinabi ko ito kay Diane, at agad niyang ibinalita na kakausapin niya ang kanyang Daddy kung may mga connection ito. Hindi nagtagal, tinawag ako ni Tito Felix, ang tatay ni Diane, sa kanyang opisina at ibinigay sa akin ang isang business card.

“Hija, alam kong masipag ka at professional. Kinausap ko ang isa kong kaibigan at naayos niya ang isang interview para sa'yo sa Dela Merced group of Companies, bilang assistant sa CEO ng kumpanya. Kung makukuha mo ang position na ito, magiging bahagi ka ng isang global company—napakagandang posisyon, ‘di ba? Ngunit kailangan mong manirahan sa Manila. Alam kong malaking adjustment uto para sa iyo pero isipin mo na lamang na napakagandang oportunidad nito para sa'yo. I-email mo ang nasa card para sa virtual interview, okay?”

Napatango ako sa tuwa. “Naku, Tito Felix, hindi ko po alam kung paano kayo pasasalamatan! Napakabait ninyo palagi sa akin! Ang Dela Merced group of Companies ay napakatanyag sa bansa natin at pangarap ko pong makapagtrabaho doon. Sisiputin ko po ang interview,, at kung kailangang lumipat, handa ako. Alam ko po kasing magandang oportunidad ito,” sabi ko nang may determinasyon.

Sa totoo lang, hindi masama ang umalis sa radar ng mga toxic kong kamag-anak—lalo na ngayong buntis na ang "reyna" kong pinsan na si Selena. Pati ang nanay niya ay nanghihingi pa ng mga pinaglumaang gamit ni Nathan para sa magiging anak ng gago nilang mag-asawa! Buti na lang sinabi ni Mama na naibigay ko na ang mga lumang gamit ng anak ko sa isang buntis naming kakilala. Nabubwisit din kasi ang Mama ko sa kapatid niya dahil palagi nitong sinasabihan si Nathan na walang Papa. Kaya kung aalis ako sa lungsod na ito, ang tanging ikalulungkot ko lamang ay ang pag-iwan sa aking mga magulang at kay Diane—pero alam kong susuportahan nila ako sa mga desisyon ko.

Nagpasalamat ako kay Tito Felix at saka umalis na ng opisina nito. Pagbalik ko sa aking desk, kinausap ko ang aking boss na si Mikael, na siyang kapatid ni Tito Felix.

“Mikael, nakakuha ako ng interview sa Dela Merced group of Companies dahil sa kapatid mo,” natutuwa kong balita.

Ngumiti siya sa akin. "I know, kakatawag lang niya sa akin. Huwag mo nang pakawalan ang oportunidad na 'yan, Isabelle. Kung hindi mag-work out, pwede ka namang balik ka lang dito."

Nagpasalamat ako at agad na nagpadala ng email para sa interview. Hindi nagtagal, natanggap ko ang confirmation na ang interview ay bukas na agad ng 10 AM. Dahil naipasa ko na ang resume ko, magiging maikli lang daw ang interview.

Nang gabi ring iyon, kinausap ko na sina Mama’t Papa. Bagama't nag-aalala sila kung paano ko aalagaan si Nathan nang mag-isa sa malayong lungsod, at malungkot sila dahil malalayo sila sa apo nila, suportado nila ako gaya ng dati. Pinakiusapan ko rin sila na huwag muna sasabihin kanino man ang desisyon kong ‘to.

Nang dumating si Diane, na araw-araw bumibisita sa kanyang inaanak, sinabi ko sa kanya ang lahat at tinulungan niya akong maghanda para sa interview.

Araw ng interview…

Pumasok ako sa meeting room sa opisina ni Mikael. Naupo ako at naghintay sa tawag. Ang nag-interview sa akin ay isang mahinhin at matalinong babae—si Sam Cortez. Dalawang oras kaming nag-usap. Ibinigay niya sa akin ang lahat ng detalye tungkol sa posisyon, sahod, at benefits.

"Catarina, hired ka na! Ikaw ang papalit sa akin. Lilipat ako sa Luxembourg branch para sa management position. Kailangan kitang i-train o ako umalis sa loob ng sampung araw. Kailan ka pwede mag-start?"

"Kailangan ko lang po ng permiso ng boss ko, pero sa tingin ko ay makakapasok na ako sa Lunes." Pumayag kaya si Mikael na umalis ako agad?

"Perfect. I-email mo na lang ako pagkatapos mong kausapin ang boss mo. Do you have any questions?"

"Wala na po, ma'am. Naintindihan ko ang lahat."

"Awesome! Welcome to Dela Merced Group of Companies. I’m sure magiging maayos ang pagtatrabaho mo rito. Kitakits sa Lunes, ha!”

Nang matapos ang tawag ay parang sasabog ang puso ko sa sobrang tuwa. Nakuha ko ang trabaho! Maganda ang posisyon ko at mataas pa ang sahod! May pagkakataon na akong umasenso! Parang panaginip. Parang panaginip. Pero kailangan kong magmadali para ayusin ang lahat.

Agad akong pumunta kay Mikael para ibalita ang resulta ng interview. Masaya siya para sa akin, tinawagan niya ang accounting department para maayos agad ang clearance ko. Pagkatapos, hinayaan niya na akong umalis nang may pangako na maaari akong bumalik kung sakali, pero sigurado raw siyang magiging maayos ang lahat sa bagong kumpanyang pagtatrabahuhan ko. Nagpasalamat ako nang lubos sa kaniya bago umalis umalis. Nagpadala ako ng confirmation email kay Miss Sam Cortez na darating ako sa Lunes ng alas-8 ng umaga.

Pagkatapos, dumiretso ako kina Diane. Kailangan kong magpasalamat. Doon, si Diane pa ang nagbigay ng sorpresa sa akin.

“Akala mo ba basta-basta mo lang madadala ang inaanak ko? Hindi pwede! Kinausap din ng Daddy ang connection niya at may interview ako roon. Sasama ako sa'yo at magsasama tayo sa iisang apartment. Ano sa tingin mo?"

Grabe ang tuwa ko!

"E, paano naman si Lucas?” tanong ko sa kanya.

"Nag-request na siya ng transfer sa Manila, kung saan mas marami siyang opportunities. Bestie, bagong buhay na ‘to para sa ating tatlo!"

Napangiti ako. Naayos na pala ni Diane ang lahat! Si Lucas ang maghahatid sa amin, at si Diane ang mag-aalaga kay Nathan habang nagtatrabaho ako hanggang makahanap ng daycare para sa anak ko.

May tatlo daycare si Diane na balak puntahan, at si Tito Felix naman ay nagbigay na ng furnished apartment para sa amin sa Manila. Ang perpekto ng lahat… at parang nakakatakot.

Napansin ni Diane ang pag-aalala ko, kaya siniko niya ako at palabirong sinabi, “Psst. Matuto kang tanggapin ang mga biyaya sa buhay!"

Nginitian ko siya, at nagtungo kami sa bahay ng mga magulang ko. Oras na para sabihin sa kanila ang magandang balita at magpaalam. Malayo ang Manila sa Cebu kaya hindi kami magkikita nang madalas. Masaya ang mga magulang ko hanggang sa sabihin kong aalis na kami kinabukasan ng umaga. Doon na pumutok ang iyakan. Mahirap para sa akin na iwan sila, pero kailangan. Sa sahod na matatanggap ko, mas matutulungan ko na sila ngayon. Iyon ang magandang balita…

Kinabukasan ng umaga, dumating sina Diane at Lucas nang maaga. Binigyan si Diane ng kotse ni Tito Felix bilang regalo, kaya mas madali ang paglipat namin. Inayos ni Lucas ang lahat ng gamit sa truck, at nagtungo kami sa aming bagong titirhan. Buong araw kaming nagbyahe.

Sabado ng gabi nang makarating kami sa Manila. Pagod na pagod si Nathan, pero sobrang saya niya sa biyahe. Bago sa kanya ang lahat. Nag-ayos kami, umorder ng pagkain, at pagkatapos kumain, natulog na agad kami. Nang Linggo, naglibot kami sa lungsod. Napakalaki talaga ng Manila!

Ang apartment na titirhan namin ay malapit sa isang daycare center na kinontak ni Diane. Swerte! Malapit din ito sa kumpanya—20 minuto lang kapag magti-train. Maganda ang lugar, moderno ang dekorasyon, maliwanag, at may malalaking bintana. Nang gabing iyon, hinatid namin si Lucas sa airport at umuwi para magpahinga. Malaking araw ang kinabukasan—ang unang araw ko sa trabaho, at may virtual interview din si Diane. Magse-set din siya ng appointment sa director ng daycare para makilala at makausap.

Kinarga ko si Nathan papuntang kama. Pagod siya sa kakakilala sa bagong mundo namin. Pinagmasdan ko ang anak ko na mahimbing na natutulog at naniwala akong magiging maayos ang buhay namin dito. Ngayon, may sarili na siyang kwarto! Napagkasunduan naming bumili ng mga personal na gamit para mas maging personal ang space namin sa apartment na ito.

Kinuha ko ang baby monitor at pumunta sa aking kwarto. Binuksan ko ang mga kahon at inayos ang gamit ko. Nang buksan ko ang huli, hinugot ko ang kahong may lamang alaala mula sa gabing iyon sa Gala Ball. Dinampot ko ang perfume at napaisip. Bakit hindi? Simula bukas, gagamitin ko na ito araw-araw. Maganda na ang sahod ko, at kapag naubos, makakabili naman ako ng bago.

Itinabi ko ang kahon, inilapag ang perfume sa dressing table, at natulog nang puno ng pag-asa sa bagong buhay na naghihintay sa amin ng anak ko…