NANATILING BLANGKO ANG emosyon ng mukha ni Gavin kahit pa naghuhumiyaw ang damdamin niya sa kaloob-looban niya na muling lumuhod at magmakaawa sa nobyang huwag siyang iwan nito. Ilang beses siyang napalunok ng laway upang humugot ng lakas. Kanina pa siya inuutusan ng kanyang puso na gawin iyon, ngunit komokontra naman ang kanyang isipan. Sinisigaw nitong sarado na ang isip ng nobya. Galit na galit pa rin ito. Masasayang lang ang effort niya kung gagawin niya ang bagay na iyon. Baka pagtawanan lang din siya nito. Tama na iyong sinubukan niya ng isang beses. Nais niya ring bigyan muna ito ng time na mag-isip. Baka sakaling malinawan ng isipan ang dalaga oras na hayaan niyang lumayo na pansamantala.“Paano iyong mga kuting na pinapakain mo sa ibaba? Kawawa naman. Wala ng magpapakain sa kanila.”Gustong mapahalakhak nang malakas ni Bethany. Nag-aaway na sila pero iyon pa rin ang nasa isipan ng abogado? Saka ano bang pakialam niya sa mga iyon? Ngunit nang maisip din na kakaawa naman talaga
PROBLEMADO ANG MUKHANG naiwan si Gavin sa harapan ng elevator. Naihilamos na niya ang mukha na para bang pinagbagsakan siya ng langit at lupa. Ilang beses niyang pinalo gamit ang kamay sa pintuan ng sumarang elevator upang doon ibunton ang kanyang nag-uumapaw na galit. Wala na. Iniwan na siyang tuluyan ng dalaga. Kung hindi lang dumating si Nancy, malamang ay naayos na nilang dalawa ang away nila. Umiigting ang panga at parehong nakakuyom ang mga kamaong bumalik ng bahay niya si Gavin. Naabutan niya si Nancy na naroon pa rin. Matamang nakatayo. Hinihintay siya na makabalik doon. “Gavin—”“Ano ba kasing ginagawa mong punyetang babae ka dito?!” muling sigaw niya na bumasag sa katahimikan ng bawat sulok ng hallway, halos lumuwa na ang mata niya sa matinding galit. “Bobo ka ba? Hindi mo ba narinig ang sinabi ko sa’yo kagabi? Ayaw na kitang makita! Huwag ka ng magpapakita pa sa akin! Di ba?!”Napalunok na ng laway si Nancy. Noon lang niya nakitang magalit si Gavin sa kanya nang ganito ka
SINALUBONG NG NAKAKABINGING katahimikan ang buong paligid. Diretsong nagtungo si Gavin sa kusina matapos na makapasok sa loob ng bahay. Nanlumo na naman siya nang makita ang mga pagkain na ipinadala ng kanyang ina na para sana sa kanila ni Bethany. Kaninang umaga pa iyon. Lumamig na nga. Ang buong akala niya ay pagsasaluhan na nila ito at iyon ang magiging dahilan upang magkaayos sila. Napahilot na siya sa kanyang sentido nang maalala ang mga ginawang paninira ni Nancy at ang katigasan naman ng ulo na ipinamalas ni Bethany. Halos favorite pa naman ang lahat ng iyon ng dalaga. Humigpit na ang hawak niya sa sandalan ng upuan. Anong gagawin niya ngayon sa mga pagkain? Alangan namang itago niya pa? O kung hindi naman ay kainin niyang mag-isa? Hindi niya iyon makakayang lunukin.“Ano pang silbi niyo?! Pasensya na kung itatapon ko kayo.”Walang pakundangan na pinagkukuha iyon ni Gavin at dinala lahat sa lababo. Matapos na tanggalin ang sabaw at itapon, puno ng hinanakit na pinaghahagis niya
SA PAGBABALIK NI Miss Gen sa table ay nasabi nitong pumayag ang lalaki sa kanyang suggestions. Ikinatuwa nila iyong dalawa. Syempre, iyon ang naging basehan nila upang sabihin na malinis ang hangarin ng lalaki sa gagawin nitong pag-i-invest ng malaking halaga.“Pinapunta ko na lang siya dito, Bethany. Sabi ko kasi ay busy ka at hindi natin siya maaaring i-meet sa labas. Siya na ang mag-adjust. Around the area lang naman daw siya, kaya sabi ko drop by na lang.”“As in ngayon na?” tanong ni Bethany na napatayo na sa kanyang upuan, nagulat sa sinabi nito. “Oo, sabi niya.”Hinagilap ni Bethany ang make up pouch niya upang mag-retouch. Malapit na ang uwian noon kaya naman hulas na ang hitsura niya. Lapse na ang make up na kanyang suot. Kailangan niyang patungan. Ilang sandali lang ang hinintay nila at huminto na sa parking area ang sasakyan ng lalaki. Magkasama na winelcome sila ng dalawa. Saglit na nag-usap tungkol sa magiging kasunduan nila as partner in business“Nabalitaan din namin n
ISANG ITALIAN RESTAURANT ang pinili ni Patrick para sa kanilang magiging dinner ni Bethany. Halos mapatalon siya sa galak nang biglang pumayag ang babae. Ang buong akala niya pa ay decline na naman nito ang invitation niya, hindi niya sukat-akalain na papayag na ito sa araw na iyon. Sobrang pinaghandaan niya ang gabing iyon. Kailangan niyang magpa-impress sa dalaga. Baka sakaling mabago niya ang pananaw ni Bethany. Iyong tipong magkaroon ng himala na magustuhan na siya ng dalaga ngayon.“Pagkakataon ko na ito, palalampasin ko pa ba? Syempre hindi. Gagalingan ko na ngayon para naman makuha ko ang loob ni Bethany. Hindi masamang sumubok. Hindi masamang gawin ko ang lahat.”Eksaktong alas-otso naman nang dumating ang dalaga sa parking area ng restaurant na sinabi ni Patrick sa kanya kung saan siya dapat pumunta. Hindi muna pumasok si Patrick sa loob ng resto, hinintay niyang dumating ang sasakyan ng dalaga sa parking lot. Inihanda na rin niya ang bouquet na pinagawa niya pa. Nang matanaw
PAHAPYAW NA SINAMAAN na si Patrick ng tingin ni Gavin. Puno iyo ng lihim na pagbabanta sa kanya. Ngumisi lang doon si Patrick dahil nakita niya kung gaano sobrang naaasar na sa kanya ang abogado. Ilang segundo rin silang magkatitigan. Animo nagsusukatan kung sino ang unang susuko at magbibigay. Sa puntong iyon ay napansin na rin ng matanda ang tensyon sa kanilang pagitan at ang presensya ng dalagang wala pa ring imik na bahagyang nakayuko ang ulo. Salit-salitan silang tatlo na tiningnan nito.“Sino ang babaeng kasama mo, Patrick?”Magkaaway ang dalawa kaya naman hindi magawang ipagmalaki ni Gavin na girlfriend niya ang babaeng ito saka baka mamaya kapag sinabi niya ay baka biglang umalma ang dalaga. Isa pa, bakit si Patrick ang tinatanong ng matanda? Hindi ba halatang mas kilala niya ang dalaga kumpara sa lalaking kasama nito? Pilit na siyang ngumiti. Nadagdagan pa ang inis ng abogado. Akmang sasabihin niya pa rin na girlfriend niya ito nang biglang sumagot si Patrick gamit ang napaka
MULA SA MENU na tinitingnan ay napaangat na ang mga mata ni Bethany sa kaharap na lalaki. Alam niya kung sino at ano ang tinutukoy nito sa mga sandaling iyon. Hindi siya naglakas ng loob na lingunin si Gavin at baka hindi niya matagalan kung ano ang klaseng mga paninitig ng binata. Isa pa, hindi porket ganito ang asta niya ay magbabago na muli ang lahat at babalik iyon sa dati. Malalim ang pinaghuhugutan niya kasi. Siguro kung hindi niya nakitang yakap nito si Nancy, baka may pag-asa pang umayos agad sila.“Tapos na kami, Patrick, kaya hindi na kailangang pag-usapan pa ang mga bagay na ito.”Iginalaw na ni Patrick ang kanyang balikat. Medyo napahiya ngunit, nagpatuloy pa rin naman.“Pero mahal mo pa rin naman. Huwag mong itanggi. Kitang-kita sa mga mata mo. Wala na ba talagang pag-asa na maayos pa ang relasyon niyo? Alam kong wala ako sa posisyon para makialam, pero kung tungkol lang iyon sa past na relasyon ni Gavin, ang babaw mo naman. Past na nga. Nakaraan na—”“Wala kang alam, Pat
TINULAK NA NI Bethany pabukas ang pintuan ng kotse at pinilit mawalan ng emosyon ang mukha na nilingon na ang naghihintay na si Gavin. Umaliwalas naman ang mukha doon ng abogado na umayos na ng tindig nang makita siyang bumaba. Tinapos na rin ang paninigarilyo niya. Pinagmasdan na nang mataman ang mabagal na paglapit sa kanya ng dalagang hinihintay. Sa mga sandaling iyon ay parang nais na niyang tawirin ang kanilang pagitan at salubungin ang dalaga upang mahigpit na yakapin. Miss na miss na niya kasi ito.“Attorney Dankworth, hindi ba at sabi ko sa’yo ay i-message mo na lang ako kapag may kailangan ka? Hindi mo kailangang pumunta pa kung saan ako nakatira.” maagap na turan ni Bethany, ipinaramdam niya sa binata na naiirita siya. “Ako na ang kusang pupunta sa’yo…”Sa halip na sagutin ang hinaing ni Bethany nang maayos ay ikiniling lang ni Gavin ang ulo. Dama niyang hindi pa rin humuhupa ang galit ng dalaga sa kanya kahit ilang araw na ang lumilipas. Mataas pa rin ang level noon at kita
KASALUKUYANG WALA DOON ang mag-asawang Dankworth kung kaya naman silang mag-anak lang ang kumain ng sabay-sabay ng lunch. Matapos noon ay tumambay na silang tatlo sa kwarto ni Briel. Nilaro ni Giovanni si Brian nang nilaro kung kaya naman nang mapagod ay mahimbing itong nakatulog. Pagkakataon na sinamantala ng dating Gobernador na bumawi kay Briel. Hindi naman na doon nagpatumpik-tumpik pa si Briel na isang haplos lang ni Giovanni sa kanyang mga hita na may kasamang malalim na mga halik, tuluyan na naman siyang nawala dito sa ulirat. Muling pinagbigyan ang kagustuhan ni Giovanni na angkinin ang kanyang sarili na pareho rin naman nilang na-enjoy.“Hindi ako natutuwa na pinapaghintay mo na naman ako. Kami.” paglalabas ni Briel ng kanyang saloobin matapos na ayusin ni Giovanni ang nakabalot na comforter sa kanilang walang saplot na katawan na nasa ilalim nito. “Narinig mo?” Gumalaw ang adams apple ni Giovanni at lumalim ang hinga na hindi nakatakas sa pandinig ni Briel. “Alam ko naman
NAPANATAG NA ANG loob ni Briel sa kanyang narinig. Namasa pa ang bawat sulok ng kanyang mga mata sa labis na galak. Hindi maikakaila na excited na siya sa araw ng gagawing pagbaba ni Giovanni kahit na hindi pa man lumilipas ang isang araw mula ng kanilang pagkikita. Parang ang tagal na ng huli sa paraan ng kanilang pag-uusap na dalawa.“Sabi mo iyan ha? Baka paasahin mo na naman ako.” “Hindi ko iyon gagawin.” malambing na sagot ni Giovanni upang bigyan ng assurance si Briel sa kanyang sinabi. Hindi na rin nagtagal ang kanilang pag-uusap dahil sa paglalim ng gabi. Bukod doon ay nakaramdam na rin sila ng antok. Ang marinig iyon ni Briel ay naging kampante ang kanyang puso at nagdesisyon na hindi na lang mag-isip nang kung ano hanggang makababa ng Maynila si Giovanni. Nang sumapit ang araw ng pagbaba nito ay nakatanggap si Briel ng tawag mula sa kanya. Ganun na lang ang panghihina niya nang malamang hindi umano ito matutuloy na bumaba. Iyon na nga ba ang mali at negatibong iniisip niya
SI GAVIN NAMAN ang malakas na humagalpak sa naging reaksyon ng kanyang kapatid sa kanyang balik na pagbibiro. Naghahamon ang mga matang hinarap na siya ni Briel an hindi naman inatrasan ni Gavin. Pinagtaasan pa siya ng kilay. Pinanood lang naman sila nina Mrs. Dankworth at Bethany na naiiling na lang sa behavior ng magkapatid pagdating sa kanilang mga anak. Bagay na hindi naman nila magagawang masabi dahil iba-iba ang guhit ng mga kapalaran ng tao.“Tama na ang inyong iyan, sa tigas ng mga ulo niyo noong mga na-inlove kayo pakiramdam ko igaganti kami sa inyo ng mga apo namin.” si Mr. Dankworth na kakapasok lang ng pintuan na galing sa pakikipaglaro sa kanyang mga amigo, isa-isa na niyang niyakap ang dalawang apo na nagkakarera ng tumakbo palapit upang sumalubong sa kanilang Lolo. “Igaganti kami ni Gabe, Brian, Bryson at iba pa naming magiging apo. Mas malala sa stress na inabot namin sa inyo.”Malakas na tumawa si Mrs. Dankworth ng parehong matameme ang magkapatid at magkatinginan ng
SINULIT NG MAG-ANAK ang panibagong Linggong iyon na nag-extend pa nang na-extend sa kagustuhan ni Briel, hanggang sa magkaroon ng result ang pagpapa-transfer ni Briel sa kanyang trabaho sa bansa at hanggang sumapit ang huling araw ng pananatili nilang mag-ina sa mansion. “Pwede namang dito na lang mag-aral si Brian.” suggestion ni Donya Livia na nasanay na rin sa presensya ng mag-ina sa kanilang mansion, naging bahagi na ito ng araw-araw nilang buhay na kasama sa lugar.Iyon ang ikinatwiran ni Briel nang magsimula na ang summer at kinailangan na talaga nilang bumaba ni Brian kahit pa halatang ayaw pa ng katawan nila. E-enroll nila ng summer class si Brian upang maging handa ito sa magiging tunay na pag-aaral sa pasukan. Nais nila na maging kagaya ito ni Gabe na nang magsimula ay marunong ng magsulat. At nang tanungin ito ni Briel, sabi ng anak sa school siya ni Gabe.“Hindi po pwede, Mama.” Mama na ang tawag niya kay Donya Livia sa kahilingan na rin ng matanda tutal umano ay iisang
MALIGAYA ANG BUONG pamilya ng mga Dankworth at Bianchi sa pagpapalit ng taong iyon dahil sama-sama sila. Naging instant double celebration din para sa kanila ang okasyong iyon nang dahil sa kaganapan ng proposal lalo na nang umabot pa sa kaalaman iyon ng ibang mga kamag-anak ng mga Bianchi ang tungkol sa kanilang magiging kasal na maaaring mangyari sa taong din iyon. Ilang araw pang nag-stay sa Baguio at nagdesisyon na bumaba na rin ang mag-asawang Dankworth at ang pamilya nina Gavin. Kung nauna sina Briel at Brian na umakyat ng Baguio sa kanila, sila naman ang nahuling bumaba. Nanatili sila sa mansion ng mga Bianchi na una pa lang ay planado na ni Briel na mangyayari, ni halos ay ayaw na niyang humiwalay sa dating Gobernador na wala namang problema sa kanilang pamilya dahil matanda na sila. Bumalik si Giovanni sa trabaho, ganunpaman ay masaya siyang araw-araw na hinihintay ng mag-ina niya ang kanyang pag-uwi kung kaya naman ay palagi siyang ganado. Palaging pauwi rin ang kanyang gust
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu