NAKAKALOKONG NGUMISI PA si Albert kay Bethany na lalong nagpakulo ng dugo ng dalaga. Punong-puno na siya sa kanya. Pinipigilan niya lamang ang sarili dahil baka siya ang tuluyang makapatay sa lalake.“Sa ginagawa mong ito, hindi ka mapapatawad ni Briel—”“Talaga ba? Subukan mo nga. Sa tingin mo hindi niya ako kayang patawarin? Gaya mo lang din siya noon, patay na patay sa akin at handang gawin ang lahat. Sa tingin mo tutulungan ka rin ng future brother in law ko na si Gavin?” malutong pa itong hhumalakhak, “Nagkakamali ka. Mahalaga pa rin sa kanya ang kasiyahan ng kapatid niya kumpara sa’yo. Kaano-ano ka ba niya? Wala kang bilang, Bethany.”Sa pagbanggit sa pangalan ni Gavin ay mas sumakit ang sugat ni Albert hindi niya lang iyon ipinakita dahil gusto niyang pagtakpan ang katotohanang alam niyang nagkakapuwang na ang dating nobya sa buhay ng magiging bayaw niya. Naiinis pa siyang lalo dahil alam niyang unti-unting nagkakagusto sa abogado si Bethany na kapag hindi nasupil ay maaaring m
PILIT NA NAGPUMIGLAS ang Ginang sa mga humahawak sa kanya nang makita niyang pikit-matang tinanggap ni Bethany ang kamay ng demonyong lalake sa mismong harapan niya. Hindi niya maatim na makita ang dalaga na ipinagkanulo ang sarili upang iligtas siya nito. Wala sa sariling pinalo ng Ginang ang ulo niya nang dahil sa katangahan niyang nagawa ngayon. Wala sanang ibang magiging problema silang kakaharapin kung umayos lamang siya at hindi naging padalus-dalos ang naging desisyon sa araw na 'yun.“Bethany? Huwag mong gawin iyan, hija!” sigaw niyang pilit pa ‘ring nag-uumalpas upang pigilan ang dalaga sa gagawin, “Ano ba? Hindi mo ba ako narinig? Halimaw ang lalakeng iyan. Huwag kang magpapaloko sa kanya! Huwag, hija! Pabayaan mo akong maparusahan. Hayaan mo akong makulong!”Hindi siya pinansin ni Bethany na sa mga sandaling iyon ay piniling maging manhid at bingi. Oo, sumagi sa isipan niyang gusto niyang sisihin ang Ginang pero mas pinili niyang huwag na lang isatinig. Ayaw pa rin niyang p
LIHIM NA NAIKUYOM ni Bethany ang kanyang mga kamao, isang salita pa ng lalakeng kaharap niya at parang gusto niya na itong bigwasan. Tuluyan na talagang nawalan ito ng modo. Hindi naman ganun ang trato ng lalake sa kanyang madrasta lalo na noong sila pa. Sobrang galang nito to the point na parang siya pa ang tunay nilang anak kumpara sa kanya. Nagbago lang iyon noong nahalata ng Ginang na panay na ang hingi sa kanya ng pera. Iyong iba pa nga doon ay nagawa niyang ilihim sa sarili niyang pamilya upang hindi maging masaya si Albert sa paningin nila.“Sabihin mo lang sa akin kung mayroon kang kailangan. Gaya ng ating usapan, handa kong ibigay ang lahat. Hintayin mo akong gumaling para mapag-isipan ko kung iaatras ko ba ang kasong nakahain sa iyong ama.”Dumukwang si Albert at mabilis na hahalikan sana sa labi si Bethany ngunit mabilis ang ginawa niyang pag-iwas kaya naman tumama iyon sa kanyang kaliwang pisngi. Asar man sa ginawa ni Bethany ay hindi na iyon pinalaki pa ni Albert na narar
NANG MAKITA NI Albert na naniwala sa kanya agad ang bobitang kasintahan niyang si Briel ay hindi mapigilang gumaan at maging masaya ang mood ng lalake. Kung naging uto-uto noon si Bethany, mas doble ang pagiging uto-uto ng fiance niya ngayon. Mapurol ang utak nito na kahit anong sabihin niya ay agad na sinusunod at pinapaniwalaan. Sumandal si Albert sa headboard ng kama habang hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Briel. Nasisiyahan siya sa pag-aalala at pag-aalaga ng nobya, pinapakain siya nito at panaka-nakang inaabutan ng tubig at ibinibigay ang lahat ng mga pangangailangan niya. Sobrang alagang-alaga siya ng kasintahan na animo siya ang mundo nito. Ganunpaman, hindi niya pa rin magawang iwaglit sa isipan ang mukha ng dating kasintahang si Bethany. Ayaw nitong lisanin ang malaking bahagi ng isipan niya kahit pa pilitin niyang palitan na iyon ni Briel.“Babe, matulog ka na kaya muna para naman mabilis kang gumaling?” mungkahi at hiling ni Briel na naupo pa sa gilid ng kamang hinihig
LIHIM NA BAHAGYANG nagdilim ang mga mata ni Albert nang narinig ang sinabi ng nobya at marinig ang pangalan nito. Hindi iyon napansin ni Briel dahil niyakap na siya ng lalake bago pa mag-react ng ganun. Pagkaraan ng ilang sandali ay nagdesisyon si Briel na umalis na rin ng hospital. Gusto niya pa sanang manatili kaya lang ay hindi pwede. Nag-aatubili siyang iwan ang nobyo pero alam niya na hindi gusto ni Albert ang pagiging masyadong clingy niya sa nobyo at sobra ang kapit.“Kung sakaling may kailangan ka ay mag-text ka lang sa akin o ‘di kaya’y tawagan mo ako. Huwag kang mahihiya, Babe. Okay?” paalam ni Briel sa nobyong hindi naman siya pinigilan na umalis.“Hmmn, sige mag-ingat ka pauwi.”Matapos ng mabilis na halik sa labi at ilang minutong yakap ay tuluyan ng lumabas ng silid ang babae sa kanyang silid. Pagkapasok ni Briel sa itim na sasakyan ay hindi mapigilan niyang tawagan ang kapatid dahil hindi siya mapalagay. Wala lang. Hindi siya naniniwala na aksidente ang nangyari sa noby
ILANG MINUTONG NAPAKURAP ng kanyang mga mata ang secretary ni Gavin sa hindi na maipaliwanag ang pagkatarantang reaction ng kanyang amo. Iba at malakas ang kutob niya sa hindi mapalagay nitong hitsura. Bagamat marami siyang gustong sabihin at itanong ay hindi na siya nangahas pa na magsabi ng kahit na ano dahil baka barahin lang siya nito. Mukhang kakaiba pa naman ang mode nito ngayon na kung sinong hahara-hara ay hindi nito ‘yun sa-santuhin. Nakipagtitigan din sa kanya si Gavin na napansin ang makahulugang kakaibang paninitig ng secretary at syempre ito ang natalo.“Ano pang hinihintay mo?” may diin na utos ng abogado sa kanya na may paggalaw pa ng kanyang mga kamay nang hindi inaalis ang matalim niyang mga mata, hindi sinasadyang dito niya nabubunton ang init ng ulo. “Gumalaw ka na at anong oras na! Alalahanin mong kailangang makauwi ka na rin agad.”“Ah, o-opo Attorney Dankworth. Aalis na po ako!” nagkukumahog na tugon ng secretary na natataranta na kung alin ang unang gagawin niya
TAMAD NA TAMAD na gumalaw din ang dalaga sa araw na iyon. Sobrang low ng energy niya kahit na pilitin ang sarili ay wala talaga. Animo ay naubos ito sa mga nangyari. Maging ang pag-charge ng kanyang cellphone na bigla na lang namatay ay kinatatamaran niya kung kaya naman nanatili iyong unreachable nang mawalan ng battery. Hanggang sumapit ang panibagong gabi ay nanatili pa rin si Bethany sa kakahilata lang niya sa kama. Ikinatwiran na lang niyang naka-leave siya sa trabaho nang tanungin ng kanyang madrasta kung bakit hindi siya umaalis ng kanilang bahay upang pumasok sa kanyang trabaho.“Nagpalaam po ako sa trabahong hindi muna papasok, Tita.”Hindi na nagkomento ang Ginang. Habang kumakain sila ng hapunan ay maamong nagpaalam si Bethany na aalis saglit sa gabing iyon. Bago lumabas ng silid bago kumain ay chinarge niya na ang cellphone pero hindi ito binuhay.“May pupuntahan nga po pala ako mamaya, Tita. Kailangan ko lang siyang i-meet. Ipinakilala ako ni Rina sa kanya. Ang sabi niya
HINDI NAGBIGAY NG kahit anong komento si Bethany kahit pa tumayo na si Albert, ibinaba nito ang hawak na baso ng kanyang alak upang salubungin ang pagdating ng dalaga. Nahawi na ang galit na nakarehistro sa kanyang mukha sa haba ng kaniyang paghihintay kanina dahil ang buong akala niya ay niloko lang siya ni Bethany at pinaasa upang mabilis na makaalis sa lugar. Kung hindi ito darating ngayon kahit lagpas na sa oras ay paniguradong magwawala na ang lalaki. Ngunit ano pa bang aalalahanin niya? Wala na. Nasa harapan na niya ang babaeng hinihintay na dumating.“Na-traffic ka ba papunta dito?” malambing na tanong niyang pilit na pina-sweet ang itsura kagaya ng dati, noong may relasyon pa silang dalawa ng dalaga. “Pasensya na kung napagtaasan kita ng boses kanina. Ikaw naman kasi, Bethany, na-late ka…”Lumambing pa ang boses ng lalaki na ikinakilabot ni Bethany. Kung noon ay kilig na kilig siya sa mga paganito ni Albert, ngayon ay hindi na. Naninindig na ang balahibo niya sa tuwing magigin
KULANG NA LANG ay mapapalakpak at magpa-banquet party sa galak ang ina ni Giovanni na hindi na mapigilan ang bibig na magbigay ng komento sa kanyang nalaman. Matagal na panahon na niyang hangad na magkaroon ng pamilya ang bunso niyang anak. At sa wakas, sa araw na iyon ay dumating na ang kasagutan sa matagal na niyang paulit-ulit na ipinagdarasal na mangyari. Ang buong akala niya talaga ay hindi na maiisipan nitong bumuo ng kanyang sariling pamilya. Iba talaga kapag nagmahal ang isang tao.“Kailan ang kasal? Ako na ang magpre-presentang mag-asikaso ng lahat!” taas pa nito ng kanyang kamay na salitan na ang tingin kay Giovanni at Briel na makahulugan nang nagkatinginan sa tinuran ng Donya. “Mama, hindi pa namin napag-uusapan ang bagay na iyon. Hayaan niyo munang namnamin namin ang phase ng pagiging engaged. Saka na lang po namin iyon pag-uusapan. Hindi na rin namin ito patatagalin.” “Naku, doon din naman papunta bakit patatagalin pa? Di ba mga balae?” sagot ni Donya Livia na tiningna
PUNO NG PAGHANGA at hindi pa rin makapaniwala si Briel habang sinisipat ang suot niyang singsing sa daliri habang nakaupo na sila ni Giovanni sa table at dinudulutan na sila ng pagkain. Nasa kandungan niya ang bouquet ng bulaklak. Kagaya ng diamond sa kanyang daliri ay kumikinang sa labis na saya ang kanyang mga mata habang nakatunghay pa rin doon. Expected niya iyon ngunit hindi ganun kaganda ang singsing. Ang buong akala niya pa nga ay plain gold lang. Sa ginawa ng dating Gobernador na proposal, batid ni Briel sa kanyang puso na mas lalo niyang minahal ang lalaki. “Thank you!” patulis ng nguso ni Briel na itinaas pa ang kanyang daliri na muli na namang sinipat-sipat. “Saan?” kinikilig namang tanong ni Giovanni na hindi na rin maalis ang mga mata sa mukha ni Briel. “Dito. Alam kong grabe ang effort na ginawa mo para lang magawa mo ito.” Inilinga pa ni Briel ang kanyang mga mata sa paligid upang sabihin na gusto niya ang ambience doon. May nagva-violin pa sa gilid nila upang i-se
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay