chapter 2

NANG MAKABALIK sa Pilipinas mula sa kanilang honeymoon ay idiniretso siya ni Denver sa ipinatayo nitong mansion para sa kanilang dalawa.  “Hmm, bakit parang ang tahimik mo?  Ito iyong design na gusto mo, hindi ba?” tanong ni Denver sa kanya, “Kung hindi mo gusto ang design pwede naman nating palitan para sa taste mo.”

                Nilingon niya ang binata, “I. . .i like it p-pero hindi ba masyadong malaki ang bahay na ito para sa ating dalawa?”

                “Hindi ba iyon naman ang gusto mo?” Nakangising sabi ni Denver sa kanya, hinapit nito ang bewang niya at hinalikan ang kanyang mga labi.  Ilang lingo pa lamang sila nitong magkasama pero pakiramdam niya ay nasasanay na siya sa kalambingan nito. “Saka marami tayong mga maids kaya wala kang dapat ipag-aalala kung inaakala mong ikaw ang maglilinis nito.  Gaya ng hiling mo, magbubuhay prinsesa ka sa piling ko,” pagbibigay assurance pa nito sa kanya.

                May pait sa mga labing napangiti siya.  Actually, kung siya talaga ang masusunod, mas gusto niyang sa simpleng bahay lamang siya titira.  Iyong tahimik, may magandang garden at kayang-kaya niyang linisin na mag-isa.  But since hindi naman siya si Janice at hindi naman siya permanenteng maninirahan dito, sumang-ayon na lamang siya.

                “For the meantime, si Yaya Flora muna ang makakasama natin dito.  Sya iyong yaya ko since bata pa ako.  I think you’ve met her already, right?”

                Hindi niya alam kung tatango or tatanggi dahil di naman niya alam kung nakilala na nga ba ito ni Janice.  “I. . .I’m not sure.  Medyo nagiging makakalimutin ako lately.  H-hindi lang siguro ako sanay sa. . .sa buhay may-asawa,” pagsisinungaling niya.

                Natawa si Denver, “Kaya nga tinawagan ko kaagad si Yaya Flora para samahan tayo dito. Don’t worry, parating na rin naman this coming Friday iyong mga maids na kinuha ko sa agency.  Si Yaya Flora naman, maya-maya lang nandito na rin iyon.”

                “Okay. . .” mahinang sabi niya.

                “By the way, duon nga pala tayo kina Mommy magdi-dinner ngayon.  Masanay ka na sa kanya na gusto kang palaging nakikita para mas kilatisin pang mabuti.  Pero pasasaan ba, oras na mabigyan mo iyon ng apo, hundred percent sure na buong-buo ka na nilang matatanggap.  Ganun lang naman sila. . .tingnan mo si Brigette, dati tutol sila dito kaya nagawang magtanan ni Kuya Fred. . .pero ngayong nabigyan sila nito ng apo, hayun at mas mahal pa nila si Brigette kesa kay Kuya Fred.  Kaya kapag nagkaanak tayo, for sure ganun rin ang mangyayari saiyo.”

                Natigilan siya sa sinabing iyon ng lalaki.

                Anak?

                Ngayon lang niya naisip na hindi sila gumagamit ni Denver ng contraceptive sa tuwing magtatalik sila kaya hindi imposibleng mangyari nga iyon.  Anong gagawin niya sakaling magbunga ang pinasok niyang ito?

                Natatakot na napatingin siya sa lalaki.

                Waring naramdaman naman nito ang takot niya, “’Wag kang mag-alala, ngayong asawa na kita, paniguradong unti-unti ka na ring magugustuhan nina Mommy, okay?”

                Pilit na pilit nang tumango siya.  Actually, hindi siya nag-aalala tungkol sa mga magulang nito dahil pansamantala lang naman siyang magiging si Janice.  Ang talagang inaalala niya ngayon ay paano kung magdalantao siya?  Bakit nga ba hindi kaagad niya naisip iyon nang pumayag siya sa gusto ng kakambal?

                “By the way, I have something for you,” he pulled out something from his pocket.  Isang maliit na red box iyon.  Nang buksan nito ang box, nakita niya ang gold necklace na may hugis pusong diamond.  Itinalikod siya nito para isuot iyon sa kanya.  Bahagya pa nitong hinawi ang buhok sa batok niya.

                “Janice?” Pagulat na tanong nito sa kanya, “Ngayon ko lang napansin na may balat ka pala sa batok?” Nagtatakang tanong nito sa kanya, “I never see this before.”

                Nanlamig ang kanyang mga talampakan.  Naramdaman niyang bahagya pa iyong kinuskos ni Denver. 

                Kung may ipinagkaiba man sila ni Janice sa kanilang pisikal na anyo, iyon ay ang kulay pulang marka niya sa kanyang batok.  Tanging ang mga magulang at ang bestfriend niyang si Danica ang nakakaalam ng lihim na iyon.

                “Ha. . .ah eh madalas kasi nilalagyan ko yan ng make-up lalo na kapag n-nakapusod ang buhok ko at. . .naka-sexy dress ako,” pagsisinungaling niya rito, humarap siya at pinaseksi ang mga ngiti.  Plakadong-plakado gaya ng turo sa kanya ni Janice.  Naisipan pa niyang iangkla ang kanyang mga braso sa mga balikat nito, “Na-eembarass kasi ako sa tuwing makikita ko ang birthmark na yan kaya madalas tinatakpan ko ng make-up.” Aniya saka pilit na iniba ang usapan, “Thank you very much. . .ang ganda ng necklace na ito.  Paniguradong sobrang mahal nito.”

                “Basta para saiyo, sweetheart. . .I want you to be happy.”

                Muling naghinang ang kanilang mga labi.  Unti-unti ay binuhay na naman nito ang kamalayan sa kanyang pagkababae.  Hindi nga niya inaakalang para pala siyang isang microwave na napakabilis mag-init.  Ganito rin kaya ang mararamdaman niya kung hindi si Denver ang lalaking gagawa nito sa kanya?