CHAPTER 1.1 Continuation

CHAPTER 1.1: Continuation

« Still Acey Point Of View »

Dumating ang gabi at hindi mawala-wala sa isip ko ang nangyari kanina. Palaging sumasagi sa isipan ko ang mukha ni Damon, ang mata niya, ang mga ngiti niya, tila ba'y nando'n parin ako sa gymnasium habang titig na titig ako sa kaniya.

“Ackkkk! Makikita ulit kita bukas!” napatingin ako sa katabi ko ng biglang itong sumigaw. Hawak-hawak niya ang isang picture frame ni Larson na ngayo'y hinalik-halikan na niya.

She's a big fan of savage4, and a secret admirer of Larson Agustin. Kaya gano'n nalang ang reaksyon niya ng malamang hindi ko kilala ang savage4 at si Larson.

“Pst! Tina!” Tawag ko rito. 

Busangot naman itong napatingin sa akin. “Oh, ano? Alas otso na. Huwag mong sabihing nagugutom ka riyan,” 

“Gaga! hindi ako nagugutom” depensa ko sa sarili sabay tapon ng unan sa kan'ya.

“A-Aray!” d***g nito nang tumama ito sa pagmumukha niya. “Ano nga kasi iyon? Paulit-ulit ka e noh? Ano ka unlimited?” itinapon niya pabalik sa akin ang unan ngunit nasalo ko ito.

“New student ka rin ba kagaya ko?” naging tanong ko dahilan para mapatayo ito sa gulat.

“Ako? New student?” Mapakla itong natawa at umiling-iling. “Matagal na ako rito,” 

Ilang sandali pa ay mapang-asar itong tumingin sa akin at tinaas-baba ang dalawa niyang kilay. “Ikaw ah!”

“Hoy, hindi! Mali ang naiisip mo. Jusko”

“Ay susss! Defensive” asar ulit nito.

“Hoy! Anong defensive? Ang sabihin mo ay advance lang talaga ako mag isip” 

“Oh siya, matulog ka na. Ang lakas-lakas pamandin ng boses mo, may klase pa tayo bukas,” pagsuko nito at bumalik na ulit sa pwesto niya kanina.

“Good night. Sana'y bisitahin ka ni Damon sa panaginip mo.” dagdag nito at humagikhik nang tawa.

Napairap naman ako. “Good night din. Huwag kana sanang magising.” ganti ko ngunit mas lalo lang itong natawa.

Tinakpan ko na ang dalawang tenga ko at hindi siya pinansin, sapagkat ay unti-unti nang bumibigat ang talukap ng mata ko at tila ba'y hinihili na akong matulog na ng aking sarili.