CHAPTER 2.1: Continuation

CHAPTER 2.1: Continuation

« Acey Point Of View »

Kasalukuyan kong tinatahak ang hagdan paputa sana sa 8 department nang napagtanto kong walang anumang bagay ang nakasabit sa may dibdib ko. 

Napasapo ako sa noo. 'Yung name tag ko! Mabuhay ka Acey naiwan mo ang name tag mo!

Nagmamadali akong bumaba sa hagdan at sa hindi sinasadyang pangyayari ay may nabunggo ako. 

“Hala! S-Sorry,” naranta akong yumuko rito at humingi ng patawad.

Ngunit, hindi ito nag salita o gumalaw man lang kaya dahan-dahan akong napatingala.

“IdiOt.” 

“A StUpid iDiOt.” 

Napa-awang ang labi ko sa sinabi niya. Si Damon. Bakit siya nandito? Sira na nga ang araw ko at si-sirain niya pa? Great! Just Great!

Nagulat ako ng hawakan niya ang braso ko at malamig akong tinignan. “H-Hoy! Ano ba! B-Bitawan mo nga a-ako!” reklamo ko ngunit mas lalo lang nitong hinigpitan ang pagkahawak sa akin.

“Your late.” may diin nitong usal.

Tumaas ng bahagya ang kilay ko. “Hoy! Anong late? Hindi pa nga nag be-bell! Argh!”

“There's no bell.” hinila ako nito kaya naglakad takbo ako para masabayan siya sa paglalakad. Pambihara, ang haba ba naman ng leegs niya.

Muntik pa akong matuod dahil sa bilis niyang maglakad, mabuti nalang at mabilis din niya akong naalayan.

“Tsk!” irap nito at hinila ako ulit.

Tuluyan akong nanlumo ng makarating kami sa The Supreme's office. Ang sabi kasi sa rules regulations na kapag daw naka-tatlong warnings ako sa loob ng hukuman ng supremo ay babawiin nila ang scholarship na meron ako.

Ni lock niya muna ang pinto at marahas akong binitwan. Masama ko siyang tinignan. “Nalate lang naman ako, ah! Maka-asta ka para namang may p1natay akong tao!” sigaw ko.

Kahapon lang ay may pangiti-ngiti pa siyang nalalaman tapos ito ang gagawin niya sa 'kin ngayon?

Hindi ako nito pinansin at umupo sa upuan. Tumikhim siya at seryusong tumingin sa akin.

“Name?” Tanong niya.

“At bakit ko naman sasabihin sa 'yo? E-a-add mo 'ko sa FacEbo0k noh? Ey sussss!”

Tila nalaglag naman ang panga niya sa sinabi ko kaya nag flip hair ako at umupo sa upuan na kaharap niya.

“Hindi. Dahil dito, babae.” pinakita niya sa akin ang hawak niyang papel na mga list of students that has break the rules pala. Umayos ako ng upo dahil sa kahihiyan. Jusko. Akala ko e-aad niya ako sa efpbi. 

“Again, name?” tanong nito ulit.

“Acey.”

“A full name?”

“Acey Marie Fuentes.”

“Department?”

“8”

“Status?”

“Broken chariz! Single po, ehe”

“A vIrgiN or not?”

“Sympre vir—” napatigil ako.

Kunot noong tumingin ako sa kaniya. Seriously? Pati iyan gusto n'yang malaman? I mean, tanungin? Anong connect 'nun sa rules?

“Again, a vIrgiN or not?”

“Sorry I can't answer that po” pormal kong sagot. Dapat lang dahil privacy na ang pinag-uusapan dito.

“And why you can't?” Sa puntong ito ay direstso na itong nakatingin sa akin, hindi kagaya kanina na abala siya sa pagsusulat.

“May I know your answer too, Mr. Supreme? A vIrgiN or not?”

He looked at me blankly. Seems someone let the guard down.

I smirked. “And now, you know, Sir.” I said, sarcastically.

“Oh, I see. Afraid to tell that you are not a vIrgiN anymore, right Ms. Fuentes?”

Pinakalma ko muna ang sarili ko bago ako sumagot. Bwesit! Na sa akin na ulit ang spotlight. 

“I didn't said that. Sa katunayan nga ay wala pa akong naging boyfriend, ni wala pa nga akong first kiss. Hindi ko nga alam paano ma In love, eh.” Gusto kong palakpakan ang sarili ko dahil sa naging sagot ko. Hindi man lang kasi ako nautal.

“Okay. Here's your punishment. You can go now,” kinuha ko ang yellow pad na nilapag niya sa lamesa. Ang OA, hindi nalang kasi inabot. 

Tumayo na ako at nag bow sa kaniya. “See you around, Ms. Fuentes.” palihim akong na napa-irap sa sinabi niya. Mag see you around ka mag-isa mo, bwEsiT!

Nalate lang naman ako ah? Bakit may punishment-punishment pa siyang nalalaman? Required ba talaga 'yon? Argh!

“See you around too. Mr. Supreme.” paalam ko nalang bago lumabas sa silid niya.