Share
Chapter 14
I couldn't believe my eyes when I saw Nathan in our house. He's talking to my Kuya in his usual aura and base from what I'm seeing . . . he's telling it to him. But if he's here, that means he agree to what I said two days ago, right?
Nakangiting bumaba ako at sinalubong sila. Right when Nathan saw me, he gave me a disgusted look na para bang sobrang nakakadiri kong tao at ayaw niya man lang makita o makasama. Palagi naman ganyan ang nakikita ko sa kaniya sa tuwing nakikita ako, kung dati naiiyak ako, ngayon hindi na. Well, nasasaktan pa din ako pero ngayon na pumayag na siyang maging boyfriend ko, ayos lang kung ano pang tingin ang ibigay niya sa akin."Hi Nathan and Kuya. It's a good morning." Nakangiting bungad ko sa kanilang dalawa. Nilingon ako ni Kuya at binigyan ng isang masamang tingin."Glad you did it." Sabi ko kay Nathan, tinutukoy ang pakikipaghiwalay niya kay Helena. Walang emosyon naman niya akong tinignan at ngumisi."I didn't! Who said I wKaugnay na kabanata
The Unrequited Love Chapter 15
Nagising ako nang may kumakatok sa pintuan ng cr kung nasaan ako. Minulat ko ang mata ko at saka tumayo. Dinampot ko muna ang relo ko bago buksan ang pintuan."B-bakit?" Nakapikit kong tanong nang makalabas ako pero nagulat ako nang biglang may yumakap sa akin kaya napadilat ako at tinignan kung sino ang taong iyon."Bakit bigla ka na lang tumakbo ng ganun? Kanina pa kita hinihintay sa labas pero walang lumalabas kaya napagdesiyunan kong pasukin ka na lang dito." May pag-aalalang sabi sa akin Baste. Humiwalay ako sa kaniya at tinitigan siya.Nilibot ko ang tingin ko sa loob ng banyo at nakita ang mga gulat na gulat na reaksyon ng mga kababaihan kaya hinatak ko siya palabas para doon sagutin ang tanong niya."Girls comfort room 'yon. Anong pumasok sa isip mo at bigla ka na lang pumasok?" Nakakunot ang noong tanong ko.Seeing those girls who are in shocked when they saw a man entered a girls comfort room makes me embarrassed. He just entere
The Unrequited Love Chapter 16
Two days had passed at nandito pa rin ako sa loob ng kwarto ko. Dalawang araw pa lang ang nakakalipas pero tingin ko kanina lang ako na-grounded. Literal na hindi ako nakakalabas ng kwarto ko, ang pagkain ko ay hinahatid lang dito ni Mommy at kahit ang phone ko kinuha ni Daddy. Hindi ko naman magamit ang laptop ko kasi tinanggalan ni Dad ng connection 'yon.Sa loob ng dalawang araw na 'yon, wala akong ginawa kundi ang makipagtitigan sa ceiling ko, magbasa ng libro o di kaya ay matulog lang. This is not the life I wanted. Nasasayang ang oras ko na dapat ay hindi ko sinasayang. Well, it's my fault, I talked back and raised voice at him but I can't just avoid Nathan like what they wanted.They're removing the only person in my life who make me feel I'm alive. Back when I was in US, my life there is so boring to the point that I want to do things that are bad for my health but I didn't do it. That's where and that's how I learned to value time. On the contrar
The Unrequited Love Chapter 17
Naalimpungatan ako nang maramdaman kong may nakatingin sa akin. Dahan dahan kong iminulat ang mata ko at inikot ang paningin sa kwarto kung nasaan ako."Dahlia, anak... " Inilipat ko ang tingin ko kay Mommy na nasa tabi ko at nag-aalalang nakatingin sa akin. Ngumiti ako sa kaniya para ipakitang maayos ako."Mom... " Pagbanggit ko. Inikot ko pa ang paningin ko at nakitang nandito si Daddy, Kuya at si Baste."Where am I?" Tanong ko at sinubukang tumayo. Agad namang kumilos si Mom para alalayan ako. Ngumiti lang ako sa kaniya pagkatapos na ginawa niya pabalik."You're in the hospital. The doctor said... " Hinihintay ko ang susunod niyang sasabihin pero hindi na niya natuloy 'yon. Matamis siyang ngumiti sa akin bago nagsalita. "... you need rest. Mananatali ka muna dito ng ilang araw para ma-monitor ka ng doctor." Dagdag niya.Matagal ko siyang tinitigan pero umiwas lang siya ng tingin sa akin. She doesn't want to tell me what the doctor said
The Unrequited Love Chapter 18
MULA sa pagbabasa ng libro, nalipat ang tingin ko sa kapapasok lang na si Baste habang nasa kaliwang kamay niya ang basket ng mga prutas. Isinarado ko ang librong hawak ko at saka itinabi ito."Napapadalas na yata ang pagtambay mo dito, Mr. Umali." Sabi ko habang naka-krus ang braso sa aking dibdib. Naglakad siya palapit sa akin at ibinaba muna ang hawak sa lamesa na nasa tabi ko bago umupo sa upuan na nasa tabi ko. "Bakit? Are you tired of seeing my face? Eyy, that's impossible! Ang nag-iisang Sebastian Umali ay binibisita ka, maraming naghahangad no'n tapos ikaw, ayaw mo." Sabi niya at umaktong parang nasasaktan. "Grabe ka na talaga, Dahlia! Masyado kang mapanakit." Dagdag niya pa. "Geez! Ang dami mong say." Ani ko at kumuha ng isang prutas sa dala niya kanina at kinain 'yon. "Ang sa akin lang naman, malapit na ang exam. You should studying at your home," Sabi ko pa. Ipinatong niya ang braso sa kama ko at saka seryoso akong tinignan."A person like me shouldn
The Unrequited Love Chapter 19
"DAHLIA, bilisan mo na diyan! Ang tagal mo kumilos!" Naiinip na sabi ni Baste habang naghihintay sa labas ng kwarto ko. Ito na kasi ang last day ng pag-stay ko dito sa hospital at heto ako ngayon nag-aayos palang habang pinaghihintay muna siya sa labas. Duh! Wala naman kasi akong sinabing sunduin niya ako, edi naghintay tuloy siya. Not my fault tho!"Teka lang! Maghintay ka nga!" Sagot ko sa kaniya. Inabot ko na lang ang phone at bag ko bago lumabas ng kwarto.Naabutan ko siya sa labas habang nagp-phone. Iniangat niya ang tingin sa akin at inabot ang hawak kong maliit na bag."Ako na. Maliit lang naman 'to." Sabi ko at nilayo sa kaniya ang hawak ko. Tumango na lang siya at sinabayan akong maglakad."Ngayon magaganap ang events para sa Kuya mo diba?" Tanong niya."Yeah!" Simpleng sagot ko.Ayun nga ang araw na ito. Hindi natuloy 'yong sinasabi ni Dad na 'kinabukasan' dahil nagkaroon ng problema sa kumpanya kaya na-move i
The Unrequited Love Chapter 20
"HELLO po Tita and Tito. I'm glad I see you again." Nakangiting bati ko kina Tita and Tito. Agad namang napayakap sa akin si Tita habang gulat na gulat na nakatingin sa akin si Tito."Is that you Dahlia? Hindi kita nakilala. Ang laki na ng pinagbago mo." Sabi ni Tito na ikinangiti ko lang. Lumapit siya sa akin at niyakap din ako. Yumakap ako pabalik at pagkatapos ay humiwalay na rin ako.Yeah. I'm at Nathan's house. I just want to visit Tita and Tito because I didn't see them for how many years and I miss them so much. Walang pasok ngayon at inanunsyo 'yon sa school kanina kaya heto ako ngayon nasa bahay nila."You're right, Hon. Ang gandang bata pa! Naku, nagkita na ba kayo ni Nathan? Siguradong magagandahan 'yon sayo." Tuwang tuwang sabi sa akin ni Tita. Tanging ngiti
The Unrequited Love Chapter 21
I REALLY love mondays.Monday is like the beginning of everything, to start something new and better. It's just, monday are better than the other days of the week."It’s a brand new morning! The day is a blank canvas yet to be painted with the colors of life. Seize the day! Good morning! Tito and Tita." Nakangiting bati ko sa harapan nila."Naku naman iha! Bakit ka nandito? Sabi ko sa'yo papapuntahin ko na lang doon ang anak ko para masundo ka at magsabay kayong pumuntang school. Nagpagod ka pa!" Sabi sa akin ni Tita nang makalapit siya sa harapan ko. Nginitian ko lang siya saka bumeso bago sumagot."It's fine, Tita! Ako na ang sumundo because you know, I'm a litle bit excited of our first day as a couple." Nahihiyang sagot ko. Ngumisi lang siya sa akin at umalis na sa harapan ko. Nilingon ko naman si Tito na nagkakape habang nagbabasa ng dyaryo."A hot coffee is a good drink for morning. A bright morning for you, my tito." Sabi ko at u
The Unrequited Love Chapter 22
"BABE!"Nilingon ko si Macy na patakbong lumalapit sa akin. And as usual, isang halik at yakap na naman ang sumalubong sa akin. Kahit na ilang beses niya na sa akin ginagawa 'to dati, hindi pa rin ako sanay especially kapag nasa public places kami."Hoy! Alam kong umiikot 'yang mata mo kapag ginagawa ko 'to sa'yo. Duh! Hindi naman kita niroromansa no. Platonic love lang 'to! Buti nga mahal kita e." Sabi niya pagkatapos akong yakapin. I just rolled my eyes at her at tiningnan ang suot niyang uniporme na katulad ng suot ko."Wait, don't tell me... ""Wala naman akong balak sabihin sa'yo at saka obvious mo na rin namang makikita. By the way, classmate din tayo!" Nakangiting sabi niya sa akin. Hindi ko na lang siya pinansin at naglakad na paalis. Papuntang room ko."Hoy teka lang naman, hintayin mo ako!" Sabi niya at saka hinabol ako para sabayan sa paglalakad.Ang tahimik lang ng buhay ko noong tatlong araw kaming hindi nagkita pero nang bumalik siya, parang nagulo na naman. Si Macy kas
Pinakabagong kabanata
