Unti nalang ang babanlawan ko pero ang tagal kong matapos yun dahil nakatulala pa ako. Nagdadalawang isip kasi ako kung sasabihin ko ba sakaniya o hindi pero kasi baka kapag sinabi ko ano pang isipin niya.
Bahagya nalang ako pumikit at iniling iling ang ulo para alisin ang bumabagabag sa isipan ko. Tama hindi ko nalang sasabihin, mukhang hindi rin naman kasi siya papayag. Sinimulan ko nang banlawan isa isa ang mga kutsara at tindor nang mapatigil ulit ako.
"Kaya mo naman sasabihin 'yon, Angelic dahil para rin sakaniya 'yon." Mahina kong bulong habang hawak hawak ang tinidor at tinuturo pa yun sa harapan ko na para akong may kausap. Umiling iling naman ako at sumagot. "Eh paano kung iba ang isipin ni Rue?" hindi pagsang-ayon ko at muli nang binanlawan ang tinidor na hawak.
"It's for his own good nga kasi, Angelic atsaka bakit mo ba kaso iniisip ang sasabihin niya? Mamaya 'di nam
Habang nakatulala sa kisame nahuli ko na lang ang sariling nakangiti kaya kaagad ko iyong binawi. Napahinga nalang ako ng malalim at ipinikit na ang mga mata para subukang makatulog. Kinabukasan,maaga akong nagising gusto ko pa sana matulog dahil pakiramdam ko antok pa ako at kulang pa sa tulog ngunit ayaw na makisama ng mata ko kaya dahan-dahan nalang ako bumangon upang maghilamos at pagkatapos ay lumabas na ako ng kwarto dahil magluluto na ako ng almusal.Tinignan ko sandali si Rue bago isara ang pinto, mukhang nananaginip siya, 5:42 am palang kasi ng umaga. Pagkarating ko sa kusina ay nagtimpla muna ako ng kape at umupo para magmuni-muni at mag-isip narin ng lulutuin para sa almusal. Sa aking pagmumuni-muni bigla kong naalala ang kinukwento ni Fei dati na may mga nurses at psychologist na napapagod kay Rue dahil sa hirap nito alagaan. Hindi ko alam kung paano sila napagod dahil base naman sa naranasan at
Hanggang ngayon palaisipan pa din sa'kin ang binitawang mga salita na 'yon ni Director, siguro ay concern lang s'ya sa pinsan n'ya dahil baka iniisip n'ya magrereklamo ako, ngunit kahit anong mangyari 'di ako magsusumbong sa pulis dahil naiintindihan ko ang kalagayan ni Rue. "Sa'yo na lang ulit 'yong pagkaing dadalhin dito ng Aide, Love," wika ni Rue na nakasuksok lang sa sofa dahil nilalamig daw s'ya. "Hindi p'wedeng 'di ka kumain lalo na ngayong masama ang pakiramdam mo," sagot ko naman habang naglalakad na papalapit sa kan'ya dala-dala ang thermometer. Nang sandali na akong makalapit sa kan'ya ay binuksan ko na ang thermometer at inipit 'yon sa kili-kili n'ya. Makalipas ang tatlong minuto, tumunog na ang device at pagtingin ko sa resulta, 38.5 °C ang temperatura n'ya. "Nilalagnat ka na," saad ko. Kaninang alas siyete kasi ay sinat pa lang ang nararanasan n'ya ngayon ay tumaas na ang temperatura n'ya. 
"Nasa'n si Aivy?! Hindi ikaw si Aivy!" malakas n'yang sigaw habang nakatutok sa 'kin ang razor na parang kutsilyo ang hawak-hawak n'ya. Mabilis akong napaatras at napalayo nang bigla n'yang iwasiwas sa ere ang razor. Hindi ako tinamaan no'n pero hindi ko alam sa sarili ko kung bakit hindi pa rin ako umaalis sa pagkakatayo ko dito sa pwesto ko gayong may tyansa na masaktan na naman ako ni Rue. "Rue… " 'Yan na lang ang tangi kong nasambit habang tulala akong nakatingin sa kan'ya. "Damn!" inis n'yang bulalas. At 'yon ang oras para lapitan na s'ya dahil alam kong na-realize n'ya na ang nangyari. Habang dahan-dahan akong papalapit sa kan'ya ay pinakalma ko rin ang sarili ko dahil hindi magkamayaw sa pagtibok ang puso ko. Kinakabahan ako. Naiinis ako sa sarili ko at sinisisi ko rin 'to dahil kung no'ng una pa lang 'di ko na ibinigay sa kan'ya ang razor 'di naman mangyayari 'to. "Rue," muli kong wi
Kasalukuyan akong napapakamot sa ulo habang nakatayo sa harapan ng motor at paminsan-minsan ay inaayos at pinapagpagan ang aking napaka gandang gown sa sobrang inip. Ano ba! Mahuhuli na ako sa party namin. Sayang lang 'tong renta ng gown at pagpapa-make-up ko kung ma-li-late rin lang pala ako. "Pa naman! Tara na, mali-late na ako! Closing remarks na lang maabutan ko!" sigaw ko kay papa na kanina pa nag-aayos ng sarili, kala mo talaga kasama sa party. Ako lang naman ang binigyan ng invitation bakit parang tinalo n'ya pa ang magiging prince charming ko mamaya? Napaikot na lang ako ng mata nang makita ko si papa na nagmamadali na palabas ng bahay. "Prinsesang prinsesa talaga dating ng anak ko ah! Ang ganda-ga
"Oy Angelic, inaaya ka magsayaw," sa pagkakataong 'yon, gulat akong napatingala sa lalaking nasa bandang gilid ko lang. Sino ang lalaki na 'to? Senior ko kaya s'ya o ka-year level ngunit ibang section lang? Nakakasalubong ko kaya s'ya sa hallway? Napuno nang katanungan ang aking isip dahil hindi ko inaakalang may mag-aaya sa 'kin sumayaw. He is tall, husky voice and his body is so damn beautifully shaped making him looked very hot also his scent makes every woman attract. Inabot ko ang kamay ko sa kaniya at inalalayan n'ya naman ako papunta sa gitna ng mga nagsasayawang magkapareha. Saktong paglibot ko ng aking mata nakita ko na nakatingin sa 'kin si Fei sa 'di kalayuan habang malapad na nakangiti, umiling-iling lang ako bago inangat ang mga mata sa lalaking nasa harapan ko. Nagkasalubong ang aming mata hanggang sa parehas
Kakatapos ko lang maghilamos at mag-ayos ng kama, napansin kong wala na rin si Rue sa tinulugan n'ya kaya dali-dali akong lumabas ng kwarto, maaga pa kaya nakaramdam ako ng kaba dahil baka may nangyari sa kaniya. Paglabas ko ay nahagilap naman s'ya kaagad ng mata ko na nakahiga sa sofa habang balot na balot ng kumot.Nakahinga ako ng maluwag dahil nasa sala lang pala s'ya. Agad akong lumapit sa kaniya at hinawakan ang kan'yang noo. Bahagya naman s'yang napadilat dahil do'n. Mainit pa din s'ya indikasyon na may lagnat pa din s'ya. "Nagugutom ka na ba? Gusto mo magluto ako o antayin na lang natin 'yong Aide magdala ng pagkain?" marahan kong tanong. Umiling-iling naman s'ya. "Rue, hindi pwedeng hindi ka na naman kakain, paano ka gagaling n'yan? Kailangan mong magpalaka
"Hmm," ungol n'ya bago dahan-dahang bumangon. "Kain ka na muna," nakangiti kong saad at saka hinawakan ang noo n'ya. "Sinat na lang ang mayro'n ka, tara kumain ka na muna para mawala na talaga yang lagnat mo." Nanghihina pa s'ya kaya inalalayan ko pa makapunta sa sala. Pagkarating namin do'n ay nagsimula na s'yang kumain. Sabi ko ay tutulungan ko s'ya sumubo pero ayaw n'ya, hinayaan ko na lang s'ya pero binabantayan ko pa rin dahil baka matapunan s'ya, medyo mainit-init pa naman ang pagkain. Tahimik lang kaming parehas hanggang sa lumipas ang ilang minuto at natapos na s'ya may tira ng kaunti ang lugaw n'ya pero ubos naman ang gatas n'ya tapos assorted fruits na nakalagay rin sa plato. "Babalik na muna ako sa kwarto," aniya at dahan-dahan nang tumayo. "Tulungan na kita," tumango lang s'ya. Paglabas ko ng kwarto ay ipinagpatuloy k
Agad akong napabalikwas sa pagkakahiga nang magising ako dahil sa mahinang pagyugyog sa 'kin. Nang maidilat ko ang mata ko si Rue ang bumungad sa 'kin. Hindi ko alam pero agad akong napalayo sa kaniya dahil sa takot. "Love..." tawag n'ya sa 'kin na halatang nag-aalala. Hinawakan n'ya ang magkabilang balikat ko para pakalmahin ako. "L-lumayo ka!" sigaw ko na labis n'yang ikinagulat. Kaagad akong napahawak sa leeg ko na pilit hinahabol ang paghinga. Pakiramdam ko totoo ang panaginip na 'yon, pakiramdam ko totoo akong sinakal ang hindi ko lang inaasahan, si Rue ang may gawa no'n. "L-love?" nagtataka n'yang tanong dahil sa kakaibang kinilos ko. "Love anong nangyayari sayo? Nanaginip ka ba ng masama?" Kitang-kita ko sa nga mata n'ya ang pag-aalala kaya unti-unti na lang