CHAPTER 4

"OPEN the god damn door, Everlynne!" Sigaw niya mula sa pintuan at patuloy parin niyang binubuksan ang pinto ng aking kwarto.

Hanggang sa narinig ko ang boses ni dad sa labas.

"What happened here?!" Galit na tanong ni dad. Napalunok ako bago ko buksan ang pintuan at dahan dahan ko silang tinignan.

Parehas silang tumingin sa akin. Si Azrael ay hingal na hingal habang nakatitig sa akin nang masama at si dad naman ay di ko mabasa ang kaniyang reaksiyon.

"Go to my room now, Everlynne and Azrael" pagkasabi ni dad ay nagkatinginan muna kaming dalawa sa aming mga mata. Sumunod ako kay dad pero hinawakan niya ang aking kamay.

"Let me go" mahinahong sambit ko pero nandon parin ang galit sa aking tono. Binitawan niya ang aking kamay at dumiretso ako sa kwarto ni dad.

Ramdam ko ang kaniyang presensya mula sa aking likod. Nakaupo lang si dad sa isang chair at kaming dalawa ni Azrael ay nakatayo sa harap ni dad.

"What happened? Huh?" Tanong ni dad. Magsasalita na sana ako ng magsalita si Azrael.

"Your daughter want to escape" nanlaki ang mata ko sa kaniyang sagot kaya umiling ako kay dad.

"No! Dad I will never do that tsaka–" pinutol niya ang aking sasabihin ng magsalita siya ulit.

"You never do that? Pero sa likod ka ng kusina lalabas" nakangising sagot sa akin ni Azrael. Nagkatinginan kami ni dad at kita ko sa kaniyang mga mata ang galit na aking ginawa.

Oo! Gusto ko tumakas pero fuck! Bwesit!

"Sige na, matulog na kayong dalawa. And you Everlynne, I will talk to you tomorrow" madiing sabi ni dad sa akin kaya tumango nalang ako.

Naunang lumabas si Azrael kaya sumunod na ako. Nang malagpasan na namin ang kwarto ni dad ay tinawag ko siya.

"Azrael" tawag ko sa kaniya at humarap siya sa akin. Tinaasan niya ako ng kilay.

Aba?

"This is your fault! Kung hinayaan mo ako edi sana di ako aabot sa ganito" galit na tugon ko sa kaniya pero ngumisi lang siya sa akin. May gana pa talagang siyang ngumiti ah.

"It is my fault that you want to escape?" He raised his eyebrows to me at nagkalapit ang aming mukha dahil sa kaniyang paglapit sa akin.

Tinulak ko siya palayo sa akin. Hindi na ako sumagot sa kaniyang tanong dahil baka mas lalo lang ako mainis sa kaniya.

Bakit inis na ang nararamdaman ko at hindi na pagmamahal sa kaniya? Dahil ba kay Amelia? No, this can't be.

NASA opisina ako ni dad ngayon at kinakabahan dahil alam ko na dito na niya ako kakausapin dahil sa nangyari kagabi.

"Why did you do that, anak? At the middle of night? Anak, you know so dangerous kapag nasa labas ka. Paano kung kunin ka ng mga kalaban ko sa organization? You know na ayaw kita masasaktan because of them" mahinahong sambit ni dad sa akin kaya napalunok ako.

He's always calm kapag pinagsasabihan niya ako.

"I'm sorry dad, I just want to explore outside last night. I'm sorry, hindi na po mauulit" sabi ko at nagsinungaling pa ako. Ayoko sabihin na tatakas ako para pumunta sa Capri.

"Fine, kapag nangyari ito ulit. I will  tell Azrael to lock you up to his mansion" napakagat ako ng aking pang ibabang labi dahil sa kaniyang sa sinabi ni dad.

I don't want that. If Azrael locked me up to his mansion. Ano ang gagawin ko? Baka mabaliw ako ng wala sa oras.

"Okay dad" pagkasabi ko non ay lumabas na rin ako sa opisina ni dad.

I went to my room. Nakita ko si Azrael na nakaupo sa aking kama kaya napairap ako ng makita ko siya. 

"Ano ginagawa mo dito sa kwarto ko?" mataray na aking saad ngunit ngumisi lamang siya sa akin. He stood up at naglakad papunta sa akin.

"Babantayan ka, baka tumakas ka na naman" he said in flirtarious tone kaya napaharap ako sa kaniya.

"Bakit? Bakit mo ako babantayan?" nakataas ang kilay ng sinabi ko iyon sa kaniya.

"Maybe you try to escape again" saad niya. Malamang tatakas talaga ako para pumunta kay Amelia pero paglalaruan ko muna siya ngayon.

"And? Are you scared na tumakas ako sayo?" saad ko habang papalapit sa kaniya at siya naman ay pa atras na humahakbang.

"Tsk, no. I'm not scared" nakangising sagot niya sa akin. 

Ah, ganun ah. Takasan ko nga 'to.

Ngumisi nalang ako sa kaniya. Bumuntong hininga ako at saka napaupo sa aking kama.

"Why are you still here? Baka mamaya busy ka ah" malanding sabi ko sa kaniya His jaw tensed because of what I said. He took a deep breath as if he was trying to stop himself from getting angry.

He looked at me so intently that I raised my eyebrows I grinned as he left the room. I lay down on my bed to rest. I will visit the hospital later to check on my patients.

I visited the hospital today to see other patients who need me, especially the child I am taking care of who has cancer.

I went to the room where the child was confined. When I opened the door, I saw the boy reading the book he was holding. I smiled when he looked in my direction.

"Doc, Ever!" He called me while smiling.

"Hello, baby" I called the child and looked at his results today.

"Are you okay now? Don't you feel anything?" I asked the boy and caressed his cheek.

"It's nothing, doc ever. You take care of me," he laughed and said to me, making me smile.

I sat on the edge of the bed and kept caressing the boy's cheek.

The door opened and the nurse met me.

"Doc, your husband is looking for you" said my nurse and I smiled at the child before leaving.

"Take care of the child" I whispered to the nurse so she nodded at me.

What is Azrael doing here?

I just shook my head and then went to my own office at the hospital.

When I opened the door I saw him sitting at my desk.

"What are you doing here?" I asked him and then I sat in the chair.

"I visited you, I thought you ran away again" he answered me with a smile.

Two buttons of his black shirt were open. I can see the tattoo on his hand. I looked at him with my eyebrows raised.

"Could it be, Azrael? What you're saying sounds good. I still have work to do, you can leave" I said to him and looked at him.

"Okay, if that's what you want. Don't forget, there's a family dinner later with my family and your family" he said and then he left.

fuck, dinner again?! what to talk about there? argh! I hate family dinners.