Prologue

August's POV

Nakatanaw lang ako sa bintana. Walang destinasyon ang aking paningin. Nang magising ako, akala ko panaginip lang ang lahat ng pangyayaring yun pero nagkamali ako. I wake up one day in a hospital inside the ICU with a healing stab wound and I've been declared missing for two weeks. Hindi ko alam kung paanong dalawang lingo lang ako nawala eh halos isang taon ako doon sa Pandora. I know it was real. Hindi yun panaginip. Hindi ako bobo para isipin yun na panaginip lang ang lahat ng yun.

Hindi ko alam kung paano ako nakauwi. I remembered, I died. My heart did stop beating pero paanong buhay ako? Ang dami kong tanong pero ni isa ay wala akong makuhang sagot. Wala akong makausap tungkol dito dahil kung nagtatanong ako baka mapagkamalan pa akong siraulo and worst, baka ipadala ako sa mental institution. Walang maniniwala sa akin. No one believes in magic in this world.

It was all a mystery. Pero hindi ko nagawang ngumiti kahit anong pilit kong maging masaya. Now that I am here on earth, pakiramdam ko ay may malaking nawala sa akin. I am missing someone at alam ko kung sino ang namimiss ko. Pero ano ang magagawa ko? Nandito na ako. Nakauwi na ako. Di ba ito naman ang gusto ko? Then why am I feeling this way? Why do I feel like I no longer belong here?

I really hope so that I will overcome this hurdle. I might be questioning my identity now dahil sa sinabi ni King Laurent, but the fact that I was returned here on earth only means, I am human.... but still, how on earth I ended up here after my death? Don't tell me this is heaven? Is heaven has air pollution and a noisy road vehicles?

"AUGUUUUSSSSTTTTT!" Dinig ko na tili ni Misha. Humahangos siya na patungo sa akin. "Nandito ka lang pala. Kanina pa kita hinahanap."

"Oh?" Tanong ko rito. Nandito lang kasi ako sa lanai ng bahay nina Misha. Dito ako pansamantalang nakatira habang habang nag-aaral.

"Magpapasukan na. Hindi ka ba bibili ng mga gamit?" Tanong nito sa akin.

Napatitig naman ako kay Misha. The good thing about her is she doesn't pry. Isang beses, tinanong niya ako kung ano ang nangyari kung bakit nawala ako. Wala akong maibigay na sagot. I came up to lie na kahit halatang kasinungalingan lang ay tinanggap nito at hindi na ito nangulit. She respect my privacy and every human being has the right to remain silent naman.

"Wanted to go now?" Tanong ko rito. It's been a few years since that incident. This will be my last year as criminolgy student. After this, I will take an examination for licensure and take another training for CIA. This is my dream, because office works doesn't fit me.

"Sige tara! This will be our final year, and I can't believe it na nalagpasan natin ang mga training na yun." Saad ni Misha. She's also like me. Graduating sa criminology, but I am not sure what field she will pursue.

"Yeah. Be proud." Sagot ko rito. Those trainings are nothing compared with what I went through sa Pandora. Every night, I wished na sana pag-gising ko ay nasa Pandora ako ulit. Pero ilang buwan na ang lumipas, walang nangyayari, hanggang sa sumuko na ako sa kakaasa. Maybe, that was just a dream a beautiful but bitter sweet dream.

Nagpunta na kami ni Misha sa mall kasama ang driver nito. We went to buy some stuff dahil buong school year kaming hindi makakalabas sa Academy. Malayo din ito sa syudad. Marami kaming pinasok na mga shop sa mall, pero wala akong binili. Si Misha ang naraming binili. Mga damit, make up at kung anu-ano pa. Hindi naman niya magagamit yun doon dahil naka boy cut na nga yung buhok namin, meron din dress code doon.

"Haist, dapat kasi hindi na pinuputol ng maikli ang buhok ng mga babae. Bakit ba kasi kailangan? Kung hindi ko lang talaga trip ang kursong ito, naku nagfashion design na talaga ako." Reklamo ni Misha. Lagi naman kasi itong ganito. Iyak ito ng iyak ng pinaputol nito ang buhok. Bakit may ganun policy daw. Violation of human rights daw yun.

"I'm amazed because until now, you still haven't move on." Komento ko na lang rito.

Marami pa itong sinabi pero nawala na ang aking atensyon dito. Napunta ang atensyon ko sa shop na nagbebenta ng mga Smart TV. There are three of them at pareho ang palabas nila.

"According from NASA, this disturbance is due to massive electromagnetic force that cause the sky to create a whirl pool and unpredictable lightning and thunder. This disturbance happened earlier this morning in north valley in Alaska. The civilians already evacuated the vicinity to avoid casualties. It is strictly instructed to not go near the area of incident."

Napatingin na lang ako sa video kung saan pinapakita nito ang makakapal at maiitim na ulap na mahinang umiikot at may mga kalat kalat na pagkidlat.

"Hay, buti wala yan sa Pilipinas." Naisaad ko na lang habang nakatingin ako sa TV.

"True, nakakatakot pag nagkaroon ng ganyan dito." Komento naman ni Misha na nakikinood na rin pala ng balita. "Hindi pa alam ng NASA?"

Umiling ako. "First time daw eh." Sagot ko naman.

Napatango tango naman si Misha. Patuloy lamang ang balita kaya naman ay umalis na kami doon. Pumanhik naman kami sa bookstore dahil gusto kong bumili ng mga bagong libro. May mga new arrival at mga nakasale din doon.

Si Misha ay agad na pumanhik sa section kung saan yung nga published book ng w*****d ang nakahilera. Para itong nakakita ng kayamanan kung makatingin ito sa nga libro. Napapailing na lang ako.

Tumingin ako sa mga libro doon kung saan mga nakasale. Masyado kasing mahal ang bago. Doon sa sale, slightly damage ang mga libro pero okay lang sa akin dahil hindi naman damage ang pages, the damage is more on with the cover.

"Hellbound........ starry sky.........life in Pandora........"  Wait, life what? Ibinalik ko ang tingin ko sa libro. Life in Pandora. Ikinurap ko ang mga mata ko pero hindi nagbago ang title. Lumakas ang tibok ng puso ko. Alam ko na umaasa na naman ako pero hindi ko yun mapigilan. Pandora is not an unknown term here. It's common. Like Pandora's box o kaya mga title ng mga kuwento. Sealed ito, pero parang may water marks sa pages nito.

Binasa ko sa likod kung may teaser ba, pero wala. Puro views lang ng mga reader ang nakalagay. The comments were like...

"I hope Pandora is real..."

"It sounds so real..."

"Breath taking..."

"Endless imagination captivates the heart of the people.."

Naintriga din ako sa libro kaya kinuha ko na yun. Kung hindi man ito maganda, wala naman sigurong mawawala sa akin dahil mura lang naman. Below one hundred pesos na nga ito. Binayaran ko na ito sa counter at ibinalot naman ito ng cashier ng isang recycled paper bag na may tatak ng kanilang tindahan.

"Hehehe, marami na naman akong babasahin." Nakangising lumapit sa akin si Misha at bitbit ang mga bagong set ng w*****d published books na hindi ko na pinagkaabahalan na tingnan kung ano man ang mga yun. For sure, mga gangster na naman ang tema niyan.

"Alam mo, kung may parangal ng paramihan ng w*****d books, malamang ikaw na mananalo, yung library mo, puro na w*****d." Saad ko dito. Abnormal din ito eh inilagay ba naman sa bodega yun kanyang mga encyclopedia tapos yung pinalit eh mga walang katuturang libro.

A/N: August doesn't like W*****d. Na-mention na ito sa book one. Kabaligtaran ko wahahahahahaha.

"Sana nga no? Pero ang marami lang doon eh yung HIH eh. Three season tapos ang daming books every season pa. Laki ng gastos ko dun." Reklamo naman nito na nakanguso pa.

"Choice mo yan eh. Kung sana ibinili mo na lang yan ng pagkain, nabusog ka pa sana." Saad ko naman dito at hinintay si Misha. Kasalukuyan ng binabalot ng cashier ang mga pinamili nito.

"Well, this is what they call little happiness. Sus! Ikaw, abnormal ka kasi. Lahat ng kaedad natin eh baliw sa w*****d pero ikaw? Jusko, nasaan na ang sweet bones mo, yung kilig flesh mo? Wala ka ba nun?" Sarkastikong tanong pa nito sa akin. Sarap batukan eh.

"Tse! Wala ako nun! Wala naman akong matututunan diyan! Puro mga childish yung storya." Sagot ko rito. Aba sinubukan ko naman talaga kung magugustuhan ko. Nagbasa ako kaso, masyadong childish yung author at predictable masyado, nakakabagot and worst, ang daming wrong grammar. Mababaliw talaga ako kung ginawa ko yung hobby.

A/N: hahahaha natamaan ako pucha. Wrong spelling at grammar din ako minsan.

"May R18 naman doon, yun hindi childish." Nakangising saad nito sa akin.

Ngumiwi naman ako rito. "I prefer movie." Saad ko rito kahit hindi naman talaga ako nanonood nun. Well, hindi kasi ako curious sa bagay na yan. Masyadong busy ang utak ko sa kakaisip kung paano mabuhay.

"Yeeeeeeee! Naku August, nagdadalaga ka na!" Ngising saad nito sa akin at talagang nanukso pa.

"Kala mo Kinder pa ako?" Tinaasan ko ito ng kilay. "Tara na nga!" Alam ko kasing hindi ito titigil kaya nauna na akong umalis bitbit ang libro na nabili ko.

Hindi ko na pinansin ang mga pinagsasabi ni Misha. Nakasunod naman ang driver nito na dala ang mga pinamili ni Misha. Brat talaga ang babaeng ito. Hindi ko talaga alam kung paanong naging kaibigan ko ito eh sa layo ng antas ng pamumuhay namin dalawa.

Napagpasyahan na lang namin ang umuwi dahil kumukulimlim na din ang panahon na tila nakikisama sa kakaibang nangyayari sa Alaska. Pareho kaming nakaupo sa backseat ni Misha at kung anu-ano naman ang hinalungkat ni Misha sa kanyang bag at tinitingnan. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana at patuloy pa rin sa pagkulimlim ang kalangitan. Nakita ko na nagsisway ang swing ng mag-isa dahil na rin sa lakas ng hangin. Somehow, this feeling is a real deja vu until a lighting truck down somewhere far and made my heart palpitated that it almost blown up to pieces.