เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 15 กลิ่นของเงินหอมแรงกว่ากลิ่นไหนๆ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-17 21:20:07พื้นที่ใช้สอยของห้องในโรงแรมนี้มีไม่มากนัก ถึงกระนั้นก็ยังคงตกแต่งอย่างดีให้ได้รับความรู้สึกหรูหรา ไฟสีนวลจากโคมไฟสาดส่องทั่วทั้งบริเวณให้ดูอบอุ่น
ในความเรียบง่ายของชุดเตียงนอนแฝงความปรานีตเอาไว้ในทุกฝีตะเข็บของการถักทอ พื้นพรมก็นำเข้าอย่างดีจากต่างประเทศ ความอ่อนนุ่มยามสัมผัสด้วยฝ่าเท้าเปลือยเปล่า โอบกอดอย่างอ่อนโยนจนรับรู้ความแตกต่างหากเทียบกับของราคาถูก
ชายวัยกลางคนใบหน้าแดงก่ำนอนเอกเขนก แขนและขากางเหยียดออกจนสุด หน้าท้องกลมบวมจากการสะสมของไขมันกระเพื่อมรุนแรง รอยยับย่นเห็นได้ชัดเมื่อต้องกับแสงสว่าง
ผมสั้นเกือบเกรียนแซมด้วยสีดอกเลา บ่งบอกถึงการผ่านประสบการณ์บนโลกนี้มานานกว่าใครทุกคนในห้อง ความแข็งกร้านเคลือบแฝงอยู่ในประกายของแววตา
“ทำไมน้องมิวเขาถึงไม่ยอมรับงานนอก” ชายร่างท้วมถามอย่างหงุดหงิด เมื่อนึกถึงเป้าหมายสำคัญที่หลุดลอยไป “พี่ไม่อยากใช้วิธีรุนแรงแบบสมัยก่อนหรอกนะ แต่ถ้ามันได้ยากก็คงต้องคิดดูสักหน่อย”
“พี่อย่าไปทำน้องมันเลยครับ เด็กคนอื่นเต็มใจอีกตั้งเยอะแยะ พี่อย่าเสียแรงกับเรื่องพวกนี้เลย” เจษรู้ว่าอีกฝ่ายทำอะไรได้ตามที่พูดจริง เขาพยายามลดความโกรธด้วยการเสิร์ฟน้ำเย็นๆให้
“หรือว่ามิวมันเล่นตัวเพราะอยากอัปราคา” ศักดิ์ชัยคำรามจากลำคอหนาตัน “พี่เสียไปให้มิวตั้งเยอะแล้วนะ จะมาหยอกๆให้ลูบๆจับๆ แค่นั้นไม่พอหรอก”“ไม่หรอกครับ” ชายใบหน้าอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงตอบ พลางถอดรองเท้าให้อีกฝ่ายอย่างเนิบนาบ “ผมไม่เคยเห็นรับงานนอกเลยตั้งแต่มาทำงานที่อมอร์ พี่ก็ใจเย็นๆกับน้องมันหน่อยก็แล้วกัน เด็กมันพึ่งเข้าวงการมาได้ไม่กี่ปี อีกหน่อยผมว่าก็คงเซอร์วิสหนักกว่านี้แหละ”
“เจษช่วยคุยให้พี่ไม่ได้เหรอ? ถ้ามิวยอมรับงานเดี๋ยวพี่แบ่งค่านายหน้าให้”
“ผมไม่ใช่แมงดานะครับ” เจษว่าพลางถอดถุงเท้าให้ลูกค้า นวดแต่ละนิ้วอย่างเบามือ จนอีกฝ่ายครางด้วยความผ่อนคลาย
“พูดจารุนแรงเชียว เขาเรียกว่าเป็นแม่สื่อแม่ชักต่างหาก”
“ผมว่าความหมายของพี่ศักดิ์คงไม่ได้ให้ผมชักนำความรัก แต่ให้ผมพามิวมาชักอย่างอื่นให้มากกว่ามั้งครับ”
แม้จะตงิดใจเล็กน้อยที่ตัวเองเป็นเพียงตัวเลือกสำรอง แต่เจษก็พยายามมองข้ามแล้วโฟกัสไปยังอย่างอื่นที่เขามองว่าสำคัญกว่า
“จริงๆ มิวมันก็เก่งนะครับ” เจษบรรจงนวดขาของศักดิ์ชัย “ขนาดมันไม่รับงานอย่างว่า รายได้วันเดียวยังสูงกว่าเด็กบางคนในอมอร์ทั้งเดือนด้วยซ้ำ”
“อิจฉาเขาเหรอ?”
“ไม่ให้ผมอิจฉาได้ไง ขนาดพี่ศักดิ์เองยังหลงขนาดนั้น ถ้ามิวไม่ปฏิเสธพี่คืนนี้ผมก็คงไม่ได้มานั่งดูแลพี่แบบนี้หรอกมั้ง” เจษเริ่มการออดอ้อนด้วยารไต่ขึ้นไปตามตัวชายร่างท้วม “ถ้าเบื่อของยากๆ อยากได้อะไรง่ายๆบ้าง ก็มาหาผมได้นะครับ”
“จ๊ะ” ศักดิ์ชัยอ้าปากค้างเมื่อกลางเป้าถูกกระตุ้น
“พี่ไม่ต้อง*บิตผมแย่งกับคนอื่นก็ได้ แค่พี่เลือกผม… ผมก็จะเทคิวคนอื่นให้เฉพาะพี่คนเดียว”
“ไม่กลัวยอดตกเหรอ?”
“กลัวครับ” เจษสอดนิ้วผ่านขอบกางเกง ล้วงบางอย่างใต้ร่มผ้าเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ “แต่ผมกลัวพี่เสียใจเวลาคนถูกคนอื่นเมินมากกว่า”
“ถ้างั้นก็ช่วยพี่ปิดจ็อบมิวสิ”
ตอนนี้ชื่อของมิวเป็นสิ่งเดียวที่กั้นขวางเขาจากการเข้าถึงขุมทรัพย์ตรงหน้า ชายหนุ่มพยายามอดกลั้นความหงุดหงิดแล้วแสร้งเป็นไร้เดียงสาเพื่อหวังอันยิ่งใหญ่
“ขนาดอยู่กับผมพี่ยังพูดถึงมิวไม่หยุดเลย” เจษซุกไซร้ซอกคอของศักดิ์ชัย “ตอนนี้เป็นเวลาของเราสองคน ให้ผมได้ดูแลพี่เพียงแค่คนเดียวเถอะนะครับ”
“อื้อ… เอาสิ”
“เปิดใจรับผมเข้าไปสักคนนะครับ” ลิ้นของเจษไล้ไปตามใบหูแดงก่ำ “ให้ผมได้เป็นที่หนึ่งในใจของพี่แค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ยังดี”
เจษรุกหนักจนอีกฝ่ายไม่อาจทานทนสัญชาตญาณดิบ เฉกเช่นคนที่กำลังหิวโหย ต่อให้อาหารตรงหน้าไม่ใช่สิ่งที่ปรารถนาเอาไว้ แต่หากกินได้… ก็คงต้องกินเพื่อประทังความอยากไปก่อน
ส่วนเจษนั้นหากได้ศักดิ์ชัยมคอยสนับสนุน นอกจากจะเป็นการตัดกำลังของมิวแล้ว ยังอาจทำให้ยอดของเขาสูงขึ้นจากเดิม เพราะชายร่างใหญ่วัยกลางคนนี้ไม่เพียงแต่มีอำนาจในแวดวงราชการ ยังมีเอี่ยวกับธุรกิจสีเทาจำนวนมาก
รายได้อันมหาศาลอาจมีสักเศษเสี้ยวหนึ่งกระเด็นตกมาถึงเจษ ซึ่งนั่นก็เพียงพอยกระดับชีวิตของชายหนุ่มขึ้นอีกนิดหน่อย หรือหากโชคดีกว่านี้เจษอาจได้รับข้อเสนอการเลี้ยงดูประจำ นั่นทำให้เขาไม่ต้องกังวลหากงานที่อมอร์ต้องจบลงในอีกไม่กี่ปี
ชายวัยใกล้เลขสามสิบรู้ดีว่าเด็กหน้าใหม่ที่สดและใสกว่าเขาตบเท้าเข้ามาทำสายงานนี้มากขึ้นทุกวัน แม้จะเป็นงานที่ไม่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเบื้องหลังผู้มีอิทธิพล คนมีชื่อเสียงและทรัพย์สมบัติ ต่างหลงใหลมัวเมาไปกับเรื่องอย่างว่ากันทั้งนั้น
อีกทั้งงานพรรค์นี้ไม่ต้องการวุฒิหรือความรู้มาก ต้นทุนในการลงทุนไม่สูงแต่กำไรถึงจุดคุ้มทุนง่าย ขอแค่ใจสู้ไหวใครๆก็ลองเข้ามาในวังวนสีเทานี้ได้
ด้วยเหตุผลทั้งหลายแหล่เหล่านี้ วันหนึ่งไม่ว่าจะพยายามมากแค่ไหนเวลาของเจษก็จะหมด เพราะเส้นทางสายนี้ไม่ได้ต้องการประสบการณ์ที่โชกโชน หากเพียงแต่ความใสบริสุทธิ์เท่านั้นที่มีมูลค่ามากกว่า
นิ้วมือของเจษค่อยๆปลดเปลื้องศักดิ์ชัยจนเหลือแต่เนื้อแท้ ชายหนุ่มวางปากลงไปประกบกับแท่งเนื้อที่กำลังขยายใหญ่ เขาบรรจงจูบมันราวกับเป็นของล้ำค่าน่าทะนุถนอม
“เฮ้ย! แกน่ะ ไปยืนเฝ้าหน้าประตูเอาไว้” ศักดิ์ชัยตะโกนสั่งลูกน้องที่ยืนจ้องพวกเขาตาไม่กะพริบ “เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันค่อยเรียก”
“ครับ”
ลูกน้องร่างสูงใหญ่เดินจากไปในขณะที่กิจกรรมบนเตียงเริ่มเร่าร้อน สำหรับเจษกลิ่นอับชื้นในปากที่กระแทกขึ้นไปถึงจมูกของเขาในตอนนี้… มันคือกลิ่นของเงิน
—-----------------
อาทิตย์คล้อยต่ำใกล้ยามอัสดง มิวนั่งสะลึมสะลืออยู่บนเตียงนอนพร้อมความหงุดหงิด ความขุ่นเคืองเกาะกุมจิตใจของเขาจนข้ามวันคืน
ภายในหัวไม่เพียงโดนความเครียดสะสมกดทับ แต่ยังมึนนิดหน่อยจากการเมาค้าง ชายหนุ่มยังลืมตาได้ไม่ดีเท่าไหร่นัก
อันที่จริงเขารู้สึกว่าตัวเองนอนหลับได้ไม่สนิท อาจเพราะยังไม่เจอความฝันที่ถูกใจ เลยทำให้ความคิดทำงานว้าวุ่นตลอดเวลา
“นายอยู่ไหนวะไอ้สัตว์ประหลาด ตอนอยากเจอดันไม่มา”
น้ำเสียงสะลึมสะลือดังกระแทกกระทั้นคำต่อคำ เขาหวังว่าหากสิ่งที่มองไม่เห็นที่ตามรังควานเขามีตัวตนอยู่จริง คงได้ยินเสียงเขาบ่น
—-----------------
*การบิต - ในอมอร์บาร์โฮสต์ลูกค้าจำเป็นต้องประมูลพนักงานเป็นจำนวนดื่ม หนึ่งดื่มอยู่ที่ราคาสี่ร้อยบาท
พนักงานทั่วไปจะเปิดประมูลด้วยราคาสี่ดื่ม และสูงขึ้นตามการจัดอันดับของร้าน
ถ้าพนักงานคนไหนมีลูกค้าสนใจมากกว่าหนึ่งคน ลูกค้าที่สนใจจะต้องบิตดื่ม หากใครให้จำนวนดื่มมากที่สุดจะชนะการประมูล
บทล่าสุด
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 67 มุมมองที่ต่างกัน
“ทวดของผม” โพรงปากของเด็กหนุ่มอ้าค้างจนมองเห็นลิ้นไก่ข้างในลึกสุด “นี่พี่เกิดสมัยอยุธยาเป็นเมืองหลวงเลยไหมเนี่ย?” “ไม่นานขนาดนั้น” เสียงหัวเราะร่วนของเป็นเอกดัง “พี่เกิดหลังทวดของนายไม่กี่ปี ปี พ.ศ. สองพันสี่ร้อยกว่าเห็นจะได้” “แล้วพี่เป็นใครกันแน่?… ผีบรรพบุรุษส่งให้พี่มาดูแลตระกูลของผมหรือยังไง?” “ฉันว่าเรื่องของนายเหลือเชื่อกว่าเรื่องของฉันอีก” ยังไม่ทันจะต่อความยาวสาวความยืด เสียงฝีเท้าตึงตังก็ดังมาจากบันไดไม้ หญิงสาวแรกรุ่นพรวดพราดเข้ามาในห้องนอนที่ชายทั้งคู่อยู่ เธอกระโจนเข้าหาเป็นเอกและสวมกอดรอบคอจนแน่น “คิดถึงคุณลุงจัง” น้ำเสียงของหญิงสาวสดใสพอกันกับหน้าตา ดวงตาของเธอสุกใสเป็นประกาย ผิวหนังเนียนหนุ่มอ่อนเยาว์สมกับการเป็นสาวแรกรุ่น “คิดถึงลุงหรือคิดถึงของฝากกันแน่” มือของชายผู้แก่กว่ามากลูบศีรษะอย่างเอ็นดู “ก็ต้องคิดถึงคุณลุงอยู่แล้วสิคะ” “ถ้าอย่างนั้นวันนี้ลุงไม่มีของฝาก นิดหน่อยก็จะยังคิดถึงลุงอยู่ใช่ไหม?” หญิงสาวตัวเล็กยืดตัวขึ้นทำแก้มป่อง “ไม่มีจริงเหรอ?”
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 66 เพื่อนเก่าเพื่อนแก่
ไม่ได้มีโอกาสบ่อยนักที่อาร์เต้จะได้อ้าแขนกอดรับดวงอาทิตย์ยามสาย ถึงมันออกจะร้อนสักหน่อยก็เถอะแต่สำหรับชายหนุ่มที่ไม่ค่อยชอบชีวิตช่วงกลางคืนเท่าไหร่นัก นี่ก็นับว่าเป็นคุ้มค่าที่จะแลก หลังจากได้ฟังเรื่องราวอันไกลเกินขอบเขตของความเชื่อมาแล้ว แววตาของอาร์เต้ตอนมองเป็นเอกกลับไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไหร่ หากไม่ใช่เพราะยังไม่เชื่ออย่างสมบูรณ์แบบบ ก็คงเป็นเพราะอคติบางอย่างที่สร้างความเอนเอียง ความรู้สึกในใจของชายทั้งสองไม่อาจถูกคั่นกลางด้วยสิ่งแปลกปลอม ระยะห่างระหว่างกันยังคงเส้นคงวา ไม่อาจใกล้มากกว่านี้หรือถอยห่างจากที่เป็น ถึงหมุดหมายของทริปนี้เป็นเอกจะบอกไว้ว่าเป็นการออกตามหาความจริง ทว่าอาร์เต้มองแตกต่างออกไป เขาคิดเงียบๆ อยู่คนเดียวว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นเสมือนการออกเดตนอกสถานที่ครั้งแรกของพวกเขา นั่นเลยช่วยทำให้รู้สึกดีมากกว่ากังวล อาร์เต้ไม่เอ่ยถามถึงจุดหมายปลายทาง เขารู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมพูดอะไรแน่นอน ซึ่งเป็นเอกก็คิดเช่นนั้น ชายแก่ในร่างหนุ่มคิดไว้ว่าการอธิบายกลางอากาศอย่างเดียว คงไม่หนักแน่นพอจะยืนยันทุกอย่าง ท้องฟ้าปลอ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 65 เริ่มนับเวลาถอยหลัง
เมื่อความสุขสุดขีดพุ่งสูงจนทะลุหลอด ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาห่อหุ้มร่างกึ่งเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่ม หน้าอกภายใต้เสื้อตัวบางกระเพื่อมหนักหน่วง ริมฝีปากเผยออ้าเติมอากาศเข้าไปทดแทนกับที่ขาดหาย ใบหน้าฝาดก่ำด้วยสีเลือดสดๆ และเข้มมากขึ้นไปอีกเมื่อนึกถึงความดังของเสียงที่เพิ่งเปล่งออกไป ท่อนล่างโล่งโจ้งเลอะเทอะด้วยคราบของเหลวจากร่างกาย ในใจของมิวร้องตะโกนกู่ก้องเมื่อความรู้สึกที่อัดอั้นถูกระบายออกมาได้เสียที นั่นเป็นสิ่งประจักษ์แน่ชัดแล้วว่า ร่างกายและความเป็นชายได้กลับเป็นปกติอย่างที่ควรจะเป็น ทว่าก็ยังรู้สึกติดค้างบางอย่างแถวก้นบึ้งของจิตใต้สำนึก รอยยิ้มกางกว้างบนใบหน้าเรียวงาม เด็กหนุ่มรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย ด้วยกลัวจะมีใครเปิดประตูเข้ามา การโดนมองเห็นไม่น่าหนักใจเท่ากับการโดนล้อ มิวนึกออกว่าดันเต้จะพูดอะไรบ้างหากเห็นสภาพของเขาในตอนนี้ ‘ไม่คิดจะชวนกันสักหน่อยเหรอ?’ ‘ทำไมนายถึงหนีมาสนุกคนเดียวล่ะ!’ ‘อีกรอบไหม?’ ‘คิดถึงดุ้นยักษ์ของฉันล่ะสิ!’ น้ำเสียงทะลึ่งตึงตังรวมกับสีหน้าหื่นกระหายของดันเต้ ผุดขึ้นมาใน
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 64 กลับไปใช้งานได้
ความเงียบบรรเลงดนตรีกระซิบข้างใบหู ความเหนื่อยล้าขับกล่อมท่วงทำนองยืดยานจนชายหนุ่มหลับใหลไปอย่างง่ายดาย พื้นที่แสนปลอดภับโอบกอดมิวเอาไว้แน่นไปถึงความฝัน ชายหนุ่มทิ้งความหวาดระแวงเอาไว้ข้างเตียง และปล่อยความอิสระให้คืนสู่จิตใจ เวลาในกำมือหมดไปอย่างรวดเร็ว จนแอบนึกเสียไม่ได้ว่าสิ่งล้ำค่านี้ไม่เคยเพียงพอในหนึ่งชีวิต… ร่างกายของมิวนั้นฟื้นฟูได้ดีอย่างน่าเหลือเชื่อ ทั้งความเหนื่อยล้าหรือบาดแผลบนร่างกาย อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องนอนเลยด้วยซ้ำหากในตัวมีเมล็ดพันธุ์ปีศาจอยู่ ความรู้สึกเบาสบายจากห้วงนิทราถูกความร้อนตรงท้องทำลาย เด็กหนุ่มกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ลำตัวบิดงองุ่นง่าน การข่มตาให้หลับกลายเป็นเรื่องยากขึ้นทุกที การโดนร่างกายของตัวเองรังควานสร้างความหงุดหงิดนิดๆ มิวลืมตาตื่นนั่งพิงหัวเตียง ดวงตาแจ่มใสทั้งที่เพิ่งนอนไปได้แค่สองชั่วโมง ด้านล่างของลำตัวร้อนรุ่มอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนบาง ปลายเท้าบิดงอเข้าหากัน ต้นขาหนีบแน่นจนสะโพกเกร็ง อาการวูบวาบแผ่ซ่านจากศูนย์รวมความรู้สึกไปยังเส้นประสาท ดวงตาของมิวหั
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 63 กาลเวลาที่ยืดหดได้
เบื้องบนโปรยแสงรำไรออกมาจากมาจากรูโหว่อันดำมืดของท้องฟ้า เช้าวันใหม่นี้แสนอึมครึมไม่สดใส ส่งผลโดยตรงต่อจิตใจให้ขมุกขมัว หัวงมหรรณพแห่งเวลาสงบเสงี่ยมเฉกเช่นหนุ่มน้อยหน้าตาใสซื่อ ปกติท่าทีของอาร์เต้จะกระโดกกระเดกไม่เรียบร้อย บัดนี้กลับสงวนกิริยาขัดจากนิสัยปกติราวกับเป็นอีกคน อาจเพราะเขาถนัดการซ่อนมุมจริงจังเอาไว้เพื่อบดบังตัวตน จึงมีน้อยคนจะเคยได้เห็นอีกด้าน “ที่จริงแล้วพี่เลือกจะโกหกต่อไปก็ได้ แต่พี่ไม่อยากทำ” ชายวัยกลางคนนั่งบนโซฟาที่คุ้นเคย สายตาจับจ้องร่างเด็กกว่าตรงกันข้ามด้วยความสับสน หลังจากพยายามเลี่ยงการเปิดปากตอนอยู่ในรถอยู่นาน เขาก็มาถึงสถานที่เหมาะแก่การคายทุกอย่างออกมา “พี่รู้ว่ามันอาจจะฟังแล้วเหลือเชื่อไปหน่อย แต่พี่ก็อยากให้อาร์ตเปิดใจ” หนุ่มน้อยเอียงคอสงสัย ปกติเป็นเอกเป็นคนขึงขังอยู่แล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่ทำให้ผู้จัดการร้านคนนี้หัวเสียได้มากกว่าเดิมอีกเหรอ “ผมเปิดใจให้พี่อยู่แล้ว… พี่รู้ใช่ไหม?” “แต่เรื่องที่พี่จะเล่ามันจะเปลี่ยนความคิดของนายที่มีต่อพี่ไปเลย” นี่คือสิ่งที่อาร์เต้ไม่ชอบ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 62 ความจริงที่พูดไม่หมด
การโดนสปอยด์ตอนจบไม่น่าอภิรมย์ของพิธีกรรมปีศาจที่ได้ยินจากปากของกามเทพ เป็นสิ่งที่มิวพกติดตัวออกจากห้องคุมขังมาด้วย หากเป็นก่อนหน้านี้เด็กหนุ่มคงดวงตาเบิกโพลง จิตใจแช่มชื่นเมื่อรู้ว่าตัวเองมีส่วนพัวพันกับเรื่องราวลี้ลับที่น้อยคนจะได้พบเจอ ตอนนี้ทุกอย่างตาลปัตรกลับด้านชวนใจหาย เขาเริ่มหวาดกลัวในสิ่งเหนือธรรมชาติที่ไม่อาจคาดเดาได้ และโทษที่ตัวเองคิดน้อยเกินไป บนถนนที่แออัดไปด้วยรถยนต์อุ่นหนาฝาคั่ง ในห้องโดยสารนั้นกลับอึดอัดมากกว่าข้างนอกนั่นหลายเท่า การหายใจไม่อาจทั่วท้องเมื่อต้องนั่งชิดติดอยู่กับความหงุดหงิด บรรยากาศธรรมดาที่สามารถพบเจอได้ทุกวัน ท้องฟ้าขมุกขมัวสาดไปด้วยแสงของดวงดาว เสียงบีบแตรและไฟท้ายของรถที่สะท้อนเข้าดวงตา ทุกอย่างในการมองเห็นตอนนี้กลับพิเศษเมื่อเด็กหนุ่มขาดหายไปหลายวัน ปกติมิวไม่ค่อยชอบคนขับรถที่ซอกแซกชีวิตส่วนตัวของผู้โดยสาร ยกเว้นวันนี้… เขารู้สึกอยากกดทิปให้หลายร้อยบาทเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณที่ช่วยให้สมองวุ่นวายได้คิดเรื่องอื่นบ้าง คำพูดยาวเหยียดก่นด่าไปทั่ว ตั้งแต่ลม ฟ้า อากาศ รวมไปถึงปัญหาค่าครองชีพถูกยัด
บางทีคุณอาจจะชอบ
![เกือบหอบลูกหนีเพราะสามีไม่รัก[PWP]-Omegaverse](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
เกือบหอบลูกหนีเพราะสามีไม่รัก[PWP]-Omegaverse
ระมุณณ์ มิโกะ246 viewsWhat is a divorce? [Mpreg]
ดองกี้3.7K viewsเขื่อนขุนเขา
Meithimm225 viewsโคขัดดอก
นักเขียนเจ้าตอง(JaoTong)1.7K viewsมนต์รักหนุ่มพิษณุโลก
นักเขียนเจ้าตอง(JaoTong)746 viewsเกิดใหม่เป็นอัลฟ่าป้ายแดง
jalix-ren 64 viewsคนของข้าใครกล้ามายุ่ง
Luffy.g1.2K views
