Mag-log inShare
ตอนที่ 9 อาหารอีกมื้อ
Huling Na-update:
2024-12-13 20:31:17กล้ามเนื้อขาของอาร์เต้ยกก้นของตัวเองขึ้นก่อนจะลดลงมาอีกครั้ง ท่อนยักษ์ไถลลื่นเมุดเข้าไปในปากทางสีสดใสนั้นในครั้งเดียว
ส่วนปลายบวมเป่งดันกลับเข้าไปยังส่วนลึกที่สุดของช่องภายใน และกระแทกเข้ากับจุดบอบบางแสนอ่อนไหว ประกายไฟฟ้าปะทุขึ้นเล็กตามปลายประสาท
ช่องท้องถูกเติมจนเต็มแต่กลับรู้สึกเบาโหวง ความเสียวแปลบกระจายออกจากสะดือไปตามเส้นเลือดปูดโปน
“อืม… อึก…” อาร์เต้ร้องโอดครวญแม้จะเป็นฝ่ายกระทำแต่กลับรู้สึกถูกกระทำเสียเอง “รู้สึกดีชะมัด”
“โคตรดีต่างหาก… นะ… นาย แน่นมาก ไม่น่าเชื่อว่าเราทำกันแบบนี้แทบไม่หยุดมาหลายวันแล้ว”
คำชมปลุกเร้าอารมณ์ของมนุษย์ผู้อ่อนไหว อาร์เต้กดสะโพกขึ้นลงจนสุด แม้ว่าจะรู้สึกว่าข้างในกำลังถูกท่อนเนื้อฉีกให้แยกออกจากกันก็ตาม
“ถึงจะตัวเล็กแต่นายแรงเยอะ… เหลือเชื่อเลยแฮะ”
“นายชอบแค่แรงของฉันเหรอ” อาร์เต้โอบรัดรอบคอของดันเต้ด้วยวงแขนอ่อนนุ่ม “ส่วนที่เหลือล่ะ?”
“นายมีอย่างอื่นที่ดีกว่าไหมล่ะ?” ดันเต้กำรอบท่อนเนื้อที่เล็กกว่า “พิสูจน์สิ!”
เด็กหนุ่มเด้งเอวที่นุ่มนวลและคอดบางไปตามแนวขาของอีกฝ่าย แรงผลักดันกระตุ้นจุดแข็งสีสว่างในมือหนาใหญ่ให้สั่นกระตุก
ของเหลวขาวใสถูกขย้อนออกจากส่วนปลายสีชมพู เมือกเหนียวหลั่งทะลักปกคลุมลอนท้องของดันเต้ ทว่าอาร์เต้ก็ไม่หยุดรีดคั้นจนส่วนล่างของด้านหน้าชุ่มโชกเป็นประกาย
แรงกดและดันเล่นงานจนร่างกายของอาร์เต้หนักอึ้ง การทรงตัวเริ่มทำได้ยาก ทุกครั้งที่เขาถอยห่าง… ก้นของเขาจะยกขึ้นเพื่อปลดปล่อยเอ็นท่อนยักษ์ให้เป็นอิสระ และเมื่อเด้งตัวไปข้างหน้าเจ้าอสูรร้ายนั้นก็จะบดขยี้เขาจากข้างในอีกครั้ง
ช่องว่างในช่วงท้องถูกเติมเข้าไปเรื่อยๆโดยไม่มีที่ท่าจะเต็ม ผนังของถ้ำนุ่มนิ่มถูกถูครูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เสียงผิวหนังกระทบกระแทกดังสนั่นปนกับเสียงครางกระเส่า
ท่อนเนื้อแข็งตึงสีสว่างกระทบหน้าท้องสีเข้ม ล้อกับเสียงรูสวาทถูกสอดขยาย กลิ่นแห่งตัณหาลอยคลุ้งพาให้สมองพร่าเลือน
ข้างในนุ่มชื้นของอาร์ตี้แทบจะละลายจากการกระแทกกระทั้น ร่างกายเหมือนภาชนะว่างเปล่าที่บรรจุแค่ตัณหาราคะเอาไว้ ดวงตาเหม่อลอยไม่สามารถจับจดต่อสิ่งใด
“อืม… ของนายขยายไม่ยอมหยุด” อาร์เต้โอดครวญ ร่างกายถูกดันจนเกินจะรับไหว
“ความผิดของนาย”
“... อือ”
“แรงของนายเริ่มตกแล้วนะ” ดันเต้จับสะโพกคอดกิ่วเอาไว้ในกำมือทั้งสองเพื่อหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราว “ให้ฉันทำต่อเถอะ”
อาร์เต้ผ่อนแรงทั้งหมดลงบนต้นขาอันหนักแน่นของดันเต้ ขาทั้งสองข้างโอบรัดเอวหนากร้านของอีกฝ่าย ส้นเท้าวางหยั่งลงบนเตียง
ชายร่างใหญ่ปักน้ำหนักตัวเอาไว้แน่น ก่อนจะเริ่มเด้งเอวสอดท่อนเนื้ออุ่นผ่านผนังอ่อนนุ่มจนร้อน ร่างทั้งสองหนุ่มสั่นไหวไปในทิศทางและจังหวะเดียวกัน ช่วงล่างในมุมอับเสียดสีจนแทบจะระเบิด
ดันเต้กระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วง ยกร่างเล็กกว่าลอยก่อนจะปล่อยให้แรงโน้มถ่วงดึงกลับมาอีกครั้ง ทุกแรงสอดใส่นำพาเสียงร่างกายกระทบกันให้ก้องจนรอบห้อง
กล้ามเนื้อทั่วร่างของอาร์เต้ขดเกร็ง สิ่งเดียวที่ทำได้คือปล่อยให้ตัวเองโยกไหวตามแรงกระทำ เหงื่อเม็ดใสกระเซ็นยาวจางคางลงไปถึงสะดือ ผ้าปูเปียกชื้นเป็นรอยโดยรอบ
“นายชอบหรือเปล่า?” อาร์เต้กัดริมฝีปากอดกลั้นความเสียว เส้นผมสีดำขลับฟูฟ่องในกลางอากาศ
“... หือ… ?”
“ชอบไหมที่ได้เอาฉันแบบนี้?”
“ชะ… ชอบ” ดันเต้สูดลมหายใจเข้าปอด กระแทกเอวเข้ากับปากทางที่เริ่มแดงก่ำ
“ข้างในตัวฉันมันมีแต่กลิ่นของนาย… อ้ะ… โอ๊ย”
“ก็เพราะกลิ่นของฉัน เลยทำให้นายมีเสน่ห์กว่าเดิม”
ลอนท้องของดันเต้หดจนเป็นลอนสวย เพิ่มแรงดันดุ้นยักษ์เข้าไปในร่างกายบอบบางของอาร์เต้อย่างสม่ำเสมอ ท่อนเนื้อถูครูดกับเนื้อเยื่อภายในรูนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทิ้งกลิ่นของแก่นแท้เอาไว้จนเต็ม
“ฉันเหมือน…” อาร์เต้กลืนความรู้สึกร้อนแรงลงท้อง เขายังไม่อยากพูดคำนั้นออกไป
“เหมือน… อะไร?”
“... อื้อ” เด็กหนุ่มส่งเสียงครางหวานใส อดกลั้นให้ถึงที่สุด
อาร์เต้เริ่มโยกย้ายสะโพกเป็นการโต้ตอบการกระแทกของดันเต้ เขาหวังว่าความเจ็บปวดจะช่วยยืดเวลานี้ให้ยาวออกไป ทว่ายิ่งเจ็บเขาก็ยิ่งเสียว
เสียงน้ำเปียกแฉะกระฉอกดังจากจุดที่ร่างกายของทั้งคู่มาบรรจบ ก้นอันอ่อนนุ่มปกคลุมไปด้วยฟองฟอดแห่งน้ำราคะ กลิ่นหอมหวานลอยคละคลุ้งขึ้นมาจนตีจมูก
“ฉันไม่ไหวแล้ว อ้ากกกก!”
ความคลั่งไคล้ดุนดันหน้าท้องของอาร์เต้จบแทบระเบิด เด็กหนุ่มไม่อาจหยุดตัวเองจากการโยกไหวอันรุนแรงได้ เขาทำได้เพียงปล่อยให้ลำขนาดเขื่องในกายดันเข้าไปถึงใจกลางประตูสวาท ความอิ่มแน่นนี้เล่นงานจนขาของเขาอ่อนแรง
“ใกล้แล้ว… ฮะ… อา อืม… ฉันทน… ไม่ไหวแล้ว… อ้าาาาาา!!!”
“ไม่เป็นไร… ปล่อยมันออกมา” ดันเต้ใช้อุ้งมือเร่งปฏิกิริยารุนแรงนี้ให้ไปถึงจุดจบ เขารูดชักแท่งสีอมชมพูเพียงไม่กี่ครั้ง…
“ฉันจะแตก!!!”
สิ้นสุดประโยคอันสั้นยอดโดมทรงกลมสีหวานก็ปล่อยน้ำเชื้อออกมาจนเต็มมือของอีกฝ่าย อาร์เต้สั่นกระตุกเร่าเช่นเดียวกับรูหื่นกาม ภายในหดเกร็งเป็นเท่าตัวบีบล็อกดุ้นขนาดใหญ่จนขยับไม่ได้
“อือ… มันแน่นมาก… ฉัน… อ้า!!!”
เสียงนุ่มทุ้มพูดไม่ทันจบประโยค ดันเต้ก็ปล่อยพิษปีศาจออกมาในช่องทางตอดรัดของเด็กหนุ่ม รูนั้นบดขยี้จนเขาเริ่มปวดตุบไปทั้งลำลึงค์ กระแสน้ำรักพวยพุ่งจากท่อนเนื้ออ่อนโยน
การระเบิดน้ำกามครั้งยิ่งใหญ่เติมเข้าไปจนล้นเอ่อ ผนังยืดหยุ่นอันคับแคบไม่สามารถรองรับมันไว้ได้หมด ของเหลวสีขาวขุ่นถูกบีบให้เคลื่อนผ่านรูแยกของอาร์เต้ออกมาสู่ภายนอก
อ้อมแขนหนาแกร่งของดันเต้ค่อยๆวางร่างเล็กจ้อยไว้บนเตียง เสียงรูดูดดังลั่นเมื่อชายร่างยักษ์ถอนอาวุธลับออกจากหลุมหลบภัย
น้ำรักไหลตามออกมาเป็นสายผ่านรอยกลีบแยกสีกุหลาบลงไปยังผ้าปูที่นอน มันขยายเป็นรูกว้างจนการขมิบปิดกลับทำแทบไม่ได้
ลิ้นยืดยาวของปีศาจหน้าตาคมคายไล่เลียไปตามหยาดของเหลวขาวขุ่น ริมฝีปากประกบดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย จากหน้าอกที่กระเพื่อมลงไปถึงหน้าท้องลึกบุ๋ม
ท่อนเนื้อสีอ่อนหวานยังคงปลดปล่อยน้ำที่ตกค้าง ดันเต้เก็บกวาดทั้งหมดในรวดเดียว เขายัดมันเข้าปากอันแสนอบอุ่นจนมิด
เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวบิดเล็กน้อย เสียงหายใจผ่านไรฟันดังสลับกับเสียงดูดแท่งเอ็น
“ฉันคงคิดถึงรสชาติของนาย” ดันเต้ค่อยๆไต่ร่างของอาร์เต้ขึ้นไป ดวงตาประกายสีเหลืองจ้องมองมนุษย์หนุ่มอย่างพึงพอใจ
“ฉันไม่อยากให้นายไปไหนเลย… ฉันชอบนาย”
“นายไม่ใช่คนแรกหรอกที่หลงเสน่ห์ของฉัน”
“มาทำกันอีกสิ” อาร์เต้อ้อนวอน
“นายถึงขีดจำกัดแล้ว” ดันเต้จรดปลายนิ้วชี้ลงบนท้องน้อยของอาร์เต้
ฉับพลันความอุ่นร้อนก็ทำให้เจ้าหนูของอาร์เต้ปึ๋งปั๋ง มันแข็งและบวมใหญ่เหมือนลูกโป่งที่โดนสูบอัดอากาศเข้าไป
“ฉันทำแบบนี้ให้นายได้” ดันเต้พูดต่อ “แต่ข้างนนั้นมันแห้งเหือดจนแทบไม่เหลืออะไรแล้ว”
“แล้ว… นายจะมาหาฉันอีกไหม?”
“อาจจะ” ดันเต้มอบจูบหวานปนขมเป็นการอำลา สำหรับเขาแล้วอาร์เต้ก็เป็นเพียงอาหารอีกมื้อ “ถ้านายแข็งแรงมากพอฉันอาจจะกลับมาหานายอีก แต่ก็นะ… ฉันไม่ค่อยสนิทกับเทพีแห่งโชคชะตาเท่าไหร่นัก ก็เลยไม่รู้ว่ายัยนั่นจะขีดชีวิตของฉันไปทางไหน”
Pinakabagong kabanata
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 67 มุมมองที่ต่างกัน
“ทวดของผม” โพรงปากของเด็กหนุ่มอ้าค้างจนมองเห็นลิ้นไก่ข้างในลึกสุด “นี่พี่เกิดสมัยอยุธยาเป็นเมืองหลวงเลยไหมเนี่ย?” “ไม่นานขนาดนั้น” เสียงหัวเราะร่วนของเป็นเอกดัง “พี่เกิดหลังทวดของนายไม่กี่ปี ปี พ.ศ. สองพันสี่ร้อยกว่าเห็นจะได้” “แล้วพี่เป็นใครกันแน่?… ผีบรรพบุรุษส่งให้พี่มาดูแลตระกูลของผมหรือยังไง?” “ฉันว่าเรื่องของนายเหลือเชื่อกว่าเรื่องของฉันอีก” ยังไม่ทันจะต่อความยาวสาวความยืด เสียงฝีเท้าตึงตังก็ดังมาจากบันไดไม้ หญิงสาวแรกรุ่นพรวดพราดเข้ามาในห้องนอนที่ชายทั้งคู่อยู่ เธอกระโจนเข้าหาเป็นเอกและสวมกอดรอบคอจนแน่น “คิดถึงคุณลุงจัง” น้ำเสียงของหญิงสาวสดใสพอกันกับหน้าตา ดวงตาของเธอสุกใสเป็นประกาย ผิวหนังเนียนหนุ่มอ่อนเยาว์สมกับการเป็นสาวแรกรุ่น “คิดถึงลุงหรือคิดถึงของฝากกันแน่” มือของชายผู้แก่กว่ามากลูบศีรษะอย่างเอ็นดู “ก็ต้องคิดถึงคุณลุงอยู่แล้วสิคะ” “ถ้าอย่างนั้นวันนี้ลุงไม่มีของฝาก นิดหน่อยก็จะยังคิดถึงลุงอยู่ใช่ไหม?” หญิงสาวตัวเล็กยืดตัวขึ้นทำแก้มป่อง “ไม่มีจริงเหรอ?”
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 66 เพื่อนเก่าเพื่อนแก่
ไม่ได้มีโอกาสบ่อยนักที่อาร์เต้จะได้อ้าแขนกอดรับดวงอาทิตย์ยามสาย ถึงมันออกจะร้อนสักหน่อยก็เถอะแต่สำหรับชายหนุ่มที่ไม่ค่อยชอบชีวิตช่วงกลางคืนเท่าไหร่นัก นี่ก็นับว่าเป็นคุ้มค่าที่จะแลก หลังจากได้ฟังเรื่องราวอันไกลเกินขอบเขตของความเชื่อมาแล้ว แววตาของอาร์เต้ตอนมองเป็นเอกกลับไม่ได้ต่างจากเดิมเท่าไหร่ หากไม่ใช่เพราะยังไม่เชื่ออย่างสมบูรณ์แบบบ ก็คงเป็นเพราะอคติบางอย่างที่สร้างความเอนเอียง ความรู้สึกในใจของชายทั้งสองไม่อาจถูกคั่นกลางด้วยสิ่งแปลกปลอม ระยะห่างระหว่างกันยังคงเส้นคงวา ไม่อาจใกล้มากกว่านี้หรือถอยห่างจากที่เป็น ถึงหมุดหมายของทริปนี้เป็นเอกจะบอกไว้ว่าเป็นการออกตามหาความจริง ทว่าอาร์เต้มองแตกต่างออกไป เขาคิดเงียบๆ อยู่คนเดียวว่าการเดินทางครั้งนี้เป็นเสมือนการออกเดตนอกสถานที่ครั้งแรกของพวกเขา นั่นเลยช่วยทำให้รู้สึกดีมากกว่ากังวล อาร์เต้ไม่เอ่ยถามถึงจุดหมายปลายทาง เขารู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมพูดอะไรแน่นอน ซึ่งเป็นเอกก็คิดเช่นนั้น ชายแก่ในร่างหนุ่มคิดไว้ว่าการอธิบายกลางอากาศอย่างเดียว คงไม่หนักแน่นพอจะยืนยันทุกอย่าง ท้องฟ้าปลอ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 65 เริ่มนับเวลาถอยหลัง
เมื่อความสุขสุดขีดพุ่งสูงจนทะลุหลอด ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาห่อหุ้มร่างกึ่งเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่ม หน้าอกภายใต้เสื้อตัวบางกระเพื่อมหนักหน่วง ริมฝีปากเผยออ้าเติมอากาศเข้าไปทดแทนกับที่ขาดหาย ใบหน้าฝาดก่ำด้วยสีเลือดสดๆ และเข้มมากขึ้นไปอีกเมื่อนึกถึงความดังของเสียงที่เพิ่งเปล่งออกไป ท่อนล่างโล่งโจ้งเลอะเทอะด้วยคราบของเหลวจากร่างกาย ในใจของมิวร้องตะโกนกู่ก้องเมื่อความรู้สึกที่อัดอั้นถูกระบายออกมาได้เสียที นั่นเป็นสิ่งประจักษ์แน่ชัดแล้วว่า ร่างกายและความเป็นชายได้กลับเป็นปกติอย่างที่ควรจะเป็น ทว่าก็ยังรู้สึกติดค้างบางอย่างแถวก้นบึ้งของจิตใต้สำนึก รอยยิ้มกางกว้างบนใบหน้าเรียวงาม เด็กหนุ่มรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย ด้วยกลัวจะมีใครเปิดประตูเข้ามา การโดนมองเห็นไม่น่าหนักใจเท่ากับการโดนล้อ มิวนึกออกว่าดันเต้จะพูดอะไรบ้างหากเห็นสภาพของเขาในตอนนี้ ‘ไม่คิดจะชวนกันสักหน่อยเหรอ?’ ‘ทำไมนายถึงหนีมาสนุกคนเดียวล่ะ!’ ‘อีกรอบไหม?’ ‘คิดถึงดุ้นยักษ์ของฉันล่ะสิ!’ น้ำเสียงทะลึ่งตึงตังรวมกับสีหน้าหื่นกระหายของดันเต้ ผุดขึ้นมาใน
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 64 กลับไปใช้งานได้
ความเงียบบรรเลงดนตรีกระซิบข้างใบหู ความเหนื่อยล้าขับกล่อมท่วงทำนองยืดยานจนชายหนุ่มหลับใหลไปอย่างง่ายดาย พื้นที่แสนปลอดภับโอบกอดมิวเอาไว้แน่นไปถึงความฝัน ชายหนุ่มทิ้งความหวาดระแวงเอาไว้ข้างเตียง และปล่อยความอิสระให้คืนสู่จิตใจ เวลาในกำมือหมดไปอย่างรวดเร็ว จนแอบนึกเสียไม่ได้ว่าสิ่งล้ำค่านี้ไม่เคยเพียงพอในหนึ่งชีวิต… ร่างกายของมิวนั้นฟื้นฟูได้ดีอย่างน่าเหลือเชื่อ ทั้งความเหนื่อยล้าหรือบาดแผลบนร่างกาย อันที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องนอนเลยด้วยซ้ำหากในตัวมีเมล็ดพันธุ์ปีศาจอยู่ ความรู้สึกเบาสบายจากห้วงนิทราถูกความร้อนตรงท้องทำลาย เด็กหนุ่มกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ลำตัวบิดงองุ่นง่าน การข่มตาให้หลับกลายเป็นเรื่องยากขึ้นทุกที การโดนร่างกายของตัวเองรังควานสร้างความหงุดหงิดนิดๆ มิวลืมตาตื่นนั่งพิงหัวเตียง ดวงตาแจ่มใสทั้งที่เพิ่งนอนไปได้แค่สองชั่วโมง ด้านล่างของลำตัวร้อนรุ่มอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนบาง ปลายเท้าบิดงอเข้าหากัน ต้นขาหนีบแน่นจนสะโพกเกร็ง อาการวูบวาบแผ่ซ่านจากศูนย์รวมความรู้สึกไปยังเส้นประสาท ดวงตาของมิวหั
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 63 กาลเวลาที่ยืดหดได้
เบื้องบนโปรยแสงรำไรออกมาจากมาจากรูโหว่อันดำมืดของท้องฟ้า เช้าวันใหม่นี้แสนอึมครึมไม่สดใส ส่งผลโดยตรงต่อจิตใจให้ขมุกขมัว หัวงมหรรณพแห่งเวลาสงบเสงี่ยมเฉกเช่นหนุ่มน้อยหน้าตาใสซื่อ ปกติท่าทีของอาร์เต้จะกระโดกกระเดกไม่เรียบร้อย บัดนี้กลับสงวนกิริยาขัดจากนิสัยปกติราวกับเป็นอีกคน อาจเพราะเขาถนัดการซ่อนมุมจริงจังเอาไว้เพื่อบดบังตัวตน จึงมีน้อยคนจะเคยได้เห็นอีกด้าน “ที่จริงแล้วพี่เลือกจะโกหกต่อไปก็ได้ แต่พี่ไม่อยากทำ” ชายวัยกลางคนนั่งบนโซฟาที่คุ้นเคย สายตาจับจ้องร่างเด็กกว่าตรงกันข้ามด้วยความสับสน หลังจากพยายามเลี่ยงการเปิดปากตอนอยู่ในรถอยู่นาน เขาก็มาถึงสถานที่เหมาะแก่การคายทุกอย่างออกมา “พี่รู้ว่ามันอาจจะฟังแล้วเหลือเชื่อไปหน่อย แต่พี่ก็อยากให้อาร์ตเปิดใจ” หนุ่มน้อยเอียงคอสงสัย ปกติเป็นเอกเป็นคนขึงขังอยู่แล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่ทำให้ผู้จัดการร้านคนนี้หัวเสียได้มากกว่าเดิมอีกเหรอ “ผมเปิดใจให้พี่อยู่แล้ว… พี่รู้ใช่ไหม?” “แต่เรื่องที่พี่จะเล่ามันจะเปลี่ยนความคิดของนายที่มีต่อพี่ไปเลย” นี่คือสิ่งที่อาร์เต้ไม่ชอบ
The bonding wings เสน่หาพันธะปีศาจ (Mpreg) ตอนที่ 62 ความจริงที่พูดไม่หมด
การโดนสปอยด์ตอนจบไม่น่าอภิรมย์ของพิธีกรรมปีศาจที่ได้ยินจากปากของกามเทพ เป็นสิ่งที่มิวพกติดตัวออกจากห้องคุมขังมาด้วย หากเป็นก่อนหน้านี้เด็กหนุ่มคงดวงตาเบิกโพลง จิตใจแช่มชื่นเมื่อรู้ว่าตัวเองมีส่วนพัวพันกับเรื่องราวลี้ลับที่น้อยคนจะได้พบเจอ ตอนนี้ทุกอย่างตาลปัตรกลับด้านชวนใจหาย เขาเริ่มหวาดกลัวในสิ่งเหนือธรรมชาติที่ไม่อาจคาดเดาได้ และโทษที่ตัวเองคิดน้อยเกินไป บนถนนที่แออัดไปด้วยรถยนต์อุ่นหนาฝาคั่ง ในห้องโดยสารนั้นกลับอึดอัดมากกว่าข้างนอกนั่นหลายเท่า การหายใจไม่อาจทั่วท้องเมื่อต้องนั่งชิดติดอยู่กับความหงุดหงิด บรรยากาศธรรมดาที่สามารถพบเจอได้ทุกวัน ท้องฟ้าขมุกขมัวสาดไปด้วยแสงของดวงดาว เสียงบีบแตรและไฟท้ายของรถที่สะท้อนเข้าดวงตา ทุกอย่างในการมองเห็นตอนนี้กลับพิเศษเมื่อเด็กหนุ่มขาดหายไปหลายวัน ปกติมิวไม่ค่อยชอบคนขับรถที่ซอกแซกชีวิตส่วนตัวของผู้โดยสาร ยกเว้นวันนี้… เขารู้สึกอยากกดทิปให้หลายร้อยบาทเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณที่ช่วยให้สมองวุ่นวายได้คิดเรื่องอื่นบ้าง คำพูดยาวเหยียดก่นด่าไปทั่ว ตั้งแต่ลม ฟ้า อากาศ รวมไปถึงปัญหาค่าครองชีพถูกยัด
Maaari mong magustuhan
รักอันตราย (FWB: Friend With Benefits)
Saturnlonely 521.5K viewsข้ามภพมารักเธอ
สาวน้อย.ช่างฝัน491 viewsผมเป็นผู้ชายนะครับ
สตอเบอรี่สีชมพู449 viewsเด็กเลี้ยงของเฮียชัช (Mpreg)
Chenaimei1.3K viewsสาววายคนนี้ จะเข้าตารุ่นพี่บ้างไหมนะ
M. Wanisa 10 viewsหนึ่งนิรันดร์กาลพานพบ
ปีกปักษา112 viewsสถานะลับ(รับ)สถานะรัก [เมะxเมะ]
คุณลูกเกด152 viewsคู่หมั้นคุณภพ mpreg
Meithimm112 views
