LOGINShare
ตอนที่6 ไง...ริสา ยังจำเราได้ใช่ปะ?
Last Updated:
2025-06-02 12:20:03รถ BMW X6 สีขาวแล่นเข้าไปจอดบริเวณหน้าร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่งในย่านทองหล่ออย่างนิ่มนวล ชายหนุ่มเจ้าของรถสปอร์ตหรูเหลือบสายตาไปยังด้านใน ก่อนหันกลับมามองหญิงสาวที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยด้วยท่าทางกระตือรือร้น ทั้งที่อีกฝ่ายเพียงแค่มาสังสรรค์กับเพื่อนสมัยเรียน แต่น่าแปลกที่เขากลับรู้สึกไม่สบายใจ เหมือนว่าถ้าวันนี้ปล่อยให้คนน่ารักข้าง ๆ ลงจากรถไป ตนเองจะต้องเสียใจภายหลัง
“ขอบคุณพี่ศรุตที่มาส่งริสานะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่...จะไม่ให้พี่อยู่รอรับจริง ๆ เหรอ”
“ไม่ต้องจริง ๆ ค่ะ”
“จะว่าไป พี่ก็อยากรู้ว่าคอนโดใหม่ของน้องกุ๊กกิ๊กอยู่ที่ไหน ให้พี่ไปส่งดีกว่านะ” เพื่อกำจัดความว้าวุ่นใจอันไร้ที่มา ศรุตคิดว่ามีเพียงการรับคาริสากลับพร้อมกันเท่านั้นที่จะช่วยได้
“ที่แท้ พี่ศรุตก็อยากรู้ว่ายายกุ๊กกิ๊กย้ายไปอยู่ที่ไหนนี่เอง” คาริสาหรี่ตา ทำหน้าเหมือนคนรู้ทัน ศรุตเห็นแบบนี้แล้วแทบจะหงายหลัง เขามั่นใจว่าไม่เคยแสดงอาการคลั่งไคล้ดาราสาวอย่างกีรติกานต์สักหน
“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย พี่ก็แค่อยากรู้เอาไว้ เผื่อพรุ่งนี้ริสาอยากได้สารถี พี่จะได้ไปรับถูกต่างหาก”
“ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิคะ ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้นเลย” คาริสาหัวเราะร่วนเมื่อเห็นคนร้อนตัว
“...” ศรุต
“งั้น ริสาไปก่อนนะคะ” คาริสาทำท่าจะลงจากรถอีกหน ทำให้ศรุตรู้สึกตัวอีกครั้ง
“เดี๋ยวสิ พี่...พี่ไม่ได้คิดอะไรกับน้องกุ๊กกิ๊กจริง ๆ นะ” เขารู้สึกว่าต้องพูดให้ชัดเจน
“ทราบแล้วค่า...” คาริสาลากเสียงยาวในขณะก้าวลงจากรถ เธอไม่รอให้ศรุตพูดอะไรต่อก็ปิดประตู แล้วยกมือขึ้นบ๊ายบาย
ศรุตได้แต่ถอนหายใจพลางนั่งมองคนตัวเล็กเดินฉับ ๆ เข้าไปทางประตูร้าน ขณะที่ลังเลว่าจะตามเข้าไป หรือรอคาริสากลับออกมา เขาก็ได้รับข้อความจากมารดาพอดี ถึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าตนเองสัญญาว่าจะกลับไปรับประทานอาหารเย็นด้วย
คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ศรุตคิดก่อนหมุนพวงมาลัย เหยียบคันเร่งจากไปในที่สุด
คาริสาหันกลับไปมองจุดจอดรถเมื่อครู่อีกครั้ง ถึงแม้จะรู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอจริง ๆ แต่คนก็อายุยี่สิบแปดเข้าไปแล้ว จะให้พี่ชายมาคอยควบคุมดูแลเหมือนเด็ก ๆ ได้อย่างไร เป็นใครก็ย่อมรู้สึกอึดอัดเป็นธรรมดา
ครั้นมั่นใจว่าศรุตจากไปแล้วจริง ๆ คนตัวเล็กก็เดินเข้าร้านไปอย่างสบายอารมณ์
ทันทีที่เห็นลูกค้าก้าวเข้ามา พนักงานต้อนรับก็ยิ้มร่าเดินเข้าไปทักทายตามธรรมเนียม คาริสาไม่รอให้อีกฝ่ายถามก็เอ่ยขึ้นก่อน “จองไว้แล้วค่ะ ชื่อคุณพัดชา”
“โต๊ะคุณพัดชา...เป็นโซนผับนะคะ เชิญด้านนี้ค่ะ” พนักงานคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเดินนำคาริสาไปยังที่หมายอย่างคล่องแคล่ว
หลายปีมาแล้วที่พัดชาเป็นตัวตั้งตัวตีในการรวมกลุ่มเพื่อนสนิทมาพบกัน บางครั้งก็มีเพื่อนร่วมห้องสมัยมัธยมคนอื่นมาร่วมแจม และแน่นอนว่าในจำนวนขาจรเหล่านั้น ไม่มีกฤษณ์รวมอยู่ด้วย
ก็แหงละ พ่อคุณอยู่ต่างประเทศนี่นะ
ทันทีที่เห็นร่างระหงคุ้นตาเดินตามหลังพนักงานต้อนรับมา พัดชาก็ยกมือขึ้นโบกรัว ๆ เหมือนกลัวเพื่อนจะมองไม่เห็นตัวเอง ท่าทีแบบนั้นของหล่อนทำให้คาริสาอมยิ้ม
หลังจากเดินตรงเข้าไปนั่งด้านข้างเพื่อนสนิทที่ไม่เจอกันหลายสัปดาห์เรียบร้อยแล้ว คาริสาก็ไม่ลืมหันไปทักทายเพื่อนสาวอีกสองคนที่มาถึงก่อนอย่างอลิสกับนุ่มนิ่ม ระหว่างนั้นพัดชาก็กระแซะเข้ามาแล้วกอดคาริสาแน่น โดยไม่รอให้คนอื่นทักทายกันเสียให้เสร็จก่อน
“แหม! ทำอย่างกับไม่เคยเจอกัน” คาริสาหัวเราะเบา ๆ ให้กับอาการเว่อร์วังของคนที่กอดตัวเองอยู่
“แกเอาแบบเดิมปะ” พัดชาไม่สนใจคำเหน็บแนมของคนตัวนุ่มที่ตนเองกำลังกอดอยู่ แต่กลับถามราวกับรู้ใจแทน แน่นอนว่าพอคาริสาพยักหน้าตอบรับ เธอก็สั่งเครื่องดื่มกับพนักงานอย่างมั่นใจ “ขอพิงค์เลดี้ให้เพื่อนคนสวยของพี่ที่หนึ่งจ้ะ”
“ได้เลยค่ะ” พนักงานรับคำด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แล้วเดินจากไป
ไม่นานนักค็อกเทลสีชมพูหวานสมชื่อก็ถูกเสิร์ฟลงตรงหน้าคาริสา
“มากี่ทีก็กินแต่ไอ้นี่ ไม่คิดจะเปลี่ยนบ้างเลยหรือไงหล่อน” นุ่มนิ่มมองค็อกเทลสีหวานในแก้วของคาริสาแล้วเอ่ยแซว
“ยายริสาเป็นพวกรักแล้วรักเลยย่ะ” พัดชาชิงตอบ
“ถ้าแกกลัวอย่างอื่นไม่อร่อย ก็ลองชิมของฉันก่อนก็ได้ บางทีอาจจะติดใจจนลืมของเดิม” นุ่มนิ่มเลื่อนแก้วเนโกรนีของตัวเองไปทางคาริสา สีหน้าแววตาแฝงนัยบางอย่างที่ทุกคนมองก็รู้ได้
“เฮ้ย! แก ไม่ใช่หรอก” แม้ความจริงอลิสจะรู้สึกเหมือนนุ่มนิ่มอยู่บ้าง แต่ก็ยังช่วยค้าน
“ริสามันอาจจะไม่อยากมีผัวก็ได้ปะ” พัดชารู้สึกว่าเพื่อน ๆ ของเธอเหลวไหลมาก ใครจะไปจริงจังกับสัญญาเด็กเล่นแบบนั้น เดี๋ยวนี้ผู้หญิงสวยและเก่งหลาย ๆ คนก็เลือกจะโสดให้ผู้ชายเสียดาย
“นี่สิบปีเข้าไปแล้ว พวกแกยังไม่ลืมเรื่องนี้อีกเหรอ” คาริสาจิบเครื่องดื่มของตัวเองเบา ๆ สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน เพราะโดนแซวบ่อยเหมือนเป็นธรรมเนียม แต่ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของเธอก็ยังคงเต้นผิดจังหวะ
ต้องไม่ใช่แน่ ๆ ริสา ต้องไม่ใช่อยู่แล้ว เสียงในหัวของคาริสาดังขึ้นเหมือนเตือนตนเอง
“ก็มันน่าคิดนี่ยะ หล่อรวยแค่ไหนแกก็ไม่เอาสักคน” นุ่มนิ่มเอ่ย
Latest chapter
The contract สัญญาป่วนชวนมารัก ตอนที่33 หลายวันต่อมา
พอคิดถึงครั้งที่กฤษณ์ทำอะไรต่อมิอะไรเธอบนโซฟา และอีกไม่กี่วันมันจะไม่จบลงแค่นั้น ใบหน้าสวยหวานก็แดงระเรื่อขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม“เอาน่า ไม่ต้องอายหรอก นี่มัน ค.ศ. ไหนแล้วยะ” กีรติกานต์ตบไหล่เพื่อนเบา ๆ“เอาชุดที่มันเรียบร้อยกว่านี้ไปบ้างไม่ได้เหรอ” คาริสามองไปยังกองเสื้อตัวเก่งที่เพื่อนรักดึงออกมากองอยู่ข้างกระเป๋า“ฉันแถมผ้าคลุมไหล่ให้แกอันหนึ่งละกัน” กีรติกานต์ยิ้มอย่างใจดี แล้วพูดต่อว่า “แกตัวเล็กน่ารัก หน้าอกไม่ได้บิ๊กบึ้มเท่าฉัน ไม่ว่าจะใส่เสื้อคอวี ปาดไหล่ โชว์ร่องอก ยังไงก็ดูไม่โป๊มากหรอก กำลังงาม...เชื่อเพื่อนสิ”คาริสาก้มมองหน้าอกคัพ B ของตนเอง แล้วพยักหน้าเบา ๆ ความจริงชุดเหล่านี้ก็ไม่ได้โป๊อะไร แค่เน้นสัดส่วนให้โดดเด่นเท่านั้นเอง แต่ถ้าจะใส่ให้สวย เธอคงต้องงดอาหารเย็นจนกว่าจะถึงวันนัด“เอาละ เสร็จซะที คราวนี้ริสาของเราก็พร้อมจะไปเที่ยวกับแฟนหนุ่มสุดหล่อแล้ว”“ขอบใจนะ” ความจริงเธอตื่นเต้นมาก ของที่ยัดเข้าไปในกระเป๋าส่วนใหญ่เป็นเสื้อตัวเก่งที่ใส่อยู่บ่อย ๆ ทั้งนั้น พอได้กีรติกานต์มาช่วยเลือกให้ ก็ยอมรับว่าเสื้อผ้าสวย ๆ ใหม่ ๆ ที่เพื่อนคัดมาให้พวกนี้เหมาะจะใส่ไปเที่ยวทะเลจริ
The contract สัญญาป่วนชวนมารัก ตอนที่32 ร้อนผ่าว
“กฤษณ์” ใบหน้าขาวนวลร้อนผ่าว เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกสารภาพรักอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับรู้สึกวาบหวิวเหลือเกิน“ขอโทษนะครับ ที่ทำให้รู้สึกแย่”“ริสาเองก็ต้องขอโทษเหมือนกัน ที่ไม่เคยคิดถึงใจกฤษณ์เลย”“อย่าคิดแบบนั้นสิครับ เป็นกฤษณ์เองต่างหาก ที่จัดการกับความรู้สึกของตัวเองไม่ได้”“ความจริง ริสาเองก็อยากให้กฤษณ์มีความสุข เพียงแต่ขี้ขลาดเกินไป เพราะกลัวว่ากฤษณ์จะไม่เห็นคุณค่า” เธอกลัวมากจริง ๆ ถึงได้ประวิงเวลา“เด็กโง่ กฤษณ์ไม่มีทางคิดแบบนั้น ไม่งั้นจะข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมาทวงสัญญา ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะสมหวังหรือเปล่าทำไม”สองสายตาสบประสานกันอย่างลึกซึ้ง ทั้งที่ต่างคนต่างนึกถึงความรู้สึกของกันและกัน แต่เพราะเป็นแบบนั้น ทำให้เกิดช่องว่างในหัวใจ“ขอบคุณนะคะ ที่กลับมา” คาริสาคิดว่าควรบอกเขาเช่นนี้พอได้ฟังถ้อยคำที่เปรียบเสมือนน้ำใสเย็น กฤษณ์ก็โน้มกายเข้าหาคนที่ใจคิดถึงทีละน้อยราวกับกลัวว่าเธอจะตกใจ คาริสาไม่คิดจะหลบเลี่ยงอีกต่อไป เธอตัดสินใจยกมือขึ้นโอบแขนรอบคอเขา ก่อนเงยหน้าขึ้นรับจูบนั้นอย่างเต็มใจริมฝีปากบางแตะลงบนกลีบปากอิ่ม สำหรับกฤษณ์มันทั้งหวานฉ่ำ นุ่มนิ่ม และดึงดูดให้ลุ่มหลง พอเธอกระชับวงแ
The contract สัญญาป่วนชวนมารัก ตอนที่31 แล้วไม่ใช่หรือไง
คาริสารู้สึกว่าตัวของเขาเกร็งขึ้นเล็กน้อย กระทั่งมือที่ควรอ้อมไปโอบไหล่เธอไว้แน่น ๆ เขาก็แค่ยกค้างเอาไว้ เหมือนไม่กล้าลงน้ำหนักมือ และหลังจากเธอได้ยินเสียงถอนหายใจ เขาก็กระซิบว่า “ริสานั่งดี ๆ สิ” ว่าแล้วเขาก็ดันตัวเธอออก แม้จะเบามาก แต่คาริสารู้สึกไม่ต่างจากการถูกถีบสักเท่าไรความกล้าที่รวบรวมมาจากบ้านหดหาย เหลือเพียงความชาหนึบบนใบหน้าเธอมองเขาอย่างตัดพ้อ แต่กฤษณ์กลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วดูหนังต่อยอมทำขนาดนี้แล้ว ถ้าจะบอกว่าเขาไม่เข้าใจก็โกหกชัด ๆหรือว่าเขากำลังเอาคืนคราวก่อน ที่เธอไล่เขาไปทำร้ายตัวเองในห้องน้ำก็เธอยังไม่พร้อม ไม่ใช่อยากแกล้งเขาเสียหน่อยคิดได้ดังนั้น ความโกรธและน้อยใจก็พุ่งขึ้นมาจนยากระงับคาริสาลุกพรวด แล้วเดินออกจากโรงหนังทันที ในใจก็ด่าเขาว่า ตาบ้า ๆ ๆ ไม่หยุดกฤษณ์ก้าวเท้ายาว ๆ เดินตามคนตัวเล็กที่กำลังโกรธไปเรื่อย ๆ แต่พอเธอกำลังจะเดินตรงไปยังทางออกด้านหน้า เขาก็เร่งความเร็ว แล้วคว้าแขนเธอเอาไว้“ปล่อยนะ ฉันจะกลับบ้าน”“แต่รถจอดอยู่ทางโน้น”“ไม่เป็นไร ฉันกลับเองได้”“ได้ยังไง กฤษณ์พาริสามา ก็ต้องพากลับสิ”“ไม่จำเป็น”“นี่กฤษณ์ทำอะไรผิดอีกเนี่ย” คำถามนี้เล่น
The contract สัญญาป่วนชวนมารัก ตอนที่30. ในเมื่อเขาไม่กล้า แกก็เริ่มก่อนสิ
หลังจากถูกกฤษณ์รุกเร้าอย่างเร่าร้อน นี่ก็ผ่านมาหลายสัปดาห์แล้ว ตอนแรกคาริสาคิดว่ากฤษณ์อาจจะโกรธที่เธอเข้าเส้นชัยไปคนเดียว แล้วปล่อยเขาให้ค้างเติ่งอยู่กลางทาง เพราะคืนนั้นเธอไม่ได้รับข้อความอะไรจากเขาอีกเลย แม้กระทั่งบอกว่าถึงบ้านแล้วก็ยังไม่มีหากเป็นชายอื่นทำรุ่มร่ามหื่นกาม คาริสาคงบอกเลิกทันทีอย่างไม่ต้องสงสัยทว่าพอเป็นกฤษณ์ เธอกลับรู้สึกว่า สิ่งที่เขาทำลงไปไม่ใช่เพราะหื่นกาม เลยรู้สึกว่าไม่เป็นไร แม้แต่ในนาทีที่เขาวาดลวดลายด้วยปากและลิ้น ก็ไม่มีความรังเกียจสักนิด เห็นจะมีก็แต่ความหวาดกลัวหวาดกลัวว่าตนเองจะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายถึงสมัยนี้การมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนที่คบหาด้วยจะไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้าปล่อยตัวปล่อยใจเร็วเกินไป ใครเลยจะไม่นึกดูถูกบ้าง แล้วไหนจะเรื่องที่เขามาทวงสัญญาเอาป่านนี้ ในส่วนลึกก็ยังวางใจไม่ลงจริง ๆตั้งนานไม่มา พอมาก็รุกเสียจนน่ากลัวทำไมต้องรีบร้อนหากบอกว่า เขาใช้เวลาสิบปีเพื่อทบทวนความรู้สึกตนเองนานพอแล้ว ก็อาจจะพอเชื่อได้บ้างแต่ถ้ามีเหตุผลอื่น อย่างเช่น...ต้องการคบเธอเพื่อประชดใครล่ะเกิดเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริง ๆ เธอจะทำอย่างไรความคิดมากมายในหัวตีกันจ
The contract สัญญาป่วนชวนมารัก ตอนที่29 หวงซะด้วย
“ไม่จำเป็น”“หวงซะด้วยเว้ย” กฤษณ์แทบกลั้นหัวเราะไม่ไหวอธิปไม่โต้ตอบ ทำแค่ปลดล็อกประตูห้องของตนเอง พอประตูเปิดก็ก้าวเท้าเร็ว ๆ เข้าไปด้านใน กฤษณ์เห็นท่าทางแบบนั้นของอีกฝ่ายก็รู้สึกดีขึ้น เพราะนาทีนี้คงไม่ได้มีแต่เขาคนเดียวที่ว้าวุ่นอีกแล้ว“คนนี้ใช่ไหมที่เป็นต้นเหตุให้มึงทิ้งกูเมื่อคืนวันเสาร์” พอหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟา กฤษณ์ก็เปิดประเด็นเรื่องที่ตนเองสงสัยทันที“มึงจะมาแดกเหล้าหรือจะมาสัมภาษณ์กู พูดมากฉิบหาย” อธิปตอบเสียงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาระดับซูเปอร์สตาร์ถมึงทึง หากแฟนคลับได้มาเห็นมาดนี้ของเขาคงกรี๊ดสลบ แต่กฤษณ์กลับรู้สึกหมั่นไส้คนปากแข็งมากกว่า“ไหนมึงบอกว่าไม่ชอบเขาไง แล้วจะหวงทำไมนักหนา อย่าบอกนะว่า เพราะไม่อยากให้กูนอกใจริสา” กฤษณ์ลองโยนหินถามทางให้แน่ใจว่า หญิงสาวคนนั้นคือสาเหตุที่ทำให้อธิปวิดีโอคอลมาหาเขาตอนตีสองหรือเปล่า“กูบอกมึงแบบนั้นตอนไหน”“ก็วันที่มึงคอลมาหา แล้วกูต้องมานั่งฟังมึงบ่นจนตีสามนั่นแหละ”“แล้วมึงรู้ได้ไง ว่าคนนี้กับคนนั้นเป็นคนเดียวกัน”“กูไม่รู้หรอก กูเดาเอา” กฤษณ์พูดกลั้วหัวเราะ “แล้วทายถูกไหมล่ะ”“กูน่าจะเลิกคบมึงตั้งแต่ย้ายประเทศไปละ” จนถึงตอนนี้อธิปก็ยังง
The contract สัญญาป่วนชวนมารัก ตอนที่28 กูอยากดื่มว่ะ
หลังจากพบว่ากฤษณ์อยู่ในรายชื่อแขกที่อธิปแจ้งเอาไว้ พนักงานก็เงยหน้าขึ้นมองเขา แล้วตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟังตามแบบฉบับพนักงานต้อนรับที่ดี “คุณกฤษณ์เชิญตามดิฉันมาทางนี้ได้เลยค่ะ” เธอลุกขึ้น แล้วเดินนำไปยังประตูทางเข้า จากนั้นก็แตะคีย์การ์ดปลดล็อกประตูให้เขาด้วยรอยยิ้มละไม “กดชั้นยี่สิบเจ็ดนะคะ”“ขอบคุณครับ” กฤษณ์ยิ้มตอบตามมารยาท จากนั้นก็กดหมายเลขสองและเจ็ดที่แผงควบคุม แล้วก้าวเข้าไปทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกลิฟต์ความเร็วสูงทำงานอย่างมีประสิทธิภาพและเงียบเชียบ แล้วหยุดที่ชั้นยี่สิบเจ็ดกฤษณ์ก้าวออกจากลิฟต์ แล้วเดินตรงดิ่งไปกดกริ่งที่หน้าห้อง 2701 เขารออยู่นานแต่ก็ไม่มีใครมาเปิด เลยตัดสินใจโทรหาเจ้าของห้อง โชคดีที่เพื่อนสนิทตัวแสบยอมรับสาย [ว่ายังไงครับ ไอ้คุณกฤษณ์] น้ำเสียงยียวนตอบกลับมาจากปลายสาย“กูอยากดื่มว่ะ”[ตอนที่กูโทรไปชวน ใครกันนะที่เทกูแล้วไปหาสาว]“กูเปลี่ยนใจแล้ว”[มึงเปลี่ยนใจ หรือสาวเขาไล่มึงกลับบ้านกันแน่]“ถ้ามึงไม่ว่าง กูกลับก็ได้”[เฮ่ย! อย่าบอกนะว่า มึงมาถึงแล้ว]“เออ! กูอยู่หน้าห้องมึงเนี่ย เปิดประตูสักทีสิวะ”[มึงนี่นะ นึกจะเทกูก็เท แล้วตอนนี้เสือกมาขัด...โอ๊ย!
You may also like
เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย Complicated Love
MaNIE-STORY13.2K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์16.0K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย14.9K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ96.0K viewsเมียบำเรอจอมมาร
baiboau-เนื้อนวล74 viewsบอสขา...อย่าพึ่งมารัก
วรนิษฐา / Miss sexy116 viewsจำเลยรักของสามแฝด
นามปากกาจ๊ะจีบ78 viewsเมียรักท่านประธานสุดฮอต
คุณลูกเกด3.8K views
