KABANATA 24

DAMIEN'S P.O.V

Almost half of the day had passed and yet, I still couldn't feel myself doing something.

Walang ibang tumatakbo sa isip ko kundi ang naging usapan namin ni Tine kanina.

"Please, Damien. Payapa na ang buhay ko bago ka pa dumating ulit. So, please. Concern ka sa akin, 'di ba? Sabi mo? Kung totoong concerned ka sa akin, then let me have my peace back. We can talk normal and civil, yes. Just don't cross the line. Please."

Paulit ulit na tumatakbo sa isip ko ang lahat, partikular na ang huling sinabi niya bago niya ako hindi na kinibo.

"...Payapa na ang buhay ko bago ka pa dumating ulit..."

Damn. Tama ba talaga ang desisyon ko na magpakita pa ulit sa kanya? Na ipaalam sa kanya na nasa tabi niya na ako ulit? Fck. Why does it feel so wrong?!

Gustuhin ko man siyang kausapin ay wala na akong magawa kundi ang pasimple na lang siyang tingnan mula sa pwestong kinauupuan ko. I am afraid that she might explode again once I made a move to be closer to her.

Napapikit ako ng mariin.