MasukShare
Chapter 8
Terakhir Diperbarui:
2025-09-21 14:54:41
Bab terbaru
Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss Chapter 160
Maaga pa lang ay ramdam na ni Aurora ang kakaibang lamig sa paligid ng mansyon. Ang hangin ay tila mas mabigat kaysa karaniwan, at ang mga ibon na dati’y masiglang umaawit sa hardin ay tahimik na ngayon. Nakatayo siya sa may veranda, hawak ang tasa ng kape, habang pinagmamasdan ang nag-aalimpuyong ulap na parang nagbabadya ng bagyo.Pagkalipas ng ilang sandali, lumabas si Samuel mula sa kanilang silid. Suot pa nito ang puting polo na bahagyang nakabukas sa leeg, at sa likod ng mga mata nitong laging matatag ay may bakas ng pagod. Lumapit siya kay Aurora at marahang hinaplos ang balikat nito.“Hindi ka nakatulog?” tanong ni Samuel, sabay lingon sa madilim na kalangitan.“Hindi ako mapakali,” sagot ni Aurora, hindi inaalis ang tingin sa labas. “Mula nang dumating ang babaeng iyon, parang may hindi na tama. Para bang may nagmamasid sa atin, kahit sa gitna ng katahimikan.”Tahimik lang si Samuel sa una. Ngunit alam niyang tama ang pakiramdam ng asawa. Ilang araw na rin niyang napapansin n
Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss Chapter 159
Lumipas ang ilang araw mula nang muling maramdaman ni Aurora ang katahimikan sa piling ni Samuel. Ngunit tulad ng karaniwang kapalaran ng mga taong matagal nang nakipagsapalaran sa dilim, may mga aninong hindi basta-bastang nawawala. Sa araw na iyon, sa malaking opisina ni Samuel, pumasok ang isang babae—matangkad, maputi, may matalim na titig at mahinhing ngiti. May kakaibang aura ito, isang halong karisma at panganib. Suot niya ang itim na corporate suit na lalong nagbigay diin sa kanyang pagiging misteryosa. “Mr. Cortez,” magalang niyang bati, sabay abot ng kamay. “Ako si Celeste Navarro—ang bagong consultant na ipinadala ng board para tumulong sa expansion ng kumpanya.” Bahagyang nagtaas ng kilay si Samuel. Ang boses nito ay malambing ngunit may tono ng awtoridad. “Consultant? Hindi ko naalala na may ipapadala silang bago. Pero… welcome, Ms. Navarro.” Ngumiti si Celeste, ngunit ang titig niya ay tumigil sa mga mata ni Samuel—parang may hinahanap, o baka may kinikilala. “Mataga
Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss Chapter 158
Ang gabi ay tahimik, ngunit may kakaibang kapayapaan sa hangin. Sa ilalim ng malambot na ilaw ng buwan, makikita sina Aurora at Samuel sa veranda ng kanilang bahay. Ang hangin ay malamig ngunit hindi nakakapanlamig—parang paalala na kahit matapos ang lahat ng unos, may mga gabi pa ring ganito, mapayapa at puno ng katahimikan. Tahimik silang dalawa, parehong nakatingin sa langit. Sa pagitan ng katahimikan, ramdam ni Aurora ang malalim na paghinga ni Samuel, tila ba bawat pagbuga ng hangin ay may dalang pag-asa. “Hindi ko inakalang mararanasan natin ‘to ulit,” mahina niyang sabi, hindi inaalis ang tingin sa mga bituin. “Yung tahimik lang, walang sigawan, walang gulo.” “Ni hindi ko rin alam kung karapat-dapat pa tayo,” tugon ni Samuel, nakatingin din sa langit. “Pero siguro, minsan, hindi na mahalaga kung karapat-dapat ka. Ang mahalaga, pinili mong ayusin kahit mahirap.” Napatingin si Aurora sa kanya, bahagyang napangiti. “Hindi ka pa rin talaga marunong maging simple, no? Laging may
Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss Chapter 157
Ang umaga ay sumikat nang may dalang bagong simula. Ang mga sinag ng araw ay malumanay na dumampi sa kurtina ng silid nina Aurora at Samuel, unti-unting binubuksan ang panibagong araw para sa kanila. Tahimik ang paligid, tanging mga huni ng ibon at mahinang hampas ng hangin sa mga dahon ng puno ang maririnig.Sa kama, nakahiga pa si Aurora, nakapikit ngunit gising na. Ramdam niya ang braso ni Samuel na nakayakap sa kanya—mainit, mahigpit, at puno ng kasiguruhan. Sa sandaling iyon, naisip niyang ito na siguro ang tinatawag na katahimikan pagkatapos ng bagyo. Walang sumpa, walang sigawan, walang galit. Isa lamang tahimik na umagang may kasamang paghinga ng taong mahal mo.Marahang iminulat ni Aurora ang kanyang mga mata at tinitigan si Samuel. Tulog pa ito, bahagyang nakakunot ang noo. Hindi niya napigilang mapangiti. Ilang taon na rin ang lumipas, ngunit sa kabila ng lahat ng pinagdaanan nila—ang mga sugat, pagtataksil, at kasinungalingan—naroon pa rin siya. Naroon pa rin ito.Lumapit
Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss Chapter 156
Ang araw ay unti-unting lumulubog sa likod ng bundok, at ang ginintuang liwanag nito ay sumasalamin sa mga bintana ng mansyon. Sa loob ng malawak na sala, tahimik lamang si Aurora habang pinagmamasdan ang mga bata na abala sa pagguhit sa lamesa. May bahid ng ngiti sa kanyang labi, ngunit sa kanyang mga mata, may lalim ng pag-iisip—parang may gustong itanong sa sarili na hanggang ngayon ay hindi niya masagot.Tahimik na lumapit si Samuel, bitbit ang dalawang tasa ng mainit na tsaa. Inilapag niya iyon sa mesa sa tabi ni Aurora at saka naupo sa tabi niya. Hindi niya agad kinausap ang babae; nanatili lang siyang tahimik, pinagmamasdan din ang mga bata.“Mukhang mas tahimik ang gabi ngayon,” mahinang sambit ni Samuel.Tumango si Aurora, bahagyang napangiti. “Tahimik… pero hindi ibig sabihin ay payapa.”Tumingin si Samuel sa kanya, sinusuri ang ekspresyon nito. “May bumabagabag pa rin sa’yo.”“Hindi mo naman maaalis iyon agad, Samuel,” tugon niya, hindi inaalis ang tingin sa mga anak. “Ang
Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss Chapter 155
Ang umaga ay dumating na may kakaibang katahimikan. Hindi na ito ‘yung uri ng tahimik na may banta, kundi tahimik na may kasamang paghinga ng bagong simula. Sa loob ng bahay, ang mga kurtina ay bahagyang sumasayaw sa ihip ng hangin, at sa unang pagkakataon, may amoy na ng tinapay at kape — hindi ng dugo o usok.Nasa kusina si Aurora, nakasuot ng simpleng daster, habang pinagmamasdan ang nag-aalab na apoy sa kalan. Tahimik ang lahat maliban sa huni ng ibon sa labas. Pagkatapos ng lahat, ganoon lang pala kasimple ang hinahanap niya — kapayapaan.Lumapit si Samuel, bagong gising at bahagyang magulo pa ang buhok. Wala na sa mukha nito ang dating lamig. Sa halip, may bakas na ng pagod na gustong magpahinga.“Ang bango,” sabi niya habang naupo sa mesa. “Hindi ko akalaing mararanasan ko ulit ‘to — amoy ng kape, amoy ng bahay.”Ngumiti si Aurora. “Mararanasan mo pa rin ‘yan, kung titigilan mo na ang pag-iisip ng nakaraan.”“Hindi ko kayang kalimutan,” sagot niya habang pinagmamasdan ang tasa
