FIVE

Chosen

Hindi ko alam kung tutuloy pa ba 'ko o hindi na. Paano kung nakilala n'ya 'ko? Kung bakit ba naman kasi kailangan ko pa s'yang titigan sa bar, nakakahiya. Huminga ako ng malalim at naglakad bago pumara muli ng sasakyan. Bahala na, mas mahalaga ang trabaho.

'Di nagtagal ay nakarating na rin ako sa mismong building nila. Napa-awang ang bibig ko sa laki at taas nito. Ang ganda ng pagkakagawa, kakaiba.

THE WALTON REAL ESTATE INC.

Hindi ko mapigilang humanga sa ganda nito. Kung maganda na ang Jacobs ay higit na mas maganda ang nasa harapan ko ngayon. Naglakad na 'ko papalapit at kinausap ang security guard sa mismong entrance.

"G-Good morning," I stuttered and swallowed hard.

"Good morning. Your name, please?" he asked while browsing his log book. He's so formal, nahiya tuloy ako lalo.

I stated my name at tiningnan nila iyon sa lists. Magsasalita na sana 'ko na hindi naman ako rito nag ta-trabaho nang magsalita ang isa pang guard.

"The one who recommended by Ms. Zaldriaga,"

'Yon H.R ba 'yon ng Jacobs Enterprises? Sa sobrang saya ko ay hindi ko na natandaan ang pangalan n'ya.

"Wear this. Come in," they handed me a name tag na may nakasulat na applicant. Thanks to Ms. Zaldriaga, mukhang magkakaroon na 'ko ng trabaho.

Naglakad na ako papasok at may sumalubong sa'kin na isang babae. "Good morning. Fill this out and you may line up there, together with the other applicants"

Tinanggap ko ang papel na binigay n'ya at sinagutan ito. Kailangan daw nila ng personal information ng applicants for safety concerns. Sobrang higpit naman, ganito ba talaga pag pang world class ang business? Para akong isang alikabok na naligaw sa mamahaling dyamante. Napailing na lang ako at nakipila sa hanay ng mga tao. Busy sila sa pag-uusap at mukhang kanina pa sila dito kaya close na sila sa isa't isa.

Umusad ang pila hanggang sa makarating ako sa information desk. Inabot ko ang papel ko at iginiya nila ko papuntang office kung saan gaganapin ang interview. Sa lahat ng napasukan kong trabaho, ito ang pinakakakaiba sa pakiramdam.

"Good luck on your interview, Ms. Arevalo. Just be your self," said by the H.R at hinatid ako hanggang sa makarating kami sa isang office na may malaking pinto. Kung ang H.R ang mag i-interview ay baka matuwa pa 'ko at magkaroon ng pag-asa.

Tumango ako kay Ms. De Santos at kumatok muna bago unti-unting binuksan ang pinto ng opisina. Pumasok ako at sumarang muli ang pinto. It's between me and Mr. Walton. Pakiramdam ko ay sobrang liit ng opisinang ito para saming dalawa kahit na parang mas malaki pa ito sa bahay namin. He's busy with the papers in his table. I don't know what to do. I'm damn nervous!

"G-Good morning," I greeted him dahilan para matigilan s'ya sa pagsusulat at unti-unting lumapat ang mga tingin sa'kin. Napalunok ako at pilit na ngumiti. Sana ay bumilis na ang oras!

"Have a seat," he uttered in a way that no one else can. Tumango ako at naupo sa harapan. Bumaling muli ang tingin n'ya sa mga papel sa ibabaw ng table n'ya bago nagsalita.

"May I see that," he requested and looked at my lap kaya naman hindi ko mapigilan ang pagkahiya.

A-Anong titingnan n'ya? "S-Sir. Hindi po p-pwede"

Ano ba 'to? Ito ba ang interview na sinasabi nila? Talagang mahirap 'to siguradong 'di ako matatanggap.

Tumingin s'ya sa'kin at pinagtaasan ako ng kilay. "I'm talking about the envelope on your lap"

Nanglaki ang mga mata ko at napatingin din sa lap ko. Napapikit ako ng mariin dahil sa kahihiyan. Shit! Lauren, what the hell?! Nakapatong nga pala ang envelope ko sa'kin. At i-ito ang tinitingnan n'ya hindi ang a-ano. Oh gosh! Bakit dito pa 'ko nagdala ng kahihiyan?

I handed him the envelope even though my hand was shaking a bit. He's still looking at me kaya naman medyo iniiwas ko ang tingin ko.

Binuksan n'ya ito at binasa ang mga papel na nasa loob. "Highschool graduate?"

Marahan akong tumango at nanliit bigla. "Y-Yes, Sir"

Binalik n'ya ang mga papel ko sa pagkakalagay at sumandal s'ya sa header ng kan'yang swivel chair bago nag crossed arms.

"This is The Walton Real Estate Company, do you think we're accepting applicants without any degree?" he criticized. Napatungo ako sa kahihiyan. Nag baka sakali lang naman. It's my fault though, sana at hindi na lang ako umasa na makakapasok ako sa ganito.

"Companies are looking for someone who have at least bachelor's degree to support the CEO. 'Yong iba advanced degrees such as master's degrees, MBAs and the like," he explained while looking at me intently.

I nodded and managed to put a smile on my face. "I understand, Sir. S-Sinubukan ko lang naman po"

"You're brave, huh?" he said sarcastically and smirked.

Nakakainis, minamaliit n'ya ko pero wala akong magawa. Hindi rin naman ako matatanggap might as well ipagtanggol ko na lang ang sarili ko.

"O-Of course, Sir. I r-rejected hundred times now and it's their lost, not mine," I whispered, sapat na para marinig n'ya.

He smirked and raised his eyebrow. "So you're telling me that it's our lost if we rejected you?"

Yes!

"No, Sir. It depends, kasi rito sa company n'yo, hindi kawalan kahit isang daang tao'ng kagaya ko ang hindi tanggapin. I know you won't settle for less," I mumbled and looked at my documents on his table.

"We're not as heartless as you think," he paused before continuing. "Fine, prove your self to me and to the company"

"A-Ano pong ibig n'yong sabihin?" I asked in disbelief.

"I'll give you three months to work here. It's up to me if I will extend your contract or not"

I'm speechless. Akala ko ay h-hindi ako makakapasok dito. Seriously, am I dreaming?

"After all, hiring one person without any degree won't hurt the company," he smirked and a smile crept on his lips. "Be here early in the morning tomorrow and I will discuss your three months contract," he said with finality.

"Noted, Sir," I nodded and smiled. I will prove my self to you. Kahit na wala akong degree ay magagawa ko ng maayos ang trabaho ko. Sigurado naman akong after three months ay malaki na ang maiipon ko at sana kahit paano ay makapagtayo ako ng sarili kong negosyo. Trust me, Mr. Wayne Walton. Hindi ka nagkamali ng pinili.