PROLOGUE

"Why did you do this to me, huh?" he asked while clenching his jaw.

I sobbed and almost beg in front of him. Alam kong ganito ang mangyayari pero 'di ko alam kung bakit pinagpatuloy ko pa rin.

"Really, Lauren? Y-You fucking fooled me"

"W-Wayne, no please let me explain first"

"Then answer me! After everything I've done? Ganito pa igaganti mo?" he yelled at me out of anger and this is the first time that he did this to me.

"Minahal mo nga ba talaga 'ko, Lauren? O talagang tiniis mo lang na makasama ako dahil intensyon mo nang lokohin ako noon pa?"

"No, h-hindi gano'n 'yon. I'm sorry, Wayne! A-Alam kong 'di mo 'ko mapapatawad but please hear me out! Please, I-I love you," I begged and cried while looking at him. He just laughed but I can't sense any humor. He's fuming mad and I'm scared, hindi dahil baka saktan n'ya ako physically.

Lahat ng mga sinasabi n'ya, sapat na 'yon para masaktan ako ng sobra.

Binitaw n'ya ang kapit ko at tinalikuran ako. "I changed my mind. Better shut your mouth 'coz I will not buy any of your fucking explanations. You can't fool me again this time. Not anymore. You've done enough, nasaktan mo na 'ko, sobra-sobra"

"P-Please, Wayne. Let's talk, hear me out. I l-love you," I begged once more while trying to hold him.

"You love me? You love me that's why mas pinili mong saktan ako, gano'n ba? Gan'yan ka ba magmahal, Lauren? You know what, stop begging and crying, we're over," he said while looking at my eyes. Naiyak na lang ako nang tuluyan habang pinagmamasdan s'yang maglakad palayo sa'kin.

"W-Wayne!" I called him once more pero 'di na n'ya ako nilingon pa at naiwan na 'kong mag-isa. "Comeback, please. L-Let's talk"

Ini-expect ko na 'to pero ang sakit pa rin pala talaga, I lost him in just a snap. 'Yong perpekto kong buhay na kasama s'ya ay naglaho na lang kaagad. Is this really over? Nagsisimula pa lang ako maging masaya pero bakit ang bilis naman yata. Bakit pa kailangan umabot sa ganito, bakit kailangan ko pa makasakit ng damdamin ng iba. Ang sabi ko noon, s'ya lang ang masasaktan sa'min pero anong nangyari ngayon? Mas nasasaktan ako kasi nasasaktan ko s'ya.

"Wayne, hindi ko s-sinasadya but I want you to know na wala akong pinagsisisihan sa mga nangyari. T-Totoo lahat ng ipinaramdam ko, totoo 'yong pagmamahal ko," I said in between my sobs. "I l-love you, still"

Walang tigil ang pag-agos ng aking mga luha habang mag-isang nakaupo sa carpet ng opisina n'ya. Iniwan n'ya ako kahit na pwede n'ya naman akong palayasin dito agad-agad. What did I do, bakit of all people, si Wayne pa 'yong napili kong saktan? He may be hard and cold-hearted person to others, but he's different when it comes to me. Pero noon 'yon, dahil siguradong mababago na lahat, baka rin p-paalisin pa ako rito sa kompanya. After all, sino ba naman ako sa kan'ya kundi isang hamak na sekretarya lang.

Natigilan lang ako sa paghikbi nang biglang mag-vibrate ang phone ko na nasa aking bulsa. I swiped the screen to answer the call kahit pa nanginginig ang aking kamay.

I took a deep breath bago nanghihinang nagsalita. "M-Mama? 'Wag muna ngayon"

"Anak, sandali! Gusto ko lang magpasalamat sa perang ibinigay ni Wayne noong isang araw. Makakalabas na si Papa mo sa hospital, Nasaan na si Wayne, nand'yan ba s'ya?" masayang bungad ni Mama sa'kin kaya mas lalo lang akong naiyak at dahan-dahang umiling. Mali ito, Mama. Mali tayo.

"Anak? Lauren? Nand'yan ka pa? Papuntahin mo ulit dito si Wayne, sabihin mo rito na—"

Napapikit na lang ako sa inis, I didn't let her finish dahil 'di ko na kayang marinig pa.

"Ma, Stop! T-Tama na po," for the nth times, I begged once again. Pagod na 'ko, ayoko na.

"B-Bakit? Nag-away ba kayo? Naku, anak! 'Wag ka namang ma-pride d'yan! Makipagbati ka na!"

Napasapo na lang ako sa noo ko at ibinaba na ang tawag. Nalilito na 'ko, I'm so stuck. Ginusto ko naman 'to, hindi ba? Ako naman mismo ang nagplano na saktan s'ya pero bakit ganito ang nararamdaman ko? He's too good to me, hindi ko alam, hindi ko na alam. Wala na rin naman akong dapat sisihin dahil kahit saan naman mapunta ang usapan ay alam kong ako talaga ang may kasalanan. Damn this stupidity, nabulag ako at nakita ang katotohanan ngayong huli na. He left me. I lost him.