Warning R-18"Kumain ka na ba?" Mahinahon niyang tanong. Umiling lang ako bilang sagot. Napatingin ako sa hawak niya nang tinaas niya ito. "I was right, I'm glad I bought a dinner for us. Can I go inside?" Binuksan ko ng malaki ang pintuan at pinapasok siya. Bigla akong kinabahan nang maalala ang picture niya sa loob ngunit naalala ko palang nasa kwarto ko iyon. Baka sabihin niya na naman akong obsessed o hindi kaya ay weird. "Nice place you got here," he commented, glancing at the paintings and decor. I nervously nodded, my mind racing with thoughts of how to divert his attention from the obvious."Thank you. Please, make yourself comfortable," I stammered, gesturing towards the sofa. Aero took a seat, his eyes still scanning the room.Mabilis akong tumakbo sa pintuan ng kwarto ko at nilock pa iyon. Nangunot ang noo niya sa ginawa ko. Ngumiti lang ako kahit na kinakabahan na ako sa loob-loob ko. I won't disappoint him. Not now. Kumuha lang ako ng plato at kutsara at saka inilipag
IT'S been two weeks, and every night, I find joy in the company of my new friends. Tristan introduced me to his circle of friends at the same university, and I'm enjoying myself with them. After my class, we always hang out because they are avid party-goers. Tristan usually accompanies me when they have plans, and tonight, I'm sitting here with him because I suddenly felt dizzy earlier."Ininom mo ba ang binigay na alak ni Seriah?" Tanong ni Tristan habang mina massage ang aking palad. Nasa sulok lamang kami at hindi niya talaga ako pinabayaan. Nakadantay lang ang ulo ko sa couch habang kinukurap kurap ko ang aking mga mata. Umiikot talaga ang paningin ko. "That blue thing?" Mahina kong sabi. "Oo, she's mixing something with the drink at baka nainom mo. Minsan nga ay sumasakit tiyan namin dahil sa trip niya." Tristan continued massaging my palms as I tried to shake off the dizziness. His concern was evident, and the soothing rhythm of his touch made me feel a bit better."Seriah c
Natahimik siya at hindi makasagot. His eyes still the same, malamig at parang walang emosyon. Nilagay niya ang basang towel sa harapan at umayos ng puwesto sa driver seat. Sinandal niya ang kaniyang katawan ng komportable at pumikit. Nakatitig lang ako sa kaniya at hinihintay ang magiging reaksiyon niya ngunit wala yata siyang planong magsalita. "Tumigil ka na, Professor," mariing sambit ko, habang ang galit at frustrasyon ay bumabalot sa bawat salita. "Hindi mo ba naiintindihan? I don't want to be a part of your life. Please don't try to be kind or send signals as if something happened between us."Nagbukas siya ng mga mata at tinignan ako ng masusing tila hinahanap ang sagot. "Wala ka bang nararamdaman para sa akin ngayon?""Tama na, ayokong sagutin 'yan. Hindi ko alam kung ano'ng pakiramdam ko. Basta, gusto ko nang tapusin ito." Ngunit, ang mga mata niya ay hindi man lang naalis. "Hindi mo na ba ako mahal, Laurene?""Hindi mo na ba ako naiintindihan? Hindi ko na kayang ipagpatul
Napakapit ako sa pader nang maramdaman ko ulit ang hilo. Grabe, kagabi lang ininom ko 'yong ini-alok sa akin ni Sheriah, pero hanggang ngayon, nararamdaman ko pa rin. Ayoko na talagang subukan ang kakaibang alak sa susunod."Baby?" Bumukas ang mata ko at nakita ko siyang nag alalang tumingin sa akin. May bitbit siyang pagkain at mukhang galing siya sa kusina dahil may suot pa siyang apron. Napaayos ako ng tayo at nginitian siya ng matipid. "P-prof.." His eyebrows furrowed. "Are you feeling alright? What did you drink last night? You look pale.""Pale?" I asked."Yes, what did you drink?""I don't know its name. Just one glass, but it was stronger than I expected."Sinipat niya ako mula ulo hanggang paa at saka nakita ko ang paglapat ng kaniyang labi na parang may iniisip na hindi ko alam. "Just drink plenty of water and I bought a medicine for your dizziness," binigay niya sa akin ang tray na may lamang pagkain. Naamoy ko agad ang aroma ng sabaw na niluto niya. "Eat this first, uu
Napakunot-noo si Dean Hernandez bago muling nagsalita. "I will have to call your parents to discuss this situation further. This is a violation of the university's policies.""No, Dean, huwag. Huwag niyo tawagan ang parents ko. Ako ang may kasalanan," pakiusap ko, ngunit hindi ako pinapansin."I categorically deny any involvement with Ms. Valencia. This is a misunderstanding," mariing sabi ni Professor Zaiden, ngunit mas lalo akong nanginig sa kaba."The evidence is right in front of us. This video clearly shows an intimate moment between you and Ms. Valencia," sagot ni Dean Hernandez. "We need to address this issue seriously."Tahimik akong nanatili sa aking upuan, ngunit nararamdaman ko ang pag-ikot ng mundo sa paligid ko. Gusto ko nang mawala sa sitwasyon na ito.Professor Zaiden, still in denial, retorted, "Dean, I have no involvement with Ms. Valencia. I don't know why she's saying this.""Enough!" The dean's patience was wearing thin. "We have evidence, Professor, in the form of
Napatingin kaming lahat sa lalaki. Mabilis nakatayo si Professor Zaiden na parang nakakita ng hindi inaasahang tao. "Mordred, what are you doing here?" Mordred? Kaano- ano ni Professor Zaiden ang lalaki? Mukhang nasa mid 30's na rin ito at may kagwapuhan rin at pormal na pormal ang tindig niya dahil sa suot niyang suit. "I'm here to send a message, Sir Cairo." Message? Bakit kailangan pang pumunta rito? May cellphone naman. At anong siya na ang mag e-explain?"And you are?" Tanong ni dean. Yumuko ang lalaki at nagpakilala. "I'm Mordred Alabastero, dean. I'm the butler of Gavilan residence." Tila nagulat ang Dean sa narinig. "You're Don Gavilan's butler? Pupunta ba ang Don rito?" Hindi mapakaling tanong ng Dean at bumalik sa kaniyang lamesa. "No, dean, but I'm here because of his grandson's request. He told me to explain his situation right now; he will be late for a few minutes."Tumingin ang butler kay Professor Zaiden pati na rin si Dean kaya lumingon narin kami sa kaniya. "
"Then, the guy who went in my room is.. you?" Pagtingin ko rito kahit alam kung siya talaga iyon dahil sa mata niya. "Yes.. I am." "Have you received drinks from Logan that night?" Umiling siya, tiningnan ko rin si Professor Zaiden at umiling rin siya. Biglang sumakit ang sentido ko. Logan didn't put the drugs on his drink. So, we did that without any drugs? Just pure intimacy? Ako lang rin naman ang nang akit, kaso ibang lalaki ang naakit ko. "Why are you in that room? Bakit nandoon ka? Kilala mo ba ako? Bakit nasa loob ka? Bakit sinabi mong kalimutan nalang natin ang nangyari? Bakit ganoon ang mga sinasabi mo? Dahil roon ay hindi talaga kita pinagdududahan." Sunod-sunod kong tanong. "Because I know that you thought of me as Zaiden, that's why I said those. I've been teaching at the university for months, Laurene. I know some of the students here, which is why I knew that you're one of Zaiden's students. If you ask me why I'm there, I don't need to answer that if you don't want
"Laurene!" Pagkapasok ko palang ng VIP room ay bibig na agad ni Jorih ang sumalubong sa akin. Tumayo agad siya galing sa pagkakaupo at lumapit sa puwesto ko. Nakatingin rin sina Sheriah at ang nobyo niya. "Bakit late ka? Kanina pa kita tinatawagan!" Sabay pamewang sa harap ko. Nakasuot siya ng mini dress na tube at ponytail ang mahaba niyang blond na buhok. "Uh, may ginawa lang pero okay na ngayon." Pagdadahilan ko kahit na alam kong late lang talaga ako nagising. Tiningnan niya ang kabuuan ko. "Infairness ah, ang ganda mo ngayon parang unbothered lang 'eh no? Ikaw na talaga haha!" Ngumiwi lang ako habang pabiro niya akong tinampal. Nakasuot lang naman ako ng fitting black dress na backless pero dahil mahapit ay makikita talaga ang cleavage ko. Katamtaman lang ang buhok ko kaya ay pina wave ko lang ito ng bahagya. "Hi Laurene, babe!" si Sheriah. Bumeso ako sa kaniya. "Happy birthday pala, Sheriah." "Thank you, ang saya ko talaga dahil pumunta ka. Ilang araw kang wala ah." Nap