Napakunot-noo si Dean Hernandez bago muling nagsalita. "I will have to call your parents to discuss this situation further. This is a violation of the university's policies.""No, Dean, huwag. Huwag niyo tawagan ang parents ko. Ako ang may kasalanan," pakiusap ko, ngunit hindi ako pinapansin."I categorically deny any involvement with Ms. Valencia. This is a misunderstanding," mariing sabi ni Professor Zaiden, ngunit mas lalo akong nanginig sa kaba."The evidence is right in front of us. This video clearly shows an intimate moment between you and Ms. Valencia," sagot ni Dean Hernandez. "We need to address this issue seriously."Tahimik akong nanatili sa aking upuan, ngunit nararamdaman ko ang pag-ikot ng mundo sa paligid ko. Gusto ko nang mawala sa sitwasyon na ito.Professor Zaiden, still in denial, retorted, "Dean, I have no involvement with Ms. Valencia. I don't know why she's saying this.""Enough!" The dean's patience was wearing thin. "We have evidence, Professor, in the form of
Napatingin kaming lahat sa lalaki. Mabilis nakatayo si Professor Zaiden na parang nakakita ng hindi inaasahang tao. "Mordred, what are you doing here?" Mordred? Kaano- ano ni Professor Zaiden ang lalaki? Mukhang nasa mid 30's na rin ito at may kagwapuhan rin at pormal na pormal ang tindig niya dahil sa suot niyang suit. "I'm here to send a message, Sir Cairo." Message? Bakit kailangan pang pumunta rito? May cellphone naman. At anong siya na ang mag e-explain?"And you are?" Tanong ni dean. Yumuko ang lalaki at nagpakilala. "I'm Mordred Alabastero, dean. I'm the butler of Gavilan residence." Tila nagulat ang Dean sa narinig. "You're Don Gavilan's butler? Pupunta ba ang Don rito?" Hindi mapakaling tanong ng Dean at bumalik sa kaniyang lamesa. "No, dean, but I'm here because of his grandson's request. He told me to explain his situation right now; he will be late for a few minutes."Tumingin ang butler kay Professor Zaiden pati na rin si Dean kaya lumingon narin kami sa kaniya. "
"Then, the guy who went in my room is.. you?" Pagtingin ko rito kahit alam kung siya talaga iyon dahil sa mata niya. "Yes.. I am." "Have you received drinks from Logan that night?" Umiling siya, tiningnan ko rin si Professor Zaiden at umiling rin siya. Biglang sumakit ang sentido ko. Logan didn't put the drugs on his drink. So, we did that without any drugs? Just pure intimacy? Ako lang rin naman ang nang akit, kaso ibang lalaki ang naakit ko. "Why are you in that room? Bakit nandoon ka? Kilala mo ba ako? Bakit nasa loob ka? Bakit sinabi mong kalimutan nalang natin ang nangyari? Bakit ganoon ang mga sinasabi mo? Dahil roon ay hindi talaga kita pinagdududahan." Sunod-sunod kong tanong. "Because I know that you thought of me as Zaiden, that's why I said those. I've been teaching at the university for months, Laurene. I know some of the students here, which is why I knew that you're one of Zaiden's students. If you ask me why I'm there, I don't need to answer that if you don't want
"Laurene!" Pagkapasok ko palang ng VIP room ay bibig na agad ni Jorih ang sumalubong sa akin. Tumayo agad siya galing sa pagkakaupo at lumapit sa puwesto ko. Nakatingin rin sina Sheriah at ang nobyo niya. "Bakit late ka? Kanina pa kita tinatawagan!" Sabay pamewang sa harap ko. Nakasuot siya ng mini dress na tube at ponytail ang mahaba niyang blond na buhok. "Uh, may ginawa lang pero okay na ngayon." Pagdadahilan ko kahit na alam kong late lang talaga ako nagising. Tiningnan niya ang kabuuan ko. "Infairness ah, ang ganda mo ngayon parang unbothered lang 'eh no? Ikaw na talaga haha!" Ngumiwi lang ako habang pabiro niya akong tinampal. Nakasuot lang naman ako ng fitting black dress na backless pero dahil mahapit ay makikita talaga ang cleavage ko. Katamtaman lang ang buhok ko kaya ay pina wave ko lang ito ng bahagya. "Hi Laurene, babe!" si Sheriah. Bumeso ako sa kaniya. "Happy birthday pala, Sheriah." "Thank you, ang saya ko talaga dahil pumunta ka. Ilang araw kang wala ah." Nap
He moved closer, his grey eyes piercing the dimly lit space between us. It was dark where we stood, but the faint glimmers of light were enough to illuminate our faces.The music from the dance floor echoed around us, but it felt distant, irrelevant. I didn't care if anyone saw us arguing. Suddenly, he lifted my chin, forcing our eyes to meet. I wanted to pull away, but a strange weakness overcame me."I know what I want, Laurene," he said, "And it's you. It's always been you.""Stop involving me in your delusions," I retorted, my voice laced with bitterness. "I don't love you and I don't want you. Accept that.""Hindi kita susukuan hanggang hindi mo ako inaamin na minahal mo rin ako." He responded. Marahas kong binawi ang mukha ko at tinulak siya palayo sa akin pero dahil malaki ang katawan niya, parang nagtutulak lang ako ng poste. "Hindi mo ba talaga maintindihan? Hindi kita mahal! Hindi ko kailangan ng taong tulad mo sa buhay ko!" Singhal ko. "At pwede ba, lumayo ka sa akin!" Sa
Tahimik lamang kami sa loob ng sasakyan. Wala rin akong ganang makipag usap ngayon. Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng guilty kanina. Anong kahibangan ang pumasok sa utak ko para halikan si Professor? At ang nakakataka pa ay hinayaan niya lang ako. Hindi ko naman talaga 'yon gagawin pero masyadong makulit si Zairon. Wala nga akong gusto sa kaniya, masyado pang delulu. So, ano 'yong nararamdaman ko kapag magkasama kami? Nagugustuhan ko naman ang mga haplos niya at halik pero dahil siguro akala ko siya si Professor Zaiden. Pero nang halikan ko naman si Professor kanina ay hindi ko maramdaman ang excitement. Ano ba 'tong nararamdaman ko, hindi ko na alam. "I'm sorry if my brother is stubborn sometimes. Alam kong nakukulitan ka sa kaniya at kahit hindi ko alam kung ano pinag uusapan niyo ay may hinala na ako kung bakit nagawa mo 'yon kanina." Simula ni Professor Zaiden habang nakatingin lang sa daan. "I'm sorry, Prof. Mukhang dumagdag lang ako sa problema. Hindi rin kasi ako nag iisi
"Zairon! What a surprise," bati ni Professor Zaiden sa kanyang kapatid. May kasama itong babae at may karga pa itong bata. Lumingon sila sa amin at unang dumapo ang aking tingin sa bata. Kaano-ano niya ang bata? Bakit, hawig sila pati sa mata? "Tss, I just need some snacks. Don't mind us," sabay tingin kay Prof na tila ba may halong pangungutya. Sumulyap siya sa akin pero bumalik rin naman ang tingin kay Prof. "Oh, are you dating?" Walang preno niyang tanong. Napasinghal ako ng palihim. "No, we bumped into each other, hindi naman masyadong marami ang bibilhin ko kaya inisa ko nalang sa cart ni Laurenestine. Ikaw, bakit dala mo mag iina mo?" nangingiti niyang tanong. Nanlalaki ang mata ko. Mag ina? May asawa na siya? "Not your concern. Sinabayan ko lang sila rito." Balewala niyang sambit habang ang bata at nilalaro ang hibla ng buhok niya. Ang babae naman na kasama niya ay hindi man lang kami binati at umalis man lang. Ganoon ba gusto niyang babae, bastos? Nag uusap pa sila ni Prof
Nilalaro ko ang aking mga daliri habang nakayuko. My parents is in front of me at hinihintay ko lang talagang pagalitan nila ako. Ate Amery cried after she heard what I revealed the other day. She's disappointed kasi kahit na may hinala na rin siya ay nag e-expect siyang hindi ako buntis. Ako nalang kasi ang nag aaral sa amin dahil nagtatrabaho na si Ate Nave habang si Ate Amery naman ay may part time job kaso hindi iyon sapat dahil may anak siya. Umuwi kami kinabukasan sa lugar namin at nafe-feel ko na ang tension sa bahay. Hindi ko rin alam kung sinabihan ba nila si ate Nave. "You're just in third year, Laurene. Hindi mo ba naisip ang malaking responsibilidad ng pagiging magulang? Ito na ba ang bunga ng kahibangan mo sa skwelahan?" Galit ngunit mariin na sambit ni Mama. Nandito kami sa pagkainan at hindi ko man lang naigalaw ang pagkain ko. Lalo na at si Mama ang nagsasalita. Si Papa ay tahimik lang rin ngunit alam kong disappointed siya. "I'm sorry Ma, Nagkamali lang po ako," I