CHAPTER ONE

Feira Zandaya's POV

"NAWAWALA ANG BRIDE!" sigaw ng make up artist na sanang nakatokang mag-ayos kay Ate Keira.

Narinig ko ang malakas na sigaw sa labas ng room ko dito sa hotel kaya dali-dali kaming nagsilabasan at nakita ko si Mommy na aligaga ipinahahanap sa mga guards.

Ate is missing? Where did she go?

Lumapit ako kay Mommy. "Mom, where's Ate? What's happening??" Nanlalaki ang mga mata ko habang limilinga-linga sa paligid at kita kong nagkakagulo ang lahat.

"Hindi ko alam! She's nowhere to be seen!" Mom answered me in panic at nasapo ang ulo ng dalasang kamay. "Paano na kaya 'to ngayon? Sino na ang ihaharap namin ng Daddy mo kay MR. DEMIRCI?!"

"Mom, relax. Okay?" pagpapakalma ko sa kanya. "Mahahanap din natin si Ate—"

"How I wish!" she spit words angrily. "Sakit talaga sa ulo iyang Ate mo! Ipakakasal na sa mayaman, ayaw pa!" dagdag pa niya sabay sapo naman ng noo.

Sino ba namang gugustuhin makasal sa lalaking hindi pa nakikilala? Kahit ako ay ganoon din gagawin ko.

"Mom, relax..." Mahinahon kong hinagod ang likod niya. "Natatandaan niyo ba sino huling kasama niya o kausap?" tanong ko pa.

Mariin siyang pumikit. "Her best friend Wilma. Sigurado ako na siyang nag-takas sa Ate mo! Kapag hindi nahanap iyan si Kei lagot talaga kami ng Daddy mo. What are we supposed to do now?"

Nagpamaywang siya at nag-isip ng mabuti sapo ang noo habang mariing napapapikit ako naman limilinga-linga sa mga nagkakagulo.

Guards are all over the hotel, they are roving in every exit and entrance but no trace of my sister...

"Alfredo," tawag ni Mommy kay Daddy na patakbong lumapit sa amin pagkalabas ng elevator at agad siyang hinawakan sa magkabilang braso.

"Nasaan ang anak mo? Bakit hinayaan mo makatakas, Anastasia?!" galit at nagaalang tanong ni Daddy kay Mommy.

Umiling si Mom. "I didn't know! The security was tight pero nakalabas pa rin—"

"If the security was tight hindi makakalabas iyan!" Dad's voice boomed in the whole pathway of the hotel where we're in.

"Now, what are we going to do, huh?" he asked and face palmed problematic while thinking what's their first move to make a solution about this problem.

Until their eyes went on me...

Nangunot naman ang noo ko nang nagsabay silang dumako sa direksyon ko. Mukang may hindi ako magandang kutob dito.

"What?" I asked and laughed uncomfortably sa tingin sa akin ng mga magulang ko para bang may gusto silang mangyari.

Nagkatinginan silang mag-asawa at muling bumalik ang tingin sa akin. "Anak, come here." Pinalapit ako ni Daddy.

I hesitated pero lumapit naman ako. "Why?"

"Ikaw, ikaw ang haharap sa bandana kapalit ng Ate mo," rektang sinabi niya na ikinalaglag ng panga ko.

I stared at them wide eyes. "WHAT?"

Tumawa pa ako. "Don't make fun of me Dad—"

"Do we look like making fun of the situation, hija?" he cut me off seriously. "Walang ibang paraan kundi ito. If we cancel the wedding 'di makakapayag si Mr. Demirci, it's either sisirain niya ang negosyo ng pamilya o kaya may sapilitan siyang kukuning miyembro."

Hindi pa ba sapilitan itong ginawa nila kay Ate Kei? And now, sa akin and they want me to be the subtitute bride?? This is ridiculous.

Umiling ako. "Sapilitan na nga itong ginawa niyo kay Ate Kei, so I can't blame her, tapos ito naman gagawin niyo sa akin? Out of desperation!?" Tumaas ang boses ko.

"H'wag niyo naman na akong idamay riyan, Daddy. Alam niyo marami akong pangarap!" dagdag ko pa.

This is insane...

"Si Ate Kei, hanapin niyo siya and let him marry that stranger, h'wag naman ako na nananahimik!" Hindi talaga ako papayag.

Lumapit sa akin bigla si Mommy at hinawakan ako sa magkabila kong braso. "Hija, listen. Mr Demirci is a good man, he can take care of you—"

"Come on, Mom..." I laughed at it and took off her hands away from me. "Paano niyo iyang nasasabi eh stranger nga? You know him but us, even his shadow hindi pa nga namin siya nakikita kaya how come na naging mabait??"

Nanlaki pa ang mga mata ko. "You just met him as your bussiness partner several times mabait na?" Muli pa akong natawa kasabay ng paghalukipkip.

"I won't marry that man! H'wag niyo ako idamay diyan sa kalokohan ninyong iyan—"

"Kung hindi ka papayag pakasal sa kanya all your bank cards will be freezed, hindi na kita pagaaralin sa magandang eskwelahan, hindi mo na magagawa lahat ng layaw mo, gusto mo ba iyon?" It sounds like a threat came from my father.

Napakurap ako at naikuyom ko ang dalawa kong palad. Kaya nila akong mag-hirap? I am now a graduating student in political science so how come na patitigilin nila ako at titigil din ang suporta?

"Come to think of it, hija... mas lalo mong hindi makakamit ang mga pangarap mo kung tatanggihan mo ang gusto naming mangyari," pang-ba-black mail pa nito.

Hindi ko maiwasang hindi manginit ang mga mata habang tinitingnan siya, sila ni Mommy. Parang 'di ko kaya. I used to live in the finest, but here they are, planning to take it away para lang pumayag ako pakasal sa isang estranghero.

Isang hindi inaasahan, magpapakasal ako sa lalaking hindi ko naman kilala dahil tumakas ang Ate ko na dapat siya ang haharap sa bandana mamaya lang, pero ito na ako ngayon.

Ako ang isasangkalan nila na iharap ng altar.

I look at them in disbelief. "Hindi ko akalain magagawa niyo ang pilitin ako gawin ang bagay na hindi namin gusto ni Ate."

Ngayon mas lalo kong naiintindihan kung bakit tumakas si Ate Kei, mas ginusto niya umalis kaysa ang pakasal sa lalaking hindi pa nga naman niya nakikita o nakikilala ni kahit sa litrato.

Huminga ng malalim si Daddy saka siya naman ang humawak sa akin sa braso. "Do you love us, sweetie?" tanong niya sa akin kaya lalong nanginit ang mga mata ko.

Alam na alam nila kahinaan ko.

"Kung wala kaming maihaharap na anak na dalaga sa kanya, he will be going to end our entire family."

Napakurap ako at nanlalambot na lang na pinagmamasdan ang mukha ng Daddy ko na tila nakikiusap.

"Ayaw mo naman siguro na makita ang mga magulang mo na naghihirap, right?" Tumaas pa ang dalawa niyang kilay para lang mas mangumbinsi.

"Katulad ng sinabi ko sa iyo, it's either sisirain niya ang mga negosyo nating pinaghirapan namin ng Mommy mo o may sapilitan siya kukunin. That is his nature," saad pa niya para mas magka-ideya kung ano si Mr. Demirci.

"Bakit ba kayo nakipagkasundo sa kanya kung alam niyong ganoon pala siyang klase ng tao?" tanong ko habang nanunubig ang mga mata.

I'm just turning 21, ikakasal na 'ko agad? I've never had a boyfriend, dahil studyholic ako.

"Mahirap ipaliwanag ang parteng ito... kapag siya nakagusto mahirap siyang pigilan... may sinabi rin siya na kung ayaw ng panganay, p'wede naman ang bunso," sagot niya kasabay nang paglamlam ng mukha.

At ako naman nanlaki ang mga matang halos lumuwa sa nalaman. "What the f*ck, Daddy?" I asked in disbelief.

"Yes, I know." He knows how disappointing the situation is. "Pinilit namin na h'wag ikaw. Pero itong Ate mo naman..." mariin pa siyang napapikit sabay napatingala. "Umalis, kaya ikaw ang haharap sa bandana, ayaw mo man o sa gusto."

"Wala kang pagpipilian anak, kailangan mo maging substitute bride because your sister backed out and she's nowhere to be seen. We have to do this to save us."

My mouth hung open.

Natawa pa ako. "Me? Marrying a man who I never met?" Nasapo ko noo ko ang tumawa.

"What the worst my life could be?" patuya na may natatawang tanong ko na lang sa sarili at mariing napapikit.