ตอนที่ 41 สายเลือดที่หายไป

เสียงเครื่องปรับอากาศยังคงพัดแผ่วอยู่เหนือศีรษะ ขณะที่กลิ่นยาและน้ำยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ลอยอวลอยู่ในอากาศ ดนุลืมตาขึ้นช้า ๆ แสงไฟสีขาวจากหลอดฟลูออเรสเซนต์ที่ฝังอยู่ในเพดานกระทบเข้ากับม่านตา จนเขาต้องหยีตาลงอย่างอัตโนมัติ มือข้างหนึ่งรู้สึกตึงเล็กน้อยจากเข็มน้ำเกลือที่ฝังอยู่ ผ้าห่มสีขาวคลุมร่างเขาจรดอก ให้ความอบอุ่นเพียงบางเบา ผิวโลหะของผนังรอบตัวสะท้อนแสงจาง ๆ บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ห้องพักทั่วไป

ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีแสงธรรมชาติ มีเพียงกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่มุมห้อง และบานประตูเหล็กหนาแน่นด้วยกลอนล็อกจากด้านใน ทุกอย่างนิ่งเงียบเสียจนได้ยินแม้แต่เสียงลมหายใจของตัวเอง

ดนุรับรู้ทันทีว่านี่คือ "ห้องควบคุม"

ไม่ใช่สถานพยาบาล

ไม่ใช่โรงพยาบาล

ไม่ใช่ห้องที่เขาเลือกจะมาเอง

บนโต๊ะเล็กปลายเตียง มีเพียงกล่องเหล็กสีดำวางอยู่อย่างโดดเดี่ยว

กล่องเดิม

เสียงประตูเหล็กดังขึ้นเบา ๆ ดนุเบนสายตาไปมอง แม้ร่างกายยังอ่อนแรง แต่ดวงตากลับคมขึ้นทันที ชายร่างสูงในชุดเรียบเดินเข้ามาอย่างไร้เสียงรองเท้า ไม่มีผู้ติดตาม ไม่มีคำทักทาย

ธนากร

เขาเดินตรงมาหยุดที่ข้างเตียง จ้องมองใบหน้าของดนุที่ยังซีดเผือด แต่กลับนิ่งเกินกว่าจะ