บทที่ 18 ลอบฆ่าในมหาวิทยาลัย

บ่ายวันหนึ่ง อากาศในมหาวิทยาลัยร้อนอบอ้าวผิดฤดูกาล ท้องฟ้าขมุกขมัวคล้ายฝนจะตก แต่กลับไร้ลมเคลื่อนไหว มีนาเพิ่งเดินออกจากตึกเรียนด้วยใบหน้าเหนื่อยล้า แผ่นชีทในมือถูกพับลวก ๆ ขณะเธอมองหาม้านั่งที่ว่างอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้ลานกิจกรรม

เธอไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังตามเธอมาตั้งแต่หน้าตึกเรียน ดวงตาคู่นั้นซ่อนอยู่ใต้หมวกแก๊ป ใบหน้าอยู่ในเงา ท่วงท่าเรียบง่ายแต่ระวังตัวอย่างผิดสังเกต

เมื่อมีนาเดินเลี้ยวเข้าสู่ทางเดินข้างตึกเก่า เสียงฝีเท้าเงียบผิดปกติก็ตามมาติด ๆ แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วเกินไป

เงาวูบหนึ่งพุ่งเข้าใส่จากด้านหลัง

“มีนา ระวัง!”

มือของใครบางคนคว้าต้นแขนเธอกระชากออกไปทางด้านข้าง ก่อนที่มีดปลายแหลมจะฟันผ่านอากาศเฉียดแก้มเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร

เสียงหวีดร้องของนักศึกษาดังขึ้นรอบบริเวณ ดนุก้าวเข้ามายืนบังหน้าเธอไว้เต็มตัว เขาหันกลับไปปะทะกับชายในชุดคลุมที่ลอบทำร้าย ร่างของเขาขยับรวดเร็วและแม่นยำราวกับรู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไป

มือเปล่าของดนุปัดมีดออกจากมืออีกฝ่ายอย่างแม่นยำ เขาออกแรงเพียงครั้งเดียว ผู้โจมตีล้มลงแน่นิ่ง ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหลบหนีหายไปในกลุ่มคน

เสียงลมหายใจของมีนาเริ่ม