LOGINShare
ถอดหน้ากาก
Last Updated:
2025-08-20 13:24:46“เธอไม่เกี่ยว” เขาดึงจูนให้อยู่ข้างหลังตัวเอง
“เจสซี่!”
สายตาของบราวน์หันไปสนใจสตรีข้างหลัง ดวงตาเจ้าเล่ห์มองสำรวจหญิงสาวจากศีรษะจรดเท้าแม้เห็นเธอเพียงนิดเดียวเพราะตัวเจสซี่บังไว้ แววตาของเขาดูเจ้าชู้ขึ้นมาทันที
“คุณสวยเหมือนคุณแม่เลย คุณ...จอยซ์”
“เธอไม่เกี่ยว” เขาย้ำ มือข้างขวาดึงจูนให้หลบอยู่ข้างหลังตัวเอง เขารู้ว่าบราวน์ไม่ใช่คนสุภาพนัก แต่หวังว่าคงไม่เลวแบบตำรวจสองที่ทำร้ายอเล็กซิสและซอนย่า “ผมพาเธอมาเพื่อตบตาคน เธอไม่รู้เรื่อง”
ดวงตาสีฟ้ากลับมาสนใจเจสซี่ มันเป็นประกายวาววับแต่ส่งผ่านอารมณ์น่าขนลุกอยู่ไม่น้อย บราวน์เพียงดีดนิ้วทีหนึ่ง ชายอีกคนก็โผล่เข้ามา เขามีผิวสีออกเหลืองแต่ช่วงแขนและใบหน้ามีรอยคล้ำแดด ผมสีดำตัดสั้นเกรียน ดวงตาเรียวรีเล็กและมีชั้นตาเพียงชั้นเดียว ริมฝีปากออกหนา เขาสวมเสื้อยืดและเสื้อคลุมหนังสีดำเหมือนที่เจสซี่เคยเห็นตอนอุบัติเหตุรถชน
“บอร์ญ่าจะไปส่งคุณจอยซ์ที่สถานีรถไฟ เธอจะกลับไปฟิวเจอร์ริสติกด้วยตั๋วโดยสารชั้นหนึ่ง” เขาวางตั๋วลงบนเตียง บอร์ญ่าเ
Latest chapter
Undisclosure เงื่อนไขคลี่คลาย
น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เขาเจ็บปวดที่ไม่อาจช่วยเธอได้ และโกรธจนใบหน้าร้อนผ่าว ภายในหัวเดือดพล่าน ทำไมมันต้องทำให้เธอรู้สึกผิดไปจนวันตาย ทำไม!“ฉันขอแค่พูด แล้วจะเลือก” อเล็กซิสยังคงต่อรองแลกกับอาการปวดแปลบครู่หนึ่งไมเคิลมองไปทางเพื่อนที่เหลือ ลูปรือตามอง เรี่ยวแรงแทบไม่มี แม้เซนคุกเข่าแต่ต้องพยุงร่างแฟนสาวไว้เพราะเธอยืนไม่ได้ ริมฝีปากหญิงสาวเริ่มเป็นสีม่วง ขณะที่ริงโก้กับเฟร็ดต่างมองไปรอบ ๆ เหมือนคิดหาหนทางอยู่ ด้านหลังพวกเขามีสุนัขปีศาจตัวเดียวคำรามขู่อยู่ตลอดเวลา แต่เพราะทหารสามนายจับตัวเขา อเล็กซิส และอเล็กซ์ไว้“เอ้า พูดเร็ว ๆ” อาซีฟยอม “แต่ต้องเลือกนะ”ครั้งนี้ไม่มีอาการทุรนทุราย อเล็กซิสกลืนน้ำลายแล้วกลั้นสะอื้น เธอหันไปหาแฟนหนุ่ม “อเล็กซ์ นายจำวันที่เราเจอกันได้ไหม”เขาพยักหน้า “ฉันไม่โกรธเธอ เลือกเขา ฉันไม่เป็นไร”แฝดสาวเม้มปากแล้วพูดอีกประโยคหนึ่ง “ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง ฉันอยากได้ตั๋วนั้นอีก นายเชื่อใจฉันใช่ไหม”ชายหนุ่มพยักหน้ามองคนรัก ดวงตาสีด
Undisclosure ผู้ถูกเลือก
คู่ต่อสู้ของเขากลอกตา “ไม่เอาน่า ฉันยังไม่สนุกเลย”คนที่จับลูเป็นตัวประกันเบ้ปาก หญิงสาวผมดำค่อย ๆ ลืมตาสะลึมสะลือ แม้มีสติแต่ไม่อาจป้องกันตัวเองได้เลย เลือดของเธอไหลหยดลงบนพื้นตลอด ทุกคนค่อย ๆ ยกมือเหนือศีรษะเมื่อเพื่อนตกเป็นตัวประกัน เซนหน้าซีดเผือดกว่าใคร เขาคุกเข่าลงกับพื้นดังปึง อาซีฟได้โอกาสเดินไปกระชากตัวอเล็กซิสออกจากอเล็กซ์ เขาดิ้นขลุกขลักไม่ยอมจึงถูกปลายกระบอกปืนกระแทกศีรษะ หมอนั่นทรุดลงไปกองข้างเซน สภาพแทบไม่ต่างกันเมื่อมันได้ตัวอเล็กซิส อีกคนจึงผลักลูไปให้เซน เขารับร่างแฟนสาวแล้วประคองกอด ทุกคนคำรามในลำคอเมื่อเห็นพวกมันทิ้งขว้างลูราวกับตุ๊กตาอาซีฟลูบศีรษะพี่สาวของเขาเบา ๆ ไมเคิลถูกจับแยกออกมาเช่นกัน เพื่อนที่เหลือถูกคุมตัวไว้แล้วนั่งคุกเข่ากันหมด มีเพียงสุนัขโลกันตร์ที่เหลืออยู่หนึ่งตัวเฝ้าไว้ และทหารอีกคนหนึ่งคุมเชิงยกปืนจ่ออยู่“อย่าทำอะไรพวกเขา” อเล็กซิสขอร้องเมื่อสุนัขไล่ดมกลิ่นทีละคน พวกมันหัวเราะ สักพักมันเลิกดมแล้วไปยืนข้างคนถือปืนอย่างเชื่อง ๆอเล็กซิสถูกจับหน้าหันมาทางแฝดน้อง อาซีฟพยักพเยิดเรียกเพื่อนท
Undisclosure เข้าตาจน
“เอ่อ ตอนนี้พวกฉันก็เหมือนพวกนายแหละ ใช้ไม่ได้” คนที่ถูกอเล็กซ์ยิงเมื่อครู่กล่าว ก่อนจะเป่าปากอย่างเสียดาย “อาซีฟ แกจัดการเร็ว ๆ ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว”ไอ้อาซีฟชายคนดังกล่าวหันไปทางกลุ่มที่เข้ามาสมทบ “สวัสดีคุณโวลคอฟ เราเจอกันอีกแล้วนะ”อเล็กซ์เลิกคิ้วงุนงงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะทำหน้านึกออก “เดี๋ยว หน้าแกคุ้น ๆ นะ”อาซีฟโค้งตัว “ผมเป็นคนใส่กุญแจมือให้คุณไง”ใบหน้าเขาขรึมลงทันที สีขาวซีดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงไปถึงใบหู “แก...”“ขอโทษที่ทำให้น้องชายคุณเป็นแบบนั้น แต่เขาดื้อรั้นไม่ยอมให้ความร่วมมือ เงื่อนไขของผมอาจจะโหดร้ายไปหน่อย แต่หวังว่าคุณคงไม่โกรธที่เขาแจ้งความคุณกับเพื่อน ๆ”หนุ่มผิวซีดขมกรามแน่น “แกทำอะไรนิค!”“อู้ว กราดเกรี้ยว ตอนนั้นคุณปั้นหน้าเย็นชาใส่น้องชายซะผมยังขนลุก ตอนนี้เป็นห่วงเหรอ”“แกทำอะไรเขา!”ดวงตาสีเขียวของอาซีฟหันกลับมาหาไมเคิลเหมือนหมดความสนใจในตัวอเล็กซ์ ใบหน้ากวนประส
Undisclosure หมาล่าเนื้อ
“ฉันว่าไม่ดีแล้วนะ” อเล็กซ์ว่าอเล็กซิสเลิกคิ้ว มองแฟนหนุ่มกับน้องชายสลับไปมา เมื่อนั้นเธอจึงเทน้ำออกจากขวดน้ำ แต่มันหกลงบนพื้นทั้งสามมองหน้ากันเลิ่กลั่ก อเล็กซิสไวกว่า เธอเรียกรวมพลอีกสี่คนทันที “เฟร็ด ลู เซน ริงโก้ อยู่ที่ไหน รีบมารวมตัวกันตรงชั้นสาม ด่วน รีบมารวมตัวกันตรงชั้นสาม ระวังตัวด้วย”“ทำไม มีอะไร อเล็กซิสรวมพลทำไม” อาคุสะถาม“ไม่เห็นหรือ พวกเราใช้พลังไม่ได้” หญิงสาวตอบ“ว่าไงนะ!”“ที่นี่อาจมีกับดักก็ได้”ทั้งสามรีบเดินออกมา พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าหน้าห้อง ฉับพลันหนุ่มผมแดงก็ปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าตกกระนั้นดูตื่นตระหนก “อะไร มีอะไร”“มาเร็วจัง นายใช้พลังหรือเปล่า” ไมเคิลถามอย่างมีความหวังเฟร็ดส่ายหน้า “ฉันวิ่งมา อยู่ตรงชั้นสี่ จะทะลุลงมาก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ทำไม”“ลูถอย...” อาคุสะตะโกนก้องในหัวจากนั้นเสียงเขาถูกตัดหายไปทั้งที่ยังไม่จบประโยคไม่ทันไรมีสัตว์คำรามมาจากด้านบนพร้อมกับเสียง
Undisclosure ในตึกแฝด
รถตู้จอดห่างจากสถานีผลิตไฟฟ้าประมาณห้ากิโลเมตร ไม่ใกล้ไม่ไกลนักถ้าเดินเท้าเปล่า แต่จะลำบากหน่อยหากขนอุปกรณ์ออกมา ดังนั้นไมเคิลจึงต้องวางหุ่นยนต์ขนย้ายไว้ด้านหลังบิ๊กบลู เพราะปกติจะออกมาทีละห้าคน แต่ครั้งนี้มีเจ็ด และบิ๊กบลูมีแค่ห้า เซนกับอเล็กซ์จึงให้แฟนสาวซ้อนท้าย ส่วนคนที่เหลือมีหุ่นยนต์เป็นผู้โดยสารแทนเขาเร่งเครื่องแซงคนอื่น กิ่งไม้เล็ก ๆ ดีดตีไปตามลำตัว แต่เพราะสวมเครื่องป้องกันไว้ทุกจุดจึงไม่มีแผลใด ๆ “ชอบไหม” เขาตะโกนถามคนข้างหลัง“ชอบ” อเล็กซิสตะโกนตอบ เธอร่าเริงตั้งแต่ได้ลงจากรถตู้ ป่าไม้แถบนี้รกกว่าทิศอื่น แต่อากาศและสภาพแวดล้อม โดยเฉพาะความสวยงามของธรรมชาติยังคงงามพิศวง ออกมากี่ครั้งก็เหมือนหลุดเข้าไปในอีกโลกหนึ่ง อย่างที่เทสซ่าชอบบอกว่ามันเหมือนดินแดนเทพนิยาย หากไม่ใช่เพราะพวกเขากำลังหนี เกาะแห่งนี้ก็น่าอยู่ไม่น้อย มันมีลำธารใสสะอาด สัตว์ป่ามากมายพอให้ล่ามาเป็นอาหาร พืชพรรณอุดมสมบูรณ์ เขาค่อนข้างชอบมากกว่าอยู่ในเมืองเสียอีก ยิ่งได้อยู่เป็นครอบครัวแบบนี้ไม่รู้สึกเหงาเลย“ไมเคิล ระวังทางด้วย” อาคุสะ
Undisclosure ไร้ทางออก
เขายกมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกาข้อมือ สี่โมงเย็นไม่มีหน้าต่าง มีแต่ช่องลมเล็ก ๆ ที่ต่อให้เด็กตัวเล็กก็ลอดออกไปไม่ได้ โทรศัพท์มือถือถูกยึดไปแล้ว กระเป๋าสตางค์ยังอยู่ แคดมันเดินออกไปแล้วปิดประตูดังปังใจเย็น ๆ เขาผ่อนลมหายใจเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะหย่อนก้นลงบนเตียง เจ้าบ้านั่นจะทำอะไรวะ เขาไม่เข้าใจบราวน์ และคิดว่าคงไม่มีวันเข้าใจสักพักประตูเปิด แคดมันเดินกลับเข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร เจสซี่ไม่ได้สนใจของในมือเลยนอกจากใบหน้าชายหนุ่ม“นายจำไม่ได้จริงหรือ เวด”“กินซะ อีกเดี๋ยวเขาจะเข้ามา เขาบอกให้นายกินให้อิ่ม”“เวด!” เจสซี่ตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม “นายคือเวด มิลเลอร์ พ่อแม่ของนายชื่อโรเจอร์และเฮเลน นายชอบฟุตบอลแล้วก็เป็นรุ่นน้องชมรมฟุตบอลของฉัน นายชอบอเล็กซิส นายชอบจัดปาร์ตี้ที่บ้าน แถมยังลักลอบเล่นยาสนุก ๆ และมันก็ทำให้นายถูกจับไปพร้อมกับน้องสาวของฉัน”แคดมันมองหน้าเขาด้วยสายตาสมเพช“ใบหน้านี้ ร่างกายนี้ เป็นของเอไลโต” เขากล่าว น้ำเสียงแสดงความภาคภูมิใจ ดวงต
You may also like
หลินหลินกับระบบมิติผันผวน
หลินหลินสาวน้อยนักผจญภัย11.1K viewsภรรยาข้าคือนางร้าย
malinee436 viewsพระจันทร์หวามรักข้ามมิติ
บุปผารัญจวน551 viewsเมื่อผมกลายเป็นสาวนักศึกษา
Airflyline518 viewsป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ
เซี่ยหมิงจู8.6K viewsชะตารัก จอมมารไร้บัลลังก์
rasita_suin523 viewsทะลุมิติมาเปลี่ยนยัยเต้าหู้...ให้เป็นคุณหนูสุดแซ่บ
RainyStarSea 2.0K viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin619 views
