คู่ต่อสู้ของเขากลอกตา “ไม่เอาน่า ฉันยังไม่สนุกเลย”
คนที่จับลูเป็นตัวประกันเบ้ปาก หญิงสาวผมดำค่อย ๆ ลืมตาสะลึมสะลือ แม้มีสติแต่ไม่อาจป้องกันตัวเองได้เลย เลือดของเธอไหลหยดลงบนพื้นตลอด ทุกคนค่อย ๆ ยกมือเหนือศีรษะเมื่อเพื่อนตกเป็นตัวประกัน เซนหน้าซีดเผือดกว่าใคร เขาคุกเข่าลงกับพื้นดังปึง อาซีฟได้โอกาสเดินไปกระชากตัวอเล็กซิสออกจากอเล็กซ์ เขาดิ้นขลุกขลักไม่ยอมจึงถูกปลายกระบอกปืนกระแทกศีรษะ หมอนั่นทรุดลงไปกองข้างเซน สภาพแทบไม่ต่างกัน
เมื่อมันได้ตัวอเล็กซิส อีกคนจึงผลักลูไปให้เซน เขารับร่างแฟนสาวแล้วประคองกอด ทุกคนคำรามในลำคอเมื่อเห็นพวกมันทิ้งขว้างลูราวกับตุ๊กตา
อาซีฟลูบศีรษะพี่สาวของเขาเบา ๆ ไมเคิลถูกจับแยกออกมาเช่นกัน เพื่อนที่เหลือถูกคุมตัวไว้แล้วนั่งคุกเข่ากันหมด มีเพียงสุนัขโลกันตร์ที่เหลืออยู่หนึ่งตัวเฝ้าไว้ และทหารอีกคนหนึ่งคุมเชิงยกปืนจ่ออยู่
“อย่าทำอะไรพวกเขา” อเล็กซิสขอร้องเมื่อสุนัขไล่ดมกลิ่นทีละคน พวกมันหัวเราะ สักพักมันเลิกดมแล้วไปยืนข้างคนถือปืนอย่างเชื่อง ๆ
อเล็กซิสถูกจับหน้าหันมาทางแฝดน้อง อาซีฟพยักพเยิดเรียกเพื่อนท
สักพักระเบียงของชั้นพังพินาศ พลันเธอสามารถสูดหายใจได้อีกครั้ง รอบตัวชุลมุน ทุกอย่างน่าสับสน ลูล้มลงกองกับพื้นไปแล้ว เธอคงสลบไปเรียบร้อยแล้ว เหลือสุนัขปีศาจอยู่หนึ่งตัว มันหลุดจากการควบคุมจึงกลับมาเล่นงานพวกเขา อย่างไรก็ตาม อเล็กซิสไม่เคยรู้สึกมั่นใจในตัวเองเท่านี้มาก่อน เธอหยิบขวบน้ำข้างเอวแล้วเทน้ำที่เหลืออยู่ออก จากนั้นซัดเข็มน้ำแข็งใส่ทหารคนหนึ่ง ปฏิกิริยาของเขาไวมาก ถึงขนาดเปลี่ยนทิศทาง กลับตัวกลางอากาศแล้วใช้พายุทรายทำลายเข็มน้ำแข็งจนไม่เหลือชิ้นดี ทั้งที่ยังรับมือกับเฟร็ดและเซนอยู่ อเล็กซิสกำลังจะสร้างอาวุธใหม่ เม็ดทรายมากมายรวมตัวกันเป็นมือยักษ์จะตะปบลงมา เธอวิ่งหนี มันไล่ตามเรื่อย ๆ (ทรายมาจากไหน) มือยักษ์ทำลายกำแพงไปรอบ ๆ พอเหลียวหลังก็ยังเห็นมันไล่ตามเหมือนเงาตามตัว เธอวิ่งไม่คิดชีวิตจนสุดระเบียง มันเปิดออกไปสู่เขื่อน มวลน้ำมากมายอยู่ข้างใต้มุมปากของเธอกระตุกขึ้นอเล็กซิสกระโดดลงไปก่อนที่มือยักษ์ที่บัดนี้กลายเป็นหอคอยขนาดมหึมาจะทับบดร่างจนบี้แบน มวลน้ำโอบล้อมประหนึ่งมือที่พุ่งมารับร่างอย่างประคบประหงม อเล็กซิสดีดตัวขึ้นจากผิวน้ำพร้อมกับคลื่นลูกใหญ่กลืนกินเม็
สมองคำนวณแผนการเท่าที่ขีดความสามารถจะไปถึงทั้งที่ยืนอยู่บนเส้นด้าย เธอรู้ว่ามันจะฆ่าสักคนแต่ไม่ใช่ไมเคิล พวกมันพูดเองว่าระวังอย่าให้ฝาแฝดเจ็บหนัก มันไม่ได้ต้องการให้น้องชายของเธอตาย ดังนั้นต่อให้อเล็กซิสเลือกไมเคิล มันก็คงผลักอเล็กซ์ลงไป สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือทำอย่างไรให้อาซีฟสิ้นสติครู่หนึ่งเพื่อปลดโซ่ตรวนที่พันธนาการพวกเขาไว้ วินาทีที่ริงโก้ชกศีรษะของมัน พลังของพวกเขากลับคืนมา แม้ระยะสั้น แต่ทำให้เธอรู้ว่าโอกาสพลิกสถานการณ์นั้นต้องล้มอาซีฟ มันเป็นวิธีเดียวเธอรู้ว่าอีกสองคนก็มีพลังพิเศษ แต่หากพลังของพวกเขาคืนมา ก็จะมีถึงสี่คน โดยเฉพาะอเล็กซ์ พลังของเขาทรงพลังที่สุดในกลุ่ม ยังมีเฟร็ดที่อาจพาลูหลบหนีไปก่อนได้ อ้อ ใช่ ถ้าลูยังพอใช้พลังได้ สุนัขปีศาจที่เหลืออยู่อีกตัวจะกลายเป็นพวกเขาในหัวสมองมีเพียงคำตอบเดียว ต้องเสี่ยงเท่านั้น ขอเพียงพวกเขาเข้าใจความหมายในสิ่งที่เธอพูด อาจจะฟังดูหวังสูงไปหน่อย แต่อย่างน้อยเธอฝากความหวังไว้ที่ลู เธอภาวนาให้ลูยังพอใช้พลังได้ ยังมีสติ ดังนั้นเวลาพูดอะไรออกไป จึงเอาแต่จ้องหน้าสาวผมดำตลอด“อเล็กซ์” เธอให้คำตอบ
น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เขาเจ็บปวดที่ไม่อาจช่วยเธอได้ และโกรธจนใบหน้าร้อนผ่าว ภายในหัวเดือดพล่าน ทำไมมันต้องทำให้เธอรู้สึกผิดไปจนวันตาย ทำไม!“ฉันขอแค่พูด แล้วจะเลือก” อเล็กซิสยังคงต่อรองแลกกับอาการปวดแปลบครู่หนึ่งไมเคิลมองไปทางเพื่อนที่เหลือ ลูปรือตามอง เรี่ยวแรงแทบไม่มี แม้เซนคุกเข่าแต่ต้องพยุงร่างแฟนสาวไว้เพราะเธอยืนไม่ได้ ริมฝีปากหญิงสาวเริ่มเป็นสีม่วง ขณะที่ริงโก้กับเฟร็ดต่างมองไปรอบ ๆ เหมือนคิดหาหนทางอยู่ ด้านหลังพวกเขามีสุนัขปีศาจตัวเดียวคำรามขู่อยู่ตลอดเวลา แต่เพราะทหารสามนายจับตัวเขา อเล็กซิส และอเล็กซ์ไว้“เอ้า พูดเร็ว ๆ” อาซีฟยอม “แต่ต้องเลือกนะ”ครั้งนี้ไม่มีอาการทุรนทุราย อเล็กซิสกลืนน้ำลายแล้วกลั้นสะอื้น เธอหันไปหาแฟนหนุ่ม “อเล็กซ์ นายจำวันที่เราเจอกันได้ไหม”เขาพยักหน้า “ฉันไม่โกรธเธอ เลือกเขา ฉันไม่เป็นไร”แฝดสาวเม้มปากแล้วพูดอีกประโยคหนึ่ง “ถ้ามีโอกาสอีกครั้ง ฉันอยากได้ตั๋วนั้นอีก นายเชื่อใจฉันใช่ไหม”ชายหนุ่มพยักหน้ามองคนรัก ดวงตาสีด
คู่ต่อสู้ของเขากลอกตา “ไม่เอาน่า ฉันยังไม่สนุกเลย”คนที่จับลูเป็นตัวประกันเบ้ปาก หญิงสาวผมดำค่อย ๆ ลืมตาสะลึมสะลือ แม้มีสติแต่ไม่อาจป้องกันตัวเองได้เลย เลือดของเธอไหลหยดลงบนพื้นตลอด ทุกคนค่อย ๆ ยกมือเหนือศีรษะเมื่อเพื่อนตกเป็นตัวประกัน เซนหน้าซีดเผือดกว่าใคร เขาคุกเข่าลงกับพื้นดังปึง อาซีฟได้โอกาสเดินไปกระชากตัวอเล็กซิสออกจากอเล็กซ์ เขาดิ้นขลุกขลักไม่ยอมจึงถูกปลายกระบอกปืนกระแทกศีรษะ หมอนั่นทรุดลงไปกองข้างเซน สภาพแทบไม่ต่างกันเมื่อมันได้ตัวอเล็กซิส อีกคนจึงผลักลูไปให้เซน เขารับร่างแฟนสาวแล้วประคองกอด ทุกคนคำรามในลำคอเมื่อเห็นพวกมันทิ้งขว้างลูราวกับตุ๊กตาอาซีฟลูบศีรษะพี่สาวของเขาเบา ๆ ไมเคิลถูกจับแยกออกมาเช่นกัน เพื่อนที่เหลือถูกคุมตัวไว้แล้วนั่งคุกเข่ากันหมด มีเพียงสุนัขโลกันตร์ที่เหลืออยู่หนึ่งตัวเฝ้าไว้ และทหารอีกคนหนึ่งคุมเชิงยกปืนจ่ออยู่“อย่าทำอะไรพวกเขา” อเล็กซิสขอร้องเมื่อสุนัขไล่ดมกลิ่นทีละคน พวกมันหัวเราะ สักพักมันเลิกดมแล้วไปยืนข้างคนถือปืนอย่างเชื่อง ๆอเล็กซิสถูกจับหน้าหันมาทางแฝดน้อง อาซีฟพยักพเยิดเรียกเพื่อนท
“เอ่อ ตอนนี้พวกฉันก็เหมือนพวกนายแหละ ใช้ไม่ได้” คนที่ถูกอเล็กซ์ยิงเมื่อครู่กล่าว ก่อนจะเป่าปากอย่างเสียดาย “อาซีฟ แกจัดการเร็ว ๆ ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว”ไอ้อาซีฟชายคนดังกล่าวหันไปทางกลุ่มที่เข้ามาสมทบ “สวัสดีคุณโวลคอฟ เราเจอกันอีกแล้วนะ”อเล็กซ์เลิกคิ้วงุนงงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะทำหน้านึกออก “เดี๋ยว หน้าแกคุ้น ๆ นะ”อาซีฟโค้งตัว “ผมเป็นคนใส่กุญแจมือให้คุณไง”ใบหน้าเขาขรึมลงทันที สีขาวซีดเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงไปถึงใบหู “แก...”“ขอโทษที่ทำให้น้องชายคุณเป็นแบบนั้น แต่เขาดื้อรั้นไม่ยอมให้ความร่วมมือ เงื่อนไขของผมอาจจะโหดร้ายไปหน่อย แต่หวังว่าคุณคงไม่โกรธที่เขาแจ้งความคุณกับเพื่อน ๆ”หนุ่มผิวซีดขมกรามแน่น “แกทำอะไรนิค!”“อู้ว กราดเกรี้ยว ตอนนั้นคุณปั้นหน้าเย็นชาใส่น้องชายซะผมยังขนลุก ตอนนี้เป็นห่วงเหรอ”“แกทำอะไรเขา!”ดวงตาสีเขียวของอาซีฟหันกลับมาหาไมเคิลเหมือนหมดความสนใจในตัวอเล็กซ์ ใบหน้ากวนประส
“ฉันว่าไม่ดีแล้วนะ” อเล็กซ์ว่าอเล็กซิสเลิกคิ้ว มองแฟนหนุ่มกับน้องชายสลับไปมา เมื่อนั้นเธอจึงเทน้ำออกจากขวดน้ำ แต่มันหกลงบนพื้นทั้งสามมองหน้ากันเลิ่กลั่ก อเล็กซิสไวกว่า เธอเรียกรวมพลอีกสี่คนทันที “เฟร็ด ลู เซน ริงโก้ อยู่ที่ไหน รีบมารวมตัวกันตรงชั้นสาม ด่วน รีบมารวมตัวกันตรงชั้นสาม ระวังตัวด้วย”“ทำไม มีอะไร อเล็กซิสรวมพลทำไม” อาคุสะถาม“ไม่เห็นหรือ พวกเราใช้พลังไม่ได้” หญิงสาวตอบ“ว่าไงนะ!”“ที่นี่อาจมีกับดักก็ได้”ทั้งสามรีบเดินออกมา พวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าหน้าห้อง ฉับพลันหนุ่มผมแดงก็ปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าตกกระนั้นดูตื่นตระหนก “อะไร มีอะไร”“มาเร็วจัง นายใช้พลังหรือเปล่า” ไมเคิลถามอย่างมีความหวังเฟร็ดส่ายหน้า “ฉันวิ่งมา อยู่ตรงชั้นสี่ จะทะลุลงมาก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ทำไม”“ลูถอย...” อาคุสะตะโกนก้องในหัวจากนั้นเสียงเขาถูกตัดหายไปทั้งที่ยังไม่จบประโยคไม่ทันไรมีสัตว์คำรามมาจากด้านบนพร้อมกับเสียง