ตอนที่ 5

"ตลกอะไรของนายยะ"

"ฮ่า ๆ โอ๊ยย เธอนี่ เพ้อเจ้อเอาเรื่องเหมือนกันนะ"

"ตัวเองคิดจะทำผิดแล้วยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอ  ไอ้คนไร้ศีลธรรม! หยุดขำเลยนะ!"

"โอ๊ยยย โอ๊ยยย เจ็บ ๆ พอแล้ว ฮ่า ๆ โอเคครับ หยุดแล้วครับ หยุดแล้ว ฮ่า ๆ"

แก้มสากแดงก่ำลามไปจนถึงใบหูขณะพยายามกลั้นขำตามคำสั่งของคนเดือด  ทอดมองใบหน้าหงิกงอของหญิงสาวแล้วฉีกยิ้มด้วยความพึงพอใจ  ในขณะที่สองมือพยายามปัดป้องมือเล็กที่กำลังพุ่งเข้ามาประทุษร้าย​เนื้อตัวเป็นพัลวัน

"ที่เธอเป็นเดือดเป็นร้อนขนาดนี้เนี้ย  หวงเพื่อนหรือว่าหวงฉันกันแน่"

"ฉันจะหวงนายเพื่อ คิดว่าหล่อแล้วจะมีแต่คนชอบนายหรือไง อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย"

"นี่เธอยอมรับแล้วเหรอว่าเธอก็มองว่าฉันหล่อเหมือนกัน"

"ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น อะ กินเข้าไปเลย  ถ้าปากมันว่างมากนักอะ"

ใบบัวถลึงตาดุแล้วยัดหลอดชานมไข่มุกเข้าไปในปากคนหน้ามึน เผื่อว่ามันจะช่วยทำให้อีกฝ่ายสงบปากสงบคำลงบ้าง

ต้นไม้หัวเราะในลำคอเบา ๆ ดูดชานมที่เป็นคนซื้อมาฝากหญิงสาวแล้วเคี้ยวไข่มุกอย่างเอร็ดอร่อย สายตาหลุบมองปลายหลอดที่มีรอยเปื้อนของลิปสติกสีชมพูอ่อนแล้วหันไปเอ่ยหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดี

"กินหลอดเดียวกันแบบนี้ รู้สึกเหมือนกำลังจูบเธออยู่เลยแฮะ"

"นี่!"

ใบบัวหันมาแว้ดเสียงใส่ชายหนุ่มอย่างสุดกลั้น เหลือบตามองหลอดชานมที่เขาคาบคาปากแล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ขัดเขินกับสายตาเป็นประกายที่มองมาจนสองพวงแก้มแดงระเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่

"จะไปไหนก็ไปเลยไป"

"โอเค ๆ ไม่แกล้งแล้ววววว"

ต้นไม้ยกสองมือขึ้นชูเป็นเชิงว่ายอมแพ้  หยิบแก้วชานมแก้วเดิมไปยื่นจ่อปากให้หญิงสาวก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเธอแยกเขี้ยวข่มขู่ด้วยสีหน้าเอาเรื่อง

"นี่เธอ...ไม่สังเกตเห็นอะไรบ้างเลยเหรอ"

"อะไรของนาย"

ใบบัวย้อนถามอย่างไม่ใส่ใจนัก สายตายังคงไล่อ่านไปตามข้อความในหน้าของชีทเรียนที่ถืออยู่พลางใช้ปากกาไฮไลท์​ในบางจุดที่มองว่าเป็นส่วนสำคัญ

"สีผมฉันไง  เป็นไง ๆ สีสวยไหม"

"ไม่อะ ถ้าอยู่บนหัวคนอื่นก็คงดูดี แต่พอเป็นนายแล้วมันดูพิลึกพิลั่น​"

"ไม่คุ้นตาบ้างเลยเหรอ"

ปากกาด้ามอวบหลุดร่วงออกจากมือทันทีที่จบประโยค เธอหันขวับไปสบสายตากับเจ้าของคำถามแต่สุดท้ายก็เป็นฝ่ายเสมองไปทางอื่นก่อน

ใจดวงน้อยสั่นไหวด้วยความหวาดหวั่น ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือไม่  แต่เธอรู้สึกเหมือนมองเห็นความคาดหวังบางอย่างสะท้อนออกมาจากแววตาสีดำสนิทคู่นั้น

"อะ...อะไร คุ้นตา คุ้นตาอะไรของนาย"

"ก็เปล๊าาา  ดาราเกาหลีเขาก็ทำกัน  ฉันก็เลยนึกว่า....เธอจะจำสีผมแบบนี้ได้"

มือที่กำลังเอื้อมไปหยิบปากกาไฮไลท์​ชะงักแข็งค้าง  พร้อมกับความรู้สึกชาวาบแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัวอย่างไม่มีสาเหตุ

 ใบบัวลอบกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่แล้วส่ายหัวปฏิเสธ​ แววตาวูบไหวหลุบลงมองต่ำ พยายามปั้นสีหน้าให้ดูเป็นปกติแล้วทำทีเป็นอ่านชีทเรียนต่อ

ทว่าสติสตางค์​ของเธอกลับปลิวหายไปกับสายลมตั้งแต่วินาทีที่ฟังประโยคสุดท้ายจบ

"มาแล้ว ๆ "

เสียงใส ๆ ของเพื่อนสาวดังลอยมาแต่ไกลดึงให้คนทั้งคู่หันไปมองตามเสียง ในจังหวะที่เพื่อนหย่อนสะโพกลงนั่งที่เดิม  ใบบัวก็ลุกพรวดขึ้นมายืนเต็มความสูง

"ฉะ...ฉัน ฉันหิว ไปซื้อขนมก่อนนะ  ไว้เจอกันบนห้องเรียนเลยแล้วกัน"

"เอ้าา จะรีบไปไหนอ่ะ ยังเหลือเวลาว่างอีกตั้งครึ่งชั่วโมงนะแก ใบบัววว~"

ใบบัวกุลีกุจอกวาดข้าวของส่วนตัวลงกระเป๋าถือใบโปรดอย่างลวก ๆ ก่อนจะผลุนผลันเดินออกมาจากโต๊ะ โดยไม่สนใจในเสียงร้องเรียกที่เพื่อนตะโกนมาไล่หลัง

ขาเรียวก้าวยาว ๆ เข้ามาหลบในมุมอับของตึกเรียน  ก่อนจะทิ้งตัว​พิงผนังอย่างอ่อนแรง  มือเล็กยกขึ้นนวดคลึงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองเบา ๆ เพื่อปรามใจดวงน้อยที่มันกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

บ้าจริง! ทั้ง ๆ ที่มันก็เป็นแค่คำพูดธรรมดา ๆ ทั่วไป  แต่ทำไมถึงได้มีอิทธิพลกับอัตราการเต้นของหัวใจเธอนักนะ

ทำไมกัน?

+++++++++++++++++++

ในเซตมีทั้งหมด 5 คนนะคะ

1. คชา x หมอนิล จาก ทำไมถึงเป็นเธอ

2. หมอนัท x หมอฟ้าใส จาก รักอำพราง

3. หมอเกมส์ x น้ำค้าง จาก รักอำพรางคู่พิเศษ

4. ต้นไม้ x ใบบัว จาก เพื่อน(ไม่)จริง

5. อาร์ม x ยูกิ จาก กับดักรักร้าย

สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้น