Chapter 142

Third Person POV - Secret Organization

Binalot ng katahimikan ang gabi sa mansyon. Sa loob, amoy usok ng tabako ang hangin, isang bulwagan para sa mga kriminal na itinuturing na iisa lang ang dugo at pera. Mga ilaw sa kisame ang nagbuhos ng liwanag sa mahabang mesa, sa mga mukhang matagal nang sanay ngumiti sa likod ng masasamang gawi.

“Handa na ba ang plano para pabagsakin si Carlos San Fernando?” malamig ang tinig ng pinuno, mababa at matalim. Para siyang lalaking nagbibilang ng bala, hindi nasasayang, laging nakamamatay.

“Handa na po, Punò,” sagot ng isa, parang alay ang bawat salita.

“Siguraduhin n’yong ngayon, hindi kayo papalpak. Si Carlos, parang pusang may siyam na buhay. Pero sa tamang oras… uubusin natin ’yon.” Ang ngiti niya’y walang bahid ng tuwa.

Nagtaas ng kamay ang isang lalaking may peklat sa sentido.

“Punò, hindi sapat ang simpleng paghihiganti. Kailangan natin ang kayamanan at impluwensya niya. Kapag nakuha natin ’yon, mas mapapalaki natin ang ating organisasyon at