CHAPTER TWENTY FIVE

NAGING maramot na kay Vincent ang antok nang gabing iyon matapos siyang bumalik sa kan’yang higaan.

Samo’t saring mga alalahanin na ang nagsalimbayan sa utak niya na hindi na nagbigay uli ng pagkakataong makabalik siya sa pagtulog.

BAKIT nga ba hanggang ngayon ay hindi siya maka-move on sa una niyang pag-ibig sa katauhan ni Trina?

Tanong iyon ni Vincent. Ilang beses niya ba ‘yong itinanong sa sarili? At muli, siya rin ang nagbigay ng sagot sa tanong na iyon. Binigyang katuwiran niya ang kan’yang mga dahilan.

Siguro dahil, nang maulila siyang lubos, si Trina lang ang nakita niyang magpapasaya na muli sa puso niya. Na itinuring niya ngang sandigan sa mga panahong naghahanap siya ng pamilya na papawi sa mga kalungkutan niya.

Hindi biro ang mga pinagdaanan niya. Hindi niya naranasan ang magkaroon ng ina habang siya ay lumalaki dahil maliit pa lamang siya nang mamatay ito sa panganganak sa kapatid niya na sinamang palad din at hindi nakaligtas.

Binatilyo naman siya nang masawi ang tatay ni