CHAPTER 10

“MY god, Olive!” Bumungad na naman ang malakas at galit na boses ni Mommy. “Saan ka ba nanggaling?”

“Mom-”

“Alam mo ba kung gaano kami nag-alala sa’yo, huh?” Humawak pa si Mommy sa sintido niya na parang pinipigilan ang sarili na ilabas ang galit. “Ang sabi ng Kuya Aragon mo sa amin ay umalis ka daw sa cafe at iniwan sila doon. Tinanong ka niya kung alam mo ang pauwi at dahil nga lumaki kang mayabang at ayaw magpatalo, sumagot ka ng oo. So, he expected na nakauwi ka na. Pero dumating na siya, wala ka pa rin!”

Tiningnan ko muna si Aragon na katabi ni Ninang at saka huminga ng malalim. “Mom. Listen to me first, okay? Don’t panic. Hindi ako napahamak, malaki na ako at alam ko ang ginagawa ko-”

“No, you don’t know what you’re doing.” Umiling-iling si Mommy, tanda na kontra siya sa mga sinabi ko. “Huwag kang umakto na kaya mo ang sarili mo. Paano kung napahamak ka? Paano kung hindi ka nakita ni Aragon-”

Aragon. Aragon na naman. Hindi siya super hero. Kainis!

I smiled at them. Sye