WHEN TROUBLE COMES LOVE

“YOU'RE going to be a father, Aragon!” 

May tumitiling babae at hindi ako puwedeng magkamali--- kilalang-kilala ko ang matinis na boses na iyon. Si Luna nga ang tumitili at mukhang masayang-masaya siya habang may ina-annouce sa lahat. Ayoko sana makibalita pero dakilang chismosa ako, e. Kahit inaayos ko ang kabinet, kailangan ko maki-chismis. 

“What?!” parang hindi makapaniwala si Aragon. 

“I'm pregnant, Aragon, and you're the father!" masayang balita ni Luna sa lahat. 

Bago pa makapag-react ang lahat sa announcement ni Luna, sumabog na ang puso ko. Despite the situation, I don't feel joyous. I should be happy for them, but I'm not. I should be relieved na hindi ko na kailangan mag-isip sa kinikilos ni Aragon lately. Lalong hindi na niya guguluhin ang buhay ko. Titigilan na niya ang larong gusto niya. 

“Then, I’m going to be a grandmother!” makikita sa mga mata ni Ninang ang pagningning ng saya dahil sa balitang iyon. 

"Hey, Olive!" Ninang Cherry called me when she noticed me standing on the stairs. "Come here, we have a double celebration for today!"

I went down the stairs. "What's the celebration for?" I asked. Kahit pa nga alam ko na kung ano ang gusto niyang sabihin. Narinig ko ang lahat. 

“Una, ang promotion mo sa trabaho at ang pag-stay mo ulit dito sa hacienda, pangalawa, magkaka-apo na ako!” She exclaimed. 

“Wow! Congrats. Ninang ako, ah.” Sabi ko na hindi pa rin tinatanggal ang pekeng ngiti sa mga labi. “Let’s celebrate!” 

Ibinalita na nila sa lahat ang pagbubuntis ni Luna. Kumain kami ng sabay-sabay. Maraming niluto dahil nga daw maraming kailangan i-celebrate sa araw na ito. Bigla akong napaisip kung tama bang bumalik ako dito sa Hacienda? What is wrong with my heart? My emotional responses are killing me. Pakiramdam ko mali ang naging desisyon ko. 

Napansin ko, buong araw tahimik si Aragon. Hindi ba siya masaya? Pero bakit? Alam kong mahal niya si Luna. Pwede ba, Olive. Tigilan muna ang pagiging marites, okay? 

NASA kalagitnaan ako nang pag-aayos ng mga gamit ko nang may kumatok sa pinto. 

“Come in.” I responded. 

Nilingon ko ang pumasok. It was Luna. 

“Olive.” Tawag niya sa pangalan ko. “I told you to never come back here. Nasa Maynila ka na, bakit ba kasi bumalik ka pa?” Madiin ang pagbigkas sa bawat salitang binitawan niya. 

Tumayo ako at nilapitan siya. “Si Ninang at Ninong ang may gustong bumalik ako.” 

“Sinungaling!” Singhal niya sa akin. “Hindi ako naniniwala. Alam kong may binabalak ka dahil hanggang ngayon hindi mo matanggap na sa akin may gusto si Aragon. You’re just a little sister to him.” 

Huminga ako nang malalim, bago magsalita. “Hindi naman kita pinipilit na paniwalaan ako, e.” 

Nakakairita na talaga ang babaeng ‘to. Kung ipinagpatuloy ko ang pag-aayos ng mga gamit ko, baka tapos na ako ngayon kaysa mag-aksaya ng oras sa pakikipag-usap sa baliw na babaeng ito. 

“Bakit ba ang lakas ng loob mo bumalik? Hindi pa ba sapat na dalawang beses nanganib ang buhay ni Aragon nang dahil sa’yo?” pag-aakusa niya sa akin. 

“You’re pregnant, Luna. Kaysa inuubos mo ang oras mo sa akin, bakit hindi ka na lang magpahinga para sa baby mo? You’re going to be a Mother. Huwag kang paranoid.” Tugon ko para tigilan na niya ako. 

Gustong-gusto ko na umalis at balewalain na lang ang babaeng ‘to pero ayokong magmukhang mahina sa harapan niya. Ayoko rin isipin niya na guilty ako kaya iniiwasan ko siya, ‘di ba? 

“Kailangan mo-” Hindi ko natapos ang dapat na sasabihin ko nang hawakan ako ni Luna sa braso. Ramdam ko ang mahigpit niyang pagkakahawak sa aking braso, balak ba niyang putulan ako ng mga organs? 

“Huwag mo susubukang sirain ang pamilya ko.” She warn me. 

I shrugged. “Praning ka na. You need to rest.” Binawi ko ang aking braso mula sa pagkakahawak niya at saka ngumiti sa kaniya. “Leave, now. I want to rest too.” 

Marunong na akong magtimpi ngayon. Ayokong ako na naman ang lumabas, o makita nilang masama pag pumatol ako kay Luna. Kaya tatanggapin ko na lang ang lahat ng sinasabi niya sa akin. Nagpatuloy na lang ako sa pag-aayos upang kalimutan ang naging banggaan namin ni Luna. 

Pagkatapos ay kinontak ko si Jamie ang isa sa mga naging kaibigan ko sa Maynila. 

“Hello?” Sabay naming bati sa isa’t-isa. 

“Napatawag ka?” She asked. 

“Can you do me a favor?” 

Bumuntong hininga ang nasa kabilang linya. “What is it?” 

“Babalik na lang ulit ako diyan sa Maynila, mag-usap tayo.” Tugon ko sa kabilang linya.