Chapter 67

"Ano ba, Jaco!" Pumiglas ako dahil naiirita na naman ako sa kaniya.

Malamlam ang tingin niya sa akin. Puno ng pagpapakumbaba.

"Galit ka ba? Bakit? Anong ginawa ko... pagusapan natin." Para atang naginit ang kalamnan ko sa narinig.

"Wag kang umarte na okay na tayo. Jaco, sa tuwing nakikita kita... kumukulo ang dugo ko. Anong bago ngayon?" Maanghang sa sabi ko.

Napayuko siya.

"But... w-we were o-okay..."

Umismid ako.

"Akala mo lang 'yun. Sige, salamat sa pagsama. Makakaalis ka na at sana di ka na magpapakita sa akin." Tinalikuran ko na siya.

"Anita naman. Ang sakit na..."

Nahinto ako sa paglalakad ng marinig ang mababang boses niya.

"A-akala ko pa naman, nagiging okay na. Saan ba ako... nagkamali?" Pumiyok ang boses niya.

Hindi ko na mapigilan ay humarap sa kaniya para sampalin siya. Kumaliwa ang mukha niya at unti-unting bumakat ang palad ko sa pisngi niya. Ang lakas ng kabog ng puso ko.

"Nagpakita sa bahay ko si Obrei, Jaco. Alam mo ba kung anong sinabi niya sa akin?" Kitang-kita ko