Isa ang pangyayari na 'yun na naging dahilan upang magbago ang buhay ko. Si Obrei ay naging kaibigan ko. Iyan ang sabi niya sa akin. Madalas siyang tumambay sa bakery. Lalo na ngayon na may mga upuan. Halos doon na siya nagaaral.
Mailap pa rin ako sa kaniya. Ramdam ko kasi na magkaiba ang pananaw naming dalawa sa buhay. Magkaiba ang antas namin sa lipunan. Magkaiba rin kami ng agwat. Kaya papaano kami naging magkaibigan kong wala akong alam na similarities namin?
"Jaco is my cousin." Nginisihan niya ako.
Nagulat ako sa narinig. Para silang aso at pusa. Laging nagsisinghalan. Madalas ko ring makita na magkasama ang dalawa. Sobra silang malapit. Ang akala ng iba... syota daw ni Jaco si Obrei.
"Akala ko ba ay magkasintahan kayo?" Napangiwi si Obrei.
"Yuck! That's gross!" Kitang-kita ko kung papaano siya mandiri pero natatawa naman.
"Naririnig kong sabi ng iba. Kaya daw kayo nagkaaway ni Criselda dahil sinulot mo daw si Jaco na gusto niya." Umir
Excited ang lahat sa nalalapit na birthday ni Obrei. Ang alam ko, sa susunod na buwan pa ito. Inimbita ata ang buong probinsiya. Pati mga kaklase ko, kinukulit ako kung anong tema ngayon ang birthday niya. Big deal. Sino nga ba ang hindi? Siya si Obrei Madrigal. Nagiisang, Obrei Madrigal.Noong Grade 9 ako unang nakadalo sa isang elegante at mamamahaling birthday. Kaka-twenty years old ni Obrei 'nun. At ang tema ng kaniyang kaarawan, ay Pirates of the Carribean. Nakapanood na ako noon at parang nasa pelikula ako nang mga oras na 'yun. Kuhang-kuha kahit maliit na detalye. Alam kong mahal ang nagastos. Pero aanihin naman ng mga mayayaman na tulad nila Obrei?Di rin naman ako nagtagal bukod sa nakacostume ang lahat, nakita ko pa ang angkan nila Jaco. Di ko makalimutan kung papaano ako kutyain ni Ma'am Llesea Avanceña. Wala namang nakakita pero wala na akong mukhang maihaharap sa kaniya.Akala niya ay may gusto sa akin si Jaco kaya ayaw magaral sa ibang lugar
Saktong pababa na ako ng hagdan nang may kumatok. Nilingon ko si Obrei na tulog na tulog pa rin sa sofa namin.Lumapit na ako sa pinto para buksan.Napasinghap ako. Si Jaco."Hi." Ngumisi siya. Hinawi nito ang buhok saka tinititigan ang mga mata ko."You seemed stunned. Na-miss mo ba ako?"Natigilan nga ako. Dahil muntik na akong atakihin sa puso ng makita siya. Preskong-presko siya sa suot na tee shirt at kupasin na pants. Suot niya rin ang paborito niyang sapatos.Jaco growing age never failed to amaze me. Araw-araw ata, nagiging gwapo ito sa paningin ko. Araw-araw rin, nagsusumigaw ng kapahamakan. He looks dangerous.Kapansin-pansin ang pagtangkad na naman niya na di matapos-tapos. Lumaki rin ang katawan nito. Lumawak ang balikat at dibdib. Pumipintig pa ang mga ugat sa bawat haplos nito sa buhok. Bagong gupit rin siya."I'm sorry, I'm late. May inasikaso lang sa hotel. I took and bath of course before going here. I miss you
"Magreply ka naman sa mga tawag ko. O sa text man lang." Si Jaco habang nakasunod sa akin. Pauwi na kami nila tiya Sela.Sina Grace at tita Solly ay sa barrio 6 pa kaya nagpedicab na sila pauwi. Sina kuya Recto ay lumiko na sa nadaanan naming street. Si Mang Amor ay sinundo ng kaniyang apo.Mula noong pumunta sa Manila si Mama ay si tiya Sela na ang kasama ko sa bahay. Wala naman siyang asawa at anak. Tumanda siyang dalaga. At wala na rin ang mga magulang niya. Magisa rin siya sa bahay kaya nagsama na lang rin kami."Sabi mo di ako tatanggap o sasagot sa kahit na sinong lalaki. Lalaki ka." Napakamot ako sa noo ko."I know I'm a man. But love, I'm not just a man. I'm your man! You're obligated to do that!""Wala naman akong alam na paguusapan natin. Araw-araw tayong nagkakausap." Rinig na einig ko kung papaano siya umungol.Totoo naman."This is fucking so hard." Bulong niya."Maggoodnight lang ako sayo kapag gabi. Hanggang conf
Umiiwas naman ako kay Jaco. Pero mahirap. Isang salita ata niya ay napapasunod ako. Hindi ko alam kung magic o ano. Pero 'yun ang alam ko. May kumatok sa pinto. Tumayo na ako para buksan ito. Alam ko naman na si Jaco ito. Wala na si tiya Sela kasi kanina pa sa bakery. Nagpaalam naman ako na may pupuntahan ako. At kasama si Jaco. Pumayag agad ito. "Good morning." Ngumisi siya sabay gulo ng buhok niya. Ngumiti ako. Nanuot sa akin ang bango niya sa akin. Nakasuot ito ng kulay puting shirt saka itim na pantalong may gunit-gunit. Suot rin ang paborito niyang sapatos na kulay asul. "Good morning rin po." Sinuyod niya ng tingin ang katawan ko. Kinuha ko ang shoulder bag sa tabi. "Nagwork out ka?" Sisimangot na sana ako. Alam kong inaasar na naman niya ako. Pero mukha siyang kalmado ngayon. Kaya baka nagpipilit wag tumawa o ano. Tsk. "Nagjogging lang." Kinagat niya ang labi. "Saan?" "Sa park po." "Ba't d
Hinahapo na ako kaya natigil ako kakatakbo sa tabi ng boardwalk. Habol ko ang hininga at napamewang, pinanood ang paghinto ni Jaco sa kakatakbo. Ngumisi siya at lumapit sa akin pabalik sa akin. "Kaya pa?" Bumuga ako ng mabibigat at sunod-sunod na hininga. "Kaya pa." Ilang buwan na rin naman naming ito ginagawa eh. Sanay na ako lalo na at nasasarapan ako sa tuwing napapagod ako. Ginulo niya ang nakatali kong buhok. Basang-basa na ako ng pawis sa loob ng manipis na jacket na suot ko. Nagmamanhid na rin ang mga hita ko sa ilalim ng itim na leggings ko. Napatingala ako kay Jaco ng nilahad niya ang tumblre water niya. Di na ako nagdalawang isip na uminom. Bagsak na bagsak ang buhok ni Jaco ng dahil sa pawis. May towel na nakatali sa leeg niya. Nakasuot ng itim at maluwang na sando na pinares sa itim rin na shorts. Nagkatitigan kami. Sa likod niya ang unti-unting pagdilim ng paligid. Nawawala na ang kulay kahel sa kalangitan. Kalmado ang karagatan kasabay ng kapayapaan ng pakiramdam ko
"Mama ko!" Nananakbo palapit sa kaniya. Mangiyak-iyak pa ako nang tuluyan ko ng naramdaman ang pamilyar na yakap niya."Nakung bata ka! Saan ka ba nagsusuot! Di ka pa rin tumangkad?!" Naluluha ako sa sobrang galak pero natawa na ako."Mama! Na-miss ko po kayo! Ang ganda-ganda niyo po! Akala ko di na kayo makakarating.... saan po si Daniel?!" Naeexcite kong tanong nang magawi ang tingin ko kay Tito Marcio."Hello po, t-tito..." Tipid na tango ang binigay niya sa akin. Ngumiti rin ako pabalik. Pati si Obrei ay narito rin at natatawa habang nanonood.Kumalas sa yakap si Mama saka sinapo ang mukha ko."Naku. Manang-mana ka sa akin. Ganda-ganda mo!""Salamat po, Mama. Kamusta po ang biyahe? Si Daniel po?" Nawala ang ngiti ni Mama. Napakurap-kurap ako."D-di sinama si Daniel. Di sanay sa travel gamit ang sasakyan." Nawala ang ngiti ko.Hanggang ngayon ay di ko pa nakikita ang kapatid ko. Magda-dalawang taon na ata ito."Pero wag kang magaalala, makikita mo rin ang kapatid mo Anita. Pasensya
Hindi ko nakuha ang pinakamalaking grado sa buong Grade 10. Pero ako ang pangatlo. Malaking bagay na 'yun sa akin lalo na at gold awardee pa rin ako. Maingyak-iyak si Mama nang sabitan ako ng medalya. Niyakap ko siya at ganoon rin ako at kasama si tiya Sela. "Sela, pinakalaki mo ng maayos ang anak ko." Si Mama at nagyakapan sila ni tiya. "Di lang naman ako. Nandiyan rin sila Solly." Natapos ang seremonyas na nagtitilian ang lahat. Paano naman kasi at papasok na kami sa senior high! "Naku! Kung walang senior high lang yan ay di sana nasa kolehiyo ka na!" Himutok ni Mama sabay pamaypay. Nagpalinga-linga ako sa paligid dahil hanggang sa natapos na ay wala pa rin si Jaco. Nasaan na ba 'yun? "Anita." Sabay kami napalingon nila Mama sa boses. "Xenon." Eksaheradang napatikhim si Mama saka sinuri mula ulo hanggang paa si Xenon. Napakamot sa kaniyang batok ang huli. Kimi akong napangiti sa kaniya. "Dito lang muna kami, Anita. Magenjoy ka diyan." Kinurot siya ni tiya Sela. Napailing na
Hindi rin naman nagtagal sila Mama sa probinsiya. Umuwi rin sila pagkalipas ng dalawang araw. Swerte ko lalo na at nagkavideo call kami ni Daniel kahit nabubulol lang siya at sinisira ang kamera. Unang pagkakataon ito para sa aming magkapatid.Dahil bakasyon ngayon, uuwi sa Manila sina Obrei at Jaco. Naalala ko pa kung papaano humingi ng tawad sa akin si Obrei dahil hindi nga nakarating sa handaan ko. Binigyan pa ako ng mga regalo niyang mamahalin! Nauunawaan ko siya dahil may problema lang sila ng kaniyang pamilya.Maiiwan si Don Armani sa Felicidad. Kaya sinusulit namin ang oras na magkasama ulit kami nila Jaco. Sa susunod na araw ay bibiyahe na sila at magtatagal roon ng isang buwan o higit pa. Doon na rin icecelerate ang kaarawan ni Jaco kahit ayaw niya ay wala siyang magagawa.Ang usapan ay mamayang alas dos ang outing namin. Pupunta kaming Ligawin Falls at baka magwater rafting na rin. Gusto sana ni Jaco na kaming dalawa lang pero naginvite ng marami si Obrei."Dala mo na ba ang