EP_31 | แก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้น

“แค่ส่งก็พอ.. ไม่เห็นต้องลงมาให้คนที่บ้านแนนเห็นหน้าเลยนิ”

“รู้กันทั้งบ้านหรือไง ว่าเธออยากได้ฉันเป็นผัว?”

“ใช่ที่ไหนกันละ.. ก็แค่..”

“ก็แค่?”

“..แนนไม่เคย พาผู้ชาย ..มาที่บ้าน” คนตัวเล็กเสียงหงอย ยิ่งมีแต่จะทำให้ร่างสูงแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะจัดท่าทางอย่างไม่รู้ที่มาที่ไป

“งั้นคงต้อง.. แสดงความเป็นเจ้าของหน่อยละ” พูดด้วยสีหน้าหน้าตายไม่พอ ทำมึนเดินเนียนๆเข้าบ้านฉันไปเลย! ใช่ เดินเข้าบ้านแบบเปิดประตูเองถอดรองเท้าเอง แล้วก็หายตัวเข้าไปในบ้านเองด้วยจ๊าาา มิติใหม่แห่งการมาบ้านรุ่นน้อง คือเสนอหน้าเข้าบ้านฉันด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยยิ้มให้ฉันสักนิด..

รอยยิ้มที่ว่าทำเอาแม่บงแม่บ้านตาเยิ้มละห้อยจนแทบจะหักถาดอาหารได้ อ้อ! ลืมไป..

“อ่อยเก่งนี่นา แม่บ้านรุ่นน้องก็ไม่เว้น”

“เธอยังไม่รอด แล้วใครจะรอดละ? จริงไหม?”

“..ไบโพล่าร์หรือไงฮะ เมื่อกี้ยังเครียดหน้าตายอยู่เลย ตอนนี้มาทำหวานเสน่ห์ใส่แม่บ้านคนอื่นแบบนี้”

“หึง?”

“หึงบ้าไรละ!”

“อ่า เธอพูดไม่เพราะอีกแล้วนะ” คะแนนกัดปากตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก แม่บ้านน้อยใหญ่ก็ยืนออ ตัวบิดตัวเบี้ยวเป็นระเบียบเหมือนเข้าแถวหน้าเสาธง

“..ไม่มีงานทำกันเหรอคะ ไปทำงานได้แล้ว