ВойтиShare
ตอนที่ 1 สัมผัสแรก I
Последнее обновление:
2025-04-29 22:10:07เสียงดนตรีดังกระหึ่มไปทั่วห้องจัดเลี้ยงของชั้น 8 หอประชุมกลางของมหาวิทยาลัยนานาชาติแห่งนั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคักของเหล่านักศึกษาและสตาฟรุ่นพี่ที่ร่วมฉลองพิธีจบรับน้องอันยาวนานกว่าสองเดือน ไฟหลากสีกระพริบไปมา เสียงเพลงเร้าใจดังก้องกังวาน แก้วช็อตถูกยกขึ้นดื่มกันอย่างไม่หยุดหย่อน เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยกันแทบกลืนเสียงเพลงในบางช่วง
ที่มุมหนึ่งของห้อง ไคริน นั่งเงียบ ๆ บนโซฟายาวสีแดง แก้วเหล้าในมือถูกถือไว้อย่างเฉยเมย เขาไม่ได้ร่วมวงเต้นรำเหมือนคนอื่น ดวงตาสีดำสนิทกวาดมองไปรอบ ๆ อย่างไร้ความรู้สึก หน้าหล่อเหลาได้รูปคมเข้มดูเย็นชาภายใต้แสงไฟวูบวาบ คนที่พอจะรู้จักเขาไม่กล้าเข้ามาทัก รู้ดีว่าหนุ่มลูกนักการเมืองคนนี้ไม่ชอบการเข้าสังคม เสียงหัวเราะดังลั่นดึงความสนใจของไครินให้หันไปมอง กลางวงเต้นรำ เทวัญ กำลังเต้นอย่างสนุกสนาน ร่างสูงโปร่งในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ปลดกระดุมลงมาสามเม็ด เผยให้เห็นเรือนร่างที่เพรียวบาง ผิวสีน้ำผึ้งเปล่งประกายใต้แสงไฟ เขาเต้นราวกับไม่มีใครมองอยู่ ยิ้มกว้างอย่างมีเสน่ห์ ดึงดูดทุกสายตาให้จับจ้องมาที่เขา รวมถึงสายตาของไครินด้วย “ไอ้เท! นี่เตรียมเกมพิเศษมาแล้ว” เสียงตะโกนของรุ่นพี่ปี 4 ที่เป็นหัวโจกในวงดังขึ้น “มาเล่นเกมพระราชากันดีกว่า!” เสียงโห่ร้องยินดีดังขึ้นจากคนในวง เทวัญยิ้มกว้างโบกมือเรียกคนที่ยังไม่ได้เข้าร่วมวง “เข้ามาเลยทุกคน! ยิ่งเยอะยิ่งสนุก” เสียงใสของเทวัญดังก้อง เขามองไปรอบ ๆ สายตาเหลือบไปเห็นไครินที่นั่งอยู่มุมห้อง “แม้แต่คุณชายไครินก็เข้ามาได้นะ ไม่ต้องทำเป็นเรียบร้อยเย็นชา!” คำพูดนั้นทำให้ไครินเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาคมเข้มจับจ้องที่ใบหน้ายิ้มแย้มของเทวัญ นับเป็นครั้งแรกที่เทวัญพูดกับเขาโดยตรงตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัย แม้จะรู้จักกันตั้งแต่มัธยมปลาย แต่พวกเขาแทบไม่เคยคุยกัน อยู่คนละกลุ่ม คนละโลก ไครินเป็นเด็กเงียบขรึม ฐานะดี ส่วนเทวัญคือดาวเด่นของโรงเรียน ปากกล้า เข้ากับคนง่าย มีเพื่อนฝูงล้นหลาม “หึ!” ไครินเพียงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแล้วลุกเดินเข้าไปในวง เขาไม่ได้เข้าไปเพราะคำเชิญของเทวัญ แต่เพราะจังหวะนั้นวงเริ่มคึกคักขึ้น และสายตาที่มองเทวัญยิ่งแน่วแน่ขึ้น เกมพระราชาเริ่มต้นขึ้นด้วยการที่ทุกคนจับเบอร์ คนที่ได้เป็นพระราชาจะเป็นผู้สั่งให้หมายเลขต่าง ๆ ทำตามคำสั่ง ยิ่งล่วงเข้าสู่ยามดึก ยิ่งทุกคนเมามากขึ้น คำสั่งก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น คนหนึ่งต้องเต้นยั่วยวน อีกคนต้องถอดเสื้อ บางคนต้องจูบกับคนที่ไม่รู้จัก ทุกคนเมาหัวราน้ำ หัวเราะร่าไม่หยุด แม้แต่ไครินที่ปกติเงียบขรึมก็ดื่มไปหลายแก้ว จนแก้มเริ่มแดงเรื่อเล็กน้อย “เกมรอบที่ 15!” พิธีกรประกาศเสียงดัง “พระราชาได้แก่...หมายเลข 8!” “เหี้ย! กู!” รุ่นพี่ปี 4 คนหนึ่งลุกขึ้นยืนพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เอาล่ะ... หมายเลข 27 ต้องจูบกับคนที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดในวงนี้ให้ทุกคนดู!” “เฮ้ย! นั่นเบอร์กูนิหว่า” เทวัญร้องเสียงดัง เขาเมาหนักแล้ว แก้มแดงก่ำ ตาเริ่มพร่าเลือน แต่รอยยิ้มกว้างยังคงอยู่บนใบหน้า ทุกคนโห่ร้องเชียร์ให้เทวัญเลือก สายตาทุกคู่จับจ้องด้วยความตื่นเต้น เทวัญลุกขึ้นยืนอย่างโซเซ มองไปรอบ ๆ วง แววตาหยอกล้อของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที เขาเดินไปหยุดตรงหน้ารุ่นพี่ปี 4 คนหนึ่งที่หน้าตาดี “พี่วินครับ...” เทวัญกระซิบเสียงกรุ้มกริ่มที่ได้ยินไปทั่ววง “พี่เซ็กซี่ที่สุดในวงนี้เลย...” ไม่ทันขาดคำ เทวัญก็โน้มตัวลงประทับริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากของรุ่นพี่ที่ชื่อมาวินคนนั้นอย่างดุดัน ไม่ใช่แค่จูบแผ่วเบา แต่เป็นจูบดูดดื่มที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน มือของเทวัญยกขึ้นโอบรอบคอของรุ่นพี่คนนั้นอย่างแนบแน่น ร่างของเขาเคลื่อนไปนั่งคร่อมบนตักของอีกฝ่ายทันที “โฮ้โห่!” เสียงโห่ร้องและปรบมือดังกระหึ่มไปทั่ววง ทุกคนเชียร์อย่างบ้าคลั่งเมื่อจูบนั้นไม่จบง่าย ๆ แต่กลับทวีความเร่าร้อนมากขึ้น ลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวกระหวัดกันอย่างดูดดื่ม เทวัญนั่งขยับตัวบนตักของรุ่นพี่มาวิน สะโพกบดเบียดเข้าหากันอย่างไม่อายใคร มือของมาวินเลื่อนลงมาจับที่เอวของเทวัญแน่น ดึงให้ร่างนั้นแนบชิดเข้ามามากขึ้น ท่ามกลางความคึกคักของทุกคน ไม่มีใครสังเกตเห็นแววตาของไครินเริ่มเปลี่ยนไป ดวงตาคมที่เคยเย็นชากลับลุกโชนด้วยไฟโทสะ มือที่กำแก้วแน่นขึ้นจนข้อนิ้วขาวซีด เขาจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาอันตราย ราวกับพร้อมจะกระโจนเข้าไปกระชากร่างของเทวัญออกจากอ้อมกอดของคนอื่นได้ทุกเมื่อ จูบอันเร่าร้อนนั้นดำเนินต่อไปจนพิธีกรต้องทักท้วง “พอแล้ว ๆ เดี๋ยวก็ได้เอากันบนโต๊ะพอดี!” ทุกคนหัวเราะร่า ในขณะที่เทวัญผละออกจากจูบนั้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “จูบดีจังพี่วิน...” เทวัญกระซิบเสียงดังพอให้ทุกคนได้ยิน ก่อนจะลุกจากตักของอีกฝ่ายอย่างช้า ๆ และเดินกลับที่นั่งของตน เกมยังคงดำเนินต่อไป… แต่ไครินไม่ได้สนใจอีกแล้ว สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เทวัญเพียงคนเดียว มองริมฝีปากที่เพิ่งผ่านการจูบมาอย่างเร่าร้อน ยังคงแดงช้ำและเปียกชื้น มองลำคอระหงที่ขยับขึ้นลงทุกครั้งที่เทวัญหัวเราะหรือดื่ม ทุกอย่างที่เทวัญทำกลายเป็นการยั่วยุโดยไม่รู้ตัว
Related chapter
Waves of Desire คลื่นรัก ตอนที่ 1 สัมผัสแรก II
หลังจากผ่านไปอีกหลายรอบ เทวัญที่เมาหนักเริ่มเอนเอียงไปมา เพื่อน ๆ ของเขาหัวเราะและแซวว่า “ไอ้เท! มึงเมาแล้ว กลับห้องเถอะ! เดี๋ยวกูไปส่ง” เทวัญส่ายหน้า แต่ลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก“ไม่เป็นไร กูกลับเองได้...” เทวัญตอบเสียงเนือย ๆ “ห้องกูอยู่แค่ชั้น 5 หอในนี่เอง...”เทวัญเดินโซเซออกจากงาน เพื่อน ๆ เสนอจะไปส่งอีกครั้ง แต่เขายังคงปฏิเสธ บอกว่าอยากเดินคนเดียวให้สร่างเมา แต่เขาคงไม่ทันสังเกตว่ามีเงาร่างหนึ่งลุกตามออกมาไม่ไกลลิฟต์ในอาคารหอพักเปิดออก เทวัญก้าวเข้าไปอย่างเชื่องช้า กดปุ่มชั้น 5 ซ้ำ ๆ เพราะตาพร่าเลือนมองแทบไม่เห็น ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิด มีมือข้างหนึ่งยื่นมาขวางไว้ ประตูเปิดออกอีกครั้ง ไครินก้าวเข้ามาในลิฟต์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย“โอ้! ลูกแม่ ส.ส. คนดัง...” เทวัญเอ่ยเสียงเนือย ๆ “กลับห้องเหมือนกันเหรอ? เมาแล้วหรือยัง? หรือว่าเหล้าไม่กล้าเข้าปากคุณชายอย่างนาย?”ไครินไม่ตอบ เพียงกดปุ่มชั้น 5 ซ้ำกับที่เทวัญกดไว้ ดวงตาคมยังคงจับจ้องที่ใบหน้าของเทวัญ เป็นการจ้องที่ทำให้คนถูกจ้องรู้สึกอึดอัด แต่เทวัญที่เมาหนักกลับไม่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา“จูบกับไอ้นั้นสนุกไหม?” ในที่สุดไคริน
Последнее обновление : 2025-04-29Waves of Desire คลื่นรัก ตอนที่ 1 สัมผัสแรก III
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นและปรารถนาในเวลาเดียวกันทำให้เทวัญรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแล่นผ่านสันหลัง เขาพยายามหันหน้ามามองไครินแต่แรงกดที่ต้นคอไม่ยอมให้เขาขยับ“มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร?” เทวัญพูดด้วยเสียงที่พยายามจะแข็งกร้าว แม้ร่างกายจะสั่นเทา “ถึงจะลูกนักการเมืองดัง ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนต้องสนใจมึง!”คำพูดนั้นทำให้มือที่กดอยู่ที่ต้นคอของเทวัญกดแรงขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก เทวัญรู้สึกถึงบางสิ่งที่แข็งและร้อนผ่าวดุนดันที่ช่องทางด้านหลังของเขา จังหวะหายใจของไครินเร่งเร็วขึ้น ความเกลียดชังและความปรารถนาผสมปนเปกลายเป็นพลังงานอันน่ากลัว“มึงจะรู้เดี๋ยวนี้แหละว่ากูเป็นใคร...” ไครินกระซิบ ก่อนจะดันตัวเองเข้าไปในร่างของเทวัญโดยไม่มีการเตรียมพร้อมใด ๆ“อ๊าาา!” เทวัญร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ร่างกายกระตุกและพยายามดิ้นหนี แต่นั่นกลับทำให้ไครินยิ่งดันตัวเข้ามาลึกขึ้น “หยุด! กูเจ็บ! ไอ้เหี้ย!”แต่ไครินไม่สนใจคำขอร้อง เขายิ่งดันสะโพกตัวเองเข้าไปลึกขึ้นและลึกขึ้น จนกระทั่งเข้าไปสุด เทวัญรู้สึกถึงความเต็มล้นและความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดทำให้ส
Последнее обновление : 2025-04-29Waves of Desire คลื่นรัก เกริ่นนำ
คนนึงก็ร้าย อีกคนก็ไม่ยอมใคร มันจะเป็นความรักได้จริง ๆ หรอ? หรือสุดท้ายมันก็แค่ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยว?⚠️ คำเตือน : ⚠️ ✅ อาการผิดปกติทางจิตใจ✅ ทำร้ายร่างกาย✅ ความรุนแรง✅ เสพติดความเจ็บปวด🖤 พระเอกธงดำปี๋ - ไคริน💛 นายเอกธงเหลือง - เทวัญนิยายเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก ‘ส่วนหนึ่งในคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6083/2546’ โดยระบุว่า ความรักเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากใจไม่อาจบังคับกันได้ ความรักที่แท้จริงคือความปรารถนาดีต่อคนที่ตนรัก ความยินดีต่อคนที่ตนรักมีความสุข การให้อภัยเมื่อคนที่ตนรักทำผิด และการเสียสละความสุขของตนเพื่อคนที่ตนรัก…⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ถึงนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน,ขอเกริ่นก่อนว่านิยายเรื่องคลื่นรัก (Waves of Desire) คือการเดินทางของหัวใจที่ไม่สมบูรณ์แบบ เราเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อถ่ายทอดว่าความรักไม่ใช่แค่ความสุข แต่เป็นความเจ็บปวด เป็นคลื่นที่ซัดกระหน่ำ และเป็นทะเลที่เราจมลงไปด้วยความเต็มใจนิยายเรื่องนี้อาจไม่สวยงามในทุกช่วงเวลาและอาจมีบาดแผล แต่หากคุณอ่านมันด้วยหัวใจ คุณจะได้พบความจริงข้อหนึ่ง: ในโลกที่โหดร้าย ความรักคือสิ่งที่เรายังคงเลือกจะโหยหา แม้มันจะเจ็บปวดก็ตามขอบค
Последнее обновление : 2025-04-29
Latest chapter
Waves of Desire คลื่นรัก ตอนที่ 1 สัมผัสแรก III
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นและปรารถนาในเวลาเดียวกันทำให้เทวัญรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกแล่นผ่านสันหลัง เขาพยายามหันหน้ามามองไครินแต่แรงกดที่ต้นคอไม่ยอมให้เขาขยับ“มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร?” เทวัญพูดด้วยเสียงที่พยายามจะแข็งกร้าว แม้ร่างกายจะสั่นเทา “ถึงจะลูกนักการเมืองดัง ก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนต้องสนใจมึง!”คำพูดนั้นทำให้มือที่กดอยู่ที่ต้นคอของเทวัญกดแรงขึ้นจนแทบหายใจไม่ออก เทวัญรู้สึกถึงบางสิ่งที่แข็งและร้อนผ่าวดุนดันที่ช่องทางด้านหลังของเขา จังหวะหายใจของไครินเร่งเร็วขึ้น ความเกลียดชังและความปรารถนาผสมปนเปกลายเป็นพลังงานอันน่ากลัว“มึงจะรู้เดี๋ยวนี้แหละว่ากูเป็นใคร...” ไครินกระซิบ ก่อนจะดันตัวเองเข้าไปในร่างของเทวัญโดยไม่มีการเตรียมพร้อมใด ๆ“อ๊าาา!” เทวัญร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ร่างกายกระตุกและพยายามดิ้นหนี แต่นั่นกลับทำให้ไครินยิ่งดันตัวเข้ามาลึกขึ้น “หยุด! กูเจ็บ! ไอ้เหี้ย!”แต่ไครินไม่สนใจคำขอร้อง เขายิ่งดันสะโพกตัวเองเข้าไปลึกขึ้นและลึกขึ้น จนกระทั่งเข้าไปสุด เทวัญรู้สึกถึงความเต็มล้นและความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดทำให้ส
Waves of Desire คลื่นรัก ตอนที่ 1 สัมผัสแรก II
หลังจากผ่านไปอีกหลายรอบ เทวัญที่เมาหนักเริ่มเอนเอียงไปมา เพื่อน ๆ ของเขาหัวเราะและแซวว่า “ไอ้เท! มึงเมาแล้ว กลับห้องเถอะ! เดี๋ยวกูไปส่ง” เทวัญส่ายหน้า แต่ลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก“ไม่เป็นไร กูกลับเองได้...” เทวัญตอบเสียงเนือย ๆ “ห้องกูอยู่แค่ชั้น 5 หอในนี่เอง...”เทวัญเดินโซเซออกจากงาน เพื่อน ๆ เสนอจะไปส่งอีกครั้ง แต่เขายังคงปฏิเสธ บอกว่าอยากเดินคนเดียวให้สร่างเมา แต่เขาคงไม่ทันสังเกตว่ามีเงาร่างหนึ่งลุกตามออกมาไม่ไกลลิฟต์ในอาคารหอพักเปิดออก เทวัญก้าวเข้าไปอย่างเชื่องช้า กดปุ่มชั้น 5 ซ้ำ ๆ เพราะตาพร่าเลือนมองแทบไม่เห็น ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิด มีมือข้างหนึ่งยื่นมาขวางไว้ ประตูเปิดออกอีกครั้ง ไครินก้าวเข้ามาในลิฟต์ด้วยสีหน้าเรียบเฉย“โอ้! ลูกแม่ ส.ส. คนดัง...” เทวัญเอ่ยเสียงเนือย ๆ “กลับห้องเหมือนกันเหรอ? เมาแล้วหรือยัง? หรือว่าเหล้าไม่กล้าเข้าปากคุณชายอย่างนาย?”ไครินไม่ตอบ เพียงกดปุ่มชั้น 5 ซ้ำกับที่เทวัญกดไว้ ดวงตาคมยังคงจับจ้องที่ใบหน้าของเทวัญ เป็นการจ้องที่ทำให้คนถูกจ้องรู้สึกอึดอัด แต่เทวัญที่เมาหนักกลับไม่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา“จูบกับไอ้นั้นสนุกไหม?” ในที่สุดไคริน
Waves of Desire คลื่นรัก ตอนที่ 1 สัมผัสแรก I
เสียงดนตรีดังกระหึ่มไปทั่วห้องจัดเลี้ยงของชั้น 8 หอประชุมกลางของมหาวิทยาลัยนานาชาติแห่งนั้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคักของเหล่านักศึกษาและสตาฟรุ่นพี่ที่ร่วมฉลองพิธีจบรับน้องอันยาวนานกว่าสองเดือน ไฟหลากสีกระพริบไปมา เสียงเพลงเร้าใจดังก้องกังวาน แก้วช็อตถูกยกขึ้นดื่มกันอย่างไม่หยุดหย่อน เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยกันแทบกลืนเสียงเพลงในบางช่วงที่มุมหนึ่งของห้อง ไคริน นั่งเงียบ ๆ บนโซฟายาวสีแดง แก้วเหล้าในมือถูกถือไว้อย่างเฉยเมย เขาไม่ได้ร่วมวงเต้นรำเหมือนคนอื่น ดวงตาสีดำสนิทกวาดมองไปรอบ ๆ อย่างไร้ความรู้สึก หน้าหล่อเหลาได้รูปคมเข้มดูเย็นชาภายใต้แสงไฟวูบวาบ คนที่พอจะรู้จักเขาไม่กล้าเข้ามาทัก รู้ดีว่าหนุ่มลูกนักการเมืองคนนี้ไม่ชอบการเข้าสังคมเสียงหัวเราะดังลั่นดึงความสนใจของไครินให้หันไปมอง กลางวงเต้นรำ เทวัญ กำลังเต้นอย่างสนุกสนาน ร่างสูงโปร่งในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนที่ปลดกระดุมลงมาสามเม็ด เผยให้เห็นเรือนร่างที่เพรียวบาง ผิวสีน้ำผึ้งเปล่งประกายใต้แสงไฟ เขาเต้นราวกับไม่มีใครมองอยู่ ยิ้มกว้างอย่างมีเสน่ห์ ดึงดูดทุกสายตาให้จับจ้องมาที่เขา รวมถึงสายตาของไครินด้วย“ไอ้เท! นี่เตรียมเกมพิเศษมาแล้ว
Waves of Desire คลื่นรัก เกริ่นนำ
คนนึงก็ร้าย อีกคนก็ไม่ยอมใคร มันจะเป็นความรักได้จริง ๆ หรอ? หรือสุดท้ายมันก็แค่ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยว?⚠️ คำเตือน : ⚠️ ✅ อาการผิดปกติทางจิตใจ✅ ทำร้ายร่างกาย✅ ความรุนแรง✅ เสพติดความเจ็บปวด🖤 พระเอกธงดำปี๋ - ไคริน💛 นายเอกธงเหลือง - เทวัญนิยายเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจาก ‘ส่วนหนึ่งในคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6083/2546’ โดยระบุว่า ความรักเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากใจไม่อาจบังคับกันได้ ความรักที่แท้จริงคือความปรารถนาดีต่อคนที่ตนรัก ความยินดีต่อคนที่ตนรักมีความสุข การให้อภัยเมื่อคนที่ตนรักทำผิด และการเสียสละความสุขของตนเพื่อคนที่ตนรัก…⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️⚠️ถึงนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน,ขอเกริ่นก่อนว่านิยายเรื่องคลื่นรัก (Waves of Desire) คือการเดินทางของหัวใจที่ไม่สมบูรณ์แบบ เราเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อถ่ายทอดว่าความรักไม่ใช่แค่ความสุข แต่เป็นความเจ็บปวด เป็นคลื่นที่ซัดกระหน่ำ และเป็นทะเลที่เราจมลงไปด้วยความเต็มใจนิยายเรื่องนี้อาจไม่สวยงามในทุกช่วงเวลาและอาจมีบาดแผล แต่หากคุณอ่านมันด้วยหัวใจ คุณจะได้พบความจริงข้อหนึ่ง: ในโลกที่โหดร้าย ความรักคือสิ่งที่เรายังคงเลือกจะโหยหา แม้มันจะเจ็บปวดก็ตามขอบค
