Chapter 44

NAKAPAMEWANG akong tumingin sa bukas na luggage sa aking harapan. Iniisip kung anong kulang at hindi pa nailalagay sa loob.

Sigurado akong may nakakalimutan ako. Hindi ko nga lang maisip kung ano.

“Hindi ka pa ba tapos d'yan?” ang tanong ni Gab na nasa tabi ng luggage at nakatingin lang sa akin. Nakuha pa ngang mangalumbaba habang nag-iisip ako kung anong nakalimutan ko.

“Kung tulungan mo kaya akong mag-isip dito.”

Pero umirap lang siya at nakuha pang humikab. Bored na bored ang gag*.

“Lumabas ka na nga lang, hindi ka naman nakakatulong.”

“Tang*na mo, parang hindi mo 'ko kailangan para mag-drive at ihatid ka papunta sa airport, a.”

“Simula kaninang tinawagan kita ay puro mura naririnig ko sa 'yo, buti na nga lang hindi pa nagdudugo ang tenga ko sa 'yo.”

“Istorbo ka kasi. Rest day ko tapos bub*wesitin mo 'ko.”

“Wala ka namang gagawin kaya tulungan mo na lang ako.