Chapter 14

Quick Announcement!

Hello, dear readers. I am so sorry nga pala kung hindi ako nakapag update kahapon. Lagnat po ako kahapon and dahil malapit na ang periodical exam, busy ako ngayon huhu. Pero don't worry, I'll make my best para makapag update pa rin sa isang araw kahit one chapter lamang. Ayon lang, thank you!

~~~~~~~~

Akala ko ay tuluyan na akong makakapagpahinga pero hindi.

Nang marinig ni Adrian ang sagot ng kaibigan ay lumapit muli ito sa akin.

"Remember, don't cum hangga't wala akong sinasabi" aniya before deepening his thrust more.

Ilang sandali pa ay gusto ko nang sumabog. No, I can't. Hindi pa pwede dahil alam kong paparusahan n'ya ako. Lahat ay ginawa ko, but I failed.

"You failed, Marisse. Gustong-gusto mo talagang pinaparusahan ka" aniya. Bahagya akong napalunok sa takot.

He slide his c**k inside my p***y and he keeps pushing his big manhood inside me. Hindi pa man ako nakakapag adjust ay mabilis na siyang naglabas masok roon.

I felt the familiar tingling on my n*****s at doon ko naramdaman na malapit na naman ako.

"C*m" aniya before I did exactly did what he said before he released himself inside me.

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata kinabukasan. What time is it? Sa tantya ko ay tanghali na.

Agad kong nilingon ang paligid saka napagtanto na wala na ang mga lalaki roon sa loob ng kwarto. Tanging mga bote ng alak at magulong paligid ang naiwan doon.

I'm still naked. Napaluha na lamang ako saka binalot ang katawan ko sa kumot na naroon.

Maya-maya pa ay bumukas ang pinto at iniluwa noon ang tauhan ni Adrian.

"Pinapabigay ni Boss. Bilisan mo magbihis at ihahatid na kita sa kwarto mo" ani nito saka lumabas na sa kwarto.

Halos hindi ako makalakad ng ayos habang tinatahak namin ang daan patungo sa kwarto

na pinagkukulungan.

Dumaan ang buong maghapon na wala namang nangyayari sa buhay ko. Hindi rin bumisita si Adrian sa s'yang ipinagpalagay ng loob ko.

Hapon na at nakahiga na ako. Matutulog na sana nang biglang bumukas ang pinto. Iniluwa noon si Matteo at agad na lumapit sa akin.

"So ready, baby girl, huh" aniya. He's drunk. Amoy alak.

"W-what do you want?" Tanong ko.

Humalakhak naman ito sabay sabing "Ikaw"

Pagkatapos noon ay marahas n'ya akong hinalikan. Nagprotesta ako hanggang sa humiwalay na s'ya sa akin.

"Napaka arte mo" ani nito saka malakas na sinampal ako.

"A-ano bang kasalanan ko sa inyo?" Sigaw na tanong ko rito.

Pagkasabi ko ay umalis na ito. Hindi pa man ako nakakakampante ay bumalik ito na may dala-dalang maruming tubig sa timba.

"H-hey, a-anong gagawin mo" takot na ani ko habang umiiyak. Sobra-sobra na ang trauma na dinaranasan ko mula rito sa bahay na ito.

Hindi ito umimik bagkus ay ngumiti saka ibinuhos sa akin ang tubig na marumi. Ang baho nito!

"Bagay 'yan sa tulad mong babae. Marumi" aniya saka pabadog na isinarado ang pinto.

Naiwan naman akong tulala habang tumutulo ang luha.

Ilang sandali pa ang itinagal ko sa ganoong posisyon saka nagpalit na ng damit.

Buong gabi akong umiiyak dahil sa nangyari. Tama siya, napaka-dumi ko nang babae.

Kinabukasan ay tanghali na nang magising ako. Agad akong tumayo mula sa kama saka tinungo ang banyo rito sa kwarto ko.

Pagkalabas ko sa banyo ay mayroon nang pagkain sa table. Siguro ay inilagay ng mga tauhan ni Adrian ang pagkain habang naglilinis s'ya.

Sa gutom ay dali-daling pumunta si Marisse sa table saka sinimulang kumain.

Habang kumakain ay bumukas ang pinto. Kasabay ng paggapang ng kaba at takot mula sa kaniyang dibdib.

Iniluwa noon si Darwin.

"A-anong kailangan mo?" Takot na ani nito saka ibinaba ang kutsara sa plato.

"Nandito ka ba dahil kailangan n'yo ang katawan ko?" Tanong ng dalaga.

Walang imik na umupo si Darwin saka hinila si Marisse sa upuan sa tabi ng bintana.

"Sorry sa paggambala sa pagkain mo" ani ng lalaki nang makaupo na sila.

Si Marisse naman ay nananatiling nakatungo.

"Hindi ako nandito para gawin 'yung ginagawa nila sa'yo" dagdag pa ng lalaki.

"Sinugaling" ani ni Marisse.

"Listen. The first time I saw you, namukhaan kita kaagad" ani ng lalaki.

Kumunot naman ang noo ni Marisse sa sinabi nito.

"To be honest, nandito ako last night for girl and the first time I saw you, hindi ko pala kaya" ani ng lalaki.

"Ang gulo mo" ani ni Marisse.

"I'm Darwin Guevara Montenegro" pabulong na ani ng lalaki. "Pinsan ko si Patricia and Anthony" dugtong pa nito.

"Hindi ko alam na kinindnap ka pala ng kaibigan ko. Trust me, wala akong alam. Last night ko lang nalaman" ani ni Darwin, halos pabulong rin saka tumayo para kuhanin ang pagkain ni Marisse.

"Kain ka" ani nito.

Kumain naman si Marisse.

Habang kumakain ay parang balisa si Darwin kaya naman ay hindi maiwasang magtanong ni Marisse rito. "what's wrong?"

"Alam na ni Mayor na may kinindnap ang anak n'ya. Mamayang gabi, maghintay ka rito sa kinatatayuan natin. Huwag na huwag kang aalis kahit anong mangyari" ani ng lalaki. Kinabahan naman si Marisse. "He wants this house burn, kasama ang kinindnap ni Adrian" pabulong na ani nito.

"Mamayang hapon, magtataka ka na lamang dahil sasaraduhan ng mga tauhan ni Adrian ang bintana. Wala ring magdadala ng pagkain sa'yo mamayang hapon. Isa pa, aalis na ang mga tauhan ni Adrian dito, at ilolock nila ang pinto sa kwarto at sa bahay na ito"

Pagkasabi noon ay hindi na mapigilang maiyak ni Marisse.

"Shhh, don't worry. Napagplanuhan na namin 'to ni Anthony. Hindi na namin sinabi kay Patricia" ani ng lalaki.

"P-paano" ani ni Marisse.

"Mamayang gabi, hintayin mo kami dito. Itatakas ka namin ng pinsan ko. Maglalagay kami ng bangkay rito para mauto namin sila na ikaw talaga ang nasunog dito" ani ng lalaki. "Hintayin mo kami"

Tumango naman ako.

"aasahan ko 'yan" ani ko saka niyakap si Darwin.

Agad namang pinunasahan nito ang luha ko.

"Tutulungan ka naming makaganti" ani ng lalaki.

Tumagal pa sila na nakaupo saka napag pasyahan ni Darwin na aalis na s'ya. Kailangan pa raw nilang maghanda ni Anthony para mamaya.

Naiwan namang nawalan na ng gana si Marisse na kumain, sa halip ay hindi na umalis sa pwestong sinabi ni Darwin.

"Hihintayin ko kayo, Darwin and Anthony" bulong niya sa hangin.

Mamaya pa ay pumasok ang isa sa tauhan ni Adrian saka kinuha ang plato niya at walang imik na lumabas sa silid.

"Makakaganti rin ako sa inyo, Mayor, Ate Vanessa, Adrian and friends, and Martin. Isinusumpa ko na higit pa sa paghihirap kong ito ang mararanasan n'yo" bulong muli nito sa hangin.