Share

Chapter 9

Penulis: Ellitch
last update Terakhir Diperbarui: 2024-01-11 09:36:59

"where have you been?" Bungad ni Vanessa kay Marisse.

"N-nag date lang po kami ni Martin" sagot ni Marisse. May takot na itong nararamdaman.

Isang malakas na sampal ang inabot ko sa kaniya. "How dare you na unahin pa 'yang paglalandi mo kesa pagsilbihan ako" sigaw n'ya.

"Ate, I'm sorry" sagot ko ay naiyak na lamang.

"Mag umpisa ka na sa gawain mo dito sa bahay" utos n'ya.

"Ate, p-pero may assignment pa po ako" ani ko.

"And so? Kung hindi mo sana inunan 'yang paglalandi mo, masarap na sana ang buhay mo ngayon" ani ni ate saka padabog na pumasok sa kwarto n'ya.

Nagbihis lang ako saka gumawa na ng gawaing bahay. Inuna ko muna na ipagluto s'ya bago naglinis ng buong bahay.

Mabilis na lumipas ang mga buwan. Isang linggo na lamang ay graduation na namin. Finally. Para sa inyo ito, 'nay at tatay.

"Hoy, hindi ako uuwi dito sa loob ng isang linggo ha. May lakad kami ng boyfriend ko. All you need to do is maglinis dito. Naiintindihan mo ba?" Utos niya. Tumango naman ako.

"Ate, hindi ka ba aattend sa graduation ko? Running for With Highest Honor ako" sabi ko rito.

Inirapan naman ako nito. "Of course not, may lakad nga ako, diba?" Mataray na ani nito.

Malungkot naman akong bumalik sa kwarto ko saka nag reply sa message ni Martin.

Martin : I'm so proud of you, Baby. Malapit na ang graduation mo.

Marisse: Thanks, Baby. This is all for the peoples who surrounded me love.

Martin: Mahal na mahal kita.

Marisse: I love you. Ah, oo nga pala, si ate, hindi raw makakapunta sa graduation ko. ;(

Martin: Don't be sad. I'll make sure na makakapunta doon sina Mommy and Daddy.

Marisse: How about you, hindi ka pupunta?

Martin: may trip kase kami sa Cebu, I'll be gone for one week nga pala. Sorry, Baby, hindi ko na nasabi sa'yo. Wala na kase akong oras. Bukas na kase ang alis ko. Pero don't worry, gagawa ako ng paraan para maka attend pa rin. I love you.

Marisse: okay, mag-ingat ka. Enjoy :)

Martin : thanks, baby.

Pagkatapos ng usapan namin ni Martin ay natulog na agad ako. Maaga pa ako bukas.

Nang magising ako kay 5:00 in the morning na. Agad akong lumabas sa aking kwarto dahil baka malagot na naman ako kay ate pero hindi ko ito nakita sa sala, kusina, at sa bakuran. Pumasok ako sa kwarto niya at bumungad sa akin ang kalat ng mga damit nya. Siguro ay naka alis na ito.

Boyfriend? Parang wala naman siyang nasasabi kahit sa mga kaibigan nya.

Inumpisahan ko nang linisin ang kwarto ni ate saka nagluto ng pagkain ko ngayong umaga. Hindi na ako magbabaon ng lunch dahil nag message kagabi si Anthony na s'ya naman daw ang manlilibre mamaya.

Hindi katulad kahapon, ngayon ay maaga akong pumasok. Hindi ko alam pero nasisiyahan ako ngayon na wala muna si ate.

Si Martin naman ay nag message sa akin kanina na nakasakay na raw sila sa Barko papunta sa Cebu.

Pagkarating sa room ay naupo agad ako. Kinuha ko sa bag ang notebook ko ngunit hindi ako makapag concentrate sa pagsasaulo at pagcoconstruct ng words na sasabihin ko para sa darating na graduation. Ang with highest honor kase ay kailangan na mag speech.

Inis kong pinatay ang cellphone ko. Si Martin kase ay hindi man lang nagrereply sa message ko. Hindi naman siya ganoon. Kanina pa siyang nagsiseen lang sa message ko sa kanya. Alam ko, kahit sobrang busy niya ay nakakagawa pa rin sya ng paraan para iMessage ako.

Wala naman nang klase ngayon kaya halos kaunti lang ang nasa room. May paingalan-ngilang kaklase ko na binabati ako. Binati ko rin sila at nagpasalamat.

Bukas ay ang schedule ng pictorial namin. Sabi sa akin ni Aling Merna ay sila na raw ang bahala sa make up artist ko para sa pictorial at graduation ceremony.

Kasalukuyan akong naririto mag-isa sa bench sa ilalim ng punong mangga habang tinatanaw ang mga ibang strand na abala sa pagpapractice para sa graduation.

Mamimiss ko ang school na ito.

Ipinikit ko ang aking mga mata saka dinama ang preskong simoy ng hangin.

"Booo" maya-maya ay narinig ko mula sa likuran ko. Unti-unti ay iminulat ko ang aking mata saka tiningnan kung sino iyon. Si Patricia pala.

"Congratulations, beshy ko. Napaka talino naman" masiglang bati niya sa akin saka umupo sa tabi ko.

"Congrats too, beshy ko. Ang galing mo rin" sabi ko sa kaniya.

"Anyare sa face mo, 'te, bakit ang lungkot lungkot niyan ngayon?" Tanong nito sa akin.

Agad ko namang ikinuwento sa kaniya ang dahilan.

"Baka naman busy lang o walang signal" sabi ni Patricia.

"Sana nga" sabi ko na lamang.

"9th monthsary n'yo na bukas, para naman may paandar 'yong lalaking 'yon" ani ni Patricia.

Nginitian ko na lamang ito.

Kinabukasan ay nagising na lamang ako dahil sa ingay. Agad akong bumangon dahil sa takot at dahan-dahan akong lumabas sa aking kwarto.

Sa Sala ay naroon pala sina Aling Merna kasama ang mga make up artist siguro.

Nang mapansin ako ng ginang ay sinabihan n'ya na maligo na agad ako.

Mabilis naman akong naligo dahil nakakahiya sa kanila.

Habang sinisimulan ng mga make up artist na ayusan ako ay nakikipag kwentuhan naman ako kay Aling Merna.

"Nak, Happy Monthsary sa inyo ni Martin" aniya.

"salamat po" sagot ko na lamang.

"nakausap mo na ba s'ya?" tanong niya.

"hindi pa po e, hindi po kase nagrereply sa message ko" sagot ko.

"naku talaga ang batang 'yon. Hayaan mo pag-uwi n'ya, pagsasabihan ko s'ya"

Natawa na lamang ako.

"Hindi na kita ginising kanina, ang sarap ng tulog mo e" ani muli ng ginang.

"salamat nga po pala ah" sabi ni Marisse.

"ano ka ba, maliit na bagay lang ito. At tsaka, parte ka na rin ng pamilya namin. Natural lang 'to" sabi n'ya saka ngumiti.

Nang matapos akong ayusan ng mga make up artist ay pinuri ako ng mga ito. Napaka ganda ko raw.

Inihatid pa ako ni 'Nay Merna sa school. Tumanggi ako pero hindi ito pumayag.

Nang matapos ang pictorial ay pwede na kaming umuwi kaya naman ay dumiretso na ako sa bahay para maglinis at makapag pahinga.

Mabilis na lumipas ang isang linggo, at bukas ay graduation ko na.

Hapon na nang marinig kong may tumatawag sa labas. Si 'nay Merna pala. Sinabihan ako nito na magbihis dahil sasamahan n'ya raw ako na magpa-manicure. Agad naman akong nagsoot ng leggings at t-shirt.

Doon na rin kami kumain sa restaurant pagkatapos dahil gabi na kaya naman pagkauwi ay inihanda ko na ang sosootin kong dress at toga. This is it.

Maganda ang gising ko ngayong umaga bagama't nalulungkot pa rin dahil sa loob ng isang linggo ay hindi man lang ako nagawang iMessage ni Martin.

Pagkaluto ko ng pagkain ko ay naligo na agad ako. Sakto namang pagkatapos kong maligo ay dumating ang mga make up artist at si 'nay Merna at 'tay Jun na bihis na bihis.

Mabilis akong nagbihis saka nagpagayak na rin.

May ngiti sa labi ako habang pumapasok kami sa Bulwagan. Sa unahan ako nakaupo katabi ang ilang With Highest Honor din mula sa ibang section at strand.

Palinga-linga ako sa paligid dahil dalawa na lamang ay ako na ang aakyat sa stage para sabitan ng medalya, para na rin mag speech. Wala pa rin si Martin....

"Dela Fuente, Marisse C." tawag ng emcee sa pangalan ko. Tumayo naman ako. Kasama ni 'nay Merna ay umakyat na ako sa stage para sabitan ng medalya at kuhanin ang diploma ko.

Nang makababa si 'nay Merna ay inumpisahan ko na rin ang speech ko. Habang nagsasalita ay hindi ko natiis na umiyak. Nakita ko rin ang ilang naroon na naluha na rin. Para sa inyo ito, 'nay, 'tay.

Habang hindi pa natatapos ang programa ay hindi rin ako nawawalan ng pag-asa. Alam ko na makakahabol si Martin.

Hawak-hawak ang pendant ng promise necklace at promise ring ay umaasa ako na maya-maya ay nandidito na s'ya.

Hanggang sa matapos ang programa at makauwi ako ay parang wala ako sa sarili.

Nang makauwi ako ay doon, hindi ko napigilan na maiyak.

"Nangako ka, Martin" ani ko saka dumiretso sa aking kwarto.

Hindi pa man ako nakakarating sa aking kwarto ay nakita kong bukas ang pinto ng kwarto ni ate. Sugiro ay nakalimutan ko itong isarado kanina.

Sasaraduhan ko na sana ito ng mabigla ako sa nangyari. Lalo akong naiyak sa nakita.

"Mga baboy" galit na sigaw ko.

"Hi, Sissy. Congratulations" bati ni ate.

"Nagustuhan mo ba ang graduation gift namin sa'yo?" tanong niya. "Ohh, isa pa Martin. Ughhh" halinghing niya.

"M-martin, nangako ka s-sa'kin" umiiyak na sabi ko kay Martin ngunit ako hindi tinapunan ng tingin. Patuloy pa rin nilang ginagawa ni ate ang kababuyan nila.

Mabilis kong hinubad ang kwintas at promise ring na binigay sa akin ni Martin.

"Welcome back" Galit na ani ko saka pumasok na sa aking kwarto. Doon ay nagkulong ako at kinukwestyon ang sarili ko.

May nagawa ba akong mali? Anong kulang sa akin?

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Wild Flowers (Tagalog)   Last Chapter

    One week later..... As we arrived back in the Philippines, the warm embrace of our homeland welcomed us with open arms. Sinundo pa kami nina Mommy and Daddy, Mama and Papa namin ni Anthony. Present din doon si Patricia at ang kaniyang anak, maging si Angelo. The familiar sights and sounds of our surroundings filled their hearts with a sense of nostalgia and belonging, a reminder of the roots that anchored them to the land they called home. As they settled back into the rhythm of their lives, a sense of peace and contentment settled over their family, a testament to the enduring bonds of love and connection that held them together. Amidst the hustle and bustle of daily life, a joyous surprise awaited Marisse and Martin, a gift that would fill their hearts with anticipation and excitement. The news of Marisse's pregnancy for their second child spread like wildfire, a beacon of light and hope in the midst of their everyday routines. The echoes of laughter and celebration filled

  • Wild Flowers (Tagalog)   Additional Chapter I

    In the peaceful embrace of the garden, Marisse, Martin, and their son Matthew found solace and joy in the simple moments of life. As the days turned into weeks and the weeks into months, their bond deepened, their love growing stronger with each passing day."Happy birthday, anak" bati ko sa aking anak na ngayon ay ipinagdiriwang namin ng ika pito niyang kaarawan. Matthew grown into a big and gentle man. One day, nang makauwi na siya sa bahay galing sa school, nagkwento ang anak ko na mayroon daw siyang inaway sa school. At first, napagalitan ko siya, I just don't want my child na lumaking basagulero, pero noong nag explain na siya, namangha ako. Hindi ko lubos akalain na sa murang edad ng aking anak, marunong na siyang mag tanggol sa iba. Ani ni Matthew, inaway n'ya raw ang isang kaklase niyang lalaki dahil inaway raw ang kaklase nilang babae. "Bakit ba inaway yung girl, anak?" Tanong ni Martin sa tabi ko habang nandito kami ngayon sa Salas. "E kasi naman Dad, may ipinapagawa

  • Wild Flowers (Tagalog)   Marisse/Heather's POV

    Two years later.....As I stood in the bustling kitchen of my successful restaurant, the aroma of culinary delights wafting through the air, I felt a sense of contentment wash over me. Sa wakas, Nanay, Tatay, natupad ko na po ang pangarap ko noong bata pa ako. May sarili na akong restaurant. The echoes of my dark past, now relegated to the shadows of memory, resonated in the background, a reminder of the trials I had overcome and the strength I had found within myself. The news of Glenn Acosta's confinement in a psychiatric ward and Adrian's incarceration brought a sense of closure and relief to me, a chapter of pain and suffering finally coming to an end. Dahil sa kahihiyan ng pamilya, ang ginang ni Glenn Acosta ay nawala na na parang bula at walang tao ang nakaka alam kung nasaaan iyon. The people who had once cast shadows over my life were now held accountable for their actions, their presence fading into the background as I embraced a future filled with hope and redemption.

  • Wild Flowers (Tagalog)   Anthony's POV

    As I stood at a distance, hidden from view, my heart heavy with the weight of regret and longing, I watched Marisse, the high school crush who had once captured his heart, walk down the aisle towards a future that no longer included mine. The echoes of our shared dreams and successes, now overshadowed by the darkness of our past mistakes, resonated in the space between us, a haunting reminder of what once was and what could have been.I was crying. Imbitado ang buong angkan namin, pero ako lamang itong hindi pumunta. Napatawad na din ni Marisse sina Mama at Papa. Everyone was in peace now.In the quiet of my soul, I grappled with the memories of a love that had bloomed and withered, a bond that had weathered the storms of life only to crumble under the weight of betrayal and loss. The image of Marisse, radiant and resplendent in her joy, stirred a mix of emotions within him, a tumultuous blend of regret, longing, and acceptance.Ang g*g* ko. Nagawa ko pa na saktan siya. Akala ko, hang

  • Wild Flowers (Tagalog)   Vanessa and Darwin's POV

    Vanessa's POVAs I stood at the threshold of a new chapter in my life, my heart brimming with gratitude and humility, for the past few years, noong mahigit apat na taon na nasa kamay ng mga Acosta si Marisse, doon, I reflected on the journey that had led me to this moment of redemption and reconciliation. The echoes of my past mistakes, the shadows of betrayal and regret that had once clouded my existence, now seemed like distant memories as I embraced the forgiveness and acceptance that Marisse had extended to me. Minsan, pakiramdam ko, sa dami ng pagkukulang at kasalanan ko sa kaniya, hindi ko deserve na mapatawad niya, o mapatawad ng pamilya niya. I still clearly remembered back when we were young, si Marisse palagi ang apple of the eye nina Nanay at Tatay. Inggit na inggit ako sa kaniya dahil pakiramdam ko, hindi pantay ang pagtingin nila sa amin. So, nag rebelde ako. 'yung pang tuition ko, ginagastos ko lamang sa kung ano-anong bagay, 'yung mga kaibigan ko, iniwan ko dahil kun

  • Wild Flowers (Tagalog)   Martin's POV

    As I stood inside the hallowed halls of the church, my heart beat with a rhythm that echoed the memories of a love long lost and found once more. The soft strains of music filled the air, a melody that wove a tapestry of emotions and longing around him as I watched Marisse, radiant and resplendent, walking down the aisle towards me. She's so perfect in her fitted wedding gown made out of diamonds. She's so gorgeous, everything about her is so pretty. Idagdag pa ang napaka ganda at perpektong kanta na sumasabay sa lakad niya, sa saliw ng musika at isang violin na tinutugtog ng kaibigan kong seaman. One step closerI have di*d everyday, waiting for you Darling don't be afraid, I have love you for a thousand yearsI'll love for a thousand more~Time stands still Beauty and all she isI will be brave I will not let anything take awayWhat's standing in front of meEvery breath, every hour has come to thisOne step closer~In that fleeting moment, time seemed to stand still, the year

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status