Kabanata 6

Colter POV

Sa likod ng malaking pagbabago ko sa katawan, hitsura, at lifestyle, isang bagay ang hindi nagbago—ang pagkakaibigan namin ng bestfriend kong si Damien. Siya ang taong palaging nandiyan, walang filter kung magsalita, pero sigurado kang totoo.

Ngayon, nasa penthouse siya, isang napakalaking unit sa tuktok ng isa sa pinakamamahaling condominium sa lungsod. Parang nasa sarili niyang mundo si Damien—suot ang isang silk robe, may hawak na baso ng mamahaling alak, at nakatayo sa harap ng floor-to-ceiling window na tanaw ang buong skyline ng Garay City.

“Colter, you’re late,” sabi niya nang lumingon sa akin, ang kilay niya ay nakataas.

“Tch. You know I hate being rushed, Damien,” sagot ko habang inaabot ang baso ng whisky na inabot ng butler niya. Umupo ako sa malambot na leather couch at sinimulan ang gabing pagba-bonding namin.

Ganito palagi ang bonding namin—isang tahimik na gabi na may mamahaling alak, magandang pelikula, at walang katapusang asaran.

Habang nanonood kami ng isang classic na pelikula, tahimik lang si Damien sa umpisa, pero hindi magtatagal, magsisimula na siyang magtanong ng kung anu-ano. Ganoon kaming dalawa.

“So, how’s the new you treating you?” tanong niya habang iniikot ang whisky sa baso niya.

“Good. Women notice me now,” sagot ko nang walang pag-aalinlangan. Totoo naman. Dami na nga nagme-message sa akin na mga dating ex-gf ko na makipagbalikan na sa akin. Who you sila ngayon sa akin. Maglaway at magsisi sila sa hindi nila pagseryoso sa akin.

“Notice you?” tumawa siya nang mahina. “You mean they’re practically throwing themselves at you. Admit it.”

Hindi ko na siya sinagot, tumawa lang ako. Alam niyang totoo ang sinasabi niya.

Napunta ang usapan namin sa paparating na high society event—isang charity gala na gaganapin sa isang sikat na luxury hotel sa lungsod.

“It’s a masquerade ball,” sabi ko habang iniinom ang whisky ko. “Every top-tier businessman and socialite will be there. It’s a big deal.”

“You’re attending, of course,” sagot ni Damien na hindi tanong kundi pahayag.

“Yes. I’m one of the main sponsors.”

Tumaas ang kilay niya, parang may naisip na kung anong kalokohan. “You know, Colter, this could be the perfect opportunity for you to test your new charms.”

“Test? What do you mean?”

Umupo si Damien nang diretso habang ang mga mata niya ay puno ng excitement. “Here’s the deal. With your looks and confidence now, you should have no problem finding a woman at that event. But I’m not talking about just any woman. I’m talking about someone who you can take home—and eventually marry.”

Natawa ako. “Marry? Damien, you’re insane.”

“Listen to me,” giit niya. “You’ve spent all these months improving yourself. Why not take it to the next level? I’m saying, find someone at the ball. If you succeed, good for you. If not…” Tumigil siya, kunwari dramatic ang pause. “You pay me one billion pesos.”

Napatingin ako sa kaniya habang nagtataka kung seryoso ba siya. “A billion? That’s absurd.”

“But you’re Colter Alcazan, the trillionaire. A billion is just pocket change for you, right?” Tumawa siya na parang natutuwa sa sarili niyang kalokohan.

Hindi ko alam kung bakit, pero bigla akong natawa. Siguro dahil alam kong kaya ko. O baka dahil na-challenge ako. Tumango ako sa kaniya habang hawak ang baso ng alak.

“Fine. Deal.”

**

Kinabukasan, nakaupo ako sa opisina ko, nakatingin sa malaking glass window na tanaw ang city skyline. Tumutunog ang mga telepono, may dumadaan-daan pang mga empleyado, pero wala akong naririnig.

Sa utak ko, paulit-ulit na bumabalik ang usapan namin ni Damien. One billion pesos.

Napailing ako. “Why the hell did I agree to that?”

Pero alam kong hindi na ako puwedeng umatras. Hindi lang dahil sa pera—dahil na rin sa pride ko. Alam kong may mga babae na ngayon na halos maglaway sa akin. Wala nang dahilan para hindi ko kayanin ang challenge ni Damien.

Ngunit sa loob-loob ko, alam kong hindi ito magiging madali. Kailangan kong magplano. Kailangan kong tiyakin na may babae akong maiuuwi mula sa ball.

At kung magiging asawa ko siya? Bahala na. Isa lang ang sigurado—hindi ako mawawalan ng isang bilyon sa simpleng kalokohan na ito.