Chapter 62

HINDI na nila mapigilan ang matawa kasabay ay pagagos ng kanilang mga luha. Parang isang biro ng tadhana ang nangyari sa kanila.

“I regret that night,” sabi ni Drake habang inuubos ang alak sa kaniyang baso.

“Dala ng pagiging immatured ko at galit. I left. Hindi ko naramdaman na matutunan mo din akong mahalin. I’m sorry being not good enough!” pinunasan niya ang kaniyang luha at muling uminom.

“No. Kasalanan ko ang lahat, Lumiere,” sabi nito.

Parehas sila ulit nagtawanan ngunit ang mga luha ay hindi maampat. Nagsalin ng alak si Drake ngunit hindi na niya binigyan si Lumiere kaya tumayo ito para kumuha ng bagong bote. Sa kaniyang pagtayo ay nawalan siya ng balanse buti nalang ay mabilis siyang nahawakan sa braso.

“Lumiere!” sabi nito. Saglit silang nagkatinginan at napako ang mga mata nila sa isat-isa. Ngunit alam nilang dala lamang iyon ng kalasingan.

“Thanks. Okay lang ako. Kukuha pa ako ng isa pang bote wait ka lang diyan,”

“Huwag na. Okay na ito baka hindi na ako makapagmaneho,” sa