Episode 11 : น้อยใจ

คีตะ

ผมขับรถมาที่ร้านกาแฟก่อนจะรีบเข้ามาในร้าน ไม่รู้ว่ายัยเด็กซื่อบื้อกลับบ้านไปหรือยัง ผมเข้ามาก่อนจะมองหาเธอทันทีแต่ก็ไม่เจอ ให้ตายเถอะนี่โกรธจริงใช่มั้ยวะ

"นั่งอยู่ชั้นสองค่ะ แต่หน้าตาไม่รับแขกเลย"พี่เจ้าของร้านเดินมากระซิบผม

"ปกติเวลาโกรธเธอเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรอครับ"ผมถาม

"ปกติเอสเทลไม่เคยเป็นแบบนี้นะ นี่ครั้งแรกเลยที่พี่เห็น"ผมควรจะดีใจใช่มั้ยวะที่โดนยัยเด็กซื่อบื้อโกรธเป็นคนแรก

"เธอโกรธผมครับและโกรธมากด้วย"ผมบอกพี่เจ้าของร้านไปตามตรง

"งั้นก็โชคดีนะคะ พี่เอาใจช่วย"พี่เจ้าของร้านพูดแล้วยิ้มให้ผม

ผมเดินขึ้นมาชั้นสองของร้านก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างๆ คนที่นั่งเล่นมือถืออยู่ ผมว่ายัยเด็กซื่อบื้อติดนิสัยของไอ้จอมพลแล้วนะเรื่องการมองคนด้วยหางตา

"ขอบคุณที่แบ่งขนมให้นะ"ผมบอกเธอไป

ไม่ได้สนใจกูเลยเถอะ นี่เธอกำลังเอาคืนกับสิ่งที่ผมทำกับเธอไว้สินะ ผมว่าเธอไม่ได้ซื่อหรอกเธอแค่กวนตีนผมเท่านั้นเองแหละ

"จะไม่คุยด้วยจริงๆใช่มั้ย"ผมถามเสียงเบาก่อนที่เธอจะเบือนหน้าหนี

อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน คอยดูเถอะจะเอาคืนให้ร้องไห้กลับบ้านเลย ผมนั่งจ้องหน้าไอ้คนที่เล่นมือถืออยู่คือยอมแพ้เลยว่ะ และผมก็ไม่เคยอดทนอะ